Μυθολογία χριστιανισμός και σύγχρονη εποχή

[tyxkatmal]

Η χριστιανική θρησκεία σε σχέση με τις άλλες έχει την εξής ιδιαιτερότητα.
παρουσιάζει τον θεό της σαν ιστορικό πρόσωπο,και στην προσπάθειά της να το αποδείξει, προσκομίζει ιστορικά στοιχεία απο τους ιστορικούς, Ιώσηπο, και Τάκιτο,τα οποία απο τους περισότερους σύχρονους μελετητές, θεωρούνται προσθήκες και δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα ισχυρίζονται οι χριστιανοί.
Και έτσι με αυτήν την προσπάθεια τους αντί να αποδείξουν και ιστορικά την υπαρξή του μέσα απο απο τις γραφές και την ιστορία, σαν τον μόνο αληθινό θεό η ίδια η προσπάθεια τους σκοντάφτει στην έρευνα πολλών σύγχρονων και μη ιστορικών και γίνεται μπούμερανγκ για τον θεό τους και τον ξαναστέλνει εκεί όπου ανήκει. στην μυθολογία,που τόσο την χλευάζουν και την πολεμούν, ξεχνώντας πως από εκεί προέρχεται και ο δικός τους ο θεός, ως πρώην Οσίρις ή ως πρώην Διόνυσος.
Με λίγα λόγια πήραν μεταφορικές έννοιες απο την εβραική και ελληνική μυθολογία και τις παρουσίασαν σαν ιστορικά γεγονότα, με σκοπό να προσδώσουν ιστορικότητα στον πρόσφατο κατά τα άλλα πανάρχαιο θεό τους, ή όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο τζότζεφ κάμπελ.

Ο αγαπημένος μου ορισμός για τη θρησκεία είναι, παρερμηνεία της μυθολογίας.
Κι η παρερμηνεία συνίσταται ακριβώς στην απόδοση ιστορικών αναφορών σε σύμβολα τα οποία είναι αρκούντως πνευματικά στην αναφορά τους.

Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα αυτή η παρερμηνεία του μύθου του οσίρη και του διόνυσου που ονομάζεται χριστιανισμός, να κυριαρχεί σε όλες σχεδόν τις κοινωνικές σχέσεις με την μορφή του παράλογου σε μια έλλογη κοινωνία.
το να πιστεύει κανείς σήμερα σε παράλογα πράγματα είναι δικαιωμά του, αλλά δεν μπορεί να τα επιβάλλει και στους υπόλοιπους.
για αυτό είναι επιτακτική ανάγκη ο διαχωρισμός εκκλησίας -κράτους σε όλα τα επίπεδα, πολιτικός,στρατιωτικός, και δικαστικός όρκος, μαθητική και στρατιωτική προσευχή,αποχή της επίσημης πολιτείας απο θρησκευτικούς εορτασμούς, και γενικά οτι συνδέει το κράτος με την εκκλησία.
καιρός είναι να έρθει ο διαφωτισμός και σε τούτο το κομμάτι γής απο πολιτιστικής άποψης της πρώην βυζαντινής αυτοκρατορίας.

[noxteryn]

Όλες οι θρησκείες παρουσιάζουν τις θεότητές τους ως ιστορικά πρόσωπα. Δεν είμαι σίγουρος αν ήθελες να πεις αυτό, αλλά ο Χριστιανισμός είναι η μοναδική θρησκεία της οποίας η ιστορικότητα του πρωταγωνιστή είναι disputed. Για παράδειγμα, ο Buddha και ο Muhammad ήταν όντως ιστορικά πρόσωπα.

Σχετικά με το "κλέψιμο" από παλαιότερες θρησκείες, βρίσκω την κριτική υπερβολικά αυστηρή. Δεν πρόκειται για καμιά φοβερά πρωτότυπη ιδέα: Ένας τυπάς πεθαίνει, και μετά ξαναζωντανεύει. Big deal. Είναι τόσο κοινότυπος μύθος, που θα μπορούσε να επινοηθεί από οποιονδήποτε. Τις ομοιότητες που παρουσίασε το Zeitgeist για τους Mithra, Osiris, Horus, κτλ, περί άμωμης σύλληψης, 25η Δεκεμβρίου, τριήμερη ανάσταση, και όλα τα σχετικά, δεν τις έχω βρει σε κανένα επίσημο κείμενο. Until then, I don't bite.

[tyxkatmal]

Όλες οι θρησκείες παρουσιάζουν τις θεότητές τους ως ιστορικά πρόσωπα.

Αλλο είναι να υπήρξαν σαν ιστορικά πρόσωπα οι διάφοροι θεοποιημένοι σοφοί διδάσκαλοι, και άλλο είναι να μην μπορείς να αποδείξεις την ιστορικότητα του προσώπου που θεοποιήθηκε.
Ο βούδας παρουσιάζεται απο την ιστορία ως ιστορικό πρόσωπο, ενώ για τον ιησού χριστό υπάρχουν αμφιβολίες,

[RaspK]

Όλες οι θρησκείες παρουσιάζουν τις θεότητές τους ως ιστορικά πρόσωπα.

Αλλο είναι να υπήρξαν σαν ιστορικά πρόσωπα οι διάφοροι θεοποιημένοι σοφοί διδάσκαλοι, και άλλο είναι να μην μπορείς να αποδείξεις την ιστορικότητα του προσώπου που θεοποιήθηκε.
Ο βούδας παρουσιάζεται απο την ιστορία ως ιστορικό πρόσωπο, ενώ για τον ιησού χριστό υπάρχουν αμφιβολίες,

Διόλου σοβαρότερες των περί αμφιβολιών περί ιστορικότητας του Βούδα... Και οι δύο έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι δεν είναι παρά ιστορικά πρόσωπα με μύθους πλεγμένους γύρω από τα άτομά τους.

Σημειωτέον, μερικά από τα πιο «ντροπιαστικά» σημεία των Ευαγγελίων συνηγορούν ως προς την ιστορικότητα του Γιεσού, υποδεικνύοντας περιστατικά που δε συνάδουν με το θεανθρωπικό μύθο και όμως αναφέρονται, μάλλον λόγω του γνωστού των ιστοριών (άλλωστε, τα Ευαγγέλια φαίνονται να είναι ύστερες καταγραφές προφορικών παραδόσεων με ενσωμάτωση διαφόρων ιστοριογραφικών πηγών, και πρόσφατα ευρήματα ενισχύουν αυτήν την άποψη), με καλύτερα όλων κάποιες από τις προφανώς ανθρώπινες αντιδράσεις του (όπως το ξέσπασμα στο Ναό, που ταυτίζεται με το προφίλ προφήτη Αποκάλυψης — και το οποίο συνάδει με άλλα σημεία και χτίζουν την εικόνα ενός ανθρώπου που πίστευε ότι το «Τέλος» έρχεται, όπως οι διάφορες ρήσεις που αποδίδονται στον ίδιο και τον Παύλο καταδεικνύουν — και όχι μ' έναν αναμάρτητο θεάνθρωπο).

Τώρα, βέβαια, γιατί νομίζεις ότι απάντησες με τρόπο που αμύνεται σε αυτό που είπε ο noxteryn, είναι δικό σου θέμα.

Θα απαντήσω, μόνο, προς το noxteryn ότι ενώ δε λείπει η αμφισβήτηση για την ιστορικότητα του Γιεσού, οι λόγοι που η κοινότητα προτάσσει για αυτήν την αμφισβήτηση αφορούν περισσότερο το μυθικό Ιησού, και ο οποίος ταυτίζεται με τον ιστορικό χαρακτήρα του οποίου την ύπαρξη συζητούμε, παρά αυτόν τον τελευταίο χαρακτήρα.

Κύριος λόγος αυτού του θέματος είναι ότι δεν ήταν κάποιος σημαντικός άνθρωπος πέραν του ρόλου που φαίνεται να είχε στην τοπική ιστορία, μέχρι την εξάπλωση του Χριστιανισμού. Στην καλύτερη μπορούμε να πούμε ότι ήταν εγκληματίας, η οποία κατηγορία προκύπτει από το Ρωμαϊκό δίκαιο και μόνον (συνομωσία και επανάσταση). Ο Ζωροάστρης, ο Βούδας, και ο Κομφούκιος, ο Ησαΐας, οι διάφοροι άνθρωποι που έπαιξαν ρόλο στη σύσταση θρησκειών, είχαν πολύ συχνά σημαντικές κοινωνικές θέσεις (πρίγκηπες, φιλόσοφοι, ιερείς, κ.λ.π.) και γι' αυτό καταγράφηκαν πολλά πράγματα για τα άτομά τους.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως, όμως, που ανήκεις σε εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων που δεν τσίμπησαν τα του Zeitgeist:

Τις ομοιότητες που παρουσίασε το Zeitgeist για τους Mithra, Osiris, Horus, κτλ, περί άμωμης σύλληψης, 25η Δεκεμβρίου, τριήμερη ανάσταση, και όλα τα σχετικά, δεν τις έχω βρει σε κανένα επίσημο κείμενο. Until then, I don't bite.

Έχω βαρεθεί να ρωτάω κόσμο αν το έψαξαν παραπέρα...


Υ.Γ.: Στο Δικαστήριο δεν υπάρχει ανάγκη θρησκευτικού όρκου. Ακόμα και στην Αμερική έχουν αποπέμψει ένορκο επειδή είπε ότι δεν ήταν ικανός να δεχθεί το λόγο κάποιου που δεν ορκίστηκε στο Ευαγγέλιο. Το αστείο είναι ότι ο Χριστός στο Ευαγγέλιο φέρεται να είναι ενάντιος των όρκων, οι οποίοι έχουν θέση μόνο στον Ιουδαϊσμό και τις «Εθνικές» θρησκείες.

Τέλος, είναι «Τζώζεφ» ή «Τζόζεφ,» από το Joseph, δηλαδή Ιωσήφ.

[tyxkatmal]

Σχετικά με το "κλέψιμο" από παλαιότερες θρησκείες, βρίσκω την κριτική υπερβολικά αυστηρή. Δεν πρόκειται για καμιά φοβερά πρωτότυπη ιδέα: Ένας τυπάς πεθαίνει, και μετά ξαναζωντανεύει. Big deal. Είναι τόσο κοινότυπος μύθος, που θα μπορούσε να επινοηθεί από οποιονδήποτε. Τις ομοιότητες που παρουσίασε το Zeitgeist για τους Mithra, Osiris, Horus, κτλ, περί άμωμης σύλληψης, 25η Δεκεμβρίου, τριήμερη ανάσταση, και όλα τα σχετικά, δεν τις έχω βρει σε κανένα επίσημο κείμενο. Until then, I don't bite.

Αν κάτσεις και παρακολουθήσεις τις ομοιότητες πολλών παγανιστικών θρησκειών με την παλαια και την καινή διαθήκη,
Θα δεις πως δεν πρόκειται για αυστηρή κριτική, αλλά μάλλον για διαπίστωση.
Τώρα όσον αφορά την περίπτωση, της άμωμης σύληψης, στις 25η δεκεμβρίου, και την ανάσταση σε τρείς ημέρες, αν ήταν τελικά τρείς, τότε για λογάριασε απο το απόγευμα της μεγάλης παρασκευής μέχρι τα μεσάνυχτα του σαββάτου πόσες ώρες είναι; γύρω στις 33 ώρες, μάλλον συμβολικό ως πρός τα χρόνια του ιησού.
για περισότερες πληροφορίες θα σε πρότεινα τα βιβλία των Timothy Freke και Peter Gandy εκδόσεις ενάλιος, Τα μυστήρια του Ιησού και Ο Ιησους και η χαμένη Θεά.
σου στέλνω και το παρακάτω κείμενο αν μπορεί να σε διαφωτίσει κάπου.

Μια επιγραφή στο Βατικανό λέει "Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου ούτε θα πιει από το αίμα μου έτσι ώστε να γίνει ένα με μένα και εγώ μ' αυτόν, αυτός δεν θα σωθεί".
Δεν είναι κάτι τρομερά περίεργο, αν δεν λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτή η φράση βρίσκεται στα απομεινάρια ενός ναού του Βατικανού που είχε χτιστεί στο όνομα του Θεού Μίθρα!!!
Τέτοιοι μυστηριώδης παραλληλισμοί μεταξύ του Μίθρα και του Ιησού δεν είναι οι μόνες ομοιότητες τους. Ο Μίθρας αποκαλούνταν ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Το φώς του Κόσμου" ή "Ο καλός ποιμένας", ενώ τους προέτρεπε να μοιράζονται την πνευματική θεία κοινωνία. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά παρουσία βοσκών, στις 25 του Δεκέμβρη.
Μπορούν όλα αυτά να είναι μια σύμπτωση; Ας λάβουμε υπόψιν μας και τα εξής : Πολλοί Θεοί έχουν γεννηθεί το μήνα Δεκέμβριο από μητέρα παρθένα, είναι όλοι ηλιακές θεότητες, που έχουν γεννηθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ένας απ' αυτούς, ο Αττις, αποκαλείται ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Ο Αμνός του Θεού", και η σταύρωση και η ακολουθούμενη ανάσταση του γιορτάζεται μια φορά το χρόνο, με θείες κοινωνίες με ψωμί και κρασί. Η μητέρα του, Κυβέλη, λατρεύεται σαν η "Βασίλισσα των Ουρανών".
Υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού, γεννήθηκε ένας Θεάνθρωπος, σε ένα στάβλο, από μητέρα παρθένα. Αναφέρει ότι ο Θεάνθρωπος αυτός ταξιδεύει μαζί με τους μαθητές του, διδάσκοντας σε πολλά μέρη και κάνοντας πολλά θαύματα, μέχρι την ημέρα που συλλήφθηκε και δικάστηκε για βλασφημία. Βρέθηκε ένοχος και εκτελέστηκε. Τρεις μέρες μετά όμως αναστήθηκε. Αυτή η ιστορία αναφέρεται στο Θεό Διόνυσο.


Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/Default.aspx?tabI ... z1Ktmx7ewo

[RaspK]

Σχετικά με το "κλέψιμο" από παλαιότερες θρησκείες, βρίσκω την κριτική υπερβολικά αυστηρή. Δεν πρόκειται για καμιά φοβερά πρωτότυπη ιδέα: Ένας τυπάς πεθαίνει, και μετά ξαναζωντανεύει. Big deal. Είναι τόσο κοινότυπος μύθος, που θα μπορούσε να επινοηθεί από οποιονδήποτε. Τις ομοιότητες που παρουσίασε το Zeitgeist για τους Mithra, Osiris, Horus, κτλ, περί άμωμης σύλληψης, 25η Δεκεμβρίου, τριήμερη ανάσταση, και όλα τα σχετικά, δεν τις έχω βρει σε κανένα επίσημο κείμενο. Until then, I don't bite.

Αν κάτσεις και παρακολουθήσεις τις ομοιότητες πολλών παγανιστικών θρησκειών με την παλαια και την καινή διαθήκη,

Αισχρό σφάλμα: οι δύο Διαθήκες, όπως της λέει ο Χριστιανισμός, δεν έχουν παρά ελάχιστα κοινά σημεία...

Ο Ιουδαϊσμός είναι κλάδος που πηγάζει από τις αρχαίες θρησκείες που διαμορφώθηκαν στις Λεβάντες (Levantine religions), και δει της αρχαίας σημιτικής θρησκείας, που αποτελεί συγκεκριμένο υποκλάδο τους.

Ο Χριστιανισμός ενσωματώνει μια σειρά από πτυχές τόσο του Ιουδαϊσμού όσο και πιο σύγχρονης φιλοσοφίας και θεωρίας.

Θα δεις πως δεν πρόκειται για αυστηρή κριτική, αλλά μάλλον για διαπίστωση.
Τώρα όσον αφορά την περίπτωση, της άμωμης σύληψης, στις 25η δεκεμβρίου, και την ανάσταση σε τρείς ημέρες, αν ήταν τελικά τρείς, τότε για λογάριασε απο το απόγευμα της μεγάλης παρασκευής μέχρι τα μεσάνυχτα του σαββάτου πόσες ώρες είναι; γύρω στις 33 ώρες, μάλλον συμβολικό ως πρός τα χρόνια του ιησού.

Τι ασυναρτησίες είναι αυτές, καλέ; Πώς τα ενώνεις όλα αυτά, και πώς κατέληξες στις 33 ώρες;

για περισότερες πληροφορίες θα σε πρότεινα τα βιβλία των Timothy Freke και Peter Gandy εκδόσεις ενάλιος, Τα μυστήρια του Ιησού και Ο Ιησους και η χαμένη Θεά.
σου στέλνω και το παρακάτω κείμενο αν μπορεί να σε διαφωτίσει κάπου.

Μια επιγραφή στο Βατικανό λέει "Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου ούτε θα πιει από το αίμα μου έτσι ώστε να γίνει ένα με μένα και εγώ μ' αυτόν, αυτός δεν θα σωθεί".
Δεν είναι κάτι τρομερά περίεργο, αν δεν λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτή η φράση βρίσκεται στα απομεινάρια ενός ναού του Βατικανού που είχε χτιστεί στο όνομα του Θεού Μίθρα!!!
Τέτοιοι μυστηριώδης παραλληλισμοί μεταξύ του Μίθρα και του Ιησού δεν είναι οι μόνες ομοιότητες τους. Ο Μίθρας αποκαλούνταν ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Το φώς του Κόσμου" ή "Ο καλός ποιμένας", ενώ τους προέτρεπε να μοιράζονται την πνευματική θεία κοινωνία. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά παρουσία βοσκών, στις 25 του Δεκέμβρη.
Μπορούν όλα αυτά να είναι μια σύμπτωση; Ας λάβουμε υπόψιν μας και τα εξής : Πολλοί Θεοί έχουν γεννηθεί το μήνα Δεκέμβριο από μητέρα παρθένα, είναι όλοι ηλιακές θεότητες, που έχουν γεννηθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ένας απ' αυτούς, ο Αττις, αποκαλείται ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Ο Αμνός του Θεού", και η σταύρωση και η ακολουθούμενη ανάσταση του γιορτάζεται μια φορά το χρόνο, με θείες κοινωνίες με ψωμί και κρασί. Η μητέρα του, Κυβέλη, λατρεύεται σαν η "Βασίλισσα των Ουρανών".
Υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού, γεννήθηκε ένας Θεάνθρωπος, σε ένα στάβλο, από μητέρα παρθένα. Αναφέρει ότι ο Θεάνθρωπος αυτός ταξιδεύει μαζί με τους μαθητές του, διδάσκοντας σε πολλά μέρη και κάνοντας πολλά θαύματα, μέχρι την ημέρα που συλλήφθηκε και δικάστηκε για βλασφημία. Βρέθηκε ένοχος και εκτελέστηκε. Τρεις μέρες μετά όμως αναστήθηκε. Αυτή η ιστορία αναφέρεται στο Θεό Διόνυσο.


Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/Default.aspx?tabI ... z1Ktmx7ewo

Και αυτή η ιστορία είναι τελείως φτιαχτή...

[karakitsossecurity]

η wiki πάντως για τον μίθρα αναφέρει αυτό

Spoiler: Εμφάνιση

Η εγκυκλοπαίδεια Microsoft Encarta Premium 2006, στο λήμμα «Μιθραϊσμός», αναφέρει: «Ο μιθραϊσμός έμοιαζε με τον χριστιανισμό σε πολλές πτυχές, για παράδειγμα, στα ιδανικά της ταπεινότητας και της αδελφικής αγάπης, στο βάφτισμα, στο τελετουργικό της κοινωνίας, στη χρήση άγιου νερού, τη λατρεία των ποιμένων που ήταν παρόντες στη γέννηση του Μίθρα, την υιοθέτηση της Κυριακής και της 25ης Δεκεμβρίου (ημέρας γενεθλίων του Μίθρα) ως άγιων ημερών, και στα δόγματα της αθανασίας της ψυχής, της τελικής κρίσης και της ανάστασης. Ο μιθραϊσμός διέφερε από τον χριστιανισμό καθώς απέκλειε τις γυναίκες από τις τελετές του και ήταν πρόθυμος να συμβιβαστεί με τον πολυθεϊσμό. Οι ομοιότητες, όμως, κατέστησαν δυνατή την εύκολη μεταστροφή των οπαδών του στη χριστιανική πίστη». Βλέπε επίσης Christianity, Astrology And Myth, του Wright L.M., Oak Hill Free Press, 2002, ISBN: 0951879618.

[RaspK]

η wiki πάντως για τον μίθρα αναφέρει αυτό

Spoiler: Εμφάνιση

Η εγκυκλοπαίδεια Microsoft Encarta Premium 2006, στο λήμμα «Μιθραϊσμός», αναφέρει: «Ο μιθραϊσμός έμοιαζε με τον χριστιανισμό σε πολλές πτυχές, για παράδειγμα, στα ιδανικά της ταπεινότητας και της αδελφικής αγάπης, στο βάφτισμα, στο τελετουργικό της κοινωνίας, στη χρήση άγιου νερού, τη λατρεία των ποιμένων που ήταν παρόντες στη γέννηση του Μίθρα, την υιοθέτηση της Κυριακής και της 25ης Δεκεμβρίου (ημέρας γενεθλίων του Μίθρα) ως άγιων ημερών, και στα δόγματα της αθανασίας της ψυχής, της τελικής κρίσης και της ανάστασης. Ο μιθραϊσμός διέφερε από τον χριστιανισμό καθώς απέκλειε τις γυναίκες από τις τελετές του και ήταν πρόθυμος να συμβιβαστεί με τον πολυθεϊσμό. Οι ομοιότητες, όμως, κατέστησαν δυνατή την εύκολη μεταστροφή των οπαδών του στη χριστιανική πίστη». Βλέπε επίσης Christianity, Astrology And Myth, του Wright L.M., Oak Hill Free Press, 2002, ISBN: 0951879618.

Να σου καταδείξω προβλήματα, όπως αυτά διαφαίνονται εν τάχει από την αγγλική (και γενικά ακριβέστερη) Wikipedia:

The Mithraic Mysteries were a mystery religion practised in the Roman Empire from about the 1st to 4th centuries AD.

It has been a matter of some debate among modern historians whether the mysteries really did have Persian origins, or whether (or to what extent) they were a Roman innovation.

The name Mithras (Latin, equivalent to Greek "Μίθρας") is a form of Mithra, the name of an Iranian god, a point acknowledged by Mithras scholars since the days of Franz Cumont. This, however, does not mean that Roman Mithras and Iranian Mithra were necessarily very similar: a scenario considered by some modern historians (among them David Ulansey) is that "the Roman cult of Mithras was actually a new religion" which "borrowed the name of an Iranian god in order to give itself an exotic oriental flavor".

Much about the cult of Mithras is only known from reliefs and sculptures. There have been many attempts to interpret this material.

According to M.J.Vermaseren, the Mithraic New Year and the birthday of Mithras was on December 25. However, Beck disagrees strongly. Clauss states; "the Mithraic Mysteries had no public ceremonies of its own. The festival of natalis Invicti [Birth of the Unconquerable (Sun)], held on 25 December, was a general festival of the Sun, and by no means specific to the Mysteries of Mithras."

No Mithraic scripture or first-hand account of its highly secret rituals survives; with the possible exception of the document known as the Mithras Liturgy, from fourth century Egypt, whose status as a Mithraist text has been questioned by scholars including Franz Cumont. The walls of Mithraea were commonly whitewashed, and where this survives it tends to carry extensive repositories of graffiti; and these, together with inscriptions on Mithraic monuments, form the main source for Mithraic texts.

It is doubtful whether Mithraism had a monolithic and internally consistent doctrine.

Πληθώρα άλλων λεγομένων που αναφέρονται έχουν από ελλειπή μέχρι ανύπαρκτη βάση...

[tyxkatmal]

Διόλου σοβαρότερες των περί αμφιβολιών περί ιστορικότητας του Βούδα... Και οι δύο έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι δεν είναι παρά ιστορικά πρόσωπα με μύθους πλεγμένους γύρω από τα άτομά τους.

Η ιστορία δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ασχολείται με το τι μπορεί να πιστεύουμε εσύ και εγώ, αλλά βασίζεται σε γεγονότα που αποδεικνύονται. σε στέλνω το παρακάτω κείμενο ως ιστορική αναφορά στον βούδα, για τον ιησού δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός απο το να τον πιστεύουμε μόνο ως ιστορικό πρόσωπο.

Bικιπέδια

Σιντάρτα Γκουατάμα, ο Βούδας

Ο Βούδας γεννήθηκε ως Σιντάρτα Γκουατάμα, πρίγκηπας της φυλής Σάκυα του Νεπάλ (Σακυαμούνι) περίπου το 566 Π.Κ.Ε. Στη ηλικία των 29 εγκατέλειψε τις ανέσεις του βασιλικού οίκου, για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Μετά από 6 χρόνια σκληρής εκπαίδευσης και πειθαρχίας εγκατέλειψε την οδό του ασκητισμού και κάθισε κάτω από τον δέντρο Μπόντχι, σε γαλήνιο διαλογισμό.
Την πανσέληνο του Μαΐου, με την ανατολή του πρωινού άστρου, ο Σιντάρτα Γκοτάμα έγινε Βούδας (Μπούντχα) ο Πεφωτισμένος. Κατόπιν περιπλανήθηκε στις πεδιάδες της βορειοανατολικής Ασίας επί 45 περίπου χρόνια, διδάσκοντας την ατραπό του Ντάρμα. Γύρω του αναπτύχθηκε μια κοινότητα ή Σάγκχα μοναχών -ανεξαρτήτως φύλου από κάθε κάστα και κάθε φυλή- αφοσιωμένων στην άσκηση της ατραπού του Βούδα. Το ιστορικό πρόσωπο που έλαβε τον τίτλο Βούδας πέθανε σύμφωνα με τις εκτιμήσεις σύγχρονων ιστορικών το 486 Π.Κ.Ε., στην ηλικία των 80 ετών περίπου.

[quote=''PaspK''Τώρα, βέβαια, γιατί νομίζεις ότι απάντησες με τρόπο που αμύνεται σε αυτό που είπε ο noxteryn, είναι δικό σου θέμα.

Απαντώ βάσει ιστορικών στοιχείων, και όχι να υπεραμυνθώ μιας αποψής μου

[quote=''PaspK'']
Θα απαντήσω, μόνο, προς το noxteryn ότι ενώ δε λείπει η αμφισβήτηση για την ιστορικότητα του Γιεσού, οι λόγοι που η κοινότητα προτάσσει για αυτήν την αμφισβήτηση αφορούν περισσότερο το μυθικό Ιησού, και ο οποίος ταυτίζεται με τον ιστορικό χαρακτήρα του οποίου την ύπαρξη συζητούμε, παρά αυτόν τον τελευταίο χαρακτήρα.

Δεν γνωρίζω πολύ καλά ακόμα τους λόγους, που η κοινότητα των άθεων προτάσσει περισσότερο την αμφισβήτηση του μυθικού Ιησού, απο τον ιστορικό Ιησου που με τόσο κομπασμό προβάλλουν οι χριστιανοί.
Σίγουρα η καταπολέμηση των μύθων παίζει σπουδαίο ρόλο στην εξάλειψη της πλάνης, και των προκαταλήψεων του σύχρονου ανθρώπου.
Όμως η καταπολέμηση μυθικών στοιχείων και προσώπων που τους έχουν δώσει και συνεχίζουν να τους δίνουν ιστορικότητα, δεν νομίζω να είναι λιγότερο σημαντική.
τουλάχιστον για την περίπτωση του χριστιανισμού που έχει επιβληθεί ακόμα και στις ημερομηνίες όπως λέμε.
σωτήριον έτος 2011 μ.χ.

[Comte de Toulouse]

tyxkatmal, έχεις ΜΕΓΑΛΟ θέμα με τα quotes. Φρόντισε να διορθωθείς, κανείς δεν ξέρει ποιά λες εσύ και ποιά είναι λεγόμενα άλλων.

[sfougarisb]

Ερώτηση για αυτούς που το έχουν ψάξει: χρόνια τώρα προσπαθώ να βρω ένα καλό βιβλίο για θέματα συγκριτικής θρησκείας / μυθολογίας χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Έχω διαβάσει το The Golden Bough (χωρίς επιτυχία.... μόνο κάπου το 20% κατάφερα), και το The Hero with a Thousand Faces, το οποίο το βρήκα καλύτερο αλλά, και πάλι, όχι αυτό που περίμενα....

Υπάρχει κάποιο άλλο βιβλίο που προτείνεται πάνω στο θέμα?

[tyxkatmal]

Αισχρό σφάλμα: οι δύο Διαθήκες, όπως της λέει ο Χριστιανισμός, δεν έχουν παρά ελάχιστα κοινά σημεία...

Αυτά τα κοινα σημεία έστω και ελάχιστα και που δεν αναφέρεις, είναι η αιτία της ανάπτυξης του πρωτοχριστιανισμού στα εδάφη της παλαιστίνης σαν αίρεση στον ιουδαισμό. Βλέπε προφητείες, και μεσσιανισμός.

Ο Ιουδαϊσμός είναι κλάδος που πηγάζει από τις αρχαίες θρησκείες που διαμορφώθηκαν στις Λεβάντες (Levantine religions), και δει της αρχαίας σημιτικής θρησκείας, που αποτελεί συγκεκριμένο υποκλάδο τους.

εδώ δεν μας ενδιαφέρει η προέλευση του ιουδαισμού, άστοχο.
Αλλά η σχέση του με τον χριστιανισμό.

Ο Χριστιανισμός ενσωματώνει μια σειρά από πτυχές τόσο του Ιουδαϊσμού όσο και πιο σύγχρονης φιλοσοφίας και θεωρίας.

Και του παγανισμού μέσω του γνωστικισμού θα πρόσθετα.
όσο για την σύχρονη φιλοσοφία και θεωρία , άσε με να έχω τις επιφυλάξεις μου για το πόσο μπορεί να θεωρηθούν σύγχρονοι ο Πλάτων ο Αριστοτέλης και ο Πλωτίνος.

Τι ασυναρτησίες είναι αυτές, καλέ; Πώς τα ενώνεις όλα αυτά, και πώς κατέληξες στις 33 ώρες;

Δεν σου έκανε εντύπωση η απάντηση μου στον Noxteryn, για το ότι δεν ισχύουν στην ανάσταση του Ιησού οι τρείς ημέρες, και σου έκανε εντύπωση το λάθος των 6 ωρών; κατα τον μάρκο 15.34 πέθανε στις 9 μ.μ ημέρα παρασκευή για την ώρα της ανάστασης δεν αναφέρει τίποτα. αν την βάλουμε κατα τα μεσάνυχτα έχουμε 27 ώρες, άρα έχω λάθος γύρω στις 6 ώρες και δίκιο κατα 2 μέρες.
η σύνδεση των 33 ωρών με τα χρόνια του Ιησού είναι δική μου λαθεμένη επινόηση και έχει την αιτία στον λάθος υπολογισμό της ώρας του θανάτου του Ιησου και τον επιρεασμό μου απο την ιερή αριθμολογία των αρχαίων θρησκειών.

[tyxkatmal]

tyxkatmal, έχεις ΜΕΓΑΛΟ θέμα με τα quotes. Φρόντισε να διορθωθείς, κανείς δεν ξέρει ποιά λες εσύ και ποιά είναι λεγόμενα άλλων.

To έχω παρατηρήσει και εγώ ειδικά στις παραπάνω απο μια παραθέσεις οποιαδήποτε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη.

[tyxkatmal]

Ερώτηση για αυτούς που το έχουν ψάξει: χρόνια τώρα προσπαθώ να βρω ένα καλό βιβλίο για θέματα συγκριτικής θρησκείας / μυθολογίας χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Έχω διαβάσει το The Golden Bough (χωρίς επιτυχία.... μόνο κάπου το 20% κατάφερα), και το The Hero with a Thousand Faces, το οποίο το βρήκα καλύτερο αλλά, και πάλι, όχι αυτό που περίμενα....

Υπάρχει κάποιο άλλο βιβλίο που προτείνεται πάνω στο θέμα?

για θέματα συγκριτικής θρησκείας θα σε πρότεινα τα έργα του μάριου μπέγζου ειδικά το διόνυσος και διονύσιος και του φώτη τερζάκη μελέτη για το ιερό.

[Comte de Toulouse]

tyxkatmal, διάβασε προσεκτικά εδώ και εδώ

[mirage]

Ερώτηση για αυτούς που το έχουν ψάξει: χρόνια τώρα προσπαθώ να βρω ένα καλό βιβλίο για θέματα συγκριτικής θρησκείας / μυθολογίας χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
....
Υπάρχει κάποιο άλλο βιβλίο που προτείνεται πάνω στο θέμα?

Εάν ψάχνεις ότι κι εγώ, δυστυχώς δεν θα σε βοηθήσω, αλλά επειδή αναφέρεις τον Ήρωα Με Τα Χίλια Πρόσωπα, παίρνω το θάρρος να σου προτείνω το Μεγάλοι Ιδρυτές Θρησκειών (Peter Antes) και το Γιατί δεν Μπορούμε να Είμαστε Χριστιανοί και Πόσο Μάλλον Καθολικοί (Piergiorgio Odifreddi).
Στο πρώτο (απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ γιατί πέρασαν χρόνια από τότε που το διάβασα) είναι ένα ιστορικό της ζωής των ιδρυτών όπου ξεχωρίζει την ιστορία από το μύθο (μεταξύ αυτών Μωυσής, Ιησούς, Μωάμεθ, Βούδας)
Το δεύτερο μου το πρότεινε ο βιβλιοπώλης που μου είχε προτείνει και τον Ηρωα, μόλις που το άρχισα, έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στον χριστιανισμό και σε άλλες θρησκείες ή μυθολογίες, τουλάχιστον απ’ όσο το φυλλομέτρησα.
Ισως θα σε ενδιέφερε και το 2ο μέρος από τις Πύλες της Αντίληψης (Χάξλει)