SinneR έγραψε:
Δέν έγραψε μόνο ένα άτομο την καινή διαθήκη. υπάρχει πλήθος συγγραφέων που έγραψαν την ίδια εποχή και πλήθος ιστορικών στοιχείων και πρωσόπων που όντος υπήρξαν εκείνη την εποχή. πχ πιλάτος, ηρώδης, εκτός αυτού οι συγγραφείς αυτών των κειμένων δέν τα έγραψαν και μετά χάθηκαν. υπήρξε μια συνέχεια. αυτό φαίνετε και στις πολλές εκκλησίες που υδρίθηκαν τότε(η ύπαρξη των οποίων επιβεβαιώνετε απο αρχαιολογικά στοιχεία,). και οι οποίες αναφέρονται και στα κείμενα αυτά.
Το ότι γράφτηκε η καινή διαθήκη από πολλά άτομα σε μια περίοδο απο το 50 μ,χ. μέχρι το 90μ.χ.και αναφέρει ιστορικά πρόσωπα Ηρώδης, Πιλάτος, αυτό δεν σημαίνει πώς είναι και ιστορικά αξιόπιστη, η αποδεικνύει την ιστορικότητα του ιησού, αντί να σε εντυπωσιάζει η αναφορά της καινής διαθήκης σε ιστορικά πρόσωπα, θα έπρεπε να σε προβληματίσει για τις υπερβολές που αποδίδονται σε αυτά τα πρόσωπα, όπως η σφαγή 14.000 νηπίων από τον Ηρώδη για να τονισθεί η προέλευση του ιησού απο τον σπουδαίο ιουδαίο βασιλιά δαυίδ, και ο φόβος του ηρώδη μην του κλέψει την εξουσία, πέφτοντας όμως σε αντίφαση με διήγηση της σύληψης της μαρίας από το άγιον πνεύμα, οπότε η προέλευση του μαραγκού ιωσήφ από τον οίκο του δαυίδ και κατ'επέκταση του ιησού πάει περίπατο, η την περίπτωση του πιλάτου ως διοικήτη και έπαρχου της ιουδαίας, να δικάζει τον ιησού υπό την επιρροή των αρχιερέων και του όχλου, για κατηγορίες θρησκευτικού περιεχομένου και να καταδικάζεται όχι από αυτόν που ήταν ο αρμόδιος να καταδικάσει κάποιον με σταυρικό θάνατο που ήταν θάνατική ποινή για επαναστάτες που στρεφόντουσαν κατά της ρωμαικής αυτοκρατορίας, όπως π.χ.τον σπάρτακο, αλλά από τον όχλο που αντί να τον λιθοβολήσουν που ήταν η προβλεπόμενη ποινή για τους βλάσφημους, ζήτησαν την σταύρωση του.
Και άλλα πολλά που δεν θέλω να αναφερθώ εδώ.
Πέρα από τα παραπάνω που αναφέρθηκες περί αξιοπιστίας της καινής διαθήκης ως πρός τα ιστορικά γεγονότα, ένα είναι το σίγουρο, πώς σήμερα και πάντα το μόνο που προσπαθούσε να κάνει η θρησκεία, ήταν και είναι να δώσει ιστορικότητα στον θεοποιημένο ιησού, και ως πρός αυτό το ζήτημα υπαρχουν τρείς εκδοχές, πρώτη είναι αυτή που αποδέχονται οι πιστοί, και που πιστεύουν απόλυτα στα όσα γράφει η καινή διαθήκη αδιαφορώντας για τις όποιες κριτικές της ασκούνται για τα αντιφατικά και μυθολογικά περιεχόμενα της, δεύτερη είναι η αποδοχή της ιστορικότητας του ιησού, αλλά μόνο σαν προφήτη και διδάσκαλο, και τίποτε περισσότερο, και τρίτη και τελευταία, είναι αυτή που βλέπει μια προσπάθεια της θρησκείας να δώσει ιστορικότητα σε ένα πλήθος μυθολογικών στοιχείων συμπεριλαμβανομένου και του προσώπου του ιησού.
Τώρα η επιλογή ανάμεσα στις τρείς αυτές εκδοχές γίνεται από το πώς βλέπει ο καθένας το ζήτημα, 1ον θρησκευτικά, άρα ιστορικότητα του ιησού θεού, 2ον θρησκειοιστορικά,άρα ιστορικότητα του ανθρώπου προφήτη ιησού, και 3ον ιστορικά, τον μύθο ιησού, λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων της ύπαρξης του, όσο για την θεότητα του ούτε λόγος να γίνεται, μιας και η ιστορία σαν επιστήμη δεν ασχολείται με φανταστικές οντότητες αυτές καθ'εαυτές, παρά μόνο σαν αναφορά σε αυτές δια μέσου των θρησκειών που τις αποδέχονται, ο καθένας μας λοιπόν έχει αυτές τις τρείς επιλογές από αυτόν εξαρτάται ποιά απο αυτές θα επιλέξει.
