Θρησκευτική και Επιστημονική αντίληψη της ζωής

[maximo97]

Οι θρησκείες ως εκφραστές θεών και διαβόλων, οι μάγοι και άλλοι τσαρλατάνοι, κινούμενοι νοητικά στο χώρο της μεταφυσικής ,του μυστήριου, του ανεξήγητου, του μεταφυσικού λαβυρίνθου, έπαιξαν και δυστυχώς παίζουν ακόμα σημαντικό, ιστορικό ρόλο στη διαμόρφωση «αντίληψης» του ατόμου και της κοινωνίας, για τη ζωή και του σύμπαν.

Όλοι αυτοί οι εκφραστές τους , προκειμένου να έχουν αντικείμενο επιβίωσης και εξουσίας στους πολλούς αφελείς και απαίδευτους υπηκόους, απλούστευσαν τις «απαντήσεις»τους περί δημιουργίας της ζωής και του σύμπαντος με παραμύθια που ταιριάζουν μόνο σε πρωτόγονους. Παραμύθια που επεβλήθησαν με τον φόβο του Θεού τιμωρού η του Διαβόλου, έγιναν εύκολα η δύσκολα αποδεκτά από τους αμαθείς, με τελικό αποτέλεσμα την τυφλή πίστη που δεν προτρέπει προς την γνώση και αυτοπεποίθηση του ατόμου μέσω αυτής ,αλλά αντίθετα στην μοιρολατρία, στην υποταγή της «Θεϊκής , Σατανικής η Μαγικής θέλησης» και φυσικά σ’ όλους εκείνους που αυτοχαρακτηρίζονται εκφραστές τους.

Ο φιλοσοφικός στοχασμός, στην αντίληψη της πλειοψηφίας των ανθρώπων, αποτελεί στοιχείο πολυτέλειας των αργόσχολων κουλτουριάρηδων η χειρότερα ακόμα γι αυτούς που στοχάζονται, να δέχονται τη ρετσινιά των «ψώνιων» γραφικών..... η «τρελό – επιστημόνων». Στον βαθμό και σε συνάρτηση πάντα του επιπέδου παιδείας και «καλλιέργειας» των, έχουν δίκιο….

Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι χωρίς αυτούς η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στάσιμη πολιτιστικά, τεχνολογικά κλπ. Όλοι όσοι ασχολήθηκαν, απ’ την αρχή της ιστορίας μέχρι σήμερα, στην αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων, σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό, είχαν λύσει προβλήματα επιβίωσης με τον ένα η άλλο τρόπο. Μπορούσαν και διέθεταν χρόνο, θέληση για μάθηση και προβληματισμό για κάθε είδους αναζήτηση , είτε μέσω παρατήρησης μελέτης και ανάλυσης των φαινομένων, είτε τέλος μέσω των μεταφυσικών αναζητήσεων.



Η καθημερινότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια χρόνου αλλά και διάθεσης στον μέσο άνθρωπο, να καταπιαστεί με τέτοια ζητήματα. Άλλωστε σε παγκόσμιο επίπεδο, η παιδεία ελεύθερης σκέψης και έκφρασης ακόμα και στις μέρες μας, αποτελεί ζητούμενο και είναι καθεστώς για λίγους έως ελάχιστους στο σύνολο των ανθρώπων. Η ιστορία της ανθρωπότητας για τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια όπως εξελίχθηκε, δεν επέτρεψε στον μέσο και όχι μόνο άνθρωπο, να γνωρίσει και να εμπεδώσει την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας.



Η διαστρέβλωση της δημοκρατικής έννοιας, ότι ο καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ότι θέλει, στο μέτρο του εκάστοτε νόμου βέβαια, αντιπροσωπεύει τον μέσο άνθρωπο. Ισοπέδωση προς τα κάτω της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης , χωρίς παιδεία που να εξηγεί στον αδαή, ότι ο ελεύθερος λόγος, χωρίς ουσία και τεκμηρίωση του, είναι άσχετος του δημοκρατικού πνεύματος που στην ουσία του, πρέπει να αφορά αποκλειστικά τους ενημερωμένους και υπεύθυνους στον λόγο πολίτες.



Αυτοί όμως οι «ενημερωμένοι» στο σύνολο των πολιτών, αποτελούν απειροελάχιστη ποσότητα. Επομένως οι «πολλοί» δεν θα έπρεπε να έχουν «άποψη», η «λόγο». Ένα τέτοιο καθεστώς παραπέμπει σε αυταρχισμό απ’ την «αυθεντία» του ηγέτη η ηγετών, που η ανθρωπότητα έζησε και πόνεσε ποικιλοτρόπως για χιλιάδες χρόνια. Η έννοια της δημοκρατίας των ΑΡΙΣΤΩΝ η αριστοκρατίας κατά τον Πλάτωνα εκεί στόχευε. Στην ολιγαρχία – μοναρχία και στην «αυθεντία» του ιερατείου που η αμφισβήτηση του οδηγούσε στον θάνατο.



ΠΑΙΔΕΙΑ

Ότι μας εκφράζει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας αυστηρώς προσωπικά, μέσω του συνόλου των πληροφοριών και βιωμάτων, που δεχόμαστε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, είναι και ήταν από πάντα το ζητούμενο για τον άνθρωπο. Αναζητώντας την φιλοσοφικά - επιστημονικά, έξω από παραδόσεις και μύθους, διαπιστώνουμε την σύγχυση που επικρατεί στους ανθρώπους, όσον αφορά τις αντιλήψεις που έχουν για τον εαυτό τους, τη ζωή, την κοινωνία και το σύμπαν γενικότερα.



Οι αντιλήψεις που ορίζουν τελικά τη συμπεριφορά μας, αντανακλούν ποιοτικά την προσωπικότητα του καθενός μας, η οποία όμως διαφοροποιείται ανάλογα του βαθμού προσέγγισης η όχι στην αντικειμενική ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων.

Η άγνοια, η ημιμάθεια, η παραπληροφόρηση και η υπέρμετρη καλλιέργεια μέσω παιδείας του συναισθηματικού παράγοντα έναντι της λογικής ως κριτικής θέσης του ατόμου, διαμορφώνουν συνειδήσεις κι’ αντιλήψεις, ενός κόσμου ψευδαισθήσεων.



Μια εικονική πραγματικότητα (επιθυμητών κυρίως καταστάσεων και ερμηνείας των φαινομένων, αλλά σε φανταστικές μη τεκμηριωμένες βάσεις δεδομένων) δημιουργώντας έτσι «μυστήρια», «θαύματα», μαγικές, σατανικές κλπ. καταστάσεις συνειδήσεως και κατ’ επέκταση ανάλογης συμπεριφοράς. Συμπεριφοράς και ενεργειών που παίρνουν διαστάσεις ομαδικής παράκρουσης, παραλογισμού των μεγάλων κοινωνικών ομάδων, όπου η άγνοια , η αφέλεια κι’ αγραμματοσύνη κυριαρχούν. Ιδιαίτερα δε όταν «θίγονται» ίδια συμφέροντα, η κάποιες « αξίες», ανάξιες κριτικής για τα δεδομένα της εποχής μας, που φρόντισαν «διδάσκαλοι» του κατεστημένου να τους μυήσουν και να παρασύρουν μέσω τυφλού φανατισμού, - όποτε αυτοί κρίνουν - σε ενέργειες που αντικειμενικά δεν έχουν καμιά βάση λογικής.



Προσκολλημένοι σε παραδόσεις χιλιετιών, ερμηνεύουμε ακόμα και σήμερα τα πράγματα, με υποδομή γνώσης, άρα και αντίληψης, ανάλογης εκείνης των πολύ μακρινών προϊστορικών προγόνων μας, λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει στο μεταξύ. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις κι’ εφαρμογές παρουσιάζουν καθημερινά νέα δεδομένα που πλησιάζουν όλο και περισσότερο την ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, αλλά περνούν απαρατήρητες από τις πλειοψηφίες των λαών του κόσμου, όπου στην άγνοια και αφέλεια τους, αναζητούν η δημιουργούν ΘΑΥΜΑΤΑ για ενίσχυση της δικής τους πίστης- ψευδαίσθησης, προβάλλοντας τα ως «αποδεικτικά» στοιχεία θεϊκής, διαβολικής, η μαγικής συμμετοχής- παρέμβασης στα προσωπικά η κοινά καθημερινά προβλήματα η προσδοκίες τους.



Τα «δάκρυα» η «αίματα» των «αγίων» εικόνων, ερμηνεύονται ως μελλοντικές συμφορές η ότι άλλο συμφέρει η βολεύει κατά περίπτωση. Ιδεοληψίες βγαλμένες από την προϊστορία, εποχών πλήρους άγνοιας και ερμηνείας των φαινομένων της φύσης, της ζωής και του σύμπαντος, όπου η φαντασία προσπαθούσε να καλύψει το κενό της γνώσης. Με γνώμονα αυτές τις θέσεις πορεύονται οι πλειοψηφίες των λαών του κόσμου μέχρι σήμερα, αφού εκ των πραγμάτων, αδυνατούν να καταλάβουν επιστημονικές ορολογίες.



Υποτιμούν επιδεικτικά την επιστημονική έρευνα και την απάντηση σ’ αυτά τα «μυστηριακά φαινόμενα», φοβούμενοι την αποκάλυψη της απάτης τους, την απομυθοποίηση της πίστης τους, που για αιώνες εγκλωβίζουν πνευματικά τους τυφλούς αμαθείς πιστούς τους. Φανατισμένοι αναθεματίζουν όποιον τολμήσει να τους αμφισβητήσει και να τους ξεσκεπάσει.

Τον αφορίζουν, τον στιγματίζουν, τον «γελοιοποιούν» με ηλίθια επιχειρήματα στην «κοινή γνώμη» των θεότυφλων οπαδών τους κι’ αν τους παίρνει, φθάνουν μέχρι πλήρους εξόντωσης του.



Κύριοι υπεύθυνοι διαιώνισης της παράδοσης και της σκοταδιστικής πνευματικής τελμάτωσης των ανθρώπων, είναι τα απανταχού ιερατεία, που εγκλωβίζουν νοητικά τους πιστούς τους, σε μυστηριακές «εξηγήσεις» φαινομένων αλλά και τρόπου ζωής.

Η συστηματική «πλύση εγκεφάλου» ως εργαλείου διαμόρφωσης του μηχανισμού συνείδησης - όπου είναι και ο μόνος υπεύθυνος της αντίληψης - σε βάση πλασματικών πληροφοριακών δεδομένων, με τελικό αποτέλεσμα την αυθυποβολή τυφλής πίστης.



Σε πολλές περιπτώσεις η πίστη (όχι απαραίτητα θεών, διαβόλων η μάγων) ενεργοποιεί εσωτερικές ίδιες δυνάμεις να «βλέπουν», να «ακούν», να «γεύονται» η να «αισθάνονται» οτιδήποτε θέλουν η επιθυμούν. Γεγονός που άλλοτε μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τον πιστό και άλλοτε αρνητικά, χωρίς ωστόσο να προσθέτει αντικειμενική γνώση, στην αντίληψη και συμπεριφορά του, έναντι της πραγματικότητας από την εικονική που νοερά ζει.



Σήμερα, «πολιτισμένοι» πλέον, εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε ανάλογα, κάνοντας τάματα χρυσώνοντας εικόνες, ελεημοσύνες υπέρ «πτωχών και αδυνάτων», πλουτίζοντας μερικούς αυτοαποκαλούμενους «πληρεξούσιους εκπροσώπους του Θεού» η άλλους επιτήδειους απατεώνες, ως αναγκαία πληρωμή για την «σωτηρία» της ψυχής μας, από τις «αμαρτίες».

Δηλαδή το «φακελάκι», που στη συνείδηση μας, αντικατέστησε τις αιματηρές θυσίες ανθρώπων η ζώων χάριν εξευμενισμού των παλαιών θεών, πιστεύοντας ότι αποτελούν τα ισχυρά «μέσα» προς τον «άγιο» που το προσφέρουμε, να κάνει το «θαύμα» του και να πραγματοποιήσει έτσι τις επιθυμίες μας…. Μετά απ’ αυτό, κοιμόμαστε ήσυχοι με καθαρή τη συνείδηση μας, ότι πληρώσαμε γι’ αυτές και κλείσαμε θέση στον παράδεισο....



Όλ’ αυτά βέβαια με την «ευχή» και την προτροπή της εκκλησίας όπου ευλογεί και επαινεί με συχωροχάρτια κλπ. Αν όμως οι άγιοι μέσω των εικόνων τους, δέχονται τάματα μικρής η μεγάλης συνήθως αξίας , «χρηματίζονται» για να μας κάνουν τη χάρη, τότε μόνο άγιοι δεν είναι.... Είναι ότι και ο κάθε κατεργάρης συμφεροντολόγος της καθημερινότητας μας.



Έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα, ο Θεός παίρνει θέση εργοδότη αφέντη φιλάργυρου, με τους ρασοφόρους να έχουν ρόλο εισπράκτορα υλικών και πνευματικών αξιών, με φόβητρο και παντιέρα το Όνομα Του. Οι αμοιβές τους επίσημες και μη, ποικίλουν ιεραρχικά (μη γίνουνε ίσοι κι’ όμοιοι μεταξύ τους...) ακολουθώντας πιστά και με φανατισμό, τον ανθρώπινο συμφεροντολογικό παράγοντα όχι μόνο οικονομικά αλλά και εξουσιαστικά στους υφισταμένους τους και στους λαϊκούς προσκυνητές των.



Όλ’ αυτά παρά την δηλωμένη πίστη τους στον Χριστό που δεν μιμούνται ούτε κατ΄ ελάχιστον με ανάλογη στάση ζωής και συμπεριφοράς, και που υποκριτικά επικαλούνται. Ο εντυπωσιασμός των «πτωχών τω πνεύματι », στην λάμψη και αυστηρότητα της εμφάνισης των, της άνετης και ασφαλούς επιβίωσης τους, καθώς και κυρίως η εξουσία τους, αποτελούν προνόμια που τους «έδωσε»....ο μεγαλόψυχος Θεός τους.



Υπάρχουν σ’ όλα αυτά τα δεδομένα υποκρισία, κοροϊδία η εμπαιγμός των τυφλών πιστών; Όλοι όσοι διαθέτουν κοινό νου αντιλαμβάνονται και καταδικάζουν σε ατομική βάση τον καθένα ξεχωριστά ρασοφόρο, αλλά οι περισσότεροι προσκυνούν και επαιτούν την «ευλογία» τους….

Άθελα η ηθελημένα γίνονται το ίδιο υποκριτές μ΄ αυτούς και συνειδητά η ασυνείδητα αποδέκτες της κοροϊδίας προκειμένου να ταυτίζονται με τους πολλούς.

[tyxkatmal]

Οι θρησκείες ως εκφραστές θεών και διαβόλων, οι μάγοι και άλλοι τσαρλατάνοι, κινούμενοι νοητικά στο χώρο της μεταφυσικής ,του μυστήριου, του ανεξήγητου, του μεταφυσικού λαβυρίνθου, έπαιξαν και δυστυχώς παίζουν ακόμα σημαντικό, ιστορικό ρόλο στη διαμόρφωση «αντίληψης» του ατόμου και της κοινωνίας, για τη ζωή και του σύμπαν.

1]Oi θρησκείες δεν είναι εκφραστές διαβόλων, αλλά μόνο θεών, εκτός κι΄αν εννοείς τους σατανιστές,
2] οι μάγοι και οι τσαρλατάνοι είναι κάτι πολύ διαφορετικό απο την θρησκεία, αν και κινούνται στον χώρο του μεταφυσικού δεν μπορούν να συσχετισθούν με τις θρησκείας που έχουν σαν βάση το υπερβατικό, ένα υπερβατικό που δίνει σε αυτούς που το πιστεύουν οτι δεν θα μπορούσε να τους δώσουν οι μάγοι , και οι τσαρλατάνοι , οπότε θεωρώ άστοχη την συσχέτιση μεταξύ τους.

Όλοι αυτοί οι εκφραστές τους , προκειμένου να έχουν αντικείμενο επιβίωσης και εξουσίας στους πολλούς αφελείς και απαίδευτους υπηκόους, απλούστευσαν τις «απαντήσεις»τους περί δημιουργίας της ζωής και του σύμπαντος με παραμύθια που ταιριάζουν μόνο σε πρωτόγονους. Παραμύθια που επεβλήθησαν με τον φόβο του Θεού τιμωρού η του Διαβόλου, έγιναν εύκολα η δύσκολα αποδεκτά από τους αμαθείς, με τελικό αποτέλεσμα την τυφλή πίστη που δεν προτρέπει προς την γνώση και αυτοπεποίθηση του ατόμου μέσω αυτής ,αλλά αντίθετα στην μοιρολατρία, στην υποταγή της «Θεϊκής , Σατανικής η Μαγικής θέλησης» και φυσικά σ’ όλους εκείνους που αυτοχαρακτηρίζονται εκφραστές τους.

1]Κατά την ταπεινή μου γνώμη η θρησκεία προηγήθηκε της εξουσίας τουλάχιστον όπως την εννοείς εσύ με την σύγχρονη μορφή της, οπότε δεν μπορούμε να επικαλούμαστε πώς η θρησκεία είναι δημιούργημα των εξουσιαστών, αν και χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ακόμα απο την εξουσία, αλλά αυτό σεν έχει καμία σχέση με τον ισχυρισμό σου.
2] οι απαντήσεις περί δημιουργίας του κόσμου, κακών και καλών πνευμάτων, δεν επινοήθηκαν απο τους κρατούντες και την τυφλή αποδοχή απο τους υποτελείς τους προς χάρη της υποταγής απέναντι στους ηγέτες τους,είναι πολύ πιο σύνθετα τα πράγματα απο τον απλοικό τρόπο που τα προβάλεις, όπως αυτό με την αποτροπή πρός την γνώση, η έχεις την γνώμη ότι έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα στο πεδίο της γνώσης, οφείλεται σε μη θρησκευόμενα άτομα χωρίς αυτοπεποίθηση?

Υ.Γ. επειδή το θέμα που ανέπτυξες είναι μακροσκελές, θα σου δίνω άπαντησεις σταδιακά, λόγω περιορισμένου χρόνου αν θέλεις να περιμένεις την συνολική απάντηση θα περιμένεις ειδάλλως μπορείς να απαντας επι του συγκεκριμένου εως νεωτέρας απαντήσεως,
φιλικά, tyxkatmal.

Ο φιλοσοφικός στοχασμός, στην αντίληψη της πλειοψηφίας των ανθρώπων, αποτελεί στοιχείο πολυτέλειας των αργόσχολων κουλτουριάρηδων η χειρότερα ακόμα γι αυτούς που στοχάζονται, να δέχονται τη ρετσινιά των «ψώνιων» γραφικών..... η «τρελό – επιστημόνων». Στον βαθμό και σε συνάρτηση πάντα του επιπέδου παιδείας και «καλλιέργειας» των, έχουν δίκιο….

Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι χωρίς αυτούς η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στάσιμη πολιτιστικά, τεχνολογικά κλπ. Όλοι όσοι ασχολήθηκαν, απ’ την αρχή της ιστορίας μέχρι σήμερα, στην αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων, σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό, είχαν λύσει προβλήματα επιβίωσης με τον ένα η άλλο τρόπο. Μπορούσαν και διέθεταν χρόνο, θέληση για μάθηση και προβληματισμό για κάθε είδους αναζήτηση , είτε μέσω παρατήρησης μελέτης και ανάλυσης των φαινομένων, είτε τέλος μέσω των μεταφυσικών αναζητήσεων.



Η καθημερινότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια χρόνου αλλά και διάθεσης στον μέσο άνθρωπο, να καταπιαστεί με τέτοια ζητήματα. Άλλωστε σε παγκόσμιο επίπεδο, η παιδεία ελεύθερης σκέψης και έκφρασης ακόμα και στις μέρες μας, αποτελεί ζητούμενο και είναι καθεστώς για λίγους έως ελάχιστους στο σύνολο των ανθρώπων. Η ιστορία της ανθρωπότητας για τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια όπως εξελίχθηκε, δεν επέτρεψε στον μέσο και όχι μόνο άνθρωπο, να γνωρίσει και να εμπεδώσει την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας.



Η διαστρέβλωση της δημοκρατικής έννοιας, ότι ο καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ότι θέλει, στο μέτρο του εκάστοτε νόμου βέβαια, αντιπροσωπεύει τον μέσο άνθρωπο. Ισοπέδωση προς τα κάτω της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης , χωρίς παιδεία που να εξηγεί στον αδαή, ότι ο ελεύθερος λόγος, χωρίς ουσία και τεκμηρίωση του, είναι άσχετος του δημοκρατικού πνεύματος που στην ουσία του, πρέπει να αφορά αποκλειστικά τους ενημερωμένους και υπεύθυνους στον λόγο πολίτες.



Αυτοί όμως οι «ενημερωμένοι» στο σύνολο των πολιτών, αποτελούν απειροελάχιστη ποσότητα. Επομένως οι «πολλοί» δεν θα έπρεπε να έχουν «άποψη», η «λόγο». Ένα τέτοιο καθεστώς παραπέμπει σε αυταρχισμό απ’ την «αυθεντία» του ηγέτη η ηγετών, που η ανθρωπότητα έζησε και πόνεσε ποικιλοτρόπως για χιλιάδες χρόνια. Η έννοια της δημοκρατίας των ΑΡΙΣΤΩΝ η αριστοκρατίας κατά τον Πλάτωνα εκεί στόχευε. Στην ολιγαρχία – μοναρχία και στην «αυθεντία» του ιερατείου που η αμφισβήτηση του οδηγούσε στον θάνατο.



ΠΑΙΔΕΙΑ

Ότι μας εκφράζει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας αυστηρώς προσωπικά, μέσω του συνόλου των πληροφοριών και βιωμάτων, που δεχόμαστε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, είναι και ήταν από πάντα το ζητούμενο για τον άνθρωπο. Αναζητώντας την φιλοσοφικά - επιστημονικά, έξω από παραδόσεις και μύθους, διαπιστώνουμε την σύγχυση που επικρατεί στους ανθρώπους, όσον αφορά τις αντιλήψεις που έχουν για τον εαυτό τους, τη ζωή, την κοινωνία και το σύμπαν γενικότερα.



Οι αντιλήψεις που ορίζουν τελικά τη συμπεριφορά μας, αντανακλούν ποιοτικά την προσωπικότητα του καθενός μας, η οποία όμως διαφοροποιείται ανάλογα του βαθμού προσέγγισης η όχι στην αντικειμενική ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων.

Η άγνοια, η ημιμάθεια, η παραπληροφόρηση και η υπέρμετρη καλλιέργεια μέσω παιδείας του συναισθηματικού παράγοντα έναντι της λογικής ως κριτικής θέσης του ατόμου, διαμορφώνουν συνειδήσεις κι’ αντιλήψεις, ενός κόσμου ψευδαισθήσεων.



Μια εικονική πραγματικότητα (επιθυμητών κυρίως καταστάσεων και ερμηνείας των φαινομένων, αλλά σε φανταστικές μη τεκμηριωμένες βάσεις δεδομένων) δημιουργώντας έτσι «μυστήρια», «θαύματα», μαγικές, σατανικές κλπ. καταστάσεις συνειδήσεως και κατ’ επέκταση ανάλογης συμπεριφοράς. Συμπεριφοράς και ενεργειών που παίρνουν διαστάσεις ομαδικής παράκρουσης, παραλογισμού των μεγάλων κοινωνικών ομάδων, όπου η άγνοια , η αφέλεια κι’ αγραμματοσύνη κυριαρχούν. Ιδιαίτερα δε όταν «θίγονται» ίδια συμφέροντα, η κάποιες « αξίες», ανάξιες κριτικής για τα δεδομένα της εποχής μας, που φρόντισαν «διδάσκαλοι» του κατεστημένου να τους μυήσουν και να παρασύρουν μέσω τυφλού φανατισμού, - όποτε αυτοί κρίνουν - σε ενέργειες που αντικειμενικά δεν έχουν καμιά βάση λογικής.



Προσκολλημένοι σε παραδόσεις χιλιετιών, ερμηνεύουμε ακόμα και σήμερα τα πράγματα, με υποδομή γνώσης, άρα και αντίληψης, ανάλογης εκείνης των πολύ μακρινών προϊστορικών προγόνων μας, λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει στο μεταξύ. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις κι’ εφαρμογές παρουσιάζουν καθημερινά νέα δεδομένα που πλησιάζουν όλο και περισσότερο την ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, αλλά περνούν απαρατήρητες από τις πλειοψηφίες των λαών του κόσμου, όπου στην άγνοια και αφέλεια τους, αναζητούν η δημιουργούν ΘΑΥΜΑΤΑ για ενίσχυση της δικής τους πίστης- ψευδαίσθησης, προβάλλοντας τα ως «αποδεικτικά» στοιχεία θεϊκής, διαβολικής, η μαγικής συμμετοχής- παρέμβασης στα προσωπικά η κοινά καθημερινά προβλήματα η προσδοκίες τους.



Τα «δάκρυα» η «αίματα» των «αγίων» εικόνων, ερμηνεύονται ως μελλοντικές συμφορές η ότι άλλο συμφέρει η βολεύει κατά περίπτωση. Ιδεοληψίες βγαλμένες από την προϊστορία, εποχών πλήρους άγνοιας και ερμηνείας των φαινομένων της φύσης, της ζωής και του σύμπαντος, όπου η φαντασία προσπαθούσε να καλύψει το κενό της γνώσης. Με γνώμονα αυτές τις θέσεις πορεύονται οι πλειοψηφίες των λαών του κόσμου μέχρι σήμερα, αφού εκ των πραγμάτων, αδυνατούν να καταλάβουν επιστημονικές ορολογίες.



Υποτιμούν επιδεικτικά την επιστημονική έρευνα και την απάντηση σ’ αυτά τα «μυστηριακά φαινόμενα», φοβούμενοι την αποκάλυψη της απάτης τους, την απομυθοποίηση της πίστης τους, που για αιώνες εγκλωβίζουν πνευματικά τους τυφλούς αμαθείς πιστούς τους. Φανατισμένοι αναθεματίζουν όποιον τολμήσει να τους αμφισβητήσει και να τους ξεσκεπάσει.

Τον αφορίζουν, τον στιγματίζουν, τον «γελοιοποιούν» με ηλίθια επιχειρήματα στην «κοινή γνώμη» των θεότυφλων οπαδών τους κι’ αν τους παίρνει, φθάνουν μέχρι πλήρους εξόντωσης του.



Κύριοι υπεύθυνοι διαιώνισης της παράδοσης και της σκοταδιστικής πνευματικής τελμάτωσης των ανθρώπων, είναι τα απανταχού ιερατεία, που εγκλωβίζουν νοητικά τους πιστούς τους, σε μυστηριακές «εξηγήσεις» φαινομένων αλλά και τρόπου ζωής.

Η συστηματική «πλύση εγκεφάλου» ως εργαλείου διαμόρφωσης του μηχανισμού συνείδησης - όπου είναι και ο μόνος υπεύθυνος της αντίληψης - σε βάση πλασματικών πληροφοριακών δεδομένων, με τελικό αποτέλεσμα την αυθυποβολή τυφλής πίστης.



Σε πολλές περιπτώσεις η πίστη (όχι απαραίτητα θεών, διαβόλων η μάγων) ενεργοποιεί εσωτερικές ίδιες δυνάμεις να «βλέπουν», να «ακούν», να «γεύονται» η να «αισθάνονται» οτιδήποτε θέλουν η επιθυμούν. Γεγονός που άλλοτε μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τον πιστό και άλλοτε αρνητικά, χωρίς ωστόσο να προσθέτει αντικειμενική γνώση, στην αντίληψη και συμπεριφορά του, έναντι της πραγματικότητας από την εικονική που νοερά ζει.



Σήμερα, «πολιτισμένοι» πλέον, εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε ανάλογα, κάνοντας τάματα χρυσώνοντας εικόνες, ελεημοσύνες υπέρ «πτωχών και αδυνάτων», πλουτίζοντας μερικούς αυτοαποκαλούμενους «πληρεξούσιους εκπροσώπους του Θεού» η άλλους επιτήδειους απατεώνες, ως αναγκαία πληρωμή για την «σωτηρία» της ψυχής μας, από τις «αμαρτίες».

Δηλαδή το «φακελάκι», που στη συνείδηση μας, αντικατέστησε τις αιματηρές θυσίες ανθρώπων η ζώων χάριν εξευμενισμού των παλαιών θεών, πιστεύοντας ότι αποτελούν τα ισχυρά «μέσα» προς τον «άγιο» που το προσφέρουμε, να κάνει το «θαύμα» του και να πραγματοποιήσει έτσι τις επιθυμίες μας…. Μετά απ’ αυτό, κοιμόμαστε ήσυχοι με καθαρή τη συνείδηση μας, ότι πληρώσαμε γι’ αυτές και κλείσαμε θέση στον παράδεισο....



Όλ’ αυτά βέβαια με την «ευχή» και την προτροπή της εκκλησίας όπου ευλογεί και επαινεί με συχωροχάρτια κλπ. Αν όμως οι άγιοι μέσω των εικόνων τους, δέχονται τάματα μικρής η μεγάλης συνήθως αξίας , «χρηματίζονται» για να μας κάνουν τη χάρη, τότε μόνο άγιοι δεν είναι.... Είναι ότι και ο κάθε κατεργάρης συμφεροντολόγος της καθημερινότητας μας.



Έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα, ο Θεός παίρνει θέση εργοδότη αφέντη φιλάργυρου, με τους ρασοφόρους να έχουν ρόλο εισπράκτορα υλικών και πνευματικών αξιών, με φόβητρο και παντιέρα το Όνομα Του. Οι αμοιβές τους επίσημες και μη, ποικίλουν ιεραρχικά (μη γίνουνε ίσοι κι’ όμοιοι μεταξύ τους...) ακολουθώντας πιστά και με φανατισμό, τον ανθρώπινο συμφεροντολογικό παράγοντα όχι μόνο οικονομικά αλλά και εξουσιαστικά στους υφισταμένους τους και στους λαϊκούς προσκυνητές των.



Όλ’ αυτά παρά την δηλωμένη πίστη τους στον Χριστό που δεν μιμούνται ούτε κατ΄ ελάχιστον με ανάλογη στάση ζωής και συμπεριφοράς, και που υποκριτικά επικαλούνται. Ο εντυπωσιασμός των «πτωχών τω πνεύματι », στην λάμψη και αυστηρότητα της εμφάνισης των, της άνετης και ασφαλούς επιβίωσης τους, καθώς και κυρίως η εξουσία τους, αποτελούν προνόμια που τους «έδωσε»....ο μεγαλόψυχος Θεός τους.



Υπάρχουν σ’ όλα αυτά τα δεδομένα υποκρισία, κοροϊδία η εμπαιγμός των τυφλών πιστών; Όλοι όσοι διαθέτουν κοινό νου αντιλαμβάνονται και καταδικάζουν σε ατομική βάση τον καθένα ξεχωριστά ρασοφόρο, αλλά οι περισσότεροι προσκυνούν και επαιτούν την «ευλογία» τους….

Άθελα η ηθελημένα γίνονται το ίδιο υποκριτές μ΄ αυτούς και συνειδητά η ασυνείδητα αποδέκτες της κοροϊδίας προκειμένου να ταυτίζονται με τους πολλούς.[/quote]

[patroklos]

1)....με τελικό αποτέλεσμα την τυφλή πίστη που δεν προτρέπει προς την γνώση και αυτοπεποίθηση του ατόμου μέσω αυτής ,αλλά αντίθετα στην μοιρολατρία, στην υποταγή ...

2) Η ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, είναι και ήταν από πάντα το ζητούμενο για τον άνθρωπο. Αναζητώντας την φιλοσοφικά - επιστημονικά, έξω από παραδόσεις και μύθους, διαπιστώνουμε την σύγχυση που επικρατεί στους ανθρώπους, όσον αφορά τις αντιλήψεις που έχουν για τον εαυτό τους, τη ζωή, την κοινωνία και το σύμπαν γενικότερα.


3) Κύριοι υπεύθυνοι διαιώνισης της σκοταδιστικής πνευματικής τελμάτωσης των ανθρώπων, είναι τα απανταχού ιερατεία..


4) η πίστη ενεργοποιεί εσωτερικές ίδιες δυνάμεις να «βλέπουν», να «ακούν», να «γεύονται» η να «αισθάνονται» οτιδήποτε θέλουν η επιθυμούν. Γεγονός που άλλοτε μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τον πιστό και άλλοτε αρνητικά, χωρίς ωστόσο να προσθέτει αντικειμενική γνώση, στην αντίληψη και συμπεριφορά του, έναντι της πραγματικότητας από την εικονική που νοερά ζει.