Υπάρχει Θεός;

[Λοξίας]

Εσύ μπορείς να μην το πιστεύεις, αλλά τα πράγματα δείχνουν ότι αυτό ακριβώς συνέβει. Οι ασυμφωνίες των τριών συνοπτικών ευαγγελίων, τα ιστορικά λάθη που περιέχουν και η οριστικοποίησή τους σαν "κανονικά" βιβλία της ΚΔ στην τρίτη σύνοδο της Καρθαγένης, το 397 μ.Χ., μας δίνει αρκετές και σοβαρότατες ενδείξεις για την αλλοίωση του αρχικού περιεχομένου τους, ώστε να ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις της εκκλησίας 400 χρόναι μετά τον θάνατο του Χριστού. Στο μεσοδιάστημα, αρκετά άλλα βιβλία και επιστολές θα μπουν στα "κανονικά" για να ξαναβγούν μετά από λίγα χρόνια. Όλη αυτή η διαδικασία αγαπητέ ΑμαρτωλΈ, το μόνο που μας βεβαιώνει είναι ότι η εκκλησία πέρασε από μια διαδικασία "κάθαρσης" όλων τα βιβλία και τις επιστολές που απεφάσισε να συμπεριλάβει στα "αληθινά" και θεόπνευστα, απορρίπτοντας αυτά που δεν την συνέφεραν (όπως τα απόκρυφα ευαγγέλια και αρκετές επιστολές) ενώ ταυτόχρονα "έφερε" στα μέτρα της όλα τα βιβλία που τελικά συμπεριέλαβε σαν κανονικά βιβλία της ΚΔ (27 εν τω συνόλω).
Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί με αποδείξεις, ότι τα ευαγγέλια περιέχουν πράγματι αυτά που είχε πει ο Χριστός. Το βέβαιο είναι ότι περιέχουν αυτά που θέλησε η εκκλησία να χαρακτηριστούν σαν "λόγια" του Χριστού. Γι' αυτό και υπάρχουν τέτοια σοβαρά λάθη και αλληλοσυγκρουόμενες περιογραφές ιστορικών γεγονότων.

όσο αμφισβήτησή μπορούν δεχτούν άλλα αρχαία κείμενα ως παραχαραγμένα το ίδιο ισχύει και με τα ευαγγέλια.
γιατί με αυτήν την λογική θα μπορούμε να πούμε ότι όλα τα αρχαία κείμενα λόγο των πολλών αντιγραφών που υπέστησαν για να φτάσουν σήμερα να τα διαβάζουμε παραχαράκτηκαν.
δεν υπάρχουν αληθινά και βάσιμα στοιχεία που να δείχνουν ότι υπήρξε κάποια αλλοίωσή

Χε χε...πολύ μ' αρέσει που κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και απαντάς σε στυλ: "Τί κάνεις Γιάννη;" - "Κουκιά σπέρνω."
Τα αρχαία κείμενα που έφτασαν ως τις ημέρες μας, παρ' όλο που έχουν μερικά λάθη -κυρίως ορθογραφικά, παροράματα, κ.λπ-, δεν έχουν λάθη που να αλλοιώνουν το νόημά τους. Βλέπεις ΔΕΝ υπήρχε λόγος να παραποιηθεί, για παράδειγμα, η Αριστοφάνεια "Λυσιστράτη". Ποιός να την παραποιήσει και γιατί;
Ενώ τα ευαγγέλια είχαν κάθε λόγο να "φτιαχτούν" όπως ταίριαζε στις απόψεις της εκκλησίας των πρώτων αιώνων. Έπεσε "κοπτοραπτική" που πήγε σύννεφο. Τρανταχτό παράδειγμα τα τρία συνοπτικά ευαγγέλια. Πιστεύω ότι ξέρεις ποιά ονομάζονται συνοπτικά και γιατί, έτσι; Κάνε τον κόπο και εξέτασέ τα σε παραλληλία και πέραν από τις ομοιότητές τους, θα διαπιστώσεις και εμφανέστατες διαφορές και ιστορικά λάθη. Πράγμα που από μόνο του καταρρίπτει τον ισχυρισμό ότι είναι θεόπνευστα.
Αγαπητέ ΑμαρτωλΈ, το λεγόμενο συνοπτικό πρόβλημα απασχόλησε από τους πρώτους αιώνες την εκκλησία, αλλά μελετήθηκε εξονυχιστικά μετά τον 18ο αιώνα.
Άσε που και για το κατά Ιωάννην, ακόμα ΔΕΝ έχει αποφασιστεί κατά πόσον το συνέγραψε ο ίδιος και πότε. Πιθανολογούν και μόνον.

Τί ωραία! μετά από 2.000 χρόνια και ακόμα δεν έχουν καταλήξει οι ερευνητές πότε και ποιοί ακριβώς συνέγραψαν τα 4 ευαγγέλια!
Και μετά ισχυριζόσαστε ότι είναι γραμμένα με την βοήθεια του αγίου πνεύματος και μεταφέρουν τα λόγια του Χριστού. Πως αμέ...τα λόγια που ήθελε να βάλει ο καθ' ένας από τους "πατέρες" της εκκκλησίας σας μεταφέρουν και μάλιστα κατά πως τους συνέφερε ώστε να έχουν μαντρωμένα τα πρόβατα προσφέροντας φρέσκο χορτάρι.

Αν έχεις άλλες απορίες, εδώ είμαι...

[EvanT]

όσο αμφισβήτησή μπορούν δεχτούν άλλα αρχαία κείμενα ως παραχαραγμένα το ίδιο ισχύει και με τα ευαγγέλια.γιατί με αυτήν την λογική θα μπορούμε να πούμε ότι όλα τα αρχαία κείμενα λόγο των πολλών αντιγραφών που υπέστησαν για να φτάσουν σήμερα να τα διαβάζουμε παραχαράκτηκαν.

Την επόμενη φορά που η "Απολογία Σωκράτους" θα με απειλήσει με τη Γέενα πυρός και ο Ηράκλειτος θα απαιτεί να τον λατρεύω ως θεό, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά το συγκεκριμένο επιχείρημα.

Και ο Σωκράτης να μην υπήρξε ποτέ, είναι εν τέλει αδιάφορο (πέραν ενός φιλολογικού ενδιαφέροντος). Οι ιδέες που του αποδίδονται υπάρχουν και δέχονται κριτική. Αν ο Γεσουάχ δεν υπήρξε ποτέ, οι ιδέες που του αποδίδονται θα κρίνονται και θα συνεχίζουν να κρίνονται, αλλά κάποιοι θα φάνε τόσο ξύλο που θα πούνε μπιρ-αλλάχ.

[Νικήτας]

Αγαπητοί φίλοι ζητώ συγνώμη που στέλνω αυτό το μήνυμα μετά την αναχώρησή μου. Δεν επιστρέφω στο διάλογο. Είναι μια πρόχειρη εισαγωγή από ένα κείμενο που προσπαθώ να γράψω εκφράζοντας απόψεις περί της άρνησης της ύπαρξης του Θεού. Περιλαμβάνει και μια απάντηση για τους λόγους που έφυγα από το διάλογο που είχαμε για αυτό και το στέλνω. Στο κείμενο που θα ανεβάσω κάποια στιγμή στο site μου θα συνοψίσω σε αυτό απαντήσεις που έστειλα σε αυτό το forum και σε ένα άλλο του Λιαντίνη όπου είχα συμμετάσχει πριν από χρόνια. Να είστε πάντα καλά
ΥΓ
Το ότι απομακρύνθηκα δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζομαι.

Προσπάθησα να επικοινωνήσω σε διαδικτυακά forum με άτομα που αρνούνται την ύπαρξη του Θεού και μάλιστα υιοθετούν μια εχθρική στάση ενάντια στους πιστούς και την Εκκλησία.
Aισθάνομαι μια ιδιαίτερη συγγένεια με τους αμφισβητίες. Τους θεωρώ αδελφούς μου. Καταλαβαίνω τον τρόπο που σκέπτονται και τους λόγους για τους οποίους αμφισβητούν ή ακόμη και επιτίθενται ενάντια στην πίστη.
- Από μικρό παιδί είχα μεγαλώσει σε μια οικογένεια με μια υποτυπώδη, εθιμοτυπική σχέση με την Εκκλησία.
-Από την ηλικία της εφηβείας και μέχρι τα 25 μου χρόνια αρνήθηκα συνειδητά την Εκκλησία και επιχειρηματολογούσα ενάντια στην πίστη.
-Ως ενήλικας και συνειδητό μέλος της Εκκλησίας έχω πολλές φορές αμφισβητήσει δόγματα και θεσμούς και έχω πέσει σε πολλά θανάσιμα αμαρτήματα.
Όταν ήμουν 18 ετών επηρεασμένος ιδιαίτερα από τη σκέψη του Marx και του Nietzsche θυμάμαι πως ήθελα να γράψω συνθήματα στους τοίχους των Εκκλησιών για να ενημερώσω τους χριστιανούς ότι βρίσκονται σε πλάνη και ότι δεν υπάρχει Θεός.
Στο Λύκειο είχαμε έναν καθηγητή Θεολογίας ο οποίος μας έλεγε ότι θα βάλει βαθμό άριστα στους μαθητές που θα πήγαιναν κατηχητικό. Πήγαμε με ένα φίλο μου για να πάρουμε ξεκούραστα το 20άρι. αλλά έτυχε ο κατηχητής να είναι ένα αξιόλογος γέροντας με πολλές γνώσεις και πολύ αγάπη. Θυμάμαι πως μετά από προσωπική συζήτηση ομολόγησα ότι ο γέροντας ήταν σπουδαίος και έλεγε πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Τώρα που θυμάμαι χαίρομαι γι αυτή την τόλμη που έδειξα τότε αναγνωρίζοντας το βάθος και την ανωτερότητα της σκέψης του γέροντα. Αλλά δεν ήμουν έτοιμος να εμβαθύνω περισσότερο. Φοβόμουν μήπως ο γέροντας αμφισβητήσει την αμφισβήτησή μου και με κρατήσει στην Εκκλησία. Δεν θα το άντεχα τότε να είμαι χριστιανός. Ήθελα να τα γκρεμίσω όλα και τρόμαζα στην ιδέα ότι θα έπρεπε να συμφιλιωθώ με ένα τόσο συντηρητικό, δεσμευτικό και ταπεινωτικό θεσμό όπως θεωρούσα τότε την Εκκλησία.
- Αυτό που με στενοχωρεί στις συζητήσεις με τους φίλους που αρνούνται την ύπαρξη του Θεού είναι η αδυναμία τους να υποψιασθούν ότι ο Θεός που αμφισβητούν δεν είναι ο Θεός της ορθόδοξης, αγιοπατερικής θεολογίας και εμπειρίας αλλά ο Θεός των θρησκευτικής, λαϊκής παράδοσης. Ο σύγχρονος καλλιεργημένος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να αποδέχεται και να πιστεύει στο Θεό μέσα από θρησκευτικά στερεότυπα, έθιμα και λαϊκές δοξασίες. Δεν είναι είναι δυνατόν ένας επιστήμονας να πλησιάσει το Θεό με τον τρόπο που Τον πλησίαζε ο απλοϊκός, αγράμματος λαϊκός άνθρωπος των προηγούμενων αιώνων. Χρειαζόμαστε διαφορετικό τρόπο κηρύγματος του Ευαγγελίου, διαφορετική ποιμαντική μεθοδολογία και διαφορετικές, λατρευτικές πρακτικές. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν παιδαγωγείται με τον εκμυθευτικό λόγο, δεν καταλαβαίνει το Εκκλησιαστικό-λειτουργικό τυπικό και δεν εμπιστεύεται το θεσμό της Εκκλησίας. Για να πιστέψει χρειάζεται να προσεγγίσει την μυστική και νηπτική θεολογία των αγίων πατέρων και να μετέχει στην εμπειρία τους.
Με τα μηνύματα που έστειλα στα Forum προσπάθησα να δείξω στους συνομιλητές μου ότι η Εκκλησία κρύβει ένα απέραντο πλούτο που χρειάζεται να ανακαλύψουμε. Δυστυχώς εμείς οι «πιστοί» είμαστε γεμάτοι αδυναμίες όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι και δεν μπόρεσαμε ιστορικά να σταθούμε στο ύψος των εντολών της θείας Αγάπης. Το να θέλεις να παραδώσεις την ζωή σου στον Χριστό δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχεις τη δυνατότητα να το πραγματοποιήσεις. Παρ’ όλα αυτά ο πλούτος της χριστιανικής παράδοσης είναι απύθμενος και η πρόταση ζωής της Εκκλησίας ανυπέρβλητη. Εναπόκειται στον καθένα από εμάς να ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά της εκκλησιαστικής ζωής. Η εμβάθυνση εξαρτάται από την διάθεση της αναζήτησής μας. Όσο πιο έντονα αναζητούμε τόσο βαθύτερα στρώματα σοφίας και εμπειρίας μας αποκαλύπτονται.
Αυτό που εξαπατά τους φίλους μας οι οποίοι αρνούνται την πίστη είναι τα φαινόμενα. Στην Εκκλησία τα φαινόμενα ανακτούν το νόημά τους μόνο μέσα από το πρίσμα της πίστης και της θεολογίας. Πίσω και πέρα από κάθε εκκλησιαστικό λόγο ή πρακτική κρύβονται νοήματα και σημαίνοντα που αποκαλύπτονται στον κάθε πιστό ανάλογα με το βαθμό της πίστης και της εκκλησιαστικής του παιδείας. Η πληρότητα της Αλήθειας της Εκκλησίας δεν μπορεί ποτέ να γίνει κτήμα της ανθρώπινης νόησης και εμπειρίας. Η πληρότητα της Αλήθειας της Εκκλησίας είναι άπειρη. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο μας αποκαλύπτεται και την ζούμε τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι η αλήθεια αυτή επεκτείνεται επ’ άπειρον. Η μετοχή στην Αλήθεια αυτή δεν έχει πέρας. Αυτό το υποδηλώνει και ο λόγος του Απ. Παύλου ότι πορευόμαστε από δόξα σε δόξα.
Βέβαια η Αλήθεια αυτή δεν είναι γνωσιολογικού είδους αλλά υπαρξιακού και οντολογικού. Δεν μαθαίνουμε την Αλήθεια του Θεού αλλά αναμορφωνόμαστε υπαρξιακά και οντολογικά μετέχοντας στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η ζωή μας ανακαινίζεται και γινόμαστε καινοί άνθρωποι, αναγεννημένοι. Ο άνθρωπος γεννιέται για δεύτερη φορά (γεννιέται άνωθεν) όταν συναντά τον Χριστό. Τότε αρχίζει η αληθινή ζωή. Τότε αληθοποιείται το είναι του.
Μετά από μηνύματα με έντονο προσβλητικό περιεχόμενο αναγκάστηκα να αποσυρθώ από το διάλογο. Οι συνομιλητές μου θεώρησαν ότι θίχτηκα προσωπικά αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω αναλυτικά το λόγο για τον οποίο διέκοψα την επικοινωνία:
Όσο ο άνθρωπος παραμένει εγλωβισμένος στον εαυτό του και μάχεται για να υπερασπιστεί τις εγωκεντρικές πεποιθήσεις του δεν μπορεί να πλησιάσει το Θεό. Οι λογικές βεβαιότητες και η συναίσθηση ατομικής δύναμης αποκλείουν τη δυνατότητα κοινωνίας με το Θεό. Ο πληγωμένος, ανασφαλής, ανάπηρος εαυτός θωρακίζεται για να βαστάξει τις αντιξοότητες της εγκοσμιότητας. Φαντασιώνει ότι το «εγώ» του είναι ισχυρό και ότι μπορεί να πετύχει τα πάντα με τη θέληση και την προσπάθειά του. Αρνείται να αναγνωρίσει τη χωμάτινη σκιά της ύπαρξής του. Μέχρι να τον διαψεύσει και να τον ανατρέψει η ροή των αντιξοοτήτων. Όταν η αίσθηση της αυτοδυναμίας «ως άνθος μαραθεί και ως όναρ παρέλθει» ανοίγεται η προοπτική της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας. Η συντριβή της αυτοδυναμίας καλλιεργεί τις προϋποθέσεις ώστε να στραφεί ο άνθρωπος προς το Θεό. Οι μέθοδοι της «επιστήμης» της θεογνωσίας είναι η μετάνοια και η ταπείνωση.
Δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει ο άνθρωπος το Θεό εγκεφαλικά-γνωστικά. Διότι η προσέγγιση του Θεού προϋποθέτει τη μετάνοια και όχι τη γνώση. Το ζητούμενο είναι η συντριβή της καρδιάς και όχι η μάθηση. Η εμμονή στην εφεύρεση και την παρουσίαση λογικών επιχειρημάτων στερεώνει τον εγωκεντρισμό και συνεπώς απομακρύνει από το Θεό. Ο Θεός αποκαλύπτεται στον ορίζοντα της ιερότητας. Το «ιερό» προϋποθέτει την ομορφιά και την ταπείνωση. Ο Θείος έρωτας όπως και ο ανθρώπινος θεμελιώνεται στην αυθυρπέβαση και τη θυσία.
Για να κατακτήσεις την ερωτική σύντροφο που επιθυμείς χρειάζεται να την πλησιάσεις με καλωσύνη, τρυφερότητα και ευγένεια. Αν την προσεγγίσεις γεμάτος από τον εαυτό σου, αν ξεφορτώσεις πάνω της τον εγωκεντρισμό σου θα την χάσεις. Η γυναίκα θέλει να είσαι έτοιμος να την προσλάβεις δυναμικά αλλά πάντα με σεβασμό, γλυκύτητα και τρυφερότητα. Η γυναίκα για να σου παραδοθεί θέλει να νιώσει ότι την βάζεις πάνω από τον εαυτό σου, ότι είσαι έτοιμος να αποδείξεις έμπραχτα την αγάπη σου μέσα από θυσίες.
Για να επιτρέψεις στο Θεό να σε κατακτήσει χρειάζεται να Τον πλησιάσεις με ανάλογο τρόπο. Άδειος από τον εγωκεντρισμό σου. Έτοιμος να εμπλακείς σε μια συγκλονιστική περιπέτεια έρωτα και συντριβής, ομορφιάς και ταπείνωσης, γλυκύτατης παρηγορίας και βαθιάς οδύνης.
Για να βιώσεις την παρουσία του Θεού στη ζωή σου χρειάζεται να έχεις καλή προαίρεση, ανοιχτή καρδιά και ταπεινό φρόνημα. Αν εκλαμβάνεις τη λογική ως δυνάστη, την αντιπαράθεση επιχειρημάτων ως μόνη έγκυρη μέθοδο γνωστικής προσέγγισης, τον κόσμο των αντικειμένων ως μόνη πραγματικότητα και τους φυσικούς νόμους ως μόνη αλήθεια δεν είναι δυνατόν να συναντήσεις τον Θεό της Εκκλησίας.
Η δυναμική, διαλογική αντιπαράθεση μόνο απομακρύνει από την Αλήθεια του Θεού. Όταν μάλιστα τα μηνύματα στους
διαδικτυακούς διαλόγους δεν στέλνονται απλά για να υπηρετήσουν τη λογική αλλά για να εμπαίξουν το Θεό και την Εκκλησία αισθάνομαι την ανάγκη να αποχωρήσω. Διότι η πρόθεση του εμπαιγμού καθιστά οριστικά πλέον αδύνατη τη φανέρωση του Θεού.

[dement]

Για να κατακτήσεις την ερωτική σύντροφο που επιθυμείς χρειάζεται να την πλησιάσεις με καλωσύνη, τρυφερότητα και ευγένεια.

Αυτος ειναι ο πρωτος τροπος. Ο δευτερος, ρομαντισμος. Και ο τριτος, αγριαδα, ζοριλικι, αντριλικι.

(Γεωργιτσης, απο το "Γοργονες και Μαγκες").

Για να σοβαρευτουμε : Γραφοντας σεντονια με ωραιες, στομφωδεις εκφρασεις κενες περιεχομενου δε νομιζω οτι καταφερνεις τιποτα. Καλα βρισκεσαι εκτος διαλογου κατα τη γνωμη μου.

Δημητρης

[Γιατρος Του Ικα]

Nικήτα δε νομίζω ότι εκτός από μένα σε ενόχλησε κανείς άλλος.Επιπλέον και εγώ νομίζω ότι έκανα την αυτοκριτική μου πάνω σ'αυτό το θέμα στο βαθμό που πίστευα πως έπρεπε να την κάνω.Θα είναι κρίμα να απέχεις λόγω της δικής μου παρουσίας με την οποία δεν πρόκειται άλλωστε να σε επιβαρύνω πλέον.

[Λοξίας]

Α μα βρε Νικήτα, οι μουσουλμάνοι είναι πολύ πιο γρήγοροι και πιο απλοί!
Λένε ένα: "Λα Ιλάχ ιλ Αλλάχ Μοχαμέντ ντερ ρεσού λ' Ιλάχ" = "Ένας είναι ο θεός, ο Αλλάχ, και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του" και καθαρίσανε λέμε.
Μία ομολογία πίστεως σε μία και μοναδική γραμμή και τελείωσαν! Ούτε κατηχητικά, ούτε γέροντες, ούτε μελοδραματικές δικαιολογίες για το πως γίνανε μουσουλμάνοι μετά από την έχθρα που είχαν εναντίον της θρησκείας.
Απλά πράγματα!

[Comte de Toulouse]

Νικήτα, δεν προτείνεις στην διεύθυνση του φόρουμ, να το προωθήσει προς δημοσίευση στο μπλόγκ της αθεϊας;

[dtango]

Για να σοβαρευτουμε : Γραφοντας σεντονια με ωραιες, στομφωδεις εκφρασεις κενες περιεχομενου δε νομιζω οτι καταφερνεις τιποτα. Καλα βρισκεσαι εκτος διαλογου κατα τη γνωμη μου.
Δημητρης

Φίλε συνονόματε, αν είχα να διαλέξω μεταξύ της φιλίας του Νικήτα και της δικής σου, θα προτιμούσα τον ευγενικό Νικήτα κι ας βρίσκομαι στην αντίθετη όχθη όσον αφορά τα θρησκευτικά.

Θεωρώ ότι το κείμενο είναι δικό του και ότι είναι ειλικρινές. Είναι χρήσιμο επομένως επειδή μας πληροφορεί για το πώς αισθάνεται μια μερίδα πιστών.

Νικήτα, εκείνο που εμένα με ενοχλεί στην πίστη σου είναι ότι παραείναι εγωκεντρική. Αυτή την διαπίστωση την είχα κάνει διαβάζοντας το βιβλίο της αυτοβιογραφίας του Γιόγκι, το οποίο ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση. Ενδιαφέρεσαι μόνο για την δική σου ευτυχία και είναι ακριβώς εξ αιτίας αυτής της διαπίστωσης, όπως έγραψα και στο παρελθόν, που προτιμώ την προσέγγιση της επίσημης εκκλησίας.

[dement]

Φίλε συνονόματε, αν είχα να διαλέξω μεταξύ της φιλίας του Νικήτα και της δικής σου

Βρισκω υποκριτικο το να με αποκαλεις (εστω τυπικα) 'φιλο' στην ιδια προταση στην οποια λες οτι δε θα ηθελες τη φιλια μου. Παντως μη σε απασχολει, δε θα βρεθεις ποτε σε αυτο το διλημμα, συνονοματε.

Επισης, ουδεποτε ισχυριστηκα οτι το κειμενο δεν ειναι δικο του η οτι δεν ειναι ειλικρινες. Το χαμηλο πηλικο περιεχομενου/μηκους τονισα.

Δημητρης

[dtango]

Βρισκω υποκριτικο το να με αποκαλεις (εστω τυπικα) 'φιλο' στην ιδια προταση στην οποια λες οτι δε θα ηθελες τη φιλια μου. Παντως μη σε απασχολει, δε θα βρεθεις ποτε σε αυτο το διλημμα, συνονοματε.

Έχεις δίκιο! Αλλά και το «αγαπητέ» να χρησιμοποιούσα πάλι υποκριτικό θα ήταν. Σκέτο συνονόματε λοιπόν!
Δεν διαμαρτυρήθηκα επειδή έγραψες :Γραφοντας σεντονια με ωραιες, στομφωδεις εκφρασεις κενες περιεχομενου δε νομιζω οτι καταφερνεις τιποτα, αλλά επειδή στην συνέχεια λες: Καλα βρισκεσαι εκτος διαλογου κατα τη γνωμη μου. φράση η οποία φανερώνει σκληρότητα.

[Νικήτας]

Έβαλλα το μεγαλύτερο μέρος του διαλόγου σε δύο ιστοσελίδες στο site μου

http://www.psyche.gr/god_exist.htm

http://www.psyche.gr/god_exist2.htm

[Πυθέας]

ποιό ήταν το πρόσωπό σου πριν γεννηθούν οι γονείς σου?

[Skeftomilos]

Είναι σαν να λες "εγώ πιστεύω ότι οι σκύλοι έχουν έξι πόδια" τη στιγμή που καθένας μπορεί να πιάσει έναν σκύλο και να μετρήσει τα πόδια του και να βρει ότι είναι τέσσερα. (#16287)

Ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα σκύλο και να βρει ότι του λείπουν τα δύο από τα έξι πόδια.

Το γεγονός αυτό γεννά πληθώρα ερωτημάτων:
- Οι σκύλοι είναι θηλαστικά ή έντομα;
- Ποια είναι η αιτία της μαζικής απώλειας των ποδιών των σκύλων;
- Πόσο πιο γρήγοροι θα ήταν οι σκύλοι αν δεν ήταν ανάπηροι;
- Πώς συμβιβάζεται η αναπηρία των σκύλων με το δόγμα ενός πανάγαθου Θεού;
- Ποιοι βρίσκονται πίσω από τη συνωμοσία σιωπής και συγκάλυψης της τραγωδίας των σκύλων;
- Οι αναφορές των Αριστοτελικών κειμένων σε "τετράποδους κύνες" οφείλονται σε επιπολαιότητα του φιλοσόφου ή σε ιστορική παραχάραξη;
- Γιατί οι σκύλοι και όχι οι γάτες; Μήπως επειδή είναι πολύ έντιμοι;
- Τα πόδια είναι κομμένα ή μήπως είναι αόρατα;
- Είναι όλοι οι σκύλοι εξάποδοι ή υπάρχουν και οχτάποδες ράτσες με τέσσερα απόντα άκρα;
- Πώς συνδέονται τα απόντα πόδια των εξάποδων σκύλων με τα απόντα χέρια των εξάχειρων μαϊμούδων;

[EmilofCrete]

- Το ''υπάρχω'' του Καζαντζίδη, είναι ...εμπνευσμένο;

[AoratiMelani]

Ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα σκύλο και να βρει ότι του λείπουν τα δύο από τα έξι πόδια.

Και κάθε καθηγητής ζωολογίας μπορεί να του δείξει ότι το ζώο εξ αρχής ήταν τετράποδο, όπως όλα τα ομοειδή του.

Τώρα αν αυτός ο "καθένας" προτιμά να κατεβάζει παραμύθια από το να αναζητά την αλήθεια, γούστο και καπέλο και καουμποϊλίκι του.

[Skeftomilos]

Δηλαδή κάθε φορά που θέλουμε να μάθουμε πόσα πόδια έχει ένα ζώο, προτείνεις να απευθυνόμαστε σε ζωολόγο με καθηγητική έδρα;

Σχετικά με την αλήθεια και τα παραμύθια πέτυχες διάνα, αυτός είναι ο πυρήνας του ζητήματος. Όλη η συζήτηση που προηγήθηκε δείχνει ακριβώς πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από τα παραμύθια. Ή μάλλον για να μη γενικεύω, αναφέρομαι στην προσωπική μου αγωνία μπροστά στη καθημερινή επιβεβαίωση ότι αλήθειες και παραμύθια δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Καθώς και στην ανομολόγητη ανακούφιση που αυτή η ζωογόνα για το πνεύμα ενδεχομενικότητα υφίσταται, αλλά και στην συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται να απαλλαγώ από αυτή την αμφιθυμία προτού κόψω το τελικό νήμα (είτε αυτό είναι τάφος είτε κρεματόριο είτε μονάδα κρυονικής).

[EmilofCrete]

Ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα σκύλο και να βρει ότι του λείπουν τα δύο από τα έξι πόδια.

Και κάθε καθηγητής ζωολογίας μπορεί να του δείξει ότι το ζώο εξ αρχής ήταν τετράποδο, όπως όλα τα ομοειδή του.

Τώρα αν αυτός ο "καθένας" προτιμά να κατεβάζει παραμύθια από το να αναζητά την αλήθεια, γούστο και καπέλο και καουμποϊλίκι του.

Υάρχει όρος γι αυτό: Μυθομανία λέγεται.

Από τη μυθοπλαστία στη μυθομανία



Αν όλοι λέμε ψέματα, πώς μπορούμε να καταλάβουμε τα όρια της παθολογίας; Η αλήθεια είναι περίπλοκη με τα ψέματα! Έτσι, η μυθοπλαστία αργεί να γίνει αντιληπτή ως παθολογία από το περιβάλλον του μυθοπλάστη. Κι αυτό γιατί συχνά «δικαιολογείται» στα πλαίσια της «υπερβολής», του «αστείου», της «απροσεξίας» ή του «χαρακτήρα». Στην πραγματικότητα, όμως, η παθολογία που ονομάζουμε «μυθομανία» είναι μία έντονη, μόνιμη δεύτερη πραγματικότητα, γεμάτη φανταστικές εμπειρίες και ανύπαρκτες αναμνήσεις που αργά ή γρήγορα προκαλούν επικοινωνιακές δυσκολίες και ανησυχία στο περιβάλλον. Πρόκειται για μία παθολογία ιδιαίτερα ανησυχητική, που χρειάζεται ψυχοθεραπευτική υποστήριξη. Τις περισσότερες φορές, η μυθομανία δεν είναι παρά η ένδειξη μίας πολύ πιο σοβαρής ψυχοπαθολογίας που ενδέχεται να απαιτεί και ψυχιατρική παρακολούθηση με φαρμακευτική αγωγή.
http://www.evysyrou.gr/easyconsole.cfm/id/102

[dtango]

Υπάρχει όρος γι αυτό: Μυθομανία λέγεται.

Σκεφτόμιλε, σπεύδω προς βοήθειάν σου!

Κυρία μου και κύριε, μην γίνεστε άδικοι. Ο Σκεφτόμιλος δεν έπλασε μύθο, αμφισβήτησε την πραγματικότητα με ένα σόφισμα το οποίο οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε.
Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με σκεφτομανία και όχι μυθομανία.

[EmilofCrete]

Ο "καθένας'' είναι ο Σκεφτόμηλος;
Υ?

[Γιατρος Του Ικα]

Σιγά το σόφισμα.Δεν θα ασχολούμουν με το πόνημά σου Skeftomile αλλά επειδή είδα ότι κάποιοι (εσύ και ένας άλλος) εντυπωσιάστηκαν ετοιμάσου να φας σκόνη,πολλή σκόνη.Και δεν είναι κάν δύσκολο.

Ξεκινάμε από την αρχική παραδοχή.Ας υποθέσουμε ότι ο σκύλος είναι ένα είδος άγνωστο στον άνθρωπο.Το ανακαλύψαμε σε ένα απομακρυσμένο ανεξερεύνητο νησί του Ειρηνικού που έχει πήξει από σκύλους.Ο πρώτος λοιπόν άνθρωπος που βλέπει σκύλο παρατηρεί ότι έχει τέσσερα πόδια.Η πρώτη σκέψη που έρχεται σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο είναι ότι οι σκύλοι είναι τετράποδα όχι ότι συνάντησε έναν σκύλο που του λείπουν δύο πόδια.Καθώς ψάχνει το νησί συναντά και άλλους πολλούς σκύλους.Σχεδόν όλοι έχουν τέσσερα πόδια αν και κάνα δυό έχουν τρία.Κάποια στιγμή παρατηρεί έναν θηλυκό σκύλο (you know bitch) να γεννά.Όλα τα νεογνά έχουν τέσσερα πόδια.Καθώς ο καιρός που περνούν οι εξερευνητές μας στο σκυλονησί περνάει γίνονται μάρτυρες σε πολλές γέννες,η συντριπτική πλειονότητα των οποίων παρήγαγε τετράποδα σκυλάκια τα οποία σχεδόν αμέσως μετά την γέννησή τους προσηλώνονται στις θηλές της μαμάς του και τρέφονται με θηλασμό.
Έτσι λοιπόν μετά από λίγο η κοινή παραδοχή μεταξύ των ταξιδιωτών-φυσιοδιφών είναι ότι το νέο είδος (ας το ονομάσουμε σκύλο) είναι ένα είδος τετράποδου θηλαστικού.Κονή;Χμμμ....δυστυχώς όχι γιατί ένα μέλος του πληρώματος διατυπώνει τα ακόλουθα ερωτήματα-σκέψεις:

Ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα σκύλο και να βρει ότι του λείπουν τα δύο από τα έξι πόδια.

Το γεγονός αυτό γεννά πληθώρα ερωτημάτων:
- Οι σκύλοι είναι θηλαστικά ή έντομα;
- Ποια είναι η αιτία της μαζικής απώλειας των ποδιών των σκύλων;
- Πόσο πιο γρήγοροι θα ήταν οι σκύλοι αν δεν ήταν ανάπηροι;
- Πώς συμβιβάζεται η αναπηρία των σκύλων με το δόγμα ενός πανάγαθου Θεού;
- Ποιοι βρίσκονται πίσω από τη συνωμοσία σιωπής και συγκάλυψης της τραγωδίας των σκύλων;
- Οι αναφορές των Αριστοτελικών κειμένων σε "τετράποδους κύνες" οφείλονται σε επιπολαιότητα του φιλοσόφου ή σε ιστορική παραχάραξη;
- Γιατί οι σκύλοι και όχι οι γάτες; Μήπως επειδή είναι πολύ έντιμοι;
- Τα πόδια είναι κομμένα ή μήπως είναι αόρατα;
- Είναι όλοι οι σκύλοι εξάποδοι ή υπάρχουν και οχτάποδες ράτσες με τέσσερα απόντα άκρα;
- Πώς συνδέονται τα απόντα πόδια των εξάποδων σκύλων με τα απόντα χέρια των εξάχειρων μαϊμούδων;

Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια.Επειδή όμως η εποχή είναι σκληρή,οι συνταξιδιώτες του τον δένουν στο μεσιανό κατάρτι και του πετάνε βελάκια για να διασκεδάζουν στις ατελείωτες ώρες του ωκεάνειου ταξιδιού,γιατί έτσι αντιμετώπιζαν τότε τους τρελούς.