Μπορεί ένας άθεος κι ένας θρησκευόμενος να είναι φίλοι;
- tasos_didymoteicho
- Δημοσιεύσεις: 9010
- Εγγραφή: 30 Δεκ 2010 15:59
- Όνομα Ιστότοπου: -
Πάντως τελευταία έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι όλο και περισσότερο από τους φίλους μου και απομονώνομαι όλο και περισσότερο. Το διαδίκτυο, τελικά, να 'ναι καλά (μαζί με τα torrents φυσικά), και το (καταπληκτικό) δωμάτιό μου, με τον desktop, τον laptop και τη σαραντάρα (όχι σε ηλικία ) οθόνη.
"Through the Gates of the Silver Key" By H. P. Lovecraft (with E. Hoffmann Price)
- AoratiMelani
- Δημοσιεύσεις: 16164
- Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
- Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
- Επικοινωνία:
Μα βρε κοπέλα μου, το "σεξ με μπάζα" δεν είναι απλώς το περιστασιακό σεξ, είναι το σεξ με ανθρώπους τελείως ανάξιους λόγου, απωθητικούς, που αν τους δεις μέρα θα λες "πω πω μαλάκα κοίτα πού ξέπεσα με τέτοιο φρόκαλο". Τέλος πάντων δεν νομίζω ότι αξίζει να επεκταθούμε σε αυτό.αμόρφωτη γκόμενα έγραψε:Δεν απέδωσα αρνητικό χαρακτήρα στο περιστασιακό σεξ.
Θαυμάσια, επομένως καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω. Κατά βάθος λοιπόν συμφωνούμε.αμόρφωτη γκόμενα έγραψε:Το ότι συμπέρανες πως οι φίλοι μου είναι μόνο άθεοι, με προβληματίζει ως προς το αν σου μετέδωσα σωστά την απάντησή μου. Έχω αγαπημένα φιλικά πρόσωπα έως και πολύ αφοσιωμένα στη θρησκευτική ζωή, απλώς δεν αποτελούν τους καλύτερούς μου φίλους, με το σκεπτικό του ότι ταιριάζω περισσότερο με ανθρώπους που συμμεριζόμαστε κοινό τρόπο σκέψης.
Το μυαλό όλων δεν είναι ίδιο, όπως και το σώμα όλων δεν είναι ίδιο (και το μυαλό μέρος του σώματος είναι - λέγοντας "σώμα" εδώ αναφέρομαι στο σκελετομυϊκό σύστημα και την εξωτερική εμφάνιση, που είναι ευκολότερο να διαπιστώσουμε ότι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο). Το μυαλό κάποιων ανθρώπων λειτουργεί διαφορετικά. Κι επιστημονικά να το πάρεις, όλοι οι εγκέφαλοι δεν είναι ίδιοι, ούτε σε διαστάσεις ούτε σε αριθμό νευρώνων και τρέχα γύρευε πόσες άλλς διαφορές μπορεί να έχουν, και διαμορφώνονται και από τις περιστάσεις, που επίσης διαφέρουν. Εμπειρικά παρατηρούμε ότι κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στα ίδια ερεθίσματα, οπότε δεν έχουμε όλοι το ίδιο μυαλό.noxteryn έγραψε:Εφόσον είχαν μυαλό, μια χαρά είχαν τις συγκυρίες. Υπάρχουν άπειρα ερεθίσματα για να σε κάνουν σκεπτικιστή
Όσο για τα ερεθίσματα, πρώτον δεν έχουν όλοι τα ίδια, και δευτερον ανάλογα με το μυαλό που διαθέτουν τα επεξεργάζονται με διαφορετικό τρόπο. Και να θυμόμαστε ότι αυτό που λέμε μυαλό είναι ένα σύνολο αλληλεπιδράσεων εγκεφάλου, ορμονών, νευροδιαβιβαστών και δεν ξέρω τι άλλο, οπότε κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό επεξεργαστεή.
Επειδή ορισμένοι από εμάς, εγώ λόγου χάρη, δημιουργούν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς και τους είναι πολύ οδυνηρό να τους κόψουν.noxteryn έγραψε:δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να απορρίψεις άτομα που παραμένουν στάσιμα στην πάροδο του χρόνου.
Αν κάποια από τις χριστιανές φίλες μου γίνει χριστιανοταλιμπάν (απέχουν πολύ από κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή, αλλά υποθετικά μιλώντας) τότε η σχέση μας θα διαφοροποιηθεί. Δεν νομίζω να την απορρίψω αμέσως, αλλά δεν θα μπορέσω να αγνοήσω αυτήν την μεταστροφή. Θα επιχειρήσω να κάνω κάποια συζήτηση, να την μεταπείσω, να την επηρεάσω. Υποθέτω ότι αν επιμείνει και αν εξελιχθεί χειρότερα ακόμη, ίσως διακόψω τελείως τη σχέση, ίσως και όχι, ίσως βρισκόμαστε σποραδικά και πολύ πιο αραιά και σίγουρα σε κάθε συνάντηση θα προσπαθώ να την αλλάξω.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Δεν πείθονται με τίποτα;tasos_didymoteicho έγραψε:Πάντως τελευταία έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι όλο και περισσότερο από τους φίλους μου και απομονώνομαι όλο και περισσότερο. Το διαδίκτυο, τελικά, να 'ναι καλά (μαζί με τα torrents φυσικά), και το (καταπληκτικό) δωμάτιό μου, με τον desktop, τον laptop και τη σαραντάρα (όχι σε ηλικία ) οθόνη.
Δεν μπορείς να νικήσεις ένα troll...το αφήνεις να ψοφήσει από την «πείνα»
tasos_didymoteicho έγραψε:Πάντως τελευταία έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι όλο και περισσότερο από τους φίλους μου και απομονώνομαι όλο και περισσότερο. Το διαδίκτυο, τελικά, να 'ναι καλά (μαζί με τα torrents φυσικά), και το (καταπληκτικό) δωμάτιό μου, με τον desktop, τον laptop και τη σαραντάρα (όχι σε ηλικία ) οθόνη.
Αφενός σε ζηλεύω (εγώ έχω μια πτωχή, πλην τίμια, 24άρα), αφετέρου συμπάσχω. Πολλή φανατίλα έχει πέσει.
Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.
- AoratiMelani
- Δημοσιεύσεις: 16164
- Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
- Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
- Επικοινωνία:
Off Topic
και την κατά πολύ νεότερη από σαραντάρα και ελκυστικότερη από οθόνη (γνώμη μου βέβαια ) γυναίκα σου...aqyn έγραψε:τη σαραντάρα (όχι σε ηλικία ) οθόνη.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
- Comte de Toulouse
- Δημοσιεύσεις: 3960
- Εγγραφή: 11 Μαρ 2009 13:32
- Όνομα Ιστότοπου: Comte de Toulouse
- Τοποθεσία: 7-
- Επικοινωνία:
[youtube]ZhkVcxuWCK4[/youtube]Scifimom έγραψε:Off TopicO Γκάλης δεν έβαζε τρίποντα ο Σούμποντιτς τα έβαζε.
Pluralitas non est ponenda sine neccesitate
Νοξ, υιοθετεις δηλαδη μια ωφελιμιστικη / χρηστικη οπτικη για τη φιλια. Λαμπρα, γιατι προς στιγμην ξεφυγες προς τον ιδεαλισμο.
Για σενα, ενας ανθρωπος που ειναι conditioned να σκεφτεται με αναλυτικο και πραγματιστικο τροπο και να εκτιμα τη λογικη, ειναι πολυ καλυτερος υποψηφιος για φιλος, γιατι αυτα ειναι τα γνωρισματα που μπορουν εσενα δυνητικα να ικανοποιησουν (πχ για συμβουλες, για συζητησεις, παρεα κλπ). Ειναι οπως λες, safe bet.
Η διαφωνια μου ειναι τριπλη, παροτι συμφωνω οτι ενας τετοιος υποψηφιος εχει αυξημενες πιθανοτητες να αποδειχθει ενας πολυτιμος φιλος.
α) μπορει καλλιστα ενας ανθρωπος να ειναι ετσι αλλα να δυσκολευεται παρολαυτα να διαλυει δογματικα στεγανα και να σκεφτεται out of the box, σε καποια ζητηματα.
Μπορει κάλλιστα ενας ανθρωπος με πολυ υψηλο βαθμο ευφυιας να αδυνατει ή να αργει να ξεπερασει τους φοβους του και τις προκαταληψεις του. Σε μια τετοια περιπτωση, ειναι συχνο το φαινομενο να χρησιμοποιει την υψηλη ευφυια του για να εκλογικευσει τους παραλογισμους του.
Ειναι ηλιθιο να απορριπτεις ενα τεραστιο pool υποψηφιων φιλων απο ενα και μονο ανορθολογικο τους γνωρισμα.
β) φθινουσα αποδοτικοτητα .
Ο 20ος φιλος ειναι λιγοτερο χρησιμος απο τον 1ο φιλο, ανεξαρτητα απο την ποιοτητα τους.
Ποσο χρειαζεσαι τους φιλους τελικα;
Δεν ειναι σιγουρο οτι αυτο που εσυ χρειαζεσαι το χρειαζονται στον ιδιο βαθμο ολοι.
Ο πεινασμενος για φιλια θα καταναλωσει λιγο πιο λαιμαργα απο εσενα.
και με τους πρωτους ειναι που φτιαχνεις μακροχρονιους συναισθηματικους δεσμους που δυσκολα κοβεις.
Οποτε, ναι, οταν επιλεξεις για 20ο φιλο, θα πρεπει να ειναι κατι εξαιρετικο. Ειναι παραλογο ομως να κανεις την ιδια επιλογη οταν εισαι μαγκουφης με μηδεν φιλους.
γ) Τους φιλους δεν τους εχουμε μονο για να λυνουμε τα υπαρξιακα μας ή να συζητουμε επιστημονικες θεωριες. Ενας φιλος που εχει ευχαριστη διαθεση και καλο χιουμορ, ή προσφερει ενα προθυμο αυτι ή ένα χερι βοηθειας στα δυσκολα, σαφως και εχει να σου δωσει πολλα.
Υπαρχει διαφοροποιηση λοιπον και εξειδικευση.
Για σενα, ενας ανθρωπος που ειναι conditioned να σκεφτεται με αναλυτικο και πραγματιστικο τροπο και να εκτιμα τη λογικη, ειναι πολυ καλυτερος υποψηφιος για φιλος, γιατι αυτα ειναι τα γνωρισματα που μπορουν εσενα δυνητικα να ικανοποιησουν (πχ για συμβουλες, για συζητησεις, παρεα κλπ). Ειναι οπως λες, safe bet.
Η διαφωνια μου ειναι τριπλη, παροτι συμφωνω οτι ενας τετοιος υποψηφιος εχει αυξημενες πιθανοτητες να αποδειχθει ενας πολυτιμος φιλος.
α) μπορει καλλιστα ενας ανθρωπος να ειναι ετσι αλλα να δυσκολευεται παρολαυτα να διαλυει δογματικα στεγανα και να σκεφτεται out of the box, σε καποια ζητηματα.
Μπορει κάλλιστα ενας ανθρωπος με πολυ υψηλο βαθμο ευφυιας να αδυνατει ή να αργει να ξεπερασει τους φοβους του και τις προκαταληψεις του. Σε μια τετοια περιπτωση, ειναι συχνο το φαινομενο να χρησιμοποιει την υψηλη ευφυια του για να εκλογικευσει τους παραλογισμους του.
Ειναι ηλιθιο να απορριπτεις ενα τεραστιο pool υποψηφιων φιλων απο ενα και μονο ανορθολογικο τους γνωρισμα.
β) φθινουσα αποδοτικοτητα .
Ο 20ος φιλος ειναι λιγοτερο χρησιμος απο τον 1ο φιλο, ανεξαρτητα απο την ποιοτητα τους.
Ποσο χρειαζεσαι τους φιλους τελικα;
Δεν ειναι σιγουρο οτι αυτο που εσυ χρειαζεσαι το χρειαζονται στον ιδιο βαθμο ολοι.
Ο πεινασμενος για φιλια θα καταναλωσει λιγο πιο λαιμαργα απο εσενα.
και με τους πρωτους ειναι που φτιαχνεις μακροχρονιους συναισθηματικους δεσμους που δυσκολα κοβεις.
Οποτε, ναι, οταν επιλεξεις για 20ο φιλο, θα πρεπει να ειναι κατι εξαιρετικο. Ειναι παραλογο ομως να κανεις την ιδια επιλογη οταν εισαι μαγκουφης με μηδεν φιλους.
γ) Τους φιλους δεν τους εχουμε μονο για να λυνουμε τα υπαρξιακα μας ή να συζητουμε επιστημονικες θεωριες. Ενας φιλος που εχει ευχαριστη διαθεση και καλο χιουμορ, ή προσφερει ενα προθυμο αυτι ή ένα χερι βοηθειας στα δυσκολα, σαφως και εχει να σου δωσει πολλα.
Υπαρχει διαφοροποιηση λοιπον και εξειδικευση.
Παραδεισος ειναι η ικανοποιηση καθε ατομικης επιθυμιας. Κολαση, ειναι η συγκεντρωση αυτων των ατομικων παραδεισων...
- aristotelis_1
- Δημοσιεύσεις: 4670
- Εγγραφή: 31 Αύγ 2009 15:33
- Όνομα Ιστότοπου: -
κομτε στο ξανα ειπα γινει ΑΡΗΣ να γουσταρεις
[καιμετανααλλαξειςκαιπολιτικεςαποψεις ]
tasos_didymoteicho έγραψε:
Πάντως τελευταία έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι όλο και περισσότερο από τους φίλους μου και απομονώνομαι όλο και περισσότερο. Το διαδίκτυο, τελικά, να 'ναι καλά (μαζί με τα torrents φυσικά), και το (καταπληκτικό) δωμάτιό μου, με τον desktop, τον laptop
ΟΧΙ ρε καρντασι οχι σε λεω μην τα λεμε και εμεις αυτα
το κομπιουτερ ειναι για λιγες ωρες οταν δεν εχεις που να πας οταν λειπει η παρεα σου οταν ειναι χειμονας οταν δεν εχεις λεφτα
της αλλες ωρες πρεπει να βγαινεις συχνα εξω να ξεχνιεσαι με την παρεα και ασ λενε βλακειες τους την λες και γινεται χαβαλες
μαχητης τον ανθρωπινων σχεσεων
[καιμετανααλλαξειςκαιπολιτικεςαποψεις ]
tasos_didymoteicho έγραψε:
Πάντως τελευταία έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι όλο και περισσότερο από τους φίλους μου και απομονώνομαι όλο και περισσότερο. Το διαδίκτυο, τελικά, να 'ναι καλά (μαζί με τα torrents φυσικά), και το (καταπληκτικό) δωμάτιό μου, με τον desktop, τον laptop
ΟΧΙ ρε καρντασι οχι σε λεω μην τα λεμε και εμεις αυτα
το κομπιουτερ ειναι για λιγες ωρες οταν δεν εχεις που να πας οταν λειπει η παρεα σου οταν ειναι χειμονας οταν δεν εχεις λεφτα
της αλλες ωρες πρεπει να βγαινεις συχνα εξω να ξεχνιεσαι με την παρεα και ασ λενε βλακειες τους την λες και γινεται χαβαλες
μαχητης τον ανθρωπινων σχεσεων
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΕΙ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΑΡΗΣ
- noxteryn
- Δημοσιεύσεις: 2210
- Εγγραφή: 02 Απρ 2010 15:40
- Όνομα Ιστότοπου: noxteryn
- Τοποθεσία: Αργυρούπολη
- Επικοινωνία:
Πολύ τεχνόφοβο εκ μέρους σου. Ο υπολογιστής, μαζί με το internet, αποτελεί το ισχυρότερο προσωπικό εργαλείο και την πληρέστερη πηγή γνώσης. Ίσως δεν έχεις μάθει να το χρησιμοποιείς σωστά.aristotelis_1 έγραψε:το κομπιουτερ ειναι για λιγες ωρες οταν δεν εχεις που να πας οταν λειπει η παρεα σου οταν ειναι χειμονας οταν δεν εχεις λεφτα
της αλλες ωρες πρεπει να βγαινεις συχνα εξω να ξεχνιεσαι με την παρεα και ασ λενε βλακειες τους την λες και γινεται χαβαλες
"The irony of the Information Age is that it has given new respectability to uninformed opinion."
Ο καταμερισμός του ελεύθερου χρόνου γίνεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του καθένα.noxteryn έγραψε:Πολύ τεχνόφοβο εκ μέρους σου. Ο υπολογιστής, μαζί με το internet, αποτελεί το ισχυρότερο προσωπικό εργαλείο και την πληρέστερη πηγή γνώσης. Ίσως δεν έχεις μάθει να το χρησιμοποιείς σωστά.aristotelis_1 έγραψε:το κομπιουτερ ειναι για λιγες ωρες οταν δεν εχεις που να πας οταν λειπει η παρεα σου οταν ειναι χειμονας οταν δεν εχεις λεφτα
της αλλες ωρες πρεπει να βγαινεις συχνα εξω να ξεχνιεσαι με την παρεα και ασ λενε βλακειες τους την λες και γινεται χαβαλες
Markets are never wrong, opinions often are. - Jesse Livermore
Panics do not destroy capital—they merely reveal the extent to which it has previously been destroyed by its betrayal in hopelessly unproductive works. - John Stuart Mill
Panics do not destroy capital—they merely reveal the extent to which it has previously been destroyed by its betrayal in hopelessly unproductive works. - John Stuart Mill
- noxteryn
- Δημοσιεύσεις: 2210
- Εγγραφή: 02 Απρ 2010 15:40
- Όνομα Ιστότοπου: noxteryn
- Τοποθεσία: Αργυρούπολη
- Επικοινωνία:
Δεν καταλαβαίνω γιατί το λες σε εμένα αυτό.
Ο aristotelis_1 ήταν αυτός που είπε πώς "πρέπει" να χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές.
Ο aristotelis_1 ήταν αυτός που είπε πώς "πρέπει" να χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές.
"The irony of the Information Age is that it has given new respectability to uninformed opinion."
- noxteryn
- Δημοσιεύσεις: 2210
- Εγγραφή: 02 Απρ 2010 15:40
- Όνομα Ιστότοπου: noxteryn
- Τοποθεσία: Αργυρούπολη
- Επικοινωνία:
[Sorry για το double post, δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό να κάνω edit στο παραπάνω. Please merge, αν θεωρηθεί σκόπιμο.]
kapages, συγγνώμη αν φάνηκε ότι αγνόησα το post σου, δεν το πρόσεξα καν, για κάποιο λόγο. (Ίσως φταίει ο Γκάλης.) Πολύ λογικά τα points σου, και θα σου απαντήσω.
Πρώτα απ'όλα, προφανώς και υπάρχουν περαιτέρω κοσκινίσματα μετά την Αθεΐα. Δε συνάπτω φιλίες με τον κάθε Άθεο που πετυχαίνω μπροστά μου. Απλώς θέλω να είναι οπωσδήποτε Άθεος και όλα όσα υπονοούνται από αυτό (να μην πιστεύει σε φαντάσματα και τα σχετικά). Αυτό με την εκλογίκευση που είπες, όμως, είναι πραγματικά μια πολύ επικίνδυνη παγίδα (στην οποία έχω πέσει και εγώ ο ίδιος στο παρελθόν.) Ωστόσο, εφόσον δεν είμαι κάποιου είδους μυστικός πράκτορας or something, τέτοια λάθη διορθώνονται εύκολα. Μόλις πέρυσι, μάλιστα, σταμάτησα να μιλάω σε τέτοιο άτομο.
Κατά τα άλλα, θέτεις ένα premise το οποίο, μιας και το ανέφερε και ο apeleytheros, αρχίζω να πιστεύω ότι ισχύει για όλους εκτός από εμένα. Εγώ δεν έχω παιδικούς φίλους. Δεν υπάρχει κάποιος που να με ήξερε όταν ήμουν μικρός και να με ξέρει ακόμα. Όταν πήγαινα σχολείο, από δική μου βούληση δεν έκανα παρέα με κανέναν ή, τουλάχιστον, σχεδόν με κανέναν. Τα πράγματα που ενδιέφεραν τα άλλα παιδιά ήταν ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Πανιώνιος, ο Κορκολής, ο Ρουβάς, οι Iron Maiden, ο Στάθης Ψάλτης, κάτι ηλίθια ελληνικά sitcoms των οποίων τα ονόματα δε θυμάμαι καν, και διάφορες άλλες απίστευτα βαρετές ηλιθιότητες. Υπήρξαν 3-4 άτομα καθόλη τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων με τα οποία έκανα κάμποση παρέα, αλλά ποτέ δε θεώρησα φίλους μου, γιατί τους θεωρούσα ηλίθιους. Μια φορά τόλμησα να αναφέρω τη Μιτοχονδριακή Εύα σε ένα συμμαθητή μου στο Γυμνάσιο, και με κοιτούσε σα χιμπατζής.
Anyway, αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι εγώ δεν είχα ποτέ φίλους περιστάσεων. Δεν υπάρχει κανείς που να θεωρώ φίλο μου μόνο και μόνο επειδή τον ξέρω πολύ καιρό. Αντιθέτως, οι περισσότερες φιλίες μου φθίνουν σε 4-5 χρόνια γιατί χάνουν το σκοπό τους. Αν άξιζαν περισσότερο, θα είχαν επιζήσει. Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πώς πολλοί άνθρωποι χωρίζουν συντρόφους για πλάκα, αλλά αρνούνται να αποχωριστούν φίλους με τους οποίους έχουν ελάχιστα κοινά, πέραν του proximity και των shared experiences της παιδικής ηλικίας. Γι'αυτό το λόγο, διατηρώ πάντα ελάχιστες φιλίες (as in, το πολύ τρεις), και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από αυτό.
Όσον αφορά στο aspect του χαβαλέ, έχω διαπιστώσει ότι το humour και η νοημοσύνη πάνε χεράκι-χεράκι. Σχετικά με τη βοήθεια, ανέφερα νωρίτερα ένα παράδειγμα μιας ηλίθιας που προσπαθεί να βοηθήσει. Όπως έχω πει πολλές φορές, the road to Hell is paved with good intentions.
kapages, συγγνώμη αν φάνηκε ότι αγνόησα το post σου, δεν το πρόσεξα καν, για κάποιο λόγο. (Ίσως φταίει ο Γκάλης.) Πολύ λογικά τα points σου, και θα σου απαντήσω.
Πρώτα απ'όλα, προφανώς και υπάρχουν περαιτέρω κοσκινίσματα μετά την Αθεΐα. Δε συνάπτω φιλίες με τον κάθε Άθεο που πετυχαίνω μπροστά μου. Απλώς θέλω να είναι οπωσδήποτε Άθεος και όλα όσα υπονοούνται από αυτό (να μην πιστεύει σε φαντάσματα και τα σχετικά). Αυτό με την εκλογίκευση που είπες, όμως, είναι πραγματικά μια πολύ επικίνδυνη παγίδα (στην οποία έχω πέσει και εγώ ο ίδιος στο παρελθόν.) Ωστόσο, εφόσον δεν είμαι κάποιου είδους μυστικός πράκτορας or something, τέτοια λάθη διορθώνονται εύκολα. Μόλις πέρυσι, μάλιστα, σταμάτησα να μιλάω σε τέτοιο άτομο.
Κατά τα άλλα, θέτεις ένα premise το οποίο, μιας και το ανέφερε και ο apeleytheros, αρχίζω να πιστεύω ότι ισχύει για όλους εκτός από εμένα. Εγώ δεν έχω παιδικούς φίλους. Δεν υπάρχει κάποιος που να με ήξερε όταν ήμουν μικρός και να με ξέρει ακόμα. Όταν πήγαινα σχολείο, από δική μου βούληση δεν έκανα παρέα με κανέναν ή, τουλάχιστον, σχεδόν με κανέναν. Τα πράγματα που ενδιέφεραν τα άλλα παιδιά ήταν ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Πανιώνιος, ο Κορκολής, ο Ρουβάς, οι Iron Maiden, ο Στάθης Ψάλτης, κάτι ηλίθια ελληνικά sitcoms των οποίων τα ονόματα δε θυμάμαι καν, και διάφορες άλλες απίστευτα βαρετές ηλιθιότητες. Υπήρξαν 3-4 άτομα καθόλη τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων με τα οποία έκανα κάμποση παρέα, αλλά ποτέ δε θεώρησα φίλους μου, γιατί τους θεωρούσα ηλίθιους. Μια φορά τόλμησα να αναφέρω τη Μιτοχονδριακή Εύα σε ένα συμμαθητή μου στο Γυμνάσιο, και με κοιτούσε σα χιμπατζής.
Anyway, αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι εγώ δεν είχα ποτέ φίλους περιστάσεων. Δεν υπάρχει κανείς που να θεωρώ φίλο μου μόνο και μόνο επειδή τον ξέρω πολύ καιρό. Αντιθέτως, οι περισσότερες φιλίες μου φθίνουν σε 4-5 χρόνια γιατί χάνουν το σκοπό τους. Αν άξιζαν περισσότερο, θα είχαν επιζήσει. Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πώς πολλοί άνθρωποι χωρίζουν συντρόφους για πλάκα, αλλά αρνούνται να αποχωριστούν φίλους με τους οποίους έχουν ελάχιστα κοινά, πέραν του proximity και των shared experiences της παιδικής ηλικίας. Γι'αυτό το λόγο, διατηρώ πάντα ελάχιστες φιλίες (as in, το πολύ τρεις), και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από αυτό.
Όσον αφορά στο aspect του χαβαλέ, έχω διαπιστώσει ότι το humour και η νοημοσύνη πάνε χεράκι-χεράκι. Σχετικά με τη βοήθεια, ανέφερα νωρίτερα ένα παράδειγμα μιας ηλίθιας που προσπαθεί να βοηθήσει. Όπως έχω πει πολλές φορές, the road to Hell is paved with good intentions.
"The irony of the Information Age is that it has given new respectability to uninformed opinion."
- apeleytheros
- Δημοσιεύσεις: 10181
- Εγγραφή: 09 Δεκ 2010 18:12
- Όνομα Ιστότοπου: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- Επικοινωνία:
Δεν λειτουργούν όλοι έτσι. Βασικά και εγώ και ο κολλητός δεν "χωρίσαμε συντρόφους για πλάκα". Αντίθετα, οι φιλίες που ξεκίνησαν καλά και δεν κράτησαν, ήταν με άτομα που "χώριζαν συντρόφους για πλάκα". Μάλλον κάποιοι έχουν το ένα μοτίβο και κάποιοι το άλλο, η μπορεί εγώ να έδωσα προσοχή σε άτομα που φαίνονταν "εμπιστοσύνης" και υποσυνείδητα σκεπτόμουν ότι δεν θα πήδαγαν (και) τη φιλία μας για πλάκα.noxteryn έγραψε:Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πώς πολλοί άνθρωποι χωρίζουν συντρόφους για πλάκα, αλλά αρνούνται να αποχωριστούν φίλους με τους οποίους έχουν ελάχιστα κοινά, πέραν του proximity και των shared experiences της παιδικής ηλικίας.
Καλή έκφραση, αλλά εκτός αν προσπαθείς να κάνεις φιλίες με τίποτα ανθρωποφάγους η σοδομιστές, δεν καταλαβαίνω που κολλάει στην επιλογή φίλων. Το πολύ πολύ που μπορεί να πάθεις είναι να απομακρυνθείτε μετά από κάποιο διάστημα, η να κάνεις κανένα έξτρα facepalm. Δεν το λες και hell, ειδικά με τον δικό σου τρόπο. Κάποιος που δένεται [περισσότερο] συναισθηματικά ίσως να τον πείραζε περισσότερο η απογοήτευση.noxteryn έγραψε: Όπως έχω πει πολλές φορές, the road to Hell is paved with good intentions.
Edit:
όντως πολύ μοναχική περίοδος η σχολική για όποιον δεν τον ενδιαφέρουν μαλακίες.
Επιστήμη: Συστηματική μελέτη των δεδομένων προς εξαγωγή συμπερασμάτων. ( δεδομένα --> συμπεράσματα )
Blog: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ.
Blog: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- AoratiMelani
- Δημοσιεύσεις: 16164
- Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
- Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
- Επικοινωνία:
Και για μένα το ίδιο ισχύει. Δεν υπάρχει κανείς που να θεωρώ φίλο μου μόνο και μόνο επειδή τον ξέρω πολύ καιρό.noxteryn έγραψε:Δεν υπάρχει κανείς που να θεωρώ φίλο μου μόνο και μόνο επειδή τον ξέρω πολύ καιρό.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που τους θεωρώ φίλους μου επειδή πριν από πολύ καιρό ήταν όντως φίλοι μου, με ό,τι αυτό σημαινει και συνεπάγεται. Δηλαδή, είχαμε αρκετά σημεία επαφής, μοιραστήκαμε πολύ σημαντικά πράγματα, προσφέραμε πολύτιμη στήριξη ο ένας στον άλλον. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα δεσμό αναμεταξύ μας, πώς να σ' το περιγράψω; Καθόρισαν μια συγκεκριμένη συναισθηματική αντίδραση από μέρους μου απέναντι στα συγκεκριμένα άτομα.
Φυσικά. Η λέξη κλειδί εδώ είναι "άξιζαν". Το τι αξίζει και δεν αξίζει για τον καθένας μας το καθορίζει ο καθένας μας.noxteryn έγραψε:Αντιθέτως, οι περισσότερες φιλίες μου φθίνουν σε 4-5 χρόνια γιατί χάνουν το σκοπό τους. Αν άξιζαν περισσότερο, θα είχαν επιζήσει.
Νομίζω, κρίνοντας από όσα έχεις πει κατά καιρούς για τις σχέσεις, ότι εγώ κι εσύ διαφέρουμε αρκετά στον τρόπο που αντιδρούμε και που λειτουργούμε στις σχέσεις. Δεν νομίζω να συμμεριστείς ποτέ τον τρόπο που λειτουργώ, και μάλλον αυτό εννοείς όταν λες ότι "δεν καταλαβαίνεις" πώς κάποιο άνθρωποι κάνουν αυτό κι εκείνο που εσύ ποτέ δεν θα έκανες. Αν όμως δεν το συμμερίζεσαι, μπορείς τουλάχιστον να το κατανοήσεις διανοητικά, ως παρατηρητής, φαντάζομαι.
Παρεμπιπτόντως να επισημάνω ότι έχουμε και μια διαφορά ηλικίας. Με 45 χρόνια στην πλάτη μου έχω κάνει και περισσότερες σχέσεις από εσένα (κατά πάσα πιθανότητα) και πιο μακροχρόνιες (σίγουρα), έστω και μόνο επειδή μου δόθηκε ο χρόνος. Δεν θέλω να πω με αυτό ότι "μεγαλώνοντας θα αλλάξεις", νομίζω ότι η διαφορά μας είναι πολύ ουσιαστική και δεν είναι θέμα χρόνου το να "έρθεις στα λόγια μου", καθόλου. Απλώς ότι πριν από 20 χρόνια κι εγώ θα μιλούσα κάπως διαφορετικά - όχι όπως εσύ ακριβώς, σίγουρα όμως θα ήμουν αρκετά πιο απόλυτη, περισσότερο απαιτητική και λιγότερο διαλλακτική μέσα στις σχέσεις.
Δεν ξέρω γι' αυτό, δεν ξέρω καν αν ορισμένοι το κάνουν, εγώ δεν το κάνω. Δεν χωρίζω για πλάκα, το αντίθετο μάλιστα: βρίσκομαι σε μια συντροφική σχέση που υπήρξε πολύ συχνά πολύ οδυνηρή και πολύ δύσκολη, αλλά ο χωρισμός ήταν ακόμη πιο οδυνηρός και δύσκολος, κι έτσι έμεινα στη σχέση και αγωνίστηκα να την βελτιώσω. Δεν λέω ότι αυτό ήταν καλό ή σωστό (πολύ πιθανό να είναι χαζό και λάθος), είναι απλώς ο τρόπος που λειτουργώ, σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις, συντροφικές και φιλικές.noxteryn έγραψε:Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πώς πολλοί άνθρωποι χωρίζουν συντρόφους για πλάκα, αλλά αρνούνται να αποχωριστούν φίλους με τους οποίους έχουν ελάχιστα κοινά, πέραν του proximity και των shared experiences της παιδικής ηλικίας.
Και όπως είπα και πιο πριν, δεν είμαι φίλη με κανέναν μόνον λόγω εγγύτητας και κοινών βιωμάτων: αν ίσχυε αυτό θα θεωρούσα φίλους όλους τους συμμαθητές μου και όλους τους συμφοιτητές μου, πράγμα που δεν ισχύει. Εξήγησα παραπάνω πώς πάει για μένα το πράγμα.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
- noxteryn
- Δημοσιεύσεις: 2210
- Εγγραφή: 02 Απρ 2010 15:40
- Όνομα Ιστότοπου: noxteryn
- Τοποθεσία: Αργυρούπολη
- Επικοινωνία:
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το "χωρίζουν για πλάκα" δεν το είπα για κάποιον από εδώ, γιατί προφανώς δεν έχω επαρκή data για να κρίνω κάτι τέτοιο. Απλώς το σκέφτηκα συνειρμικά επειδή το έχω ακούσει πολλές φορές, συνήθως στα πλαίσια του "bros before hoes", και γενικότερα το ότι πολλοί φίλοι συγχωρούν τα πάντα μεταξύ τους, αλλά είναι πολύ unforgiving προς τις σχέσεις τους.
apeleytheros, δε χρειάζεται να είναι ανθρωποφάγος ο άλλος για να σου κάνει ζημιά. Αρκεί να έχει καλές προθέσεις αλλά μηδαμινές πληροφορίες ή χαμηλή νοημοσύνη. Ρίξε μια ματιά στο metafysiko.gr, όπου πολλοί άνθρωποι περιγράφουν textbook mental disorders, και οι συμβουλές που λαμβάνουν είναι να φωνάξουν παπά να τους ρίξει αγιασμό για να φύγουν τα κακά πνεύματα. (Πράγμα που γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό όταν μαθαίνεις ότι αυτοί έχουν και παιδιά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.) Πόσο επικίνδυνος είναι ένας τέτοιος φίλος για κάποιο μη-καλλιεργημένο, και πόσο άχρηστος για κάποιον καλλιεργημένο? Και μη νομίζεις ότι το πρόβλημα βρίσκεται μόνο σε τέτοια καμμένα sites. Στο e-psychology.gr, το οποίο περιέχει και έναν αέρα αυθεντίας, θα διαβάσεις πολλά τρομακτικά πράγματα.
Όλες οι σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές, αποτελούν επενδύσεις. Τις τρέφεις, ώστε να πάρεις κάποιο αντάλλαγμα στο μέλλον, το οποίο συνήθως έρχεται με τη μορφή της ασφάλισης. Όταν έρθει η ώρα να χρειαστώ και να στηριχθώ σε κάποιον φίλο, θέλω να ξέρω ότι δεν είναι ηλίθιος. Αντίστοιχα, εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να παρέχω την υψηλότερη δυνατή ασφάλεια σε αυτούς, ώστε να είμαι dependable.
Σχετικά με τη μοναχικότητα, δε μπορώ να πω ότι είχα ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Αντιθέτως, ανέκαθεν απολάμβανα πάρα πολύ να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς ότι απλώς έγινα έτσι επειδή δεν έβρισκα φίλους. Ειλικρινά, δεν ξέρω. Εγώ απλώς θυμάμαι οτί ποτέ δεν ένιωθα μοναξιά.
AoratiMelani, νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ κάπως τι ακριβώς λες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα από εκείνο το motivational thingy της Mary Schmich: "Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young." Ίσως πρόκειται για κάποιο είδος νοσταλγίας που δε μπορώ να αντιληφθώ ακόμα, αλλά, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα στο παρελθόν μου που να μου λείπει. Αντιθέτως, με κάθε χρόνο που περνά, βλέπω όλο και περισσότερα επιτεύγματα, τόσο στην ανθρωπότητα, όσο και στην προσωπική μου ζωή. We live in interesting times.
Δε νομίζω ότι έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω χωρίς να γίνω κουραστικός και να σας αναγκάσω να ξαναπείτε τα ίδια.
apeleytheros, δε χρειάζεται να είναι ανθρωποφάγος ο άλλος για να σου κάνει ζημιά. Αρκεί να έχει καλές προθέσεις αλλά μηδαμινές πληροφορίες ή χαμηλή νοημοσύνη. Ρίξε μια ματιά στο metafysiko.gr, όπου πολλοί άνθρωποι περιγράφουν textbook mental disorders, και οι συμβουλές που λαμβάνουν είναι να φωνάξουν παπά να τους ρίξει αγιασμό για να φύγουν τα κακά πνεύματα. (Πράγμα που γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό όταν μαθαίνεις ότι αυτοί έχουν και παιδιά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.) Πόσο επικίνδυνος είναι ένας τέτοιος φίλος για κάποιο μη-καλλιεργημένο, και πόσο άχρηστος για κάποιον καλλιεργημένο? Και μη νομίζεις ότι το πρόβλημα βρίσκεται μόνο σε τέτοια καμμένα sites. Στο e-psychology.gr, το οποίο περιέχει και έναν αέρα αυθεντίας, θα διαβάσεις πολλά τρομακτικά πράγματα.
Όλες οι σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές, αποτελούν επενδύσεις. Τις τρέφεις, ώστε να πάρεις κάποιο αντάλλαγμα στο μέλλον, το οποίο συνήθως έρχεται με τη μορφή της ασφάλισης. Όταν έρθει η ώρα να χρειαστώ και να στηριχθώ σε κάποιον φίλο, θέλω να ξέρω ότι δεν είναι ηλίθιος. Αντίστοιχα, εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να παρέχω την υψηλότερη δυνατή ασφάλεια σε αυτούς, ώστε να είμαι dependable.
Σχετικά με τη μοναχικότητα, δε μπορώ να πω ότι είχα ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Αντιθέτως, ανέκαθεν απολάμβανα πάρα πολύ να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς ότι απλώς έγινα έτσι επειδή δεν έβρισκα φίλους. Ειλικρινά, δεν ξέρω. Εγώ απλώς θυμάμαι οτί ποτέ δεν ένιωθα μοναξιά.
AoratiMelani, νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ κάπως τι ακριβώς λες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα από εκείνο το motivational thingy της Mary Schmich: "Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young." Ίσως πρόκειται για κάποιο είδος νοσταλγίας που δε μπορώ να αντιληφθώ ακόμα, αλλά, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα στο παρελθόν μου που να μου λείπει. Αντιθέτως, με κάθε χρόνο που περνά, βλέπω όλο και περισσότερα επιτεύγματα, τόσο στην ανθρωπότητα, όσο και στην προσωπική μου ζωή. We live in interesting times.
Δε νομίζω ότι έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω χωρίς να γίνω κουραστικός και να σας αναγκάσω να ξαναπείτε τα ίδια.
"The irony of the Information Age is that it has given new respectability to uninformed opinion."
- apeleytheros
- Δημοσιεύσεις: 10181
- Εγγραφή: 09 Δεκ 2010 18:12
- Όνομα Ιστότοπου: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- Επικοινωνία:
Off Topic
Ως προς το "χωρίζουν για πλάκα", νομίζω ότι κατάλαβα ακριβώς τι θέλεις να πεις, και δεν παρεξηγήθηκα φυσικά αφού δεν με αφορούσε. Παρέθεσα προσωπική εμπειρία (γιατί αυτή διαθέτω) με διαπιστώσεις στα μοτίβα της φιλίας, που τώρα (χρειάστηκε μάλλον να) τις κάνω πρώτη φορά.
Επιστήμη: Συστηματική μελέτη των δεδομένων προς εξαγωγή συμπερασμάτων. ( δεδομένα --> συμπεράσματα )
Blog: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ.
Blog: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
- AoratiMelani
- Δημοσιεύσεις: 16164
- Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
- Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
- Επικοινωνία:
Εγώ πάντως δεν φαντάστηκα ότι το είπες για κάποιον από εδώ (όχι ότι θα πείραζε να το πεις, αν γνώριζες κάτι τέτοιο για κάποιον), φαντάστηκα ότι μιλούσες γενικά για μια συμπεριφορά που είχες παρατηρήσει.noxteryn έγραψε:Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το "χωρίζουν για πλάκα" δεν το είπα για κάποιον από εδώ,
Προσωπικά δεν έχω συναντήσει αυτήν την συμπεριφορά σε κάποιον, ίσως απλώς δεν έτυχε, γι' αυτό δεν το ξέρω το θέμα, όπως είπα. Ξέρω μόνο πώς συμπεριφέρομαι εγώ, και γι' αυτό έδωσα προσωπικό παράδειγμα, ως δείγμα μιας άλλης συμπεριφοράς, απλώς.
Κι εγώ έτσι το βλέπω για μένα. Τα έχω πει όλα όσα έχω να πω και με το παραπάνω. Ελπίζω να μην έγινα κουραστική.noxteryn έγραψε:Δε νομίζω ότι έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω χωρίς να γίνω κουραστικός και να σας αναγκάσω να ξαναπείτε τα ίδια.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
- Αναρχος
- Δημοσιεύσεις: 4450
- Εγγραφή: 26 Φεβ 2011 10:45
- Όνομα Ιστότοπου: www.dalani.blogspot.com
Η γνωστότερη και περισσότερο διαδεδομένη παράδοση για τον Νάρκισσο είναι η παρακάτω που οφείλεται στον Οβίδιο (στο έργο του "Μεταμορφώσεις" ΙΙΙ 342). Σύμφωνα μ' αυτή ο ωραίος Βοιωτός νέος, απασχολημένος να θαυμάζει την καθ' όλα άριστη σωματική του διάπλαση από τις όχθες ποταμού, στα νερά αυτού, δεν έδωσε καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε στον εκδηλούμενο έρωτα της Νύμφης Ηχούς η οποία και συνεχώς τον καλούσε. Αποτέλεσμα ήταν η μεν φωνή της Ηχούς να εξασθενεί συνέχεια σε τρόπο ώστε ν' ακούγονται μόνο οι τελευταίες συλλαβές και να σβήνει, ο δε Νάρκισσος να πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό του ποταμού που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο.
No gods, no masters
Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο. Τάσος Λειβαδίτης
Ἄφοβον ὁ θεός, ἀνύποπτον ὁ θάνατος· καὶ τ’ ἀγαθὸν μὲν εὔκτητον, τὸ δὲ δεινὸν εὐκαρτέρητον.
Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο. Τάσος Λειβαδίτης
Ἄφοβον ὁ θεός, ἀνύποπτον ὁ θάνατος· καὶ τ’ ἀγαθὸν μὲν εὔκτητον, τὸ δὲ δεινὸν εὐκαρτέρητον.
Εξαρτάται απ'το επίπεδο του φανατισμού.Δεν μπορώ να είμαι φίλος με κάποιον που είναι φανατικός και κάθε φορά που με βλέπει μου κάνει κατήχηση,όπως π.χ. δεν μπορώ να είμαι φίλος μ'έναν κνίτη που όποτε με βλέπει θέλει να μου πουλήσει Ριζοσπάστη.Αντικειμενικά όμως τώρα,η πλειοψηφία των θρήσκων στην Ελλάδα,τουλάχιστον στις νεότερες ηλικίες,είναι τελείως τυπικά θρήσκοι,υπό την έννοια ότι θα πάνε στην Ανάσταση και ότι θα αποφύγουν να βρίσουν τα θεία.Επίσης,κάτι άλλο αντικειμενικό,είναι ότι αν επιλέξεις να κάνεις παρέα μόνο με άτομα που συνειδητά δηλώνουν άθεοι,περιορίζεις αναγκαστικά κατά πολύ το target group απ'όπου επιλέγεις φιλίες.
Προσωπικά,δεν θέλω να περιορίζω υπερβολικά τον εαυτό μου στο πεδίο των πιθανών φίλων,ούτε μ'ενοχλεί αν κάποιος φίλος μου κάνει τον σταυρό του όταν περνάει από εκκλησία.Απ'τη στιγμή που δεν είναι κανάς τρελάρας με κομποσχοίνια και τάματα στο Άγιο Όρος,δεν με πειράζει.Και με εκπλήσσει ευχάριστα που ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζω (στη σχολή π.χ.) είναι ή άθεοι ή αγνωστικιστές.Έχω φίλους που πιστεύουν,αλλά λίγους.
Γενικότερα,έχει να κάνει και με το γιατί θες να έχεις φιλίες.Εγώ π.χ. έχω έναν στενό κύκλο φίλων,με τους οποίους και περνάω καλά και μοιράζομαι πράγματα,και έναν ευρύτερο κύκλο φίλων,με τους οποίους απλά περνάω καλά.Γενικότερα,για να μπει κάποιος στον ευρύτερο κύκλο των φίλων μου,υπάρχει μια βασική προϋπόθεση:να μην είναι μονόχνωτος.Δεν θέλω τον φανατισμένο θρησκόληπτο,με την ίδια λογική που δεν θέλω και τον καμένο οπαδό του Ολυμπιακού,που δεν θέλω και τον καμένο gaming/movies freak,που δεν θέλω και τον βασανιστικά χαλαρό ξυσταρχίδη,που δεν θέλω και τον σπασίκλα κλπ.Φοιτητής είμαι,μ'αρέσει με τους φίλους μου να βγαίνουμε,να αλλάζουμε παραστάσεις,να καφριλιάζουμε και να ξενυχτάμε.Όταν γίνω 40,ίσως με τους φίλους μου να θέλω ν'αράζουμε,να τρώμε κοψίδια και κατά τις μία να το διαλύουμε για ύπνο.Αυτά αρκούν πάνω κάτω για να κάνω παρέα με κάποιον.Ε,τώρα αν πρόκειται και για άτομο με το οποίο θα μπορώ να στηριχτώ και να εμπιστευτώ στα δύσκολα και να μοιραστώ συναισθήματα,τότε μιλάμε για μια στενή φιλία,που συνήθως είναι και μακροχρόνια.
Προσωπικά,δεν θέλω να περιορίζω υπερβολικά τον εαυτό μου στο πεδίο των πιθανών φίλων,ούτε μ'ενοχλεί αν κάποιος φίλος μου κάνει τον σταυρό του όταν περνάει από εκκλησία.Απ'τη στιγμή που δεν είναι κανάς τρελάρας με κομποσχοίνια και τάματα στο Άγιο Όρος,δεν με πειράζει.Και με εκπλήσσει ευχάριστα που ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζω (στη σχολή π.χ.) είναι ή άθεοι ή αγνωστικιστές.Έχω φίλους που πιστεύουν,αλλά λίγους.
Γενικότερα,έχει να κάνει και με το γιατί θες να έχεις φιλίες.Εγώ π.χ. έχω έναν στενό κύκλο φίλων,με τους οποίους και περνάω καλά και μοιράζομαι πράγματα,και έναν ευρύτερο κύκλο φίλων,με τους οποίους απλά περνάω καλά.Γενικότερα,για να μπει κάποιος στον ευρύτερο κύκλο των φίλων μου,υπάρχει μια βασική προϋπόθεση:να μην είναι μονόχνωτος.Δεν θέλω τον φανατισμένο θρησκόληπτο,με την ίδια λογική που δεν θέλω και τον καμένο οπαδό του Ολυμπιακού,που δεν θέλω και τον καμένο gaming/movies freak,που δεν θέλω και τον βασανιστικά χαλαρό ξυσταρχίδη,που δεν θέλω και τον σπασίκλα κλπ.Φοιτητής είμαι,μ'αρέσει με τους φίλους μου να βγαίνουμε,να αλλάζουμε παραστάσεις,να καφριλιάζουμε και να ξενυχτάμε.Όταν γίνω 40,ίσως με τους φίλους μου να θέλω ν'αράζουμε,να τρώμε κοψίδια και κατά τις μία να το διαλύουμε για ύπνο.Αυτά αρκούν πάνω κάτω για να κάνω παρέα με κάποιον.Ε,τώρα αν πρόκειται και για άτομο με το οποίο θα μπορώ να στηριχτώ και να εμπιστευτώ στα δύσκολα και να μοιραστώ συναισθήματα,τότε μιλάμε για μια στενή φιλία,που συνήθως είναι και μακροχρόνια.
"Όσο θα έχουμε έναν αφέντη στον ουρανό,θα είμαστε δούλοι στη γη" (Michail Bakunin)
- αμόρφωτη γκόμενα
- Δημοσιεύσεις: 198
- Εγγραφή: 07 Μαρ 2010 02:35
- Όνομα Ιστότοπου: -
Αυτό το "ούτε μ'ενοχλεί" είναι ακριβές? Γιατί αν δεν είναι, θα του ψειρίσω την μαϊμού εντελώς, και χωρίς λόγο. Αλλά δε βαριέσαι.L3o ΧΞΣ έγραψε:ούτε μ'ενοχλεί αν κάποιος φίλος μου κάνει τον σταυρό του όταν περνάει από εκκλησία.Απ'τη στιγμή που δεν είναι κανάς τρελάρας με κομποσχοίνια και τάματα στο Άγιο Όρος,δεν με πειράζει.
Αντιλαμβάνομαι το πνεύμα της τοποθέτησης, αλλά τί κάνει όποιον εντοπίζει αιτιώδη σύνδεσμο ανάμεσα στο να κουνήσει μαλακισμένα το δεξί του χέρι, σταυροκοπώντας τον κόρφο του, και την υπαρξιακή του ασφάλεια, ανώτερο από αυτόν που φοράει ένα μαύρο βραχιόλι και υπόσχεται σε ένα φανταστικό ον ότι θα πάει ταξίδι στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής? Νομίζω ότι κάποιες φορές υποτιμούμε επικίνδυνα τη βλακεία, όταν έχουμε υπερβολικά εξοικειωθεί με την κουλτούρα που την προστατεύει.
Ναι, η ζωή είναι υπερβολικά βαρετή περιστοιχισμένη μόνο από δυο-τρεις ανθρώπους, έστω και αν είναι οι μόνοι που αξίζει να γνωρίσεις ποτέ. Ειδικά όταν κανείς είναι ιστριονικός ή χρειάζεται τη ντοπαμίνη που εξασφαλίζει μια εξωστρεφής κοινωνική ζωή, φαντάζομαι ότι είναι υποχρεωμένος να ανεχτεί κάποιες μαλακίες. Τουλάχιστον, αυτό κάνω εγώ, που είμαι έτσι. Σε καμία περίπτωση, όμως, δε μπορώ να πω ότι το να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που κάνουν το σταυρό τους έξω από εκκλησίες, που προσπαθούν να μαντέψουν το ζώδιό μου ή που ανάβουν κερί πριν γράψουμε μάθημα δεν με κάνει να θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στο εικονοστάσι της γιαγιάς τους- μέχρι να ματώσει. Δε μπορώ, δηλαδή, να πω ότι δεν με ενοχλεί.