sceptic έγραψε:Καλησπέρα,
Ως άθεη, είναι ένα ζήτημα που με προβληματίζει αρκετά. Όπως όλοι μας, έχω φίλους και γνωστούς διαφόρων θρησκειών, με αρκετούς χριστιανούς. Πολλές φορές ανακύπτουν οι παρακάτω προβληματισμοί και θα με ενδιέφερε να δω πως το αντιμετωπίζουν άλλοι, μήπως ψειρίζω εγώ πολύ τα πράγματα.
1) Τι κάνετε σε γάμους/βαφτίσια/κηδείες; Πηγαίνετε κανονικά στην εκκλησία ή μόνο στο μετέπειτα γλέντι; Δεν υποτίθεται ότι αυτές οι τελετές αφορούν μόνο πιστούς της συγκεκριμένης θρησκείας; Δεν ενισχύουμε την οργανωμένη θρησκεία και ειδικά το φασισμό του βαπτίσματος με την παρουσία μας, έστω και λίγο; Τι γίνεται αν σας προτείνουν να έχετε και κάποιο πιο ουσιαστικό ρόλο (νονός, κουμπάρος κτλ); Δέχεστε;
2) Τι κάνετε τη μέρα της ονομαστικής σας εορτής; Τη γιορτάζετε; Δέχεστε χρόνια πολλά;
3) Τα χριστούγεννα; Το πάσχα;
Γενικά, πόσες υποχωρήσεις κάνετε χάριν κοινωνικότητας και παραδόσεων;
1) Πηγαίνω κανονικά γιατί το θρησκευτικό κομμάτι της ιστορίας έχει να κάνει με τους συμμετέχοντες και τους συγγενείς τους, όχι με μένα. Με το ίδιο σκεπτικό θα πήγαινα στο ναό οποιασδήποτε θρησκείας. Όσο για τον ουσιαστικό ρόλο, οι απόψεις διίστανται. Προσωπικά θα πήγαινα πάλι βάσει του ίδιου σκεπτικού και αφού τους ξεκαθάριζα, αν τυχόν δεν το είχαμε συζητήσει στο παρελθόν, ότι είμαι άθεος και ότι δε δίνω φράγκο στην εκκλησία, χίλιες φορές να τα ακουμπήσω για ένα ακριβό δώρο. Εμένα δε με πειράζει να παντρέψω θρήσκους ή να βαφτίσω το παιδί τους, μπορεί να πειράζει αυτούς.
Για όσους βιαστούν να μιλήσουν για υποχώρηση ή υφέρπουσα πίστη εκ μέρους μου και αρχίσω πάλι να τραβάω τα μαλλιά μου, να τους ενημερώσω ότι το ζήτημα είναι τι θέλουν οι συμμετέχοντες, πρωταγωνιστές και οργανωτές μαζί. Εγώ ως παρατηρητής ή κομπάρσος δεν παίζω ρόλο σε αυτό αλλά μπορεί να αγαπάω αυτά τα πρόσωπα και να θέλω να είμαι εκεί. Το ίδιο θα ισχύσει αν μείνω σε μια μουσουλμανική χώρα και μου ζητήσουν πχ να πάω στο τζαμί για κάποιο λόγο ή αν μείνω στην Ινδία και μου πουν να έρθω σε μια παγόδα ή κάτι τέτοιο. Στο κάτω κάτω δείτε το κι έτσι: δε θα τους κάνω τη χάρη να μη βρίσκομαι εκεί για να μη χαλάσουν τη βολή τους ούτε θα αυτοεξοριστώ για χάρη τους, εκτός πια και αν δε με θέλουν εκεί οπότε αυτοί χάνουν. Ας κάτσουν να έχουν για κοινό τους "ευσεβείς" που γελάνε και κουτσομπολεύουν όλη την ώρα γιατί και οι ίδιοι καταβάθος τα θεωρούν αυτά μπαρμπούτσαλα.
2) Δέχομαι χρόνια πολλά στη γιορτή μου, δεν είναι βρισιά, αλλά τους λέω ότι δεν τη γιορτάζω. Κάθε χρόνο το ξεχνάνε βέβαια αλλά τι να κάνεις. Μου φαίνεται θα επιστρατεύσω το φβ την επόμενη φορά
3) Μόνο πρωτοχρονιά. Όσο για το πάσχα, "χρόνια πολλά" ή "καλή άνοιξη / καλό καλοκαίρι" όταν μου εύχονται. Και πάλι το λέω, ευχή είναι, όχι βρισιά. Και πού ξέρετε, κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως πετύχουμε να καθιερωθεί η γιορτή της άνοιξης κάπου σταθερά στα τέλη Απριλίου (η σεληνιακή-κινητή γιορτή του πάσχα δε μας ενδιαφέρει, η άνοιξη όμως ναι όπως επίσης και οι γιορτές μετά διακοπών
).
Μανώλη, δεν είναι ανάγκη να επικαλούμαστε τον αρχαίο ελληνισμό για να δείξουμε ότι η τάδε γιορτή δεν έχει λόγο να γιορτάζεται από εμάς.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
