Με βάση αυτό
faith-based belief= κακο
evidence-based belief= καλο
In good faith = αναγκαιο για ευδαιμονια, χαρα, ευτυχια, ηρεμια, αταραξια, ησυχια (οπως το λετε, τελοσπαντων)
Καταλαβα οτι
1)το φοβο του αγνωστου, τα ορια της κατανοησης, το παράλογο της ζωης, το παράδοξο του εγω vs συμπαν μπορεις να τα θεωρησεις σαν μια τραυματικη εμπειρια για τους απλους ανθρωπους, μια αγχογενης, καταθλιπτικη ευκαιρια, μια τραγωδία, μια αρνητικη εμπειρια
2) το πρωτο σταδιο ειναι η αρνηση. στρουθοκαμηλισμος. ο θειστης που πειστευει στον ανεξηγητο θεο, εκλογικευει το αντικειμενο στην ικανοτητα πιστης που εχει ως ανθρωπινο χαρακτηριστικο και κανει αυτοαναφορα=
Πιστευει στον ανθρωπο-εαυτο που "πιστευει" στον "θεο"
ειναι χωρις θεο (ποιόν θεό?) και το ξερει αλλα το αρνειται
ο θειστης αρνειται την αθεια του, αρνειται την πραγματικότητα!
3) το σταδιο της αποδοχης ειναι η συνειδητοποιηση οτι χρειαζεσαι την πιστη στον εαυτο σου( - και μονο καταρχας)
και σε επεκταση , την πιστη σε ολους τους αλλους ανθρωπους
η μόνη τυφλη πιστη εγκειται στην a prori καλοπιστια και αποδοχη προς τον εαυτο μας και τους αλλους
δεν ειναι λογικο αποτελεσμα, και δεν ειναι το μονο. καλλιστα πειθεσαι να γινεις κακοπιστος με τις κατάλληλες λεπτομέρειες
αλλα λενε οτι η δοξα του αισιου ειναι απαραιτητο συστατικο για την !oh so elusive! χαρα
το ολοδικό μας αισιο τέλος
