Γιατί αν θεωρείς τον εαυτό σου πιο ώριμο από έναν θρήσκο,ο οποίος έχει την ανάγκη ενός φανταστικού φίλου ώστε να καλύψει την ανασφάλειά του,τότε σε μία τέτοια χαζομάρα υποχωρείς.Όπως και αν συζητάς μ'έναν βλάκα σχετικά με κάτι επουσιώδες,u let him win.noxteryn έγραψε:L3o ΧΞΣ, διαφωνώ πλήρως με το σκεπτικό σου.
Πρώτον, αν πρόκειται για έναν απλό τύπο στον οποίο δεν πρέπει να κολλάμε, τότε γιατί υπάρχει η βάπτιση in the first place? Ας την καταργήσουμε να τελειώνουμε. By the way, πόσοι από τους σημερινούς Χριστιανούς πιστεύεις ότι θα έτρεχαν σε εκκλησίες να βαπτιστούν, αν δεν τους το είχαν κάνει με το ζόρι όταν ήταν μωρά?
Όλοι.Κανείς δεν έγινε χριστιανός από κάτι που δε θυμάται.Πόσοι χριστιανοί πιστεύεις θα ήξεραν ότι βαφτίστηκαν,αν δεν τους το 'χε πει κανείς πιο μετά?Χριστιανοί έγιναν επειδή οι γονείς τους τους είπαν "είσαι χριστιανός".
Τυπικά,ναι,είναι προσυλητισμός.Πρακτικά δεν είναι τίποτα.Γιατί πολύ απλά το να προσυλητίσεις κάποιον θα πει να τον διδάξεις,ώστε να διαθέτει επιχειρήματα γι'αυτό που πρεσβεύει,έστω και αν τα επιχειρήματά του είναι φαιδρά.noxteryn έγραψε:Δεύτερον, αν η μη-εθελοντική βάπτιση και καταγραφή ενός ατόμου σε ένα θρήσκευμα δεν είναι προσηλυτισμός, τότε I don't know what is. Δεν πρόκειται για ένα technicality, είναι κάτι που σημαδεύει τον άλλον. Η απουσία της βάπτισης έχει τόσο συμβολικό όσο και ουσιώδες νόημα, γιατί δίνει στο παιδί να κατανοήσει πλήρως ότι το θρήσκευμα αποτελεί δική του, και μόνο δική του, επιλογή. Από την άλλη, η βάπτιση μετατρέπει το παιδί σε "Χριστιανό Ορθόδοξο", και όταν το ρωτάνε για το θρήσκευμά του, απαντά μηχανικά (και συνήθως συνεχίζει να το κάνει για όλη την υπόλοιπη ζωή του).
noxteryn έγραψε:Τρίτον, είχα παρακολουθήσει κάποτε μια βάπτιση, και μια συγκεκριμένη εικόνα μου αποτυπώθηκε στο νου την οποία δε νομίζω να ξεχάσω ποτέ. Ο παπάς κρατούσε το μωρό και το βούλιαζε μέσα στο νερό, ενώ αυτό έκλαιγε με όλη τη δύναμη του διαφράγματός του, και οι συγγενείς χαμογελούσαν γιατί το έβρισκαν χαριτωμένο. Δε θεωρώ καθόλου συναισθηματικό τον εαυτό μου, αλλά αυτή η θέα really creeped me out. Η βάπτιση είναι μια τραυματική εμπειρία και ευτυχώς που δεν τη θυμούνται τα παιδιά. (Και μην ακούσω το βλακώδες επιχείρημα: "Σε μερικά μωρά αρέσει η βάπτιση.")
Στο βαθμό που τα γεγονότα που έχουμε ζήσει έχουν διαγραφεί απ'τη μνήμη μας,δε συνέβησαν ποτέ.Δεν αντιλέγω ότι είναι μία φρίκη για όλα τα μωρά.But life ain't a fairytale.Σοβαρά τώρα,ασχολούμαστε με μια χαζή τυπικούρα την οποία τα παιδιά δεν την θυμούνται καν?A couple of years ago,είχα μια πρώην που βαρούσε ενέσεις μπροστά στα μάτια μου,μη μου λες για τραυματικές εμπειρίες,darling.
Μα χριστιανό,πρακτικά,δε σε κάνει η βάφτιση.Σε κάνει η γιαγιά σου που σε πηγαίνει στην εκκλησία και σου λέει μαλακίες τα απογεύματα.noxteryn έγραψε:Τέταρτον, ναι, παίζει μεγάλο ρόλο η Χριστιανική Παιδεία που προπαγανδίζεται, αλλά you know what? Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του να ακούς όλες αυτές τις πίπες σκεπτόμενος "είμαι και εγώ Χριστιανός άρα πρέπει να υπακούω" και "α οκ, αυτά κάνουν οι Χριστιανοί, ενδιαφέρον".
Όχι,αλλά δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε στο ότι η κοινωνία είναι στραβή.We don't live in the world of Narnia.Να πέσει θύμα ρατσισμού το παιδί σου για μια μαλακία?noxteryn έγραψε:Πέμπτον, δε μπορώ να πιστέψω ότι χρησιμοποίησες το επιχείρημα της κακής δασκάλας. Επειδή, δηλαδή, κάποιοι άνθρωποι είναι ηλίθιοι, πρέπει να κάνουμε και τα παιδιά μας ηλίθια, για να γίνονται ένα με το κοπάδι. Αυτός ο υπερπροστατευτισμός είναι που κάνει όλα τα παιδιά πρόβατα με τόσο αδύναμο χαρακτήρα. (Plus, αν αυτό σε ανησυχεί, μπορείς να πεις στο παιδί σου ότι έχει το δικαίωμα να λέει ψέμματα όταν το ρωτάνε, αν δε θέλει να ξεχωρίζει.)
Μ'αυτά που μου λες το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι πήγες σε κολλέγιο στη Βοστώνη.I mean,welcome to reality,bro.Σε ποιο ελληνικό σχολείο οι μαθητές,και μάλιστα τα μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν κιόλας,αποδέχονται τη διαφορετικότητα?Εδώ πλακώνονται στο ξύλο για ομάδες.Τι να πω,έτσι μπορεί να ήταν η δική σου παιδική ηλικία,but as far as I'm concerned,θυμάμαι όταν έλεγα ότι πάω σε πορείες και είμαι αναρχικός,είχαν βγει μέχρι και μαχαίρια.noxteryn έγραψε:Και με αυτές τις εισαγωγές, γεννιούνται ακόμα περισσότερες απορίες στα υπόλοιπα παιδιά και με ρωτούσαν περισσότερα (ή ρωτούσαν τους δασκάλους). Καθώς μεγάλωνα, οι συζητήσεις με τους συμμαθητές μου γίνονταν όλο και πιο ενδιαφέρουσες (και πολυπλοκότερες, προφανώς).
).
Εισαι εκτός τόπου και χρόνου. Αν τα επακόλουθα συνοψίζονται στο "διαρηγνύω τις σχέσεις μου", δεν το αποφασίζεις, όταν πρόκειται για τους γονείς σου.