Πώς να πω ότι δεν μπορώ να γίνω νονά?

[noxteryn]

Αν τα επακόλουθα συνοψίζονται στο "διαρηγνύω τις σχέσεις μου", δεν το αποφασίζεις, όταν πρόκειται για τους γονείς σου.

Τι κόλλημα έχετε όλοι με τους γονείς σας? Αν ο γονέας σου είναι τόσο ηλίθιος και εγωιστής, τότε γιατί να τον θέλεις για γονέα? Ασ'το να πάει να γεννήσει άλλο παιδί, μπας και του βγει "καλύτερο".

[Ιοκάστη]

Βρε noxteryn λίγο αυστηρός δεν είσαι; Δεν είναι θέμα ηλιθιότητας, σκέψου ότι ειδικά οι προηγούμενες γενιές ήταν πολύ στενά δεμένες με την θρησκεία και είναι αδιανόητο για κάποιους γονείς πως τα παιδιά τους δεν είναι χριστιανοί. Και η γιαγιά μου αν της πω ότι είμαι άθεη πιστεύω πως θα το πάθει το εγκεφαλικό... Δεν θα σταματήσει να μ'αγαπάει αλλά θα θεωρεί πως κάπου ξεστράτισα, έχασα τον δρόμο μου (τον δρόμο του θεού για να είμαστε σωστοί) και θα στεναχωριέται μέχρι να πεθάνει. Απλά. Ε τώρα δεν θες να το προκαλέσεις αυτό στον άλλον - είναι και μεγάλη δεν έχει καν νόημα να προσπαθήσω να της εξηγήσω γιατί δεν πιστεύω. Το ότι δεν θα με δει νυφούλα με άσπρα νυφικά στις εκκλησίες έχει αρχίσει να το αποδέχεται βέβαια (αν και βαθιά μέσα της ελπίζει ακόμα)...

[mpamiatzis]

Αν τα επακόλουθα συνοψίζονται στο "διαρηγνύω τις σχέσεις μου", δεν το αποφασίζεις, όταν πρόκειται για τους γονείς σου.

Τι κόλλημα έχετε όλοι με τους γονείς σας? Αν ο γονέας σου είναι τόσο ηλίθιος και εγωιστής, τότε γιατί να τον θέλεις για γονέα? Ασ'το να πάει να γεννήσει άλλο παιδί, μπας και του βγει "καλύτερο".

αυτο μου θυμιζει τον αρκα. κανε πουλι να δεις καλο

[noxteryn]

Δε νομίζω ότι είμαι ιδιαίτερα αυστηρός. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη θρησκευτικότητα. Είτε είσαι άθεος, είτε gay, είτε κομμουνιστής (πριν από κάμποσες δεκαετίες), είτε οτιδήποτε άλλο, είναι δική σου δουλειά. Αν οι γονείς σου δε μπορούν να σε αποδεχτούν όπως είσαι, τότε τι γονείς είναι? Αν ένας γνωστός μου μου πει μαλακία για το ότι είμαι άθεος, θα φάει χέσιμο και δε θα του ξαναμιλήσω. Γιατί να κάνω εξαίρεση για τους γονείς? Επειδή είναι γονείς? Ακριβώς ανάποδα πάει, από ένα γονέα οφείλει κανείς να έχει υψηλότερες προσδοκίες.

Το "μεγάλωσε σε άλλη εποχή" είναι μια καλή δικαιολογία, αλλά δε δικαιολογεί τα πάντα. Δηλαδή, το δέχομαι για τη γιαγιά, αλλά όχι για τη μάνα...

[aristotelis_1]

νυχταριμ ακου πως παει
αν εισαι μεχρι τα 25-35 στο σπιτι με τους δικους σου
αν μεγαλοσαν εκεινοι σε ενα διαφωρετικο περιβαλον σε σχεση με αυτο που ζεις εσυ σημερα
ε συγνωμη αλλα δεν μπορεις και δεν εχεις και το δικαιομα να γινεσαι ουτε σκληρος ουτε κακος μαζι τους γιατι εχεις την αναγκη τους ακομα
οταν καταφερεις να τους συντιρισεις εσυ και να μενεις στο δικο σου σπιτι το οποιο θα αγωρασεις μονος σου τοτε μπορεις καλεστα ουτε γαμο να κανεις αλλα και να πεις την αληθεια οτι δεν ψηφηζες πασοκ ολα αυτα τα χρονια αλλα συνασπισμο

[AoratiMelani]

αγαπας τη μαμα σου? αποδειξη!

Αντίστροφα δεν πάει αυτό?? "αγαπάς το παιδί σου? απόδειξη!"

ασε τις αγκαλιες και τα φιλια.

Και όμως εκεί βρίσκεται η ουσία. Δεν μιλάω επιπόλαια ούτε αυτοσχέδια. Έχω κοντραριστεί άγρια με τον πατέρα μου για πολλά θέματα (όχι γι' αυτό της θρησκείας, για άλλα) και ξέρω τι λέω. Έχω κάνει 4 χρόνια θητεία σε ομάδα ψυχοθεραπείας και έχω παρακολουθήσει 4 ή 5 σεμινάρια ψυχολογίας.
Το κλειδί είναι να κρατάμε τη συναισθηματική επαφή μένοντας ταυτόχρονα σταθεροί στη θέση μας. Είμαστε ασυνήθιστοι σε κάτι τέτοιο. Νομίζουμε ότι ο μόνος τρόπος να ορθώσουμε το ανάστημά μας είναι με ρήξη, με αντιπαράθεση. Νομίζουμε ότι πρέπει να πείσουμε για την ορθότητα της άποψής μας ή να επιβληθούμε στους άλλους. Η ουσία είναι αλλού: να μάθουμε να είμαστε ο εαυτός μας ενώ ταυτόχρονα μένουμε συναισθηματικά δίπλα στους άλλους.

Δεν περιμένω να συμφωνήσεις μαζί μου, είναι φανερό ότι έχεις τον τρόπο σου να σχετίζεσαι και έχεις συνηθίσει να ζεις σύμφωνα με αυτόν. Ελπίζω όμως τουλάχιστον να δεις ότι υπάρχει και άλλος τρόπος.

μπορει να μην καω απο την αρνηση του θρησκευτικου γαμου αλλα θα χαλασουμε τις καρδιες μας. και με τιποτα δεν θελω να χαλασω τη καρδια της μανας

Αυτό διαφέρει πολύ από το "δεν μπορώ". Είναι φανερό λοιπόν πλέον ότι μπορείς, αλλά δεν θέλεις. Είναι δικαίωμά σου βέβαια να έχεις ψηλότερα στις αξίες σου την ομαλή σχέση με την οικογένεια από όσο έχεις την συνέπεια στις πεποιθήσεις σου - θα έλεγα ότι είναι έως και αξιέπαινο.

Η μαγκιά είναι να βρεις τρόπο να κρατήσεις την σχέση και να είσαι και συνεπής με τον εαυτό σου.

Κανείς δε λέει ότι είναι εύκολο - αλλά γίνεται.

Αν τα επακόλουθα συνοψίζονται στο "διαρηγνύω τις σχέσεις μου", δεν το αποφασίζεις, όταν πρόκειται για τους γονείς σου.

Εννοείς ότι εσύ δεν το αποφασίζεις όταν πρόκειται για τους δικούς σου γονείς. Κάποιος άλλος μπορεί να το αποφασίσει - και αρκετοί το έχουν αποφασίσει.

Άσε που αμφιβάλω σφόδρα ότι τα επακόλουθα πράγματι θα είναι ρήξη σχέσεων. Ελάχιστοι είναι οι γονείς που πράγματι θα ξέκοβαν από τα παιδιά τους για το λόγο αυτό. Και ακόμη λιγότεροι θα πάθαιναν στ' αλήθεια έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να αφεθεί να πεθάνει γι' αυτόν τον λόγο. Θα έκαναν κάποια νούμερα, θα έριχναν φωνές ή κλάματα ίσως, αλλά κάποτε θα σταματούσαν, αν σε έβλεπαν ήρεμο και αποφασισμένο. Σαν τα μικρά παιδιά.

Και σας παρακαλώ παιδιά, λίγη αισιοδοξία γαμώτο!

Όλο αυτό το κλίμα "δεν μπορούμε" και "δεν γίνεται" δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι εντελώς αδύνατον να έχεις καλή σχέση με τους γονείς σου και να είσαι φανερά άθεος. Αφήστε και λίγο περιθώριο αμφιβολίας να πάρει η ευχή! Τόση μοιρολατρία πια?

[noxteryn]

aristotelis_1, ακόμα και ένα παιδάκι 5 χρονών έχει δικαίωμα να αναπτύξει προσωπικότητα. Το ότι το συντηρούν οι γονείς του δε σημαίνει ότι είναι σκλάβος τους. Και αν νομίζεις εσύ ότι είναι κακία ή σκληρότητα προς τους γονείς σου το να έχεις βούληση και προσωπική άποψη, τότε πραγματικά σε λυπάμαι, γιατί μάλλον εσύ δεν είχες το θάρρος να τις αναπτύξεις.

[aristotelis_1]

ναι οκ κανε τον επαναστατη απο τον καναπε λοιπον εσυ για να δειξεις τον καλο δρομο
να σε ταιζουν να σε ποτιζουν και να τους την λες

[Ιοκάστη]

@aristotelis_1 & noxteryn

Μέχρι ένα σημείο όταν κάποιος μένει με τους γονείς πρέπει (κατά την γνώμη μου) να κάνει κάποιες υποχωρήσεις. Αλλά στο θέμα του πως λειτουργούν τα πράγματα στο σπίτι πχ. Δεν δίνει κανείς το δικαίωμα στους γονείς να απαιτούν το παιδί να ακολουθήσει τα βήματά τους ή να ορίζουν την προσωπικότητά του. Πρέπει να ξέρουμε που μπαίνουν τα όρια. Και φυσικά ένα παιδί έχει δικαίωμα να διαφωνήσει με τους γονείς του...

[aristotelis_1]

σωστα αλλα αλλο το διαφωνο λεω την γνωμη μου
ΑΛΛΟ αδιαφωρο και τους στεναχωρο ποσο μαλον οταν εχω την αναγκη τους ποσο μαλον οταν ειναι γονεις μου και ματοσαν για εμενα

[noxteryn]

aristotelis_1:

Άρθρο 5

1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Πέρα από αυτό, μην κάνεις αυθαίρετες υποθέσεις για το τι κάνω εγώ. Δε μίλησα πουθενά για τον εαυτό μου. Το αν στενοχωριούνται οι γονείς ενός παιδιού από τις απόψεις του για κάποια θέματα είναι δικό τους πρόβλημα και να το λύσουν μόνοι τους. Δε φταίει το παιδί για τα κολλήματα των γονέων.

[AoratiMelani]

να σε ταιζουν να σε ποτιζουν και να τους την λες

Το να ταϊζουν και να ποτίζουν το παιδί τους, καθώς και να φροντίζουν γενικά για την ανάπτυξή του, είναι υποχρέωση των γονέων. Από τη στιγμή που αποφάσισαν να κάνουν παιδιά ανέλαβαν την υποχρέωση αυτή, δεν τους ανάγκασε κανείς. Η εκπλήρωση αυτής τη ςυποχρέωσης δεν τους δίνει το δικαίωμα να επιβάλουν στο παιδί την ιδεολογία τους.

Εννοείται ότι όσο εξαρτάται κανείς οικονομικά από κάποιον, η ελευθερία του περιορίζεται σε ορισμένους τομείς, όπως λόγου χάρη στον τομέα της διαχείρισης των οικονομικών του. Δεν νοείται να είμαι ενήλικας, να με ζουν οι γονείς μου κι εγώ να ξοδεύω τα λεφτά τους όπως γουστάρω και να μην ψάχνω για δουλειά. Όμως στον τομέα της ιδεολογίας οι γονείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιβάλουν τίποτε, ακόμη κι αν με ταϊζουν μια ζωή.

Αριστοτέλη, ο Κόμης και ο Μπαμιατζής που δε θέλουν να πικράνουν τους γονείς τους (και πίστεψέ με το καταλαβαίνω πολύ καλά, κι ας επιμένω ότι υπάρχει εναλλακτική, κι ας τους ενθαρρύνω να δουν την άλλη άποδη) δεν είναι εξαρτημένοι οικονομικά νέοι ή έφηβοι, είναι ενήλικες με δική τους δουλειά και δικής τους ζωή, που αφήνουν να καθορίζει τις επιλογές ζωής τους ένα παρωχημένο κοινωνικό κατεστημένο.

Αλλά ακόμη και ο έφηβος που ζει με τους γονείς του έχει κάθε δικαίωμα (μη σου πω υποχρέωση) να μείνει συνεπής στην προσωπική του ιδεολογία.


(φτουράει το θέμα πάντως, φτουράει!!)

[cafeeine]

Αν φτουράει, λέει...
Μάλιστα θα λεγα να μεταφερθεί σε δικό του νήμα, γιατί είναι όντως σημαντικό το θέμα.

[Comte de Toulouse]

@AM, Αριστο, κλπ.
Δεν μένω με τους δικούς μου (ο πατέρας μου έχει πεθάνει). Η μητέρα μου μένει 20 χιλιόμετρα μακρυά.
Δεν εξαρτώμαι οικονομικά.
Δεν περιμένω τίποτα από αυτους στο μέλλον.
Δεν μπορούν να με πιέσουν σε τίποτε.

Η μητέρα μου πάντα ήταν above average σχετική με την εκκλησία. Τα τελευταία χρόνια έχει κατάθλιψη, και έχει χωθεί ως την μύτη. Στεναχωριέται και μόνο από το γεγονός που δεν εκκλησιάζομαι εγώ η γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Το αντιπαρέρχομαι με "αντιπερισπαστικό soothing".
Αν της πετάξω στα μούτρα "Είμαι άθεος και η γυναίκα μου σχεδόν και τα παιδιά μου σίγουρα", θα έχω κερδίσει μία νίκη στο προσωπικό μου "OUT CAMPAIGN", αλλά θα ξεσκίσω όσα υπολείμματα θετικής ψυχολογίας έχουν απομείνει στην καταθλιπτική μάνα μου (take this for granted).
Εσύ τι θα έκανες στην θέση μου;

[Γιατρος Του Ικα]

Άλλο "δεν αποδέχεται" συναισθηματικά την επιλογή σου noxteryn με την έννοια του ότι φοβάται,πικραίνεται ή απογοητεύεται και άλλο σε απορρίπτει εξαιτίας της επιλογής σου,σου κάνει όπως λέμε δηλαδή πόλεμο.

Δε νομίζεις ότι από ανθρώπους που δεν μεγάλωσαν και ακριβώς με τις αρχές της ανοχής στη διαφορετικότητα ή δεν έχουν ακριβώς και δέκα ντάν στον κριτικό ορθολογισμό είναι πολύ να απαιτείς τέτοιου είδους συμπεριφορές;Εσύ που αντίθετα είχες και μάλλον αξιοποίησες αυτές τις δυνατότητες τους απαντάς με μπινελίκια και διακοπή σχέσεων;

Εγώ νομίζω ότι η εξέγερση πρέπει να είναι απέναντι στην κοινωνία και τους θεσμούς που δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις συμπεριφορές και η προσωπική μας αντίδραση-αντίσταση απέναντι στο περιβάλλον μας θα πρέπει να διέπεται από ένα μέτρο επιείκειας και ανθρωπισμού.

Πολύ καλά κάνει ο Κόμης κατά τη γνώμη μου.Το να εκτονώσει το αντιχριστιανικό του μένος στη γριά μάνα του θα ήταν κατά τη γνώμη μου πράξη ανωριμότητας και αδικαιολόγητης σκληρότητας.

[Ιοκάστη]

@Comte de Toulouse

Αυτό ακριβώς που κάνεις θα έκανα. Για μένα η ηλικία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, σε άτομα μιας ηλικίας και πάνω προτιμώ να μην λέω τίποτα, δεν έχει νόημα, απλά θα στεναχωρηθούν χωρίς λόγο και δεν έχουν μια ζωή μπροστά τους για να επεξεργαστούν και να κατανοήσουν κάποια πράγματα (ή για να τους περάσει η πίκρα).

[Ευθύμης]

Στη νηματοθέτρια θα πρότεινα να μην το κάνει ώστε πρώτον να μην αναγκαστεί να σηκώσει το βάρος της υποκρισίας κάνοντας κάτι που δεν πιστεύει (και μόνο ότι αμφιβάλλει και ρωτάει εδώ είναι σημάδι κατά τη γνώμη μου ότι δε θέλει να το κάνει) και δεύτερον μέσω της ευγενικής αυτής άρνησης να καταφέρει αυτό που θέλει, να παίρνουν στα σοβαρά την επιλογή της. Να μην την αναφέρουν ίσως (όπως δε θα ανέφεραν σε κάποιον ξένο αν ένας δικός τους είναι βαριά άρρωστος.....) αλλά να το έχουν υπόψη...

[noxteryn]

Άλλο "δεν αποδέχεται" συναισθηματικά την επιλογή σου noxteryn με την έννοια του ότι φοβάται,πικραίνεται ή απογοητεύεται και άλλο σε απορρίπτει εξαιτίας της επιλογής σου,σου κάνει όπως λέμε δηλαδή πόλεμο.

Δε νομίζεις ότι από ανθρώπους που δεν μεγάλωσαν και ακριβώς με τις αρχές της ανοχής στη διαφορετικότητα ή δεν έχουν ακριβώς και δέκα ντάν στον κριτικό ορθολογισμό είναι πολύ να απαιτείς τέτοιου είδους συμπεριφορές;Εσύ που αντίθετα είχες και μάλλον αξιοποίησες αυτές τις δυνατότητες τους απαντάς με μπινελίκια και διακοπή σχέσεων;

Όπως είπα παραπάνω, η δικαιολογία της "εποχής" can only go so far.

Okay, αν είναι κάποιος 90 χρονών, είναι δύσκολο να αποδεχτεί νέες έννοιες. Αλλά όταν κάποιος είναι μεσήλικας με έφηβο παιδί, δε νομίζω να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Plus, το οτι προήλθες από κάποιο οπισθοδρομικό περιβάλλον δε σου δίνει το clearance να επαναλάβεις και εσύ τα ίδια, γιατί αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις καθόλου κριτική σκέψη.

Για παράδειγμα, ο πατέρας μου μεγάλωσε σε σπίτι και εποχή όπου ξυλοδαρμός ήταν αποδεκτό μέσω κοινωνικοποίησης, είτε από τους γονείς είτε από τους δασκάλους. Η μητέρα μου μεγάλωσε στην Ιαπωνία, όπου το περιβάλλον ήταν παρόμοιο και χειρότερο. Όταν ήμουν μικρός, θεωρούσα δεδομένο ότι όλοι οι γονείς δέρνουν τα παιδιά τους χωρίς λόγο, και σκεφτόμουν ότι εγώ θα ήμουν επαναστάτης και δε θα έκανα ποτέ κάτι τόσο άδικο στα δικά μου παιδιά. (Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να μάθω ότι αν έβγαιναν στην επιφάνεια αυτά που έκαναν οι γονείς μου θα πήγαιναν και οι δύο φυλακή.) Ύστερα από 20 χρόνια, συνεχίζω να έχω την ίδια άποψη και δε νομίζω να αλλάξω μόλις ξεκινήσω οικογένεια.

Εγώ και οι γονείς μου μεγαλώσαμε σε παρόμοιο περιβάλλον. Ωστόσο, εγώ βγήκα εντελώς διαφορετικός από αυτούς. Γι'αυτό το λόγο, δεν αποδέχομαι τόσο εύκολα το "ε, τι να κάνουμε, έτσι μεγάλωσε". Για μένα, αυτό ισοδυναμεί με αποποίηση ευθυνών και αυτόματα υπονοεί ότι το εν λόγω άτομο δεν έχει μυαλό.

[L3o ΧΞΣ]

Εγώ και οι γονείς μου μεγαλώσαμε σε παρόμοιο περιβάλλον. Ωστόσο, εγώ βγήκα εντελώς διαφορετικός από αυτούς.

Quite impossible,εκτός και αν διαθέτεις χρονομηχανή ώστε να κατάφερες να μεγαλώσεις παράλληλα με τους γονείς σου.

[noxteryn]

L3o ΧΞΣ, μερικές φορές νομίζω ότι δεν ξέρεις να διαβάζεις.
Αυτή είναι η τρίτη φορά που λέω κάτι σαφέστατο και εσύ δεν καταλαβαίνεις τι λέω.

παρόμοιος -α -ο

• που μοιάζει αρκετά, αρκετά όμοιος
  • Τι ωραία μλπούζα! Έχω κι εγώ μια παρόμοια!