Σε τι πιστεύει ένας άθεος;

[aeroxeimarros]

Η λέξη "πίστη" δεν είναι προνόμιο των θρησκευομενων όπως και η λέξη "θεός"! Οπότε καθαρά πιστεύω, και συγκεκριμένα σε έναν Θεό, ιδιαίτερα βαθύ και διεισδυτικό, ενώ είναι και δύσκολο να τον κάνεις να σε πιστέψει και αυτός, σαν Θεός που είναι. Στο Αιδοίο!

[sfougarisb]

Αν αντιστρέψουμε το ερώτημα και αναρωτηθούμε "Σε τι πιστεύει ένας θρησκευόμενος?"

έχουμε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο, και σύντομα βιβλίο.

http://www.slate.com/id/2283372/pagenum/all/#p1

[patroklos]

Αν αντιστρέψουμε το ερώτημα και αναρωτηθούμε "Σε τι πιστεύει ένας θρησκευόμενος?"

Δεν μου παραγει τα αναμενομενα πορίσματα η αντιστροφή

μη συμμετρικό συστημα

σε τι πιστευει ενας θρησκευόμενος?=στο αντικειμενο της θρησκείας του
ετεροκαθορισμένα και εξωδογματικά και κλειδωμένα

σε τί πιστευει ενας άθεος?= διάφορα σε μια κλιμακα απο τα πάντα εως και τιποτα
αυτοκαθορισμένα και αιρετά και μεταβαλλόμενα


καλο το κειμενο βρήκα την εξης υπερεκτίμηση

such that our theory of mind is applied not only to the mental innards of other people and animals, but also, in error, to categories that haven't any mental innards at all, such as ebullient skins of elastic stretched by an inert gas.


our theory of mind is applied IN ERROR TO MOST OTHER ANIMALS AS WELL

in fact even the few species that qualify for it
chimps, dolphins etc

UNTIL THEY EXPLAIN TO US WHAT THEY FEEL

give us only indication and propability propositions, no rigorous proof of principle

[Clear]

Για τα θρησκόλυπτα η απάντηση για την ύπαρξη του Θεού είναι η πίστη.

Η πίστη καταστρέφει την γνώση. Και απαιτεί την συνολική απουσία της λογικής, στοιχείων κλπ.

Ο Άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό δεν βλέπει τα γεγονότα στο κόσμο μας που αναιρούν την ύπαρξη του.

[Ευθύμης]

Η πίστη δεν καταστρέφει τη γνώση αλλά την υποτάσσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό σημαίνει καταστροφή, ναι, αλλιώς θα είχαμε στα χέρια μας ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Όχι όμως απαραίτητα.

Δεν υπάρχει θέμα αναίρεσης της ύπαρξης του θεού. Απλώς δεν υπάρχει μέχρι, λέμε τώρα, αποδείξεως του εναντίου. Το βάρος είναι στους χριστιανούς και λοιπούς θρήσκους να μας πείσουν επ' αυτού. Μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει γι' αυτό και καταφεύγουν σε προσωπικά βιώματα και άλλα, συναισθηματικού τύπου επιχειρήματα χωρίς αποδεικτική αξία.

[RaspK]

[...] Η πίστη καταστρέφει την γνώση. Και απαιτεί την συνολική απουσία της λογικής, στοιχείων κλπ.

Θα διαφωνήσω, επειδή το ανωτέρω δεν είναι και πολύ συνεπές ως προς την πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, αντιμετωπίζει το κλασικό πρόβλημα της αυθαίρετης διαφοροποίησης της γνώσης ως κάτι ανεξάρτητο της πεποίθησης. Είναι ζήτημα που εδράζει στο ότι η «πίστη» έχει ουδέτερη όσο και αρνητική ή θετική σημασία, αναλόγως του πώς χρησιμοποιείται ως λέξη. Άλλωστε, δε νομίζω ότι είναι κακό να δείξει κανείς πίστη σε κάποιον, ειδικά όταν αυτός έχει δείξει πρότερη καλή συμπεριφορά, αλλά είναι και καλή την πίστη που δεχόμαστε ότι όλοι είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου.

Γενικότερα, η ταύτιση της πίστεως ως δεινή δεν επαφύεται της πραγματικότητας, ποσώς δε η αντίρρηση της σχέσης της γνώσης με αυτήν, αφού η γνώση αποτελεί είδος πίστης, και μπορεί να είναι εξ ίσου εσφαλμένη... Δε λέμε, άλλωστε, ότι μαθαίνουν στα παιδιά ψέμματα, ότι τους μεταφέρουν ελλειπείς και ψευδείς γνώσεις;

Για να μάθεις κάτι, πρέπει να πιστέψεις ότι ισχύει — ότι είναι πραγματικό.

Ο Άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό δεν βλέπει τα γεγονότα στο κόσμο μας που αναιρούν την ύπαρξη του.

Ή παύει να πιστεύει τελικά.

Η πίστη δεν καταστρέφει τη γνώση αλλά την υποτάσσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό σημαίνει καταστροφή, ναι, αλλιώς θα είχαμε στα χέρια μας ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Όχι όμως απαραίτητα.

Σωστόν.

Δεν υπάρχει θέμα αναίρεσης της ύπαρξης του θεού. Απλώς δεν υπάρχει μέχρι, λέμε τώρα, αποδείξεως του εναντίου. Το βάρος είναι στους χριστιανούς και λοιπούς θρήσκους να μας πείσουν επ' αυτού. Μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει γι' αυτό και καταφεύγουν σε προσωπικά βιώματα και άλλα, συναισθηματικού τύπου επιχειρήματα χωρίς αποδεικτική αξία.

Καταφεύγουν και σε αμπελοφιλοσοφίες της κακιάς ώρας· τότε γίνεται το «σώσε!»