noxteryn έγραψε:Αυτοί που ισχυρίζονται πως υπάρχει Θεός κάνουν λάθος.
Πράγματι. Δεν πειράζει να κάνουν και κάποια λάθη οι φίλοι μας. Κι εγώ κάνω λάθη, όπως και όλοι μας. Σίγουρα θα έχω και τυφλά σημεία (δηλαδή λάθος πεποιθήσεις που αρνούμαι να ανασκευάσω), που δεν ξέρω ποια είναι, διότι αν τα ήξερα δεν θα ήταν τυφλά.
noxteryn έγραψε:Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δε θέλω ηλίθιους φίλους.
Κοίταξε, η φιλία για μένα δεν βασίζεται ακριβώς στην ευφυΐα, αλλά μάλλον στην συναισθηματική επαφή. Δημιούργησα κάποιες φιλίες στη ζωή μου, όχι ιδιαίτερα εσκεμμένα ή προγραμματισμένα, απλώς οι περιστάσεις με έφεραν κοντά (γεωγραφικά και χρονικά) σε διάφορους ανθρώπους και με ορισμένους από αυτούς ένιωθα καλά, υπήρχε επικοινωνία σε κάποια επίπεδα. Δεν κάθησα να ψάξω αν υπήρχε επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα, σίγουρα θα υπήρχαν κάποια κενά ακόμη και τότε (πριν 20 ή 25 χρόνια), αλλά μάλλον ήταν κενά που δεν τα βίωνα ως απαγορευτικά για τη σχέση.
Στην πορεία των ετών διαφοροποιηθήκαμε όλοι, κι εγώ και οι φίλοι μου. Κάποιοι απομακρύνθηκαν, από κάποιους απομακρύνθηκα εγώ, με κάποιους μείναμε σε επαφή, αλλά και αυτοί οι τελευταίοι σε κάποια σημεία διαφοροποιήθηκαν έτσι ώστε να μην ταιριάζουμε. Επειδή όμως υπήρχε και υπάρχει ακόμη συναισθηματικό δέσιμο (νοιάξιμο, τρυφερότητα, αγάπη, μοίρασμα κάποιων πραγμάτων έστω κι αν άλλα πράγματα δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε), επιλέξαμε όταν είμαστε μαζί να αφήνουμε στην άκρη τα κομμάτια μας που δεν ταιριάζουν.
Με κάποιους γνωρίστηκα και ταιριάξαμε σε αρκετά πράγματα, αρκετά ώστε να γίνουμε φίλοι, και ομολογώ ότι το θέμα της θρησκείας δεν το έψαξα καν, παρά μόνο το βρήκα μπροστά μου πολύ αργότερα, όταν ήδη υπήρχε η φιλία, το συναισθηματικό δέσιμο. Δεν ξέρω τι θα είχα κάνει αν το ήξερα από την αρχή, νομίζω όμως ότι δεν θα το βίωνα ως απαγορευτικό για μια φιλία.
Ωστόσο δεν είναι ηλίθιοι οι άνθρωποι, ειλικρινά δεν μπορώ με τίποτε να τους δω ως ηλίθιους. Για κάποιο λόγο ήταν πιο ευάλωτοι από εμένα στην επιρροή της θρησκευτικής πίστης και έβαλαν παρωπίδες μέσα τους στο συγκεκριμένο θέμα, στα άλλα όμως δεν είναι καθόλου ηλίθιοι. Δεν το λέω προς υπεράσπισή τους ή για να φανώ εγώ λιγότερο ηλίθια ή υποκρίτρια (κατά τη δική σου κρίση), το λέω επειδή είναι η ειλικρινής μου εκτίμηση.
Πρέπει όμως να διευκρινίσω εδώ ότι έχω φίλους διαφόρων βαθμίδων, ας πούμε - αυτό είναι σημαντικό.
Οι φίλοι πρώτου βαθμού, ας πούμε, οι καρδιακοί φίλοι, οι αδελφικοί φίλοι, αυτοί δεν μπορεί να είναι θρήσκοι, γιατί τότε θα κρατάω ένα κομμάτι μου έξω από τη σχέση, δεν θα μπορώ να το μοιραστώ, και η σχέση θα είναι κάπως λιγότερη απ' όσο μπορεί να είναι, θα πηγαίνει λιγότερο βαθιά, θα μοιραζόμαστε λιγότερα πράγματα.
Αλλά και οι φιλίες δευτέρου ή τρίτου βαθμού ας πούμε είναι φιλίες, ως το βαθμό που μπορούν να φτάσουν.
Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω καλύτερα ή αν σε κάλυψα.
noxteryn έγραψε:At the risk of sounding judgmental, αποψή μου είναι πως, όταν μια σχέση σε βάζει σε τέτοιες υποκριτικές ή κονφορμιστικές διαδικασίες, δεν είναι ιδιαίτερα λειτουργική, πόσω μάλλον φιλική. Όταν αποφεύγεις να είσαι ο εαυτός σου επειδή το να είσαι ο εαυτός σου θα καταστρέψει τη φιλία, τότε εξ ορισμού αποδεικνύεις ότι δε μπορείς να είσαι φίλος με αυτά τα άτομα, γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι εσύ ο φίλος τους, αλλά ένας άλλος άνθρωπος που νομίζουν ότι είσαι.
Ξέρουν ποια είμαι, αφού δεν προσποιούμαι. Ξέρουν ότι είμαι άθεη, και ξέρω ότι είναι θρήσκοι.
Η σχέση είναι πολύ λειτουργική στα κομμάτια όπου ταιριάζουμε. Στο κομμάτι που δεν ταιριάζουμε συνήθως δεν είναι λειτουργική, γιατί απλώς δεν το αγγίζουμε. Καμιά φορά όμως, πολύ σπάνια, μπορεί να γίνει κάποια κουβέντα επί του θέματος. Προσπαθώ αυτές οι κουβέντες να είναι αρκετές ώστε να δίνουν το στίγμα μου και να βάζουν τον άλλο (αλλά και εμένα) σε σκέψεις, να μην είναι όμως υπερβολικά συχνές ή επιθετικές ώστε να κάνουν τον άλλον (ή εμένα) να νιώσει άβολα και να αποτραβηχτεί.
Μπορείς βέβαια αν θες να μην την πεις φιλία αυτή, πες την βερίκοκο ή σουλουμουντούκουμ, δεν έχω πρόβλημα.
Έτσι κι αλλιώς αυτές οι αφηρημένες έννοιες είναι θέμα ορισμού.