Re: Λουκρητία
Δημοσιεύτηκε: 11 Απρ 2009 16:40
Τα βασικά:
16 ετών, μαθήτρια Α'Λυκείου
Περίπου στα 14 έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο με την ιστορία της φιλοσοφίας -το "ο Κόσμος της Σοφίας" του Jostein Gaarder, που, αν και δεν είναι τόσο σκεπτικιστικό, με έκανε να αρχίσω να "ψάχνομαι" γύρω από το θέμα της θρησκείας. Τέτοια θέματα συζητούσα και με την τότε παρέα μου, στην οποία "κυκλοφορούσαν" διάφορες γνώμες, από παιδιά συνομήλικα αλλά και μεγαλύτερά μου. Ωστόσο, άρχισα να αμφιβάλλω συστηματικά για την ύπαρξη του Θεού όταν κάποια στιγμή είδα το σύμπαν από μια άλλη οπτική (ανέκαθεν λάτρευα την αστρονομία, αλλά ποτέ δεν την είχα συνδυάσει με τα δόγματα της θρησκείας -ήμουν επηρεασμένη από το γνωστό "η επιστήμη και η θρησκεία καλύπτουν διαφορετικά πεδία κτλ"), και σκέφτηκα πως ο μικρός και στενόμυαλος θεός που προβάλλουν οι θεϊστές και συγκεκριμένα οι χριστιανοί (μεγάλωσα σε χριστιανικό περιβάλλον, αν και όχι φανατισμένο, επομένως οι υπόλοιπες θρησκείες μου φαίνονταν παράλογες απ' την αρχή) δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργήσει ένα τέτοιο σύμπαν. Αργότερα, άρχισα να διαβάζω τα βιβλία του Dawkins και αργότερα των Hitchens, Harris κλπ. , να παρακολουθώ documentaries σχετικά με τους μύθους από τους οποίους προέρχονται οι περισσότερες θρησκείες και τότε ήταν που απαλλάχτηκα τελείως από τη θρησκεία (διότι στην αρχή φοβόμουν κάπως). Από τότε άρχισα να παίρνω μέρος σε συζητήσεις και να δημιουργώ flames επιχειρηματολογώντας κατά της ύπαρξης του θεού (δεν επαναλάμβανα επιχειρήματα που είχα διαβάσει σε βιβλία, έβγαζα δικά μου τα οποία βρήκα αργότερα γραμμένα σε μερικά βιβλία που διάβαζα ) και πλέον απορρίπτω κάθε μορφή θρησκεύματος, οποιοδήποτε θρησκευτικό έθιμο, ακόμα κι αν αυτό είναι θεμέλιο της λεγόμενης "ελληνικής παράδοσης", την οποία αμφισβητώ επίσης και κάπως σιχαίνομαι
Εξαιτίας της αντίρρησης του πατέρα μου στην αρχή της σχολικής χρονιάς δεν πήρα απαλλαγή από τα θρησκευτικά, και ήμουν αναγκασμένη να κάθομαι και να ακούω ασυναρτησίες από την θεολόγο μας που είναι περιπτωσάρα, αλλά πρόσφατα η μάνα μου ανακάλυψε τυχαία για τις πεποιθήσεις μου (ευτυχώς το δέχτηκε ), οπότε δεν θα γιορτάσω φέτος πάσχα, ούτε θα χρειαστεί να κάθομαι ήσυχη στο μάθημα των θρησκευτικών (δηλαδή να μην αντιδρώ σ'αυτά που λέει η θεολόγος xD)
Ίσως να θεωρήσετε, όπως κι η μητέρα μου (όταν έμαθε τις απόψεις μου), πως έχω καταλήξει αθεΐστρια επειδή "η εφηβεία είναι μια περίοδος της ζωής όπου οι νέοι και οι νέες έχουν μια τάση για αμφισβήτηση των πάντων", αλλά τα επιχειρήματα, τα στοιχεία, και όλα αυτά που έχω μάθει τον τελευταίο καιρό αρκούν για να παραμείνω όπως έχει για μια ολόκληρη ζωή, διότι έχω καταλάβει πλέον ότι η θρησκεία είναι ένας παραλογισμός, μια μεγάλη απάτη.
Χαιρετώ λοιπόν
Υ.Γ: με την φράση "ελληνική παράδοση" δεν αναφέρομαι στους αρχαίους έλληνες, αλλά τον ύστερο "ελληνισμό", που διαμορφώθηκε κατά το μεσαίωνα (Βυζάντιο).
Υ.Γ 2: Γράφω τις χριστιανικές γιορτές και τη λέξη "θεός" με μικρό αρχικό γράμμα, επειδή σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζω τις συγκεκριμένες έννοιες ως κάτι πραγματικό ή λογικό
16 ετών, μαθήτρια Α'Λυκείου
Περίπου στα 14 έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο με την ιστορία της φιλοσοφίας -το "ο Κόσμος της Σοφίας" του Jostein Gaarder, που, αν και δεν είναι τόσο σκεπτικιστικό, με έκανε να αρχίσω να "ψάχνομαι" γύρω από το θέμα της θρησκείας. Τέτοια θέματα συζητούσα και με την τότε παρέα μου, στην οποία "κυκλοφορούσαν" διάφορες γνώμες, από παιδιά συνομήλικα αλλά και μεγαλύτερά μου. Ωστόσο, άρχισα να αμφιβάλλω συστηματικά για την ύπαρξη του Θεού όταν κάποια στιγμή είδα το σύμπαν από μια άλλη οπτική (ανέκαθεν λάτρευα την αστρονομία, αλλά ποτέ δεν την είχα συνδυάσει με τα δόγματα της θρησκείας -ήμουν επηρεασμένη από το γνωστό "η επιστήμη και η θρησκεία καλύπτουν διαφορετικά πεδία κτλ"), και σκέφτηκα πως ο μικρός και στενόμυαλος θεός που προβάλλουν οι θεϊστές και συγκεκριμένα οι χριστιανοί (μεγάλωσα σε χριστιανικό περιβάλλον, αν και όχι φανατισμένο, επομένως οι υπόλοιπες θρησκείες μου φαίνονταν παράλογες απ' την αρχή) δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργήσει ένα τέτοιο σύμπαν. Αργότερα, άρχισα να διαβάζω τα βιβλία του Dawkins και αργότερα των Hitchens, Harris κλπ. , να παρακολουθώ documentaries σχετικά με τους μύθους από τους οποίους προέρχονται οι περισσότερες θρησκείες και τότε ήταν που απαλλάχτηκα τελείως από τη θρησκεία (διότι στην αρχή φοβόμουν κάπως). Από τότε άρχισα να παίρνω μέρος σε συζητήσεις και να δημιουργώ flames επιχειρηματολογώντας κατά της ύπαρξης του θεού (δεν επαναλάμβανα επιχειρήματα που είχα διαβάσει σε βιβλία, έβγαζα δικά μου τα οποία βρήκα αργότερα γραμμένα σε μερικά βιβλία που διάβαζα ) και πλέον απορρίπτω κάθε μορφή θρησκεύματος, οποιοδήποτε θρησκευτικό έθιμο, ακόμα κι αν αυτό είναι θεμέλιο της λεγόμενης "ελληνικής παράδοσης", την οποία αμφισβητώ επίσης και κάπως σιχαίνομαι
Εξαιτίας της αντίρρησης του πατέρα μου στην αρχή της σχολικής χρονιάς δεν πήρα απαλλαγή από τα θρησκευτικά, και ήμουν αναγκασμένη να κάθομαι και να ακούω ασυναρτησίες από την θεολόγο μας που είναι περιπτωσάρα, αλλά πρόσφατα η μάνα μου ανακάλυψε τυχαία για τις πεποιθήσεις μου (ευτυχώς το δέχτηκε ), οπότε δεν θα γιορτάσω φέτος πάσχα, ούτε θα χρειαστεί να κάθομαι ήσυχη στο μάθημα των θρησκευτικών (δηλαδή να μην αντιδρώ σ'αυτά που λέει η θεολόγος xD)
Ίσως να θεωρήσετε, όπως κι η μητέρα μου (όταν έμαθε τις απόψεις μου), πως έχω καταλήξει αθεΐστρια επειδή "η εφηβεία είναι μια περίοδος της ζωής όπου οι νέοι και οι νέες έχουν μια τάση για αμφισβήτηση των πάντων", αλλά τα επιχειρήματα, τα στοιχεία, και όλα αυτά που έχω μάθει τον τελευταίο καιρό αρκούν για να παραμείνω όπως έχει για μια ολόκληρη ζωή, διότι έχω καταλάβει πλέον ότι η θρησκεία είναι ένας παραλογισμός, μια μεγάλη απάτη.
Χαιρετώ λοιπόν
Υ.Γ: με την φράση "ελληνική παράδοση" δεν αναφέρομαι στους αρχαίους έλληνες, αλλά τον ύστερο "ελληνισμό", που διαμορφώθηκε κατά το μεσαίωνα (Βυζάντιο).
Υ.Γ 2: Γράφω τις χριστιανικές γιορτές και τη λέξη "θεός" με μικρό αρχικό γράμμα, επειδή σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζω τις συγκεκριμένες έννοιες ως κάτι πραγματικό ή λογικό