Astron έγραψε:Αυτό καθιστά τον άθεο πολύ πιο θαρραλέο απέναντι στον μεγάλο φόβο του θανάτου αφού δεν θεωρεί απαραίτητη την εφεύρεση μεταφυσικών δοξασιών για να τον αντιμετωπίσει.
Όχι, απαραίτητα, θα έλεγα. Το γεγονός ότι δεχόμαστε το θάνατο ως το οριστικό μας τέλος δε μας καθιστά πιο γενναίους. Ρεαλιστές, τραγικούς (Λιαντίνης), συνειδητοποιημένους, προσγειωμένους. Εκτός φυσικά αν κάνουμε παραδεκτό ότι ο θρησκευόμενος ασπάζεται τη θρησκεία κυρίως ή μόνο εξαιτίας του φόβου του θανάτου, αλλά κάτι τέτοιο σιγά μην τ' ομολογήσουν ποτέ.
Sapisa έγραψε:Υπάρχει μονάχα ο φυσικός κόσμος.
Αυτή η "βεβαιότητα" δεν εμπεριέχει πίστη? ή σε αυτές τις παραδοχές δεν έχουμε πρόβλημα με την πίστη?
Sapisa έγραψε:Υπάρχει μονάχα ο φυσικός κόσμος.
Αυτή η "βεβαιότητα" δεν εμπεριέχει πίστη? ή σε αυτές τις παραδοχές δεν έχουμε πρόβλημα με την πίστη?
Το ότι πιστεύω στη φύση, ή στο φυσικό κόσμο, όπως τον αναφέρεις, δε με κάνει επ' ουδενί θρήσκο ή πιστό. Εξαρτάται φυσικά από το τι ακριβώς εννοεί ο καθένας σ' αυτήν την περίπτωση με τη λέξη "πιστεύω". Το να κατανοείς, όσο κατανοεί ο καθένας, τους φυσικούς νόμους και να αποδέχεσαι ότι το είδος σου μπορεί να συνεχίσει να ζει και να αναπαράγεται (διαιωνίζεται) μόνο μέσα από το πλαίσιο σεβασμού αυτών, γνωρίζοντας πάνω κάτω ότι παραβιάζοντάς τους η φύση θα "εκδικηθεί", ή, για να μην ακούγομαι (πώς να το θέσω;) γλαφυρός (;), παιδαριώδης (;), θα προσπαθήσει να επαναφέρει την ισορροπία της με κάθε τρόπο και θυσία χωρίς κανένα υπολογισμό κόστους, δείχνει όχι "πίστη" αλλά "εμπιστοσύνη" στους φυσικούς μηχανισμούς και σεβασμό σ' αυτούς, απέχοντας παρασάγγας από το ιερό δέος που διακατέχει τους θρησκευόμενους.
tyxkatmal έγραψε:Ένας συνεπής ως προς τον εαυτό Άθεος θα πρέπει να πιστεύει στον Άνθρωπο,να είναι ανθρωπιστής.
Ποιος το λέει αυτό; Λίγη οικονομία σ' αυτά τα "πρέπει" δε θα 'βλαπτε. Και είναι άλλο πράγμα ο ανθρωπιστής (αυτός που δείχνει έμπρακτη αγάπη και συμπάθεια για το συνάνθρωπό του, σύμφωνα με το λεξικό), άλλο αυτός που πιστεύει στον άνθρωπο. Ενστερνίζομαι το πρώτο, όχι όμως και το δεύτερο. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Ή μάλλον εμπιστεύομαι απόλυτα ότι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή του ως είδος.
tyxkatmal έγραψε:Υπάρχει και η κουτοπόνηρη σκέψη ότι αφού δεν υπάρχει Θεός και κόλαση, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω.
Βασικό επιχείρημα των θεϊστών, ότι δηλαδή χωρίς θεό δεν υπάρχει ηθική. Ούτε καν μπαίνω στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω εναντίον του, το βρίσκω από αφελές ως γελοίο. Εξάλλου είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σ' αυτόν το χώρο θα 'χει απαντηθεί πάρα πολλές φορές κι από πολλούς από μας. (Πού να ψάχνω τώρα να βρω τα αντίστοιχα επιχειρήματα;)
Ιοκάστη έγραψε:Αυτή υπάρχει στο μυαλό των κουτοπόνηρων μόνο που θα την είχαν έτσι κι αλλιώς. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν πως η ηθική δεν σχετίζεται με τον θεό και την θρησκεία..
AoratiMelani έγραψε:Εγώ δεν πιστεύω σε τίποτα, με την θρησκευτική έννοια, δηλαδή δεν αποδέχομαι τίποτα χωρίς αποδείξεις.
Συμφωνώ.
AoratiMelani έγραψε:tyxkatmal έγραψε:α)Και αν δεν πιστεύει σε τίποτα σε τί θα έπρεπε να πιστεύει;
Δεν υπάρχει "πρέπει". Καθένας είναι αναγκασμένος να βάλει αξίες στη ζωή του με προσωπικά κριτήρια.
Ακριβώς αυτό που είπα πιο πάνω.
tyxkatmal έγραψε:Μην τα μπερδεύεις. Διπλωματικό για να μην ξινίσουν θα ήταν να πούμε ότι ίσως υπάρχει μια ανώτερη δύναμη και ότι δεν ξέρουμε αν υπάρχει η όχι. Αν όμως η συζήτηση φτάσει εκεί πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε χωρίς περιστροφές. Αυτό που οι ένθεοι αποκαλούν Θεό εμείς δεν το καταλαβαίνουμε τι ακριβώς είναι ,δεν το γνωρίζουμε γιατί δεν υπάρχουν ενδείξεις που δείχνουν ότι υπάρχει αυτό που αποκαλούν Θεός. Και αν κάποιος ισχυριστεί πως υπάρχουν ενδείξεις δεν μένει παρά να τις παρουσιάσει. Και ούτε θα μας απασχολούσε η έννοια του Θεού αν δεν μας τις φυτεύαν από την παιδική μας ηλικία.Έτσι πρέπει να απαντάμε. Το να λέμε δεν υπάρχει Θεός δείχνει βεβαιότητα για την αοριστία του Θεού. Ας μην παίζουμε το παιχνίδι τους. Αυτοί πρέπει να τεκμηριώσουν τη θεωρία τους. Διαφορετικα να προσπαθούσαμε να καταρρίψουμε μια θεωρία που δεν είναι καν τεκμηριωμένη είναι παράλογο.
Αμάν πια μ' αυτά τα "πρέπει", Γιατί τόσο κόλλημα; Έχουμε δηλαδή υπονοείς συγκεκριμένο κώδικα συμπεριφοράς απέναντι στους πιστούς; Γιατί; Μη μας παρεξηγήσουν; Και "πρέπει" να καταφεύγουμε και στη διπλωματία; Για ποιο λόγο; Όταν υπάρχει κάποιος διάλογος, όπως υπονοείς, οι όποιοι κανόνες οφείλουν να ακολουθούνται απ' όλους τους συμμετέχοντες. Συνεπώς αν "πρέπει" εμείς να είμαστε "διπλωματικοί για να μην ξινίσουν", μήπως θα 'πρεπε αυτό να ισχύσει αμφίδρομα; Συγγνώμη, αλλά τι ακριβώς έχουν τελικά παραπάνω από μας οι πιστοί, ώστε να τους χαϊδεύουμε συνέχεια, να τους έχουμε μη βρέξει και μη στάξει. Τους ανήκει η χώρα μας; Ο πλανήτης μήπως; Αν είναι έτσι να φύγουμε... "Αυτό που οι ένθεοι αποκαλούν θεό", όπως λες, καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι είναι: Ούτε λίγο ούτε πολύ ένα μύθευμα, ένα δημιούργημα της φαντασίας, κάτι που πολύ απλά δεν υπάρχει υπό οποιαδήποτε έννοια κι αν επιχειρηθεί να εξηγηθεί-ορισθεί. Και σιγά μη ζητήσουμε και συγγνώμη που (δεν) το πιστεύουμε.
Υ.Γ. Ευτυχώς που ήρθε ο ορθόδοξος με την αρετή του και μας υπέδειξε την πλάνη μας.
