forum.atheia.gr

Πριν από λίγο έμαθα ότι η ξαδέρφη μου έχει σκοπό να μου προτείνει να γίνω η νονά της κόρης της…
Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό ότι η απάντηση μου σε οποιαδήποτε τέτοια πρόταση θα ήταν αρνητική. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου το προτείνουν (οι περισσότεροι γνωρίζουν τις απόψεις μου περί θρησκείας) και σίγουρα δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να αρνηθώ…
Από τη μία αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή και χαρά που θέλουν να είμαι εγώ η νονά του πρώτου τους παιδιού και από την άλλη δεν ξέρω πώς να τους εξηγήσω ότι παρ’ όλα αυτά…δεν μπορώ. Είναι άνθρωποι που υπεραγαπώ και θέλω να είμαι δίπλα τους αλλά δυστυχώς σε θέματα πίστης είναι απόλυτοι και οποιαδήποτε συζήτηση καταλήγει σε καυγά.

Πες της ότι είσαι παιδόφιλη.

Πέρα από την πλάκα, δε βλέπω γιατί πρέπει να καταλήξει σε καυγά. Πες της ότι το θεωρείς τιμή που σου το ζήτησε, αλλά δυστυχώς είναι κάτι που δε θέλεις να κάνεις. Simple...

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θέλω (θέλω πολύ), αλλά ότι δεν μπορώ, αν θέλω επιτέλους να με πάρουν στα σοβαρά. Οπότε το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων θα αναφερθεί αναγκαστικά. Απλά δεν ξέρω πώς να εκφραστώ (μπορεί να φταίει και ο πονοκέφαλος που μου προκάλεσε το όλο θέμα)

οχ μωρε κατι προβληματα που εχετε
πες για τα ματια οτι πιστευεις και τελος το θεμα
γιατι οσοι παντρευονται και γινονται κουμπαροι πιστευουν απαραιτιτα?
μην εχετε κοληματα

Θα σου πρότεινα το εξής:

Πρώτον, να τους ρωτήσεις αν καταλαβαίνουν το ρόλο του νονού και της νονάς. Στη χριστιανική πίστη, ο νονός αναλαμβάνει την καλλιέργεια του χαρακτήρα του παιδιού διδάσκοντάς το πως να γίνει καλός χριστιανός. Εξήγησέ τους ότι εσύ θέλεις να είσαι κοντά τους και κοντά στο παιδί τους, και θα το βοηθήσεις να γίνει καλός άνθρωπος.

Αν δεν θέλεις να περάσεις το (απίστευτα γελοίο) τελετουργικό, μπορεί να το κάνει κάποιος συγγενής σου. Στην πραγματικότητα, δεν σας εμποδίζει τίποτα απ' το να σε αποκαλούν στο μέλλον "νονά" και οι γονείς, αλλά και το παιδί, και ας μην το βάπτισες εσύ, όπως εγώ αποκαλούσα θείο ένα φίλο του πατέρα μου χωρίς να είναι συγγενής μας.

Πάντως, εφόσον τους υπεραγαπάς, και θέλεις να είσαι η νονά του παιδιού τους, νομίζω ότι το να περάσεις μισή ώρα παίζοντας θέατρο, φτύνοντας στο πάτωμα και δηλώνοντας ότι αποτάσσεσαι το σατανά, είναι μικρό τίμημα. Είναι έγκλημα χωρίς θύμα, ιδίως αν οι άνθρωποι που σε ενδιαφέρουν γνωρίζουν ότι, παρότι δεν πιστεύεις, το κάνεις γιατί τους αγαπάς, οπότε δεν θίγεται ούτε η αξιοπρέπειά σου. Αλλά αυτή είναι απλώς η δική μου οπτική, και δεν υπάρχει λόγος να συμπίπτει με τη δική σου.

breadfan έγραψε:Πάντως, εφόσον τους υπεραγαπάς, και θέλεις να είσαι η νονά του παιδιού τους, νομίζω ότι το να περάσεις μισή ώρα παίζοντας θέατρο, φτύνοντας στο πάτωμα και δηλώνοντας ότι αποτάσσεσαι το σατανά, είναι μικρό τίμημα. Είναι έγκλημα χωρίς θύμα, ιδίως αν οι άνθρωποι που σε ενδιαφέρουν γνωρίζουν ότι, παρότι δεν πιστεύεις, το κάνεις γιατί τους αγαπάς, οπότε δεν θίγεται ούτε η αξιοπρέπειά σου. Αλλά αυτή είναι απλώς η δική μου οπτική, και δεν υπάρχει λόγος να συμπίπτει με τη δική σου.

Breadfan, σε συγχαίρω! Κι εγώ σιχαινόμουν τον θρησκευτικό γάμο αλλά έκανα και ορθόδοξο και καθολικό για χάρη της γυναίκας που αγαπούσα.

Αγαπητή φίλη, γίνε νονά για να έχεις την ευκαιρία, όταν το παιδάκι μεγαλώσει, να συζητήσεις μαζί του για τον Θεό.

breadfan έγραψε: νομίζω ότι το να περάσεις μισή ώρα παίζοντας θέατρο, ... είναι μικρό τίμημα.

Νομίζω πως για αυτή την "μικρή" παραχώρηση προβληματίζεται η φίλη μας και προσωπικά δεν μου φαίνεται και πολύ μικρή.

Τρία χρόνια πριν πάντρεψα ένα φιλικό ζευγάρι από κοινού με ένα άλλο φίλο (ο φίλος δηλαδή ανέλαβε τα σταυροκοπήματα και τα στέφανα και εγώ τις βέρες). Ακόμα κι έτσι ή μάλον εξ αιτίας του ότι κράταγα 3 τέταρτα ένα κερί και ένοιωθα πανηλίθιος ξεκαθάρισα ότι δεν υπάρχει λόγος να την ξαναπατήσω έτσι. Οταν γεννήθηκε το παιδί τους μου πρότειναν να το βαπτίσω και τους είπα ότι απλά δεν γίνεται και ότι είχα ήδη ξεπεράσει τα όριά μου με το προηγούμενο συμβάν. Οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές όπως και πριν και μάλιστα θα παρευρεθώ στη βάπτιση αλλά σαν θεατής!

breadfan έγραψε:Αν δεν θέλεις να περάσεις το (απίστευτα γελοίο) τελετουργικό, μπορεί να το κάνει κάποιος συγγενής σου.

Μάλλον είναι μια λύση έτσι ώστε να μπορέσεις να είσαι και η πνευματική οδηγός του παιδιού .

breadfan έγραψε: Στη χριστιανική πίστη, ο νονός αναλαμβάνει την καλλιέργεια του χαρακτήρα του παιδιού διδάσκοντάς το πως να γίνει καλός χριστιανός. Εξήγησέ τους ότι εσύ θέλεις να είσαι κοντά τους και κοντά στο παιδί τους, και θα το βοηθήσεις να γίνει καλός άνθρωπος.

.

καλυτερα εξηγησε τους οτι δεχεσε να το αναλαβεις να το κανεις αθεο αν τελικα αποφασισουν οτι σε θελουν για νονα

Άκου τι θα κάνεις (το κάνω και γω με την μικρότερη κόρη μου όταν αραιά και που αναγκαζόμαστε να παραβρεθούμε σε τέτοιες εκδηλώσεις και πέφτει πολύ γέλιο....). Όταν κάνουμε τον σταυρό μας εμείς λέμε από μέσα μας ότι αυτό είναι το τρισδιάστατο σύστημα συντεταγμένων (από πάνω προς τα κάτω, από δεξιά προς αριστερά, από μπρος προς τα πίσω, όπως έλεγε ο Πλάτωνας). Όταν αυτοί λένε: " Άγιος ο θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς", εμείς λέμε: "Αεί όν ο θεός, αεί όν ισχυρόν, αεί όν αθάνατον, ύλη ίσον για μας"...και πολλά άλλα τέτοια. Και έτσι, ουδέν συνειδησιακόν πρόβλημα!

Προσωπικά θα έλεγα όχι. Θα έλεγα καθαρά τις απόψεις μου, ότι η βάφτιση είναι καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή το μωρό δεν μπορεί να επιλέξει ελεύθερα μία θρησκεία που είναι προσωπικό θέμα.

Θα έλεγα ότι κι εμένα με βάφτισαν ενάντια στην θελησή μου χωρίς να με ρωτήσουν χωρίς να έχω καμμία δύναμη να αρνηθώ.

Εγώ δεν θα μπορούσα να παίξω θέατρο στην εκκλησία και να κάνω αυτές τις ηλιθιότητες, θα ήταν ενάντια σε κάθε τι που εκπροσωπώ, δηλαδή την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Η βάφτιση είναι επιβολή με το ζόρι μίας θρησκείας. Θα έλεγα ότι αν θέλετε μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό τεετουργικό στο σπίτι, και να δώσω το όνομα έτσι με μία γιορτούλα και όχι με θρησκευτική βάφτιση.

Δεν θα το έκανα. Εγώ θα έλεγα καθαρά τις απόψεις μου.

Η ονοματοθεσία πάντως δεν είναι Χριστιανικό έθιμο. Γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα αλλά σε ηλικία πάνω από τα τριάντα και μέχρι τα τριάντα πέντε σου χρόνια, διότι μέχρι τότε έπρεπε να είχες ξεκαθαρίσεις τις απόψεις σου (δεν είναι τυχαίο ότι ο Χριστός βαφτίστηκε στα 33 του). Έτσι π.χ αν σε έλεγαν Ερμογένη (βλέπε Κρατύλος) τότε ο νονός σου όταν σε έβλεπε, έλεγε από μέσα του: "Ω Ερμόγενες, Ερμόγενες! Έρμαιο των ξύπνιων έγινες". Άν όμως σε έλεγαν Κρατύλο τότε κρατούσες την ύλη από τα κέρατα! Αν σε έλεγαν δε Σωκράτη τότε κρατούσες μέσα σου (έσω) τα ς' ΟΟ=Ω δηλ. το κανονικό δωδεκακόρυφο. Αν πάλι σε λέγαν Πλάτων τότε τα πιλάτευες και μας δούλευες όλους.

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον Breadfan

Nομίζω οτι πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι ακριβώς είναι που σε πειράζει. Αν είναι απλά πως νοιώθεις γελοία με το γελοίο τελετουργικό, τότε πιστεύω ότι είναι μια "θυσία" που αξίζει για κάποιον που αγαπας, αρκεί να είσαι ειλικρινης με αυτούς στο οτι ενω αποδέχεσαι την σχέση ευθύνης με το παιδί, το τελετουργικό δεν έχει την ίδια σημασία για σένα που έχει για αυτούς.

Αν όπως η Δαρκχίλδη εχεις πρόβλημα με την ιδέα της βάπτισης, πρέπει να το συζητήσεις μαζί τους, και να τους εξηγήσεις με τί ακριβώς έχεις πρόβλημα, και πως δεν αρνείσαι γενικά την ονοματοδοσία ούτε και τη θέση της πνευματικής μητέρας του παιδιού.

breadfan έγραψε:Πάντως, εφόσον τους υπεραγαπάς, και θέλεις να είσαι η νονά του παιδιού τους, νομίζω ότι το να περάσεις μισή ώρα παίζοντας θέατρο, φτύνοντας στο πάτωμα και δηλώνοντας ότι αποτάσσεσαι το σατανά, είναι μικρό τίμημα.

Το πόσο "μικρό" ή "μεγάλο" είναι το τίμημα μόνο η ίδια μπορέι να το κρίνει. Για εμένα, το τίμημα είναι τεράστιο, και δεν θα ξαναβάφτιζα παιδί ποτέ μου. Έχω ήδη μια βαφτιστήρα, και παρ' όλο που δεν μετανιώνω για την απόφασή μου, τώρα που είμαι πολύ πιο συνειδητή στις πεποιθήσεις μου και στην ιδεολογία μου για τον κοινωνικό ρόλο της βάπτισης, δεν θα ξαναβάφτιζα.

Τι θα έκανα εγώ αν μου το πρότειναν? Θα έλεγα:

"Ευχαριστώ πάρα πολύ, χαίρομαι πολύ για την εμπιστοσύνη σας, θέλω πολύ να δεχτώ γιατί σας αγαπώ όλους, και πιο πολύ απ' όλους το παιδί. Ξέρετε όμως ότι δεν είμαι χριστιανή*, καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν μπορώ να γίνω ανάδοχος σε χριστιανική βάπτιση. Αφού θέλετε να γίνω ανάδοχος του παιδιού σας και το θέλω κι εγώ, θα χαρώ πολύ αν συμφωνήσετε να γίνει μια αυτοσχέδια τελετή χωρίς παπάδες και εκκλησίες. Να μαζευτούμε φίλοι και συγγενείς σε ένα σπίτι, ή σε ένα όμορφο μέρος που θα διαλέξουμε, και να κάνουμε μια γιορτή για να καλοσωρίσουμε αυτό το παιδί στον κόσμο, να του ευχηθούμε υγεία, ευτυχία και μακροζωία, να του προσφέρουμε δώρα και να μοιραστούμε τη χαρά μας."
*αν δεν το ξέρουν, λες "Πρέπει όμως να σας πω ότι δεν είμαι χριστιανή"

Φυσικά θα κουφαθούν, δεν το συζητώ, θα απορήσουν, θα ξαφνιαστούν, θα ενοχληθούν ίσως, θα πουν τις εξυπνάδες που ακούς κι εδώ "μα δεν μπορείς να παίξεις θέατρο για μισή ώρα; σιγά και τι έγινε, όλοι το κάνουν" (αυτές τις εξυπνάδες χάρη στις οποίες εξακολουθούν να εγγράφονται καθημερινά δεκάδες νέα μέλη στο Κόμμα Φίλων της Εκκλησίας, για να μπορεί η Εκκλησία Α.Ε. να συνεχίζει τη μπίζνα της ανενόχλητη).

Εγώ θα εξηγούσα απλά και ήρεμα ότι "Αυτές είναι οι πεποιθήσεις μου, είναι σημαντικές για μένα, θέλω να μείνω πιστή σε αυτές, και πολύ ευχαρίστως θα γίνω ανάδοχος και πνευματικός οδηγός του παιδιού σας, σύμφωνα με τις δικές μου πεποιθήσεις και αρχές. Αν νομίζετε ότι μπορείτε να το δεχτείτε, θα χαρώ πολύ. Αν πάλι οι δικές σας πεποιθήσεις είναι τέτοιες που δεν σας το επιτρέπουν, αν θέλετε οπωσδήποτε χριστιανική τελετή για το παιδί σας, θα πρέπει να διαλέξετε χριστιανό ανάδοχο."

Ας καταλάβουν επιτέλους ότι υπάρχουν κι άλλες πεποιθήσεις και ότι έχουν το ίδιο δικαίωμα να γίνονται σεβαστές. Ας κάνουν εκείνοι την υποχώρηση, ή τουλάχιστον ας το σκεφτούν, ας το εξετάσουν σαν ενδεχόμενο. Κι αν τελικά αποφασίσεις να γίνεις χριστιανική νονά, ας καταλάβουν ότι έκανες μια υποχώρηση για χάρη τους και ας το εκτιμήσουν δεόντως. Ας πάψουν όλοι να θεωρούν δεδομένο ότι ο άθρησκος μπορεί να κάνει αναίμακτα την υποχώρησή του ενώ ο θρήσκος όχι.

Αν υπήρχε περιθώριο θα έκανα και μια κουβέντα για την ουσία και τους τύπους της βάπτισης. Θα τους θύμιζα ότι η βάπτιση είναι θρησκευτική τελετή μύησης, και ότι έχει νόημα να γίνεται μόνο αν αυτός που βαπτίζεται είναι σε θέση να κατανοήσει και να βιώσει τη σημασία της, κάτι που το βρέφος σαφώς δεν είναι σε θέση να κάνει. Θα τους θύμιζα ότι αν οι ίδιοι είναι πιστοί χριστιανοί και νιώθουν ότι η τελετή είναι αναγκαία για την πνευματική ευημερία του παιδιού τους, είναι λογικό να επιμένουν, αν όμως κατά βάθος ούτε εκείνοι πιστεύουν, τότε είναι παράλογο να θέλουν να ταλαιπωρήσουν το παιδί τους και να δημιουργήσουν άλλον έναν χριστιανό στα χαρτιά, μόνο και μόνο για να τηρήσουν ένα έθιμο χωρίς κανένα νόημα και περιεχόμενο.

Όλα αυτα, φυσικά, για να τα πεις και να τα υποστηρίξεις, θέλουν συνειδητότητα, και θέλουν αγάπη προς τους ανθρώπους εκείνους, αγάπη που πρέπει να φανεί όταν θα τα πεις, διαφορετικά θα σε πάρουν για σπαστικιά.

Να προσθέσω ότι έχω μια φίλη που όντως έκανε το παραπάνω, και έγινε "άθρησκη νονά" για το παιδί μιας φίλης της. Του παίρνει λαμπάδα το πάσχα για να νιώθει ότι είναι "ίδιο με τα άλλα παιδάκια" αλλά δεν έγινε θρησκευτική βάπτιση, το παιδάκι δεν είναι χριστιανόπουλο.

dtango έγραψε:Κι εγώ σιχαινόμουν τον θρησκευτικό γάμο αλλά έκανα και ορθόδοξο και καθολικό για χάρη της γυναίκας που αγαπούσα.

Άλλο να επιλέξεις συνειδητά ως ενήλικας τη συμμετοχή σου σε μια τελετή, και άλλο να πάρεις την ευθύνη να βάλεις ένα βρέφος να συμμετάσχει σε μια τελετή. Αυτό νομίζω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να το κάνει.

AoratiMelani έγραψε:Άλλο να επιλέξεις συνειδητά ως ενήλικας τη συμμετοχή σου σε μια τελετή, και άλλο να πάρεις την ευθύνη να βάλεις ένα βρέφος να συμμετάσχει σε μια τελετή. Αυτό νομίζω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να το κάνει.

Μόνο που αυτό εξαρτάται από τους γονείς και όχι από την νονά, την οποία δεν βοηθάμε καθόλου.
Και σιγά την τελετή! Μάλλον της δίνουμε αξία αντιμετωπίζοντάς την σοβαρά.

Έχω βαφτίσει κι εγώ ένα παιδάκι, αλλά ήμουν χριστιανή τότε… Δεν θα ξαναβάφτιζα πάντως….

Ξέρουν πως δεν είσαι χριστιανή; Αν το ξέρουν ή δεν έχεις πρόβλημα να το μάθουν μπορείς πολύ απλά να τους εξηγήσεις πως ως μη χριστιανή δεν είναι σωστό ούτε για σένα ούτε για αυτούς να συμμετέχεις ως νονά στην τελετή. Για μένα αν αποφασίσει κάποιος να συμμετέχει με τέτοιο τρόπο σε θρησκευτικές τελετές θα πρέπει να δείξει τον απαραίτητο σεβασμό, γιατί δεν τον δείχνει προς την θρησκεία τον δείχνει προς τους ανθρώπους που αγαπάει και που πιστεύουν σ’αυτό που κάνουν. Έτσι δεν είναι θέμα να παίξεις θέατρο, κανονικά δεν θα έπρεπε κι οι ίδιοι να γίνει κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς η νονά υποτίθεται πως είναι η πνευματική μητέρα του παιδιού (πράγμα που συνήθως δεν συμβαίνει στην πράξη βέβαια) – αυτό μπορείς να το κάνεις έτσι κι αλλιώς. Αυτά που είπε η Μελάνη είναι πολύ σωστά... Κάποια πράγματα τα παίρνουμε αψήφιστα όμως νομίζω πως έτσι απλά διαιωνίζουμε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν (επαναλαμβάνομαι το ξέρω, αλλά αφού ισχύει, τι να κάνω...)

Καλά και σωστά πολλά απο όσα λέγονται στο νήμα, απλά θα παρατηρήσω οτι το ζητούμενο δεν είναι τι θα κάναμε απαραίτητα όλοι οι υπόλοιποι στο ίδιο σκηνικό, αλλά τι είναι καλύτερο για την αφηρημένη στη παρούσα φάση.

Εγώ συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είπαν η Darkchilde και η AoratiMelani.

Σημασία δεν έχει το αν μπορείς να "παίξεις θέατρο για μισή ώρα", σημασία έχει το αν θα δεχτείς να λάβεις μέρος στο θρησκευτικό βιασμό ακόμα ενός παιδιού. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που τόσοι άθεοι το αντιλαμβάνονται τόσο επιφανειακά και σκέφτονται τον εαυτό τους αντί για το παιδί (πράγμα ειρωνικό ως προς το ρόλο ενός πνευματικού οδηγού).

αφηρημενη, είτε δε θέλεις είτε δε μπορείς, πες τους ότι δε γίνεται να είσαι νονά. Μην υποκύψεις στο peer-pressure και προσπάθησε να τους εξηγήσεις ότι η βάπτιση του παιδιού παραβιάζει τα θρησκευτικά του δικαιώματα.

dtango έγραψε:Και σιγά την τελετή! Μάλλον της δίνουμε αξία αντιμετωπίζοντάς την σοβαρά.

Πράγματι, δεν υπάρχει λόγος. Το γεγονός ότι μετά θα πάνε μ' ένα χαρτί στο ληξιαρχείο και θα δηλώσουν έναν ακόμη ΧΟ είναι παντελώς ασήμαντο. Όπως και το γεγονός ότι μια ολόκληρη κοινωνία αναπαράγει μια κενή τελετή στην οποία το 70% των συμμετεχόντων δεν πιστεύουν. Ανάξια λόγου πράγματα.

Τη νονά το μόνο που την βοηθά είναι το εξής:

ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Ε καλά, τι είναι καλύτερο για την αφηρημένη δεν μπορούμε να το ξέρουμε βρε caffeine. Αυτό εξαρτάται από πολλούς προσωπικούς παράγοντες και ουσιαστικά κανένας δεν μπορεί να μπει ακριβώς στην θέση της για να δει τι είναι καλό για αυτή και τι όχι. Ιδέες και προτάσεις λέμε.

Όμως ήθελα να προσθέσω και κάτι άλλο. Οι περισσότεροι χριστιανοί με την συμπεριφορά τους δεν δείχνουν σεβασμό στους ίδιους τους τους φίλους. Καταλαβαίνω πως το κάνουν ακούσια και δεν το καταλαβαίνουν καν όμως ουσιαστικά αυτό κάνουν παρόλο που μπορεί να αγαπάνε πάρα πολύ τον άλλον. Γιατί όταν ξέρουν ότι κάποιος είναι άθεος και τον φέρνουν σε τόσο δύσκολη θέση τι άλλο να υποθέσω; Δεν λέω να μην το προτείνουν, ας το προτείνουν απλά θα έπρεπε και να είναι έτοιμοι να ακούσουν το "όχι μωρέ, αφού δεν είμαι χριστιανή". Δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε να μιλήσουμε για να μην αρπαχτούν... Θα πρέπει οι θρήσκοι φίλοι μας σιγά σιγά να μάθουν να σέβονται τις θέσεις μας όπως σεβόμαστε κι εμείς τις δικές τους και να δεχτούν πως η αγάπη μεταξύ φίλων προϋποθέτει να δεχτείς τον άλλον όπως είναι. Αλλιώς ποιον αγαπάς; Τον φίλο που έχεις ή τον φίλο που θα ήθελες να έχεις;

+ 100 στην Ιοκάστη.