Υπάρχει Θεός;

[truleysi]

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι μια μέρα θα σταματήσει η ζωή πάνω στη γη. Και οι θρησκείες δεν δίνουν καμία επαρκή θεολογική απάντηση πάνω σ' αυτή τη βεβαιότητα. Και ο ήλιος θα σβήσει κάποτε, επίσης μαθηματικά βέβαιο. Τα πάντα γεννιούνται και πεθαίνουν και απορώ γιατί κάποιοι έχουν την απαίτηση να ζήσουν αιώνια.

Ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο πράγμα στη ζωή, αφού είναι έννοιες αλληλένδετες. Μία μάνα, όταν γεννάει, λέμε ότι χαρίζει ζωή. Δεν λέμε όμως ότι ταυτόχρονα χαρίζει και θάνατο. Γιατί το μωρό από τη στιγμή που θα γεννηθεί, ακολουθεί μία σταθερή και βέβαιη πορεία προς τον θάνατο.

[egore]

Βέβαιη, ναι. Σταθερή, όχι απαραίτητα.
Λέγεται πως οι καταχρήσεις επιταχύνουν τη διαδικασία.
Μάλλον είναι φήμες...

[EmilofCrete]

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι μια μέρα θα σταματήσει η ζωή πάνω στη γη. Και οι θρησκείες δεν δίνουν καμία επαρκή θεολογική απάντηση πάνω σ' αυτή τη βεβαιότητα.

Μα, αφού τα μαθηματικά και οι επιστήμες είναι ..."του σατανά πράματα"!
Ας μην ξεχνάμε ότι το 1819 η Εκκλησία (το Πατριαρχείο) ζήτησε να απαγορευτούν όλα τα 'επιστημονικά' μαθήματα από τα σχολεία..!

"Το έτος 1819 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε «πατριαρχική εγκύκλιο» για την ανάσχεση της διάδοσης των φυσικομαθηματικών επιστημών με τίτλο «Περί της σημερινής κατάστασης των κοινών του γένους μας ελληνομουσείων (=σχολείων)» και κάλεσε πατριαρχική σύνοδο με στόχο «την καθαίρεσιν των φιλοσοφικών (=φυσικομαθηματικών) μαθημάτων». Από τη σύνοδο που συνήλθε τον Μάρτιο του 1821, μόλις λίγες ημέρες πριν από την έκρηξη της Επανάστασης, εξεδόθη κείμενο κατά των Μαθηματικών, της Φυσικής και των επιστημών γενικότερα."

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=302531

[egore]

Θάνατος μπορεί να θεωρηθεί η καταστροφή του πλανήτη.

[youtube]SKGbSvB_J5Y[/youtube]

Ο αμιμητος George Carlin υποστηρίζει το αντίθετο γύρω στο 1:50

[truleysi]

Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη ότι ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει ώστε να σώσει ένα απειλούμενο με εξαφάνιση είδος, όταν η ίδια η φύση έχει επιλέξει να το εξαφανίσει και δεν οφείλεται στην ανθρώπινη ανοησία (όπως συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων πάντως στη σύγχρονη εποχή, σε ότι αφορά στα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη).

[ktinos]

Οι οργανισμοί κάνουν δισεκατομμύρια αλλαγές με σκοπό την επιβίωση και φύση είναι αυτοί οι οργανισμοί. Έχουν μπλέξει το σώβρακο με τη γραβάτα, θεωρούν φύση τη μα----ια που έχουν στο κεφάλι τους. Η εξέλιξη που δε συμβαδίζει με το περιβάλλον είναι καταδικασμένη στην εξαφάνιση.

[egore]

Οι οργανισμοί κάνουν δισεκατομμύρια αλλαγές με σκοπό την επιβίωση και φύση είναι αυτοί οι οργανισμοί. Έχουν μπλέξει το σώβρακο με τη γραβάτα, θεωρούν φύση τη μα----ια που έχουν στο κεφάλι τους. Η εξέλιξη που δε συμβαδίζει με το περιβάλλον είναι καταδικασμένη στην εξαφάνιση.

Ναι, οι δεινοσαυροι κολυμπούσαν τη νύχτα, αλλά μόνο ως το περίπτερο.

[επικουρειος]

Η προσωπικη βιωματικη σχεση με το θεο οπωσδηποτε δεν αποδεικνυει και την υπαρξη του θεου,διοτι δεν ειναι μια αμφιδρομη σχεση.Και το προβλημα τελικα το βιωνουν εντονα ολοι οσοι δεν συμμεριζονται η δεν βιωνουν με τον αντιστοιχο τροπο ολην αυτην την βιωματικη κατασταση με το θεο,μεσω των ανοητων προληψεων,δεισιδαιμονιων και του επακολουθου φοβου που δημιουργειται απο την αμαθεια.Οποτε στην πραξη η ιδεα ενος θεου δημιουργει πολυ μεγαλα προβληματα και στους πιστους του και σε αυτους που δεν τον πιστευουν και ουδεποτε εχει αποδειχθει η περιφημη αυτη πνευματικη αναταση και ηθικη εξυψωση των πιστων που ευαγγελιζεται η καθε θρησκεια,αλλα αντιθετως λειτουργει σαν τροχοπεδη στην ανθρωπινη προοδο κι αξιοπρεπεια.Και η πιο αρχεγονη πρωτογονη ιδεα του ανθρωπινου γενους εχει φτασει μεχρι τις μερες μας να καθοριζει τη ζωη σε ολοκληρες κοινωνιες.

[ktinos]

Μελάνι ΕΔΙΤ: προς το τέλος λέει κάποια πράματα που δεν με βρίσκουν σύμφωνη, λόγου χάρη if god only exist inside our brains, that does not mean god is not real. Και όμως, αν οθεός υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αληθινός. Αληθινή είναι η έννοια του θεού, αληθινή είναι η εμπειρία του θεού, όχι ο ίδιος ο θεός. Επικίνδυνα παραπλανητική διατύπωση αυτή.

Πως το ερμηνεύω ως κάποιος φανταστικός που σε αγαπάει, που είναι και πραγματική ανάγκη σε ένα αδιάφορο κόσμο. Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά, η φαντασία καλύπτει πραγματικές ανάγκες που λείπουν απο τη κοινωνία. Αν είναι έτσι θα πρέπει η κοινωνία να αντικαταστήσει το θεό. Δεν μπορούμε να λέμε δε σε υπολογίζει κανείς και άντε κρεμάσου. Ο Άνθρωπος ως κοινωνικό ζώο του λύπη η αλληλεγγύη.

[AoratiMelani]

Δεν είναι μόνον ότι σε αγαπάει. Σου υπόσχεται και αιώνια ζωή.

Καταλαβαίνω πώς το λέει αυτός και πώς το εννοείς εσύ. Καταλαβαίνω ότι η έννοια αυτού του φανταστικού όντως καλύπτει κάποιες πραγματικές ανάγκες, και είναι μια υπαρκτή έννοια μέσα στον ανθρώπινο νου.

Αλλά παραμένει ένα φανταστικό ον.

[Θεόφιλος]

Δεν είναι μόνον ότι σε αγαπάει. Σου υπόσχεται και αιώνια ζωή.

Καταλαβαίνω πώς το λέει αυτός και πώς το εννοείς εσύ. Καταλαβαίνω ότι η έννοια αυτού του φανταστικού όντως καλύπτει κάποιες πραγματικές ανάγκες, και είναι μια υπαρκτή έννοια μέσα στον ανθρώπινο νου.

Αλλά παραμένει ένα φανταστικό ον.

Παραμένει φανταστικό ον γιατί μόνο να τον φανταστεί μπορεί κανείς, το φαντασιακό όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, πώς έκανε τον άνθρωπο να είναι σήμερα αυτό που είναι.
χαίρομαι που διατηρούνται κείμενα όπως αυτό του Νικήτα στο φόρους αθεία γιατί δίνουν με μοναδικό τρόπο τουλάχιστον για μένα την κατανόηση και την αντίληψη περί Θεού. παραθέτω ένα σημείο παρακάτω που με εκφράζει βαθιά και απόλυτα.

Δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός είναι απόλυτη Αγάπη μέσα από την μελέτη αλλά μέσα από την μετάνοια. Δηλαδή μέσα από την προσωπική-βιωματική σχέση μαζί Του. Η σχέση-κοινωνία με τον Θεό μάς διδάσκει νοερά ότι ο Θεός είναι Αγάπη.

[ktinos]

Δεν υπάρχει αγάπη Θεόφιλε, αλληλεξάρτηση υπάρχει, ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο και έχει ανάγκη την αναγνώριση, την υποστήριξη και την ασφάλεια ως ζώο που ζει ομαδικά. Σε κοινωνίες που απομονώνετε το άτομο η έλλειψη τους καλύπτετε από τη φαντασία. Δεν έκανε τον Άνθρωπο η φαντασία, αλλά η προσαρμοστικότητα, δεν ζει στη γη ότι φανταστής, αλλά ότι μπορεί.

[επικουρειος]

Δεν είναι μόνον ότι σε αγαπάει. Σου υπόσχεται και αιώνια ζωή.

Βρε κακος μπελας με αυτην την αιωνια ζωη,κι αμα την υποσχεται τοτε γιατι δεν την πραγματοποιει κιολας εδω και τωρα,κι αφηνει το πολυαγαπημενο του το δημιουργημα να πεθανει πρωτα και μετα να παει και αλλου για να ξαναζησει.
Κι εφοσον ουτε κανεις ζει αιωνια,κι ουτε αναστηθηκε κανεις μετα θανατον και τον εχουμε εκτοτε συνεχως μες τα ποδια μας,τοτε δεν υπαρχει ζωη επ απειρον,αρα ουτε κι ο θεος ο οποιος να την πραγματοποιει.

Η μεγαλυτερη εγωιστικη ματαιοδοξια του ανθρωπου,να θελει δηλαδη να ζησει για παντα ειναι ταυτοχρονα επενδεδυμενη απο θρησκευτικη ευλαβεια και ταπεινοφροσυνη,πραγματα αντιφατικα μεταξυ τους.
Οποτε καθε θρησκεια μπορει να θεωρειται σαν το μεγαλυτερο συλλογικο δημιουργημα ανθρωπινης αλαζονειας.

[Θεόφιλος]

Δεν υπάρχει αγάπη Θεόφιλε, αλληλεξάρτηση υπάρχει, ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο και έχει ανάγκη την αναγνώριση, την υποστήριξη και την ασφάλεια ως ζώο που ζει ομαδικά. Σε κοινωνίες που απομονώνετε το άτομο η έλλειψη τους καλύπτετε από τη φαντασία. Δεν έκανε τον Άνθρωπο η φαντασία, αλλά η προσαρμοστικότητα, δεν ζει στη γη ότι φανταστής, αλλά ότι μπορεί.

και όμως υπάρχει, γιατί αυτοί που βοηθούν ανθρώπους να επιβιώσουν, δεν περιμένουν τίποτε από αυτούς, το κάνουν χωρίς αντάλλαγμα, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για αλληλεξάρτηση, αλλά μόνο για καλή διάθεση και αγάπη για τον πλησίον, είναι η χαρά του να δίνεις και να βοηθάς τους άλλους οι άθεοι το ονομάζουν αλληλεγγύη, και οι ένθεοι το λένε αγάπη, σημασία έχει πώς όπως και να λέγεται έχει πρακτικά αποτελέσματα για τους ανήμπορους, και αυτό είναι το πιο σπουδαίο.
η συμπεριφορά πολλών ανθρώπων έχει πάρα πολλά από την συμπεριφορά των ζώων, όπως η ομαδικότητα για επιβίωση,αλλά το άτομο δεν παύει να έχει αυτό που λέμε την προσωπική μοναξιά του, που δεν μπορεί καμία ομαδικότητα να την γιατρέψει, για αυτό και υπάρχουν οι ψυχολόγοι και οι θρησκείες. δέν νομίζω πώς οι θρήσκοι να πηγαίνουν άσκοπα στην λειτουργία της κυριακής., επικοινωνούν με τον βαθύτερο εαυτό τους και δεν νιώθουν τόσο πολύ μόνοι σαν άτομα.
και δεν μιλάω για απομονωμένα άτομα από την κοινωνία αλλά για κανονικούς ανθρώπους που είναι δραστήριοι αλλά χρειάζονται και την περισυλλογή από τα ιερά λόγια του ευαγγελίου το τελετουργικό της θείας λειτουργίας, και τελικά μέσα από την εφαρμογή των όσων διδάσκονται πρός τους άλλους την αγάπη που είναι ο ίδιος ο θεός.
η προσαρμοστικότητα πιό πολύ αφορά τα ζώα ο άνθρωπος επινοεί το μικρο περιβάλλον του για να επιβιώσει από τα στοιχεία της φύσης την σπηλιά, την καλύβα, το σπίτι, και για κοινωνική ειρήνη και συνοχή, την ιεροποίηση των νόμων και των θεσμών, ώστε να έχουν αξία και σε προσωπικό επίπεδο,
για να μην πώ ώς τα μύχια της ψυχής του. π.χ. μπορεί να κοροιδέψει κάποιος τους άλλους αλλά όχι τον εαυτό του, και όταν το συνειδητοποιήσει αυτό έχει δύο επιλογές η να επανορθώσει με την μετάνοια ενώπιον του Θεού η να χαθεί μαζί με το κακό που έκανε στους άλλους. που πολλοί θρήσκοι το λένε και σατανά, και όχι άδικα.

[Θεόφιλος]

Δεν είναι μόνον ότι σε αγαπάει. Σου υπόσχεται και αιώνια ζωή.

Βρε κακος μπελας με αυτην την αιωνια ζωη,κι αμα την υποσχεται τοτε γιατι δεν την πραγματοποιει κιολας εδω και τωρα,κι αφηνει το πολυαγαπημενο του το δημιουργημα να πεθανει πρωτα και μετα να παει και αλλου για να ξαναζησει.
Κι εφοσον ουτε κανεις ζει αιωνια,κι ουτε αναστηθηκε κανεις μετα θανατον και τον εχουμε εκτοτε συνεχως μες τα ποδια μας,τοτε δεν υπαρχει ζωη επ απειρον,αρα ουτε κι ο θεος ο οποιος να την πραγματοποιει.

Η μεγαλυτερη εγωιστικη ματαιοδοξια του ανθρωπου,να θελει δηλαδη να ζησει για παντα ειναι ταυτοχρονα επενδεδυμενη απο θρησκευτικη ευλαβεια και ταπεινοφροσυνη,πραγματα αντιφατικα μεταξυ τους.
Οποτε καθε θρησκεια μπορει να θεωρειται σαν το μεγαλυτερο συλλογικο δημιουργημα ανθρωπινης αλαζονειας.

Αιώνια ζωή. τι να εννοούμε άραγε με αυτήν την φράση; επειδή δεν θέλω να μπλέξω με το ορθόδοξο δόγμα, για τον λόγο πώς το κατανοώ λίγο διαφορετικά, για αυτό απαντώ εντελώς προσωπικά. η ζωή εδώ στον πλανήτη είναι μία και μοναδική, αυτό πιστεύω πώς το αποδέχονται όλοι οι ορθόδοξοι και πώς δεν πρόκειται να υπάρξουμε πάλι όπως είμαστε τώρα, αν δεν κάνω λάθος το πιστεύω μας μιλά για ανάσταση νεκρών και αιώνια ζωή. εγώ λέω λοιπόν πώς όσο κάνουμε το καλό ενάντια στον πειρασμό για κακό, και όσο ταπεινοί είμαστε εμπρός στην περηφάνια και την μικρότητα που θαρρεί πώς είναι η μέγιστη, τότε ήδη έχουμε νικήσει τον θάνατο.

[ktinos]

Υπάρχει το αίσθημα της συναίσθησης δηλαδή πχ να στενοχωριέσαι όταν ο άλλος είναι στενοχωρημένος και το αίσθημα του φόβου να βρεθείς στη θέση του. Δε βάζω και το ενδεχόμενο της αναγνώρισης, δηλαδή να δουν οι άλλοι πόσο καλός είσαι. Απορρίπτω τον όρο αγάπη γιατί στη συναίσθηση λειτουργούν και αρνητικά συναισθήματα, δηλαδή αν φοβάσαι θες να φοβούνται και οι άλλοι για να μη νιώθεις μόνος, κάτι χαρακτηριστικό της εκκλησίας, για αυτό και χαρακτηρίζονται τρομοκράτες. Εσύ το θεωρείς αγάπη αυτό? Όλοι θα πεθάνουμε και όλοι φοβόμαστε, πρέπει να μας το θυμίζουνε? Το άτομο έχει την προσωπική μοναξιά του γιατί θέλει και την έχει, αν εκφράζεις αυτό που αισθάνεσαι δεν έχεις καμία προσωπική μοναξιά, ας πούμε φόβο, θλίψη, οργή κλπ. Αν κοροϊδεύεις τους άλλους ταυτόχρονα κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου ή καλύτερα πρώτα κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και μετά τους άλλους και το τίμημα είναι πολύ βαρύ και λέγεται δυστυχία. Και αν είσαι δυστυχισμένος σε αυτή τη ζωή ψάχνεις την επόμενη, που δεν είναι και τόσο σίγουρη.

[Θεόφιλος]

Υπάρχει το αίσθημα της συναίσθησης δηλαδή πχ να στενοχωριέσαι όταν ο άλλος είναι στενοχωρημένος και το αίσθημα του φόβου να βρεθείς στη θέση του. Δε βάζω και το ενδεχόμενο της αναγνώρισης, δηλαδή να δουν οι άλλοι πόσο καλός είσαι. Απορρίπτω τον όρο αγάπη γιατί στη συναίσθηση λειτουργούν και αρνητικά συναισθήματα, δηλαδή αν φοβάσαι θες να φοβούνται και οι άλλοι για να μη νιώθεις μόνος, κάτι χαρακτηριστικό της εκκλησίας, για αυτό και χαρακτηρίζονται τρομοκράτες. Εσύ το θεωρείς αγάπη αυτό? Όλοι θα πεθάνουμε και όλοι φοβόμαστε, πρέπει να μας το θυμίζουνε? Το άτομο έχει την προσωπική μοναξιά του γιατί θέλει και την έχει, αν εκφράζεις αυτό που αισθάνεσαι δεν έχεις καμία προσωπική μοναξιά, ας πούμε φόβο, θλίψη, οργή κλπ. Αν κοροϊδεύεις τους άλλους ταυτόχρονα κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου ή καλύτερα πρώτα κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και μετά τους άλλους και το τίμημα είναι πολύ βαρύ και λέγεται δυστυχία. Και αν είσαι δυστυχισμένος σε αυτή τη ζωή ψάχνεις την επόμενη, που δεν είναι και τόσο σίγουρη.

Σωστό. στη συναίσθηση είναι και η συμπόνια, αν δεν συμπονάς δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλον, οπότε δεν είναι κακό. ο φόβος όμως μην βρεθείς στην θέση τους είναι κακό, μαζί και ανοησία. γιατί σαν άνθρωπος το πιο πιθανόν είναι να βρεθείς σε μια τέτοια θέση από θέμα υγείας τουλάχιστον. όπως είναι κακό να κάνεις το καλό για προσωπική προβολή,εδώ είναι το δίδαγμα του Ιησού που λέει,να μην γνωρίζει η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου.
πάλι αν νομίζει κανείς επειδή φοβάται αυτός θα πρέπει να φοβούνται και οι άλλοι,δεν έχει ίχνος αγάπης μέσα του γιατί η πραγματική αγάπη βασίζεται στην ελευθερία και στη χειραφέτηση και όχι στην χειραγώγηση, το καλό δεν επιβάλλεται, το καλό και η αγάπη επιλέγονται, όπως και ο Θεός. γιατί στην ουσία ο Θεός είναι η αγάπη.
άν φοβάται κάποιος τον θάνατο για το φθαρτό του σώμα , άδικα φοβάται, γιατί αυτό είναι το λιγότερο, ο χειρότερος θάνατος, είναι ο θάνατος του πνεύματος του, που αποδέχθηκε το κακό και δεν μετανόησε,και καταδίκασε την ψυχή του.
η πραγματική μοναξιά δεν αντιμετωπίζεται, από καμία κοινωνική και ομαδική συμπαράσταση, είναι κάτι που θα πρέπει το κάθε άτομο ξεχωριστά να το ψάξει και να το αναζητήσει μόνο μέσα από την έννοια αγάπη και Θεός, μόνο τότε θα πάψει να είναι και να αισθάνεται μόνος.
όσε ζωές και να ζήσει κανείς δεν θα μπορέσει να βρεί απαντήσεις για την μοναδικότητα του και την ερημιά του παρά μόνο με την προσέγγιση του Θεού. γιατί ο Θεός είναι το ΑΠΑΝ.

[ktinos]

Συμφωνώ απολύτως, το πνεύμα θα μείνει γραμμένο σε αυτό το φόρουμ, εμείς θα τη κάνουμε. Οι μα---ες μου θα σας κυνηγάνε ης τους αιώνες τον αιώνων. Θα στιχιόσω αυτό εδώ το φόρουμ και θα ψάχνουν εξορκιστή οι αναρχικοί του μέλοντος.

[επικουρειος]

Προς Θεοφιλο,
ο αρχεγονος φοβος του θανατου οπου πανω του πατουν ολες οι θρησκειες και υποσχονται αιωνια μετα θανατον ζωη δεν επιδεχεται καμμια εσωτερικοτητα,η διαφορες πνευματικες ερμηνειες αλληγορικου φιλοσοφικου τυπου,αποψεις που τελικως συσκοτιζουν και δημιουργουν ακομα μεγαλυτερους φοβους και υποταγη του ανθρωπου στη μοιρα του.
Και θεωρω οτι για να καταφερει εξανθρωπιστει απολυτα ο ανθρωπος θα πρεπει να συνειδητοποιησει και να αποδεχθει τη φθαρτοτητα της υπαρξης του,πληρωνοντας με το θανατο ενα μικρο αντιτιμο για το πολυτιμο αποκτημα της ζωης αναμεσα στις δυο παντοτινες περιοδους ανυπαρξιας του,και οτι καποτε θα χρειαστει να ερθει και αυτη η στιγμη.

[Θεόφιλος]

Προς Θεοφιλο,
ο αρχεγονος φοβος του θανατου οπου πανω του πατουν ολες οι θρησκειες και υποσχονται αιωνια μετα θανατον ζωη δεν επιδεχεται καμμια εσωτερικοτητα,η διαφορες πνευματικες ερμηνειες αλληγορικου φιλοσοφικου τυπου,αποψεις που τελικως συσκοτιζουν και δημιουργουν ακομα μεγαλυτερους φοβους και υποταγη του ανθρωπου στη μοιρα του.
Και θεωρω οτι για να καταφερει εξανθρωπιστει απολυτα ο ανθρωπος θα πρεπει να συνειδητοποιησει και να αποδεχθει τη φθαρτοτητα της υπαρξης του,πληρωνοντας με το θανατο ενα μικρο αντιτιμο για το πολυτιμο αποκτημα της ζωης αναμεσα στις δυο παντοτινες περιοδους ανυπαρξιας του,και οτι καποτε θα χρειαστει να ερθει και αυτη η στιγμη.

Τί σε κάνει να νομίζεις, πώς μόνο ο φόβος του θανάτου κάνει ένα άνθρωπο να ασχολείται με την θρησκεία; δέν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από το σωματικό θάνατο που είναι σίγουρα βέβαιος και αναπόφευκτος;και πώς μπορεί μιά θρησκεία να διδάσκει την αγάπη και να στηρίζεται στον φόβο; θα μπορούσε ποτέ ένας φοβισμένος άνθρωπος να αγαπήσει πραγματικά αυτόν που τον φόβισε;
ας ξεκινήσω με το τελευταίο. οι υποταγμένοι φοβούνται, σέβονται, αλλά ποτέ δεν αγαπούν αυτόν που τους ενέπνευσε αυτόν τον φόβο τους.
επίσης παύουν να σέβονται την θρησκεία που τους την δίδαξε ένας άνθρωπος με πολύ μίσος μέσα του, για τους διαφορετικούς από αυτόν. όταν διδάσκεις μισαλλοδοξία το ελεύθερο πνεύμα του σωστού ανθρώπου θα απορρίψει εσένα και πολλές φορές και όλα αυτά που εκπροσωπείς με λάθος τρόπο.
πρωταρχικό σκοπό οι θρησκείες είχαν και έχουν για να συνενώσουν τις κοινωνίες τους κάτω από ηθικούς κανόνες που ξεπερνούν τους ανθρώπινους θεσμούς, γιατί με την ιεροποίηση τους γίνονται αυτό που πραγματικά είναι, και επιθυμεί ο κάθε σωστός άνθρωπος και η κοινωνία. η αρμονική σχέση Θεού και ανθρώπου μέσα από τον ηθικό και δίκαιο δρόμο του καθένα.

ο άνθρωπος έχει εξανθρωπιστεί αρκετά για να ξέρει πώς κάποτε θα πάψει να φοβάται τον θάνατο, με τον ίδιο τον θάνατο του. αλλά τι πραγματικά φοβάται; τον θάνατο η την ανυπαρξία; μάλλον το δεύτερο γιατί κανείς δεν θέλει να χάσει τα όσα έχει ζήσει έστω και σαν μνήμη άσχετα αν είναι θρήσκος η άθρησκος η επιθυμία είναι έντονη και στους δύο και ας υπάρχει μια δήθεν αδιαφορία από τον άθρησκο. αυτήν την δυνατότητα να ξαναυπάρξει σε άλλη διάσταση, του την δίνει η θρησκεία δίνοντας τον μια αγαλίαση, και που την απαρνιέται ο άθρησκος. γνωρίζω πώς η αιώνια ζωή δεν μπορεί να αποδειχθεί με αντικειμενικό τρόπο, αλλά είναι μια πίστη που κάνει τον άνθρωπο να ελπίζει κάνοντας τον ταυτόχρονα καλύτερο και πιο σωστό για την κοινων΄ία την οικογένεια του και τον ίδιο τον εαυτό του
που είναι λοιπόν το μεγάλο κακό, και ρίχνεστε με τόσο ζήλο να αποδείξετε τα αυτονόητα; τα οποία είναι πώς η πίστη του κάθενος δεν χρειάζεται απόδειξη γιατί δεν αποδείκνυεται αυτό που πιστεύει, και απλά πιστεύει επειδή το επέλεξε.