'Oxi με έπαρση ούτε με αυτήν την έννοια του θεολογικού λόγου ανάλογου της ποίησης, αλλά ξεχωριστά απο αυτόν, η τέχνη δεν νομίζω πως μπορεί να εγκλωβιστεί απο τίποτε, αλλά μπορεί να εμπνευστεί απο ότιδήποτε,Γιατρος Του Ικα έγραψε: Θεωρώ ύψιστο δείγμα έπαρσης, έπαρσης που μόνο η θρησκεία επιφυλάσσει ως δικαίωμα για τον εαυτό της, την τάση να θεωρείται ο θεολογικός λόγος ή η θρησκευτική εμπειρία ανάλογης τάξης φαινόμενο με την ποίηση.
Θα σε πρότεινα το βιβλίο του κάρλ γιούνκ ''ψυχολογία και θρησκεία'' για να δείς πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η θρησκεία στον κόσμο του ασυνειδήτου.Πέραν τούτου εκτός του ότι υπάρχουν πολύ πιο αποτελεσματικοί τρόποι (βλέπε επιστήμη της ψυχολογίας) για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του πολύ θα ήθελα να μάθω πως το να καλλιεργεί κανείς φαντασιώσεις περί αόρατων και άγνωστων υπεροντοτήτων μπορεί να βοηθήσει στην αυτογνωσία. Αυτό που βλέπω εγώ είναι μια τελείως διαστρεβλωμένη αντίληψη για τις σχέσεις του ατόμου με τον κόσμο, με την φύση του και τους συνανθρώπους του (η απόλυτα όσο και αυθαίρετα κανονιστική θρησκευτική ηθική που βασίζεται στο σύνολό της σε μεταφυσικές παραδοχές).
Για τους περισσότερους η εικόνα και η αντίληψη για τις σχέσεις του ατόμου με τον κόσμο πιστεύω είναι ισορροπημένη,(αυτό είναι που μετράει τελικά) και δεν έχει σημασία αν λόγω θρησκευτικής αντίληψης αυτής της εικόνας για τον κόσμο που πολλοί θεωρούν διαστρεβλωμένη ότι έχει επιπτώσεις στην ηθική συμπεριφορά, και αν έχει τότε αυτές είναι περισσότερο θετικές παρά αρνητικές.
Τότε από που και ως που την επικαλούμαστε για να δικαιώσουμε την αναγκαιότητα επίκλησης μιας "ανώτερης" δύναμης;
γιατί κάτι πρέπει να επικαλεστούμε γενικεύοντας την αδυναμία μιας συγκεκριμένης απάντησης και όχι για να δικαιώσουμε κάτι.
για αυτό και μόνο τον λόγο, δεν πρέπει να θεωρούνται ηλίθιοι, αιθεροβάμονες και ονειροπαρμένοι, συν Αθηνά και χείρα κίνη, καλή η προσευχή αλλά κούνα και τα χέρια σου, αυτές οι φράσεις χαρακτηρίζουν την απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης, αλλά αυτήν η θεωρία είναι ο σπινθήρας που δραστηριοποιεί την θετική σκέψη των πιστών και τους δίνει κουράγιο στον καθημερινό τους αγώνα.Είναι ενδιαφέρον το πως ενώ οι θρησκευόμενοι είναι διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν την ιδιότητα της αιωνιότητας σε ένα παντοδύναμο φάντασμα ενώ η ιδέα ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει για τον ίδιο τον κόσμο τους προκαλεί ρίγη αποτροπιασμού.
Επαναλαμβάνω πως η διαίσθηση είναι οδηγός η αν θές εργαλείο για να προσεγγίσεις κάτι η αν θές όπως λές και εσύ για να μπορείς να ισχυρίζεσαι κάτι όταν όλα σου δείχνουν πως δεν υπάρχει.Και εγώ νόμιζα πως η διαίσθηση μας χρειάζεται για να μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει κάτι ενώ όλα τα άλλα μας λένε ότι δεν υπάρχει και γι'αυτό τιτλοφόρησα την παράγραφο Για το ότι η διαίσθηση δικαιώνει την αυθαίρετη πίστη:
Άλλωστε εσύ δεν είπες "Κατάλαβες τώρα γιατί μιλούσα για διαίσθηση και ενόραση; όταν δεν γνωρίζεις κάτι σίγουρα, μόνο υποθετικά μπορείς να το προσεγγίσεις". Άρα πιστεύεις μόνο και μόνο με βάση τη διαίσθηση κάτι που δεν απέχει και πολύ από το να χαρακτηριστεί "ευσεβείς (χμμμ...γιατί άραγε ευσεβείς πόθοι".
αυτό δεν σημαίνει πως βγαίνει πάντα αληθινή, αλλά κάνει την δουλειά της σαν εργαλείο, η σαν ένα κακό εργαλείο, που είναι πολύ καλύτερο απο τα γυμνά χέρια.
Δές για παράδειγμα, πόσο μεγάλη απήχηση και συμβολή είχαν οι θρησκείες στην ανάπτυξη των πολιτισμών, που αναπτύχθηκαν στο διάβα της ιστορίας σε ολόκληρη την υφήλιο.