Ανάγκη δημιουργίας ενός θεού

[none]

Γεια σας,
Είμαι καινούρια στο φόρουμ και σκέφτηκα να σας ρωτήσω μια απορία που έχω εδώ και χρόνια...
(ίσως είναι πολύ βλακεία η ερώτηση σας προειδοποιώ!!)

Η απορία μου:
Αν υποθέσουμε ότι έχουμε ένα μικρό παιδάκι που μεγαλώνει χωρίς κανείς να του βάλει στο μυαλό την ιδέα του θεού, χωρίς να του πει κανείς ποτέ τίποτα για θρησκείες ή για πλάσματα που δεν έχουμε σαφείς αποδείξεις ότι υπάρχουν ή υπήρξαν και εννοείται χωρίς να το πάει κανείς σε εκκλησίες, ναούς, τζαμιά κ.λπ. ή να του δώσει βιβλία κ.λπ. τότε αυτό θα νιώσει ποτέ την ανάγκη ποτέ να εφεύρει ένα θεό; Και αν ναι σε ποιο στάδιο της ζωής του και τι είδους θεό; Πχ. μπορεί κάποιος να εφεύρει ένα θεό και μια ιστορία για να εξηγήσει την ύπαρξή του (φιλοσοφική ανάγκη) ή να τον εφεύρει για να του απαλύνει κάποιο πόνο/καλύψει κάποιο κενό (όπιο των λαών κλπ ) μπορεί όμως και να το κάνει για λόγους αυτοσυντήρησης πχ πολλοί άρρωστοι πιστεύουν ότι χάρη στο θεό θα γίνουν καλά και μετά όντως η κατάστασή τους βελτιώνεται γιατί από την πίστη τους αντλούν αισιοδοξία...

Βλέπω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν σε μια θρησκεία και τη δέχονται πραγματικά (γιατί κάποιοι είναι και θεούσοι λόγω συμφερόντων και εξαιρούνται) είναι όσοι έχουν περάσει κάτι δύσκολο στη ζωή τους και θέλουν να ευχαριστήσουν το "θεό" τους ή να τον/την παρακαλέσουν για κάτι και ότι γενικά σχεδόν όλοι μας κάποτε για λίγο έστω και σε νηπιακή ηλικία μπορεί να "θεοποιήσαμε" κάποιον στο μυαλό μας είτε ήταν για παράδειγμα ο 1ος μας έρωτας, είτε η 1η μας δασκάλα, είτε κάποιος που τον έχουμε για ίνδαλμα, είτε κάποιος από τους γονείς μας ή συγγενείς μας όταν είμασταν ακόμη πολύ μικρά παιδιά και εξαρτώμασταν υπερβολικά από αυτούς... Επίσης βλέπω ότι όλες οι πρωτόγονες θρησκείες είχαν κυρίως τελετουργίες με σκοπό να φέρουν τη βροχή, να ευχαριστήσουν τη φύση κλπ δηλαδή ήταν σταθερά συνδεδεμένες με μια ανάγκη/αγωνία του ανθρώπου και νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν μια τάση να αφοσιώνονται σε κάποιον και αν τους βάλεις την ιδέα του θεού, σε μια δύσκολη στιγμή θα αφοσιωθούν στο θεό (πόσοι άνθρωποι έχουν για παράδειγμα χάσει κάποιον δικό τους και μετά χάρισαν περιουσίες σε εκκλησίες κλπ επειδή ο θεός (ή ο παπάς ) τους "στήριζε"...) Τέλος όλοι όσοι πιστεύουν λένε ότι έχουν τη δική τους ιδέα/παραλλαγή για το θεό δηλαδή τον φτιάχνουν έτσι στο μυαλό τους που να τους αρέσει και να ταιριάζει στις δικές τους ανάγκες...

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν κάποιος που δεν έχει συναντήσει κάποια δυσκολία στη ζωή του και δεν γνωρίζει τίποτα για θρησκείες και έχει ακούσει μόνο επιστημονικές θεωρίες/εικασίες για τη δημιουργία του κόσμου θα θελήσει ποτέ να φτιάξει ένα θεό και για ποιο λόγο...

Γιατί αν ο άνθρωπος φτιάχνει ένα θεό για να ικανοποιεί μόνο τη συμπλήρωση ενός κενού που νιώθει, τότε απλά με το θεό υποκαθιστά τον ψυχολόγο, αν λέει ότι θεός "υπάρχει" γιατί πρέπει κάποιος να μας έφτιαξε τότε πάλι με την έννοια "θεός" καλύπτει ένα κενό του, το κενό της άγνοιάς του και του ότι το ανθρώπινο μυαλό ίσως δεν αρκεί για να συλλάβει τον κόσμο, αν όμως ο άνθρωπος γενικά όπως καμιά φορά ερωτεύεται χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει λογικά, έτσι και μερικές φορές πιστεύεο κάπου (σε θεό, σε κάποιο γεγονός, στη μοίρα, στο φλυτζάνι, στα ταρώ, στις κρυστάλλινες σφαίρες) χωρίς καμιά λογική προκειμένου να διατηρήσει μια ελπίδα και να μπορέσει να επιβιώσει για παράδειγμα σε ένα μεγάλο κίνδυνο ή μια μεγάλη στεναχώρια ή σε μια περίοδο αβεβαιότητας, τότε η πίστη είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης (προϊόν της εξέλιξης) που βοηθά το ανθρώπινο είδος να επιβιώσει (κάτι σαν σούπερ μαντολίνη )

Αυτό που αναρωτιέμαι, τέλος πάντων, είναι αν υπάρχει τρόπος να αποδειχτεί ή έχει αποδειχτεί/μελετηθεί από κάποιον η τάση των ανθρώπων να πιστεύουν σε κάποιο θεό ή να κάνουν κάποιον θεό τους χωρίς να έχουν χειραγωγηθεί από τη βρεφονηπιακή ηλικία... (όχι δηλαδή να μου πει κάποιος ναι πολλοί έχουν την τάση να πιστεύουν δε βλέπεις πόσοι είναι θρήσκοι στον πλανήτη γιατί όλοι αυτοί που είναι θρήσκοι συνήθως χειραγωγούνται από μωρά και έχουν ακούσει από μωρά για το θεό τους)

Αυτά... ρωτάω επειδή δεν μπορώ να καταλάβω πώς υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι θρήσκοι στον κόσμο... είναι δυνατόν όλοι αυτοί να πιστεύουν επειδή εκατοντάδες φορές τους είπε η μαμά τους ή μια δασκάλα ή ένας παπάς ότι υπάρχει θεός που θέλει να πεις σε έναν κύριο με φούστα τι "λάθη" ("αμαρτίες") έκανες και μετά θέλει να φας τη σάρκα του μεταμορφωμένη σε ψωμί να πιεις το αίμα του μεταμορφωμένο σε κρασί και μετά να πεις αμήν και θα πας στον παράδεισο... κάτι θα έχουμε στη φύση μας... αλλιώς είμαστε ομαδικά ψυχοπαθείς...

Αυτά, μου βγήκε λίγο τεράστιο!!

[Ευθύμης]

Ρίξε αν θες μια ματιά εδώ

viewtopic.php?f=60&t=148

και, αν δε βρεις κάτι που να σε ικανοποιεί, ξαναρωτάς. Αυτές οι συζητήσεις δεν τελειώνουν ποτέ άλλωστε

[dtango]

Αυτό που αναρωτιέμαι, τέλος πάντων, είναι αν υπάρχει τρόπος να αποδειχτεί ή έχει αποδειχτεί/μελετηθεί από κάποιον η τάση των ανθρώπων να πιστεύουν σε κάποιο θεό ή να κάνουν κάποιον θεό τους χωρίς να έχουν χειραγωγηθεί από τη βρεφονηπιακή ηλικία...

Θα δινόταν απάντηση στο ερώτημά σου μόνο αν υπήρχε επίσημη θέση της επιστήμης σχετικά με το πως καταλήξαμε να πιστεύουμε σε θεούς.
Τέτοια θέση όμως δεν υπάρχει. Αντιθέτως, υπάρχουν διάφορες αντικρουόμενες θεωρίες, οπότε απάντηση μην περιμένεις.

Ο Ευθύμης έχει δίκιο λέγοντας ότι αυτές οι συζητήσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Ωστόσο, επειδή τυγχάνει να είμαι ο κάποιος που μελέτησε την τάση των ανθρώπων να πιστεύουν σε θεούς, μπορείς να διαβάσεις τα συμπεράσματα της μελέτης μου εδώ.

[none]

χαχαχα πολύς κόσμος είχε παρόμοιες απορίες πολύ πριν από μένα!! thnx για τις απαντήσεις!!

[SinneR]

ενα τέτοιο παιδί θα ζούσε με ένα κενό μέσα του. θα έψαχνε να αναπληρώσει αυτό το κενό είτε στα όνειρα είτε στα άστρα είτε στις εκδηλώσεις της φύσης.
δέν είναι τυχαίο οτι η ανθρωπότητα ανέκαθεν είχε θρησκείες, η πίστη σε κάτι ανώτερο είναι μια βασική ανάγκη του ανθρώπου.

η πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου είναι το νερό, η ύψιστη είναι η θέωση.

[Γιατρος Του Ικα]

SinneR το δικό μου το παιδί δεν έχει λάβει θεϊστκή ανατροφή και χωρίς να του έχω κάνει κατήχηση (απλά έχω πει τη γνώμη μου όπως έχουν πει και την αντίθετη γνώμη τους η δασκάλα,ο παπάς όταν τους πήγανε με το σχολείο για εκκλησιασμό,η γιαγιά του κλπ) θεωρεί ότι δεν υπάρχει θεός-συμπέρασμα από το οποίο παρεπιπτώντως τον έχω αποθαρρύνει διότι θεωρώ ότι ένα παιδί οκτώ ετών δεν μπορεί να έχει εμπεριστατωμένη άποψη για τέτοια θέματα και πιθανόν μιμείται.

Ε δε μου φαίνεται λιγότερο ψυχικά ισορροπημένο από τα άλλα παιδάκια που μαζί με τα δοντάκια τους το βράδυ κάνουνε και την προσευχούλα τους.

Για την ακρίβεια μου φαίνεται πιό νορμάλ από τα περισσότερα αλλά οκ είμαι προκατειλημμένος επειδή είναι το παιδί μου.

[apostaths]

η πίστη σε κάτι ανώτερο είναι μια βασική ανάγκη του ανθρώπου.

Mε τη διαφορά όμως ότι η "ανάγκη" αυτή είναι εν πολλοίς κίβδηλη, κατασκευασμένη. Δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να πιστέψουν σε μια ανώτερη δύναμη, σε μια θεότητα, για να νιώσουν άνετα, να ενθαρρυνθούν ψυχολογικά ή χίλια δυο άλλα πράγματα, που ο κάθε πιστός αποδίδει στη θεότητά του. Το κατανοώ απόλυτα, αλλά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι θεωρώ πως η ανάγκη αυτή είναι τεχνητά δημιουργημένη στους λαούς, στις μάζες, από τους εξουσιαστές τους προκειμένου να υποτάσσονται καλύτερα. Ένα είδος υπερ-αποτελεσματικού κατασταλτικού μέσου, που δρα σε μαζική κλίμακα, δεν είναι τυχαίος εξάλλου και ο χαρακτηρισμός κάθε μορφής θρησκευτικής έκφρασης ως το όπιο του λαού από τον Μαρξ. Η θρησκεία (για μένα) ξεκίνησε ως μέσο μιας απόπειρας ερμηνευτικής προσέγγισης του φυσικού κόσμου, είτε κατευθείαν από τις μάζες είτε από τους εξουσιαστές. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αποδεδειγμένα τα διάφορα καθάρματα που νέμονται διαχρονικά την εξουσία και τις τύχες των λαών την εκμεταλλεύονται προς ιδίον όφελος, με την αγαστή βέβαια συνεργασία, για να μη πω συνενοχή διότι η εξουσία είναι κατά συρροή και κατ' εξακολούθησιν έγκλημα, του ιερατείου.

[SinneR]

η πίστη σε κάτι ανώτερο είναι μια βασική ανάγκη του ανθρώπου.

Mε τη διαφορά όμως ότι η "ανάγκη" αυτή είναι εν πολλοίς κίβδηλη, κατασκευασμένη. Δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να πιστέψουν σε μια ανώτερη δύναμη, σε μια θεότητα, για να νιώσουν άνετα, να ενθαρρυνθούν ψυχολογικά ή χίλια δυο άλλα πράγματα, που ο κάθε πιστός αποδίδει στη θεότητά του. Το κατανοώ απόλυτα, αλλά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι θεωρώ πως η ανάγκη αυτή είναι τεχνητά δημιουργημένοι στους λαούς, στις μάζες, από τους εξουσιαστές τους προκειμένου να υποτάσσονται καλύτερα. Ένα είδος υπερ-αποτελεσματικού κατασταλτικού μέσου, που δρα σε μαζική κλίμακα, δεν είναι τυχαίος εξάλλου και ο χαρακτηρισμός κάθε μορφής θρησκευτικής έκφρασης ως το όπιο του λαού από τον Μαρξ. Η θρησκεία (για μένα) ξεκίνησε ως μέσο μιας απόπειρας ερμηνευτικής προσέγγισης του φυσικού κόσμου, είτε κατευθείαν από τις μάζες είτε από τους εξουσιαστές. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αποδεδειγμένα τα διάφορα καθάρματα που νέμονται διαχρονικά την εξουσία και τις τύχες των λαών την εκμεταλλεύονται προς ιδίον όφελος, με την αγαστή βέβαια συνεργασία, για να μη πω συνενοχή διότι η εξουσία είναι κατά συρροή και κατ' εξακολούθησιν έγκλημα, του ιερατείου.

επέτρεψε μου apostati να διαφωνίσω, και να πώ οτι η θρησκεία γέννησε τα ιερατεία και όχι τα ιερατεία την θρησκεία.
πρίν τα ιερατεία υπήρχε η πίστη στους κεραυνούς, στα στοιχεία της φύσης κτλ.

το οτι κάποιοι εκμεταλεύτικαν τις θρησκείες για να ασκήσουν εξουσία, συμφωνώ, αλλα αυτό δέν έχει να κάνει με το ίδιο το θρησκευτικό συναίσθημα του ανθρώπου απο την εποχή των σπηλαίων έως σήμερα.

[The Humble Programmer]

δέν είναι τυχαίο οτι η ανθρωπότητα ανέκαθεν είχε θρησκείες,

όντως δεν είναι τυχαίο,όλο αυτόν τον καιρό βέβαια η ανθρωπότητα πίστευε ότι η γη είναι επίπεδη και το κέντρο του σύμπαντος .
Μέχρι πριν 160 χρόνια δεν είχαμε απάντηση στο πως δημιουργήθηκε ο άνθρωπος ,μέχρι πριν 80 νομίζαμε πως το σύμπαν είναι στατικό κι αιώνιο.
Όχι πια,τώρα η ανθρωπότητα δεν έχει ανάγκη καμμία θρησκεία ...

[apostaths]

Συμφωνώ αλλά θα το χαρακτήριζα πιο πολύ ως θεοποίηση και λατρεία του φυσικού στοιχείου και όχι ως "πίστη". Δεν πίστευαν στον κεραυνό. Τον έβλεπαν ζωντανά μπροστά τους! Υπήρχε όντως θρησκευτικό συναίσθημα, προερχόμενο από την ανάγκη μελέτης και κατανόησης του περιβάλλοντος κόσμου των πρώτων ανθρωποειδών που δημιούργησαν μια πρώιμη "πρωτο-κουλτούρα". Αργότερα εξανθρωποποιήθηκαν οι λατρείες αυτές, δημιουργήθηκαν οργανωμένα τελετουργικά και εκεί είναι που παρεμβαίνει ο εξουσιαστής, στην σχηματοποίηση των "θεών" των παλαιοτέρων φυσιολατρικών λατρειών, στην εγκαθίδρυση οργανωμένων τελετουργικών, και έχουμε την εμφάνιση των πρώτων οργανωμέων πολυθεϊστικών παγανιστικών θρησκειών.

[SinneR]

δέν είναι τυχαίο οτι η ανθρωπότητα ανέκαθεν είχε θρησκείες,

όντως δεν είναι τυχαίο,όλο αυτόν τον καιρό βέβαια η ανθρωπότητα πίστευε ότι η γη είναι επίπεδη και το κέντρο του σύμπαντος .
Μέχρι πριν 160 χρόνια δεν είχαμε απάντηση στο πως δημιουργήθηκε ο άνθρωπος ,μέχρι πριν 80 νομίζαμε πως το σύμπαν είναι στατικό κι αιώνιο.

στην προσπάθεια τους οι άνθρωποι να εξηγήσουν το σχήμα του κόσμου, ξεκίνησαν απο το επίπεδο και φτάσαν στο στρόγγυλο.

στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν την θρησκέια ξεκίνησαν απο τα στοιχεία της φύσης και φτάσαν στον θεό.

δέν βλέπω πώς ακριβώς βγάζεις το συμπέρασμα οτι με την πρόοδο της γνώσης καταργήθηκε η ανάγκη της θρησκείας,

αυτό θα φανεί καθαρά μόνο άν σταματήσουν οι άνθρωποι να πιστέουν σε οτιδήποτε έχει σχέση με θρησκείες, κάτι το οποίο δέν συμβαίνει.

[noxteryn]

Θα σας παρακαλούσα να αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε το παραδειγμα της επίπεδης Γης, γιατί αποτελεί μύθο. Οι άνθρωποι ήξεραν ότι η Γη είναι σφαιρική από την αρχαιότητα, και μόνο η αλαζονία κάνει τους σημερινούς ανθρώπους να πιστεύουν το αντίθετο.

Επίσης, θα ήθελα να πω ότι κατά τη δική μου γνώμη, πάντα θα υπάρχουν θρησκείες και δεισιδαιμονίες, λόγω του φαινομένου της αποφένιας. Είναι απλώς μια παρενέργεια της ανθρώπινης διανόησης.

[Γκρινιάρης]

Μυαλό δε θα βάλω, αλλά δε βαριέσαι ας κάνω άλλη μια προσπάθεια, να γράψω στο νερό με το δάκτυλο μου.
Ξεκαθαρίζω όμως ότι θα είμαι αιχμηρός, οπότε κανονίστε τη πορεία σας

Ο θεός ήταν - είναι και θα είναι το αποτυχημένο συμπέρασμα - εξήγηση σε αυτό που ακόμα δε μπορούμε να κατανοήσουμε επαρκώς (λόγω έλλειψης των γνώσεων ή της ικανότητας εκμετάλλευσης ων ήδη υπαρχόντων). Οι πρόγονοι μας, έβλεπαν τον κεραυνό, αλλά δε 'βλέπαν ποιος τον έριξε. Λανθασμένες εξηγήσεις επί του «φαινομένου» (το φαινόμενο είναι διαφορετικό από το πραγματικό, διότι ως είναι γνωστό «τα φαινόμενα απατούν»), αναλόγως της τεχνολογικής ανάπτυξης μας (δίδυμο θρησκείας - επιστήμη).
1. Ο Θεός Κεραυνός - άγνοια.
2. Τον κεραυνό τον ρίχνει ο Δίας - άγνοια.
3. Το θέλημα του θεού - ηλεκτρική εκκένωση.

Όσο περνάει ο καιρός, παρατηρούμε μια αφαιρετική τάση στη περιγραφή του θεού, ώστε να είναι πιο ευέλικτος και να ταιριάζει παντού. Είναι και έτσι και αλλιώς, θέλει και δε θέλει, ξέρει και δε θέλει να ξέρει...
Σήμερα, είναι άυλος, αόρατος, άοσμος, άγευστος και ούτε οι καρχαρίες με τις 7 αισθήσεις τους δεν μπορούν να τον αντιληφθούν. Τυχαίο; Δε νομίζω.
Όταν δε, φτάσανε σε οριακό επίπεδο, όπου οι θεϊκές εξηγήσεις καταρέαν πιο γρήγορα, από ότι μπορούσαν να αντέξουν, τότε κάνανε το μεγάλο «μπαμ»! Μεταθέσαν τα πάντα στη μετά θάνατο ζωή (και γαμώ τη σοφιστείες, να πρέπει να πεθάνεις για να ζήσεις!). Τι λένε λοιπόν οι θρησκείες:
«Κάνε αυτά που λέω και όταν πεθάνεις με το καλό να δεις τι ωραία πράγματα σε περιμένουν! Αν πάλι δε κάνεις ότι θες με γεια σου και χαρά σου! Ελεύθερος είσαι! Τι καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα; Κανόνισε μόνο να μη πεθάνεις! Θα σου δείξω εγώ τότε!»
Δεν μπορείς να δεις ούτε την τιμωρία ούτε την επιβράβευση. Άλλωστε, σαν πιάσει η μαλακία, τύφλα να χει το γαμήσι! Τι να κάνεις το πραγματικό όταν έχεις τη φαντασίωση;
Τα λέει συμπυκνωμένα η στιχομυθία του γαιδάρου με τον παπά:

Kι' ο παπάς με την κοιλιά του μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός: "Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί, να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου! -Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!... -Σούτ! θα φας στον ουρανό!"

Από την άλλη Θεός(οί) χωρίς ιερατείο, είναι χέσιμο χωρίς κατούρημα! Δεν γίνεται χώρια και το ένα θα ακολουθήσει αμέσως μετά από το άλλο! (Πιάστε μόνοι σας το υπονοούμενο της πιθανής σχέσης της κλανιάς με τη θεολογία). Είναι κάτι σαν το ερώτημα αν το αυγό έκανε τη κότα ή το αντίστροφο. Θεός που δεν επιβάλλει την λατρεία του, με οργανωμένο ιερατείο, άλλος πιο αργά, άλλος πιο γρήγορα, αποδεικνύεται αδύναμος και κάλπικος από τον νεότερο, πιο φανταχτερό και ισχυρότερο.

Τέλος, η παροιμία λέγει «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Η θρησκείες το πήγαν ένα βήμα παρά κάτω: «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, αλλά θεού σοφού». Πάντα με θεαματικές κωλοτούμπες και μετάθεση της πραγματικότητας σε ένα αναισθητικό υπέρ-επίπεδο νόησης, όπου η παραχάραξη των πάντων και η λογική του «τα καλά και τα συμφέροντα» επικρατεί ώστε όλα να είναι και έτσι και γιουβέτσι. «Δεν κάνει ο θεός λάθος, το λάθος γεννήθηκε από τον άνθρωπο με την πτώση του. Ο θεός ήξερε τι ίσχυε αλλά δοκίμαζε τη θέληση μας» και άλλες γνωστές ασυνάρτητες αυτοαναιρούμενες θεολογικές σοφιστείες.

Δε βαριέσαι όμως; Υπέρ βωμών και εστιών λέγανε το 100μχ, υπέρ βωμών και εστιών λένε και το 2010μχ. Το σκατό είναι το ίδιο, διαφορετικές είναι οι μύγες. Ο Λαός™ θα τρώει το παραμύθι, γιατί η μαμά του, έλεγε ότι η τελευταία μπουκιά είναι του θεούλη! Πόσο άσχημα νιώθω τώρα που έπαιρνα τη μπουκιά από το στόμα του θεούλη! Μάλλον για αυτό και ο γιός μου, υποσυνείδητα δε τρώει όλο το φαΐ του: για να έχει κάτι να φάει ο χριστούλης (το άγιο πνεύμα τρώει τα ψίχουλα κάτω από το τραπέζι, σαν περιστεράκι που είναι). Έτσι λοιπόν, όλοι μας τρώμε το παραμύθι. Μόνο αυτοί που κάποτε αφήνανε τις μπουκιές τους στο τέλος, το ψάξανε λίγο παραπέρα, διότι ως πεινασμένοι θέλαν να συμπληρώσουν το φαγητό τους. Τουλάχιστον το «φαγητό» που τρώω εγώ και η «φάρα» μου, το ελέγχω, ώστε να μη δηλητηριαστώ! Άλλωστε όταν πεθάνω, με περιμένουν τόσοι θεοί, ώστε «με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε».

[Sapisa]

Εμένα η μαμά μου έλεγε ότι η τελευταία μπουκιά είναι για την δύναμη !!!!!

[The Humble Programmer]

στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν την θρησκέια ξεκίνησαν απο τα στοιχεία της φύσης και φτάσαν στον θεό.

Δεν σε πιάνω Sinner.
Λες δηλαδή ότι οι άνθρωποι πίστευαν στον (κάθε) Δία πριν δουν τους κεραυνούς και όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο είπαν "ααα Ο Δίας τους ρίχνει!!!" ???

Ο θεός ήταν - είναι και θα είναι το αποτυχημένο συμπέρασμα - εξήγηση σε αυτό που ακόμα δε μπορούμε να κατανοήσουμε επαρκώς

+1

[Γκρινιάρης]

Εμένα η μαμά μου έλεγε ότι η τελευταία μπουκιά είναι για την δύναμη !!!!!

Είναι να έχεις εμπιστοσύνη στις μανάδες;
Τώρα εξηγείται γιατί σε κάποια νομική σχολή (δε θυμάμαι σε ποια έλεγε στο μυθιστόρημα), λέγει ο δάσκαλος: Όταν η μάνα σου λέει ότι σε αγαπά, ζήτα και μια δεύτερη γνώμη!

[dtango]

1. Ο Θεός Κεραυνός - άγνοια.
2. Τον κεραυνό τον ρίχνει ο Δίας - άγνοια.
3. Το θέλημα του θεού - ηλεκτρική εκκένωση.

Xμ! Αν είχαν σταματήσει εκεί, οι πρόγονοι, θα την γλίτωναν πράγματι με την ταμπελίτσα «Αδαείς». Εκείνοι όμως ήταν και θεόχαζοι διότι σκέφτηκαν πως αυτός ο Δίας που πετούσε τους κεραυνούς δεν είχε ανεξάντλητη ενέργεια και έπρεπε να τον ταΐσουν οι ίδιοι για να έχει την δύναμη να στέλνει κεραυνούς στα κεφάλια τους.

Πριν εφαρμόσουν το σύστημα να καίνε στους βωμούς σκέτα κόκαλα, πρόσφεραν και οι αρχαίοι Έλληνες πλήρη γεύματα στους θεούς, όπως ακριβώς έκαναν οι Σουμέριοι και όλοι οι αρχαίοι αδαείς.

Φίλε Γκρινιάρη, κατέληξες σε ένα συμπέρασμα για τον Δια χωρίς έρευνα. Κάτι τέτοιο δεν θα το έκανες αν είχες να αντιμετωπίσεις τον Δια στο πεδίο της μάχης. Γιατί το κάνεις σε επίπεδο ιδεών; Μην ξεχνάς ότι αυτό κάνουν και οι πιστοί με τον Θεό τους. Δεν ερευνούν να μάθουν γι’ αυτόν. Αν το έκαναν δεν θα πίστευαν στην ύπαρξή του.

[Γκρινιάρης]

[...]Φίλε Γκρινιάρη, κατέληξες σε ένα συμπέρασμα για τον Δια χωρίς έρευνα.[...]

Μου πήρε κοντά 20 χρόνια για να καταλήξω για τον θεό των ΧΟ™. Αν αρχίσω τώρα να ψάχνω και για τον Δία και την παρέα του, τότε φοβάμαι ότι θα πεθάνω με την απορία... Οπότε, αφήνω άλλους να το ψάξουν περαιτέρω.

Το παράδειγμα μου ήταν απλό για να δείξει την γενική ιδέα του συλλογισμού μου.
Το αν οι θεοί περπατούσαν κάποια στιγμή στη γη, όσο ενδιαφέρον και να είναι ιστορικά, σήμερα δεν έχει να προσφέρει και πολλά παραπάνω (άποψις μου).

[none]

Η ανάγκη εξήγησης του κόσμου με 1 θεό μου φαίνεται αρκετά λογική για 2 λόγους...

1- Στις κοινωνίες που δεν είχε αναπτυχθεί η τεχνολογία όλα τα συμβάντα θα πρέπει να ήταν γεγονότα δράσης αντίδρασης (π.χ. πετάω μια πέτρα στην αρκούδα κι αυτή μου ορμάει και φοβάμαι άρα όταν πέταξα την πέτρα έκανα κάτι κακό και με τιμωρεί και νιώθω φόβο = άσχημο..) οπότε όταν θα είδαν τον κεραυνό που τους φόβιζε και ήταν κάτι κακό θα έψαχναν να βρουν ποιος τους τιμωρεί και δε θα μπορούσαν να βρουν μια λογική εξήγηση για την αντίδραση ή πχ όταν ερχόταν βροχή αν έτυχε να χορεύουν θα νόμιζαν ότι ο χορός την προκάλεσε... αφού όλες οι άλλες αντιδράσεις που παρατηρούσαν στη φύση (εκτός των καιρικών φαινομένων) ήταν αποτελέσματα μιας δικής τους πράξης.

2- Είχα πάει μια φορά σε ένα μάθημα μαζί με μια φίλη μου που σπουδάζει φιλοσοφική. Το μάθημά της λεγόταν "Προσωκρατικοί φιλόσοφοι" και μαθαίνανε τι είπαν οι προσωκρατικοί... Στη μια ώρα που κάθισα είχαν καλύψει τουλάχιστον 5 φιλοσόφους και το μάθημα πρέπει να είχε καμιά 80ριά που προσπαθούσαν να εξηγήσουν τη δημιουργία του κόσμου και μιλούσαν για κάποιους θεούς. Υπήρχαν πολλοί και διαφορετικοί θεοί (και καμιά σχέση με τους 12 που λάτρευαν στην αρχαία Ελλάδα) και διαφορετικά προσαρμοσμένοι στην κάθε θεωρία. Είχε από αφελέστατες θεωρίες όπως κάποιου που είπε "ένας είναι ο θεός και είναι κυρίαρχος των θεών (ποιών??) και των ανθρώπων" μέχρι παρόμοιες αντιλήψεις με αυτές του χριστιανισμού... και όλα αυτά όχι απλά προ χριστού αλλά και προ Σωκράτη... (δηλ. φανταστείτε τι πιστεύουμε εν έτη 2010... κάτι που σκέφτηκαν και πριν τον Πελοποννησιακό... και τότε μάλιστα δεν το πίστευαν, απλώς φιλοσοφούσαν και προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο με μια θεωρία!!)

αλλά το θέμα είναι ότι οι θεοί δεν υπόσχονται σε άλλη θρησκεία μετά θάνατον ευτυχία, ίσα ίσα ο Άδης π.χ. δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο... και οι θεωρίες κοσμογονίας δεν είχαν σχέση με την πίστη τους...

πάντως μ' αρέσει πάρα πολύ που απαντάτε και συζητάτε σε αυτό το μπλογκ και έχουν αναφερθεί τόσες ιδέες (σε όλα τα ποστ) - οι πιστοί για παράδειγμα δεν ξέρω αν το ανέλυσαν τόσο πριν αποφασίσουν ότι πιστεύουν - κάποιοι ίσως...

[dtango]

2- Είχα πάει μια φορά σε ένα μάθημα μαζί με μια φίλη μου που σπουδάζει φιλοσοφική. Το μάθημά της λεγόταν "Προσωκρατικοί φιλόσοφοι" και μαθαίνανε τι είπαν οι προσωκρατικοί...
[…]
Είχε από αφελέστατες θεωρίες όπως κάποιου που είπε "ένας είναι ο θεός και είναι κυρίαρχος των θεών (ποιών??) και των ανθρώπων" μέχρι παρόμοιες αντιλήψεις με αυτές του χριστιανισμού...

Εδώ, σε αυτό το φόρουμ (μη το αποκαλέσεις μπλογκ άλλη φορά διότι θα δεχτείς ομαδικά πυρά ) δεν συμφωνούμε ποιοι ήταν αρχικά οι θεοί –αν ήταν στοιχεία της φύσης, φαντάσματα ευφάνταστων ή κάποια όντα- αλλά όλοι συμφωνούμε ότι τους θεούς τους εμπνεύστηκαν οι κοινοί άνθρωποι και όχι οι φιλόσοφοι.
Ό,τι λοιπόν και αν λένε οι φιλόσοφοι για τους θεούς είναι άνευ αξίας. Επεξεργάστηκαν, ο καθένας με τον τρόπο του, μια ιδέα που παρέλαβαν και εγώ προσωπικά δεν βλέπω κανέναν λόγο για να μελετήσω τις απόψεις τους, παρά μόνο για να ανακαλύψω με ποίον τρόπο από τους πολλούς θεούς κατάληξαν στον ένα (ο οποίος ουδέποτε ήταν πραγματικά ένας και μοναδικός).