Υπάρχει Θεός;

Συζητήσεις γύρω απ' την αθεΐα, και γενικά τη ζωή χωρίς θρησκεία, θεούς, και δεισιδαιμονίες.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Egore
Υπάρχει κάτι στον φυσικό κόσμο που θα σε έπειθε πως δεν υπάρχει θεός;
Οι αμαρτίες μου. Όποτε έχω πέσει σε βαριά αμαρτήματα (η ειδικότητά μου είναι η αμαρτία) απομακρύνομαι από το Θεό και πιστεύω ότι δεν υπάρχει Θεός. Μια τέτοια φάση μου διήρκεσε δέκα χρόνια.

Αορατη Μελάνη
Συνειδητοποιείς ότι πολλά από αυτά που πιστεύεις, μέσω του θείου έρωτά σου, ίσως μια μέρα αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν ισχύουν;
Μα από τώρα γνωρίζω πως δεν ισχύουν επιστημονικά. Δεν περιμένω από την επιστήμη να κατοχυρώσει την πίστη μου. Η πίστη μου είναι υπαρξιακό ρίσκο. Πρόκειται για παράτολμο άλμα υπέρβασης της ορθής λογικής. Το τόλμημα της πίστης υποστηρίζεται από την αίσθηση της Χάρης του Αγίου Πνεύματος, τη ζωή και το λόγο του Χριστού και την συσσωρευμένη εμπειρία των Αγίων της Εκκλησίας. Αλλά δεν υπάρχει βεβαιότητα. Αν είχα ανάγκη από εγκεφαλική σιγουριά θα εξασφάλιζα τις ισορροπίες μου με μικρότερο κόστος. Προτιμώ να παραδοθώ σε ένα σουρεαλιστικό όνειρο παρά να θεμελιωθώ στα αντικειμενικά δεδομένα που παρουσιάζει η λογική μου. Άλλωστε πάντα σε συναρπάζει ο σουρελισμός προτιμώ τον Arthur Rimbaud από τον Isaac Newton. Προτιμώ τον Nietzsche από τον Locke.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Γιατρός του ΙΚΑ
Αυτό με την ταπείνωση μπορείς να μου το εξηγήσεις λιγάκι (αν είναι δυνατόν με όρους που μπορούμε να ταυτιστούμε και οι δύο,αν όχι όπως μπορείς);
Ταπείνωση είναι το βίωμα που προκύπτει μέσα από την συναίσθηση της Παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Είναι η ασυγκράτητη αγάπη για ολόκληρη τη Δημιουργία. «Καρδία ελεήμων είναι καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Μετέχοντας ο άνθρωπος στη Χάρη Του Θεού αισθάνεται την ανάγκη να μπει κάτω από όλους και όλα και να τους υπηρετήσει. Δεν θέλει τίποτε για τον εαυτό του. Απελευθερώνεται από την εγωκεντρικότητά του και βιώνει τη ζωή των άλλων ως δική του ζωή. Το κέντρο του εαυτού του δεν είναι πια μέσα του αλλά παντού στο σύμπαν. Σαν ένας κύκλος που ανοίχθηκε στο άπειρο και κάθε σημείο στο χώρο μπορεί να θεωρηθεί ως κέντρο του. Ο ταπεινός δεν έχει κέντρο τον εαυτό του αλλά τον άλλο, τον κάθε άλλο τον οποίο θεωρεί αδελφό του, σάρκα του. Ταπείνωση η βιώση της ενότητας με όλο τον κόσμο. Ταπείνωση είναι η ανάγκη του Χαριτωμένου ανθρώπου να διακονήσει τον πόνο των άλλων. Αν χρειαστεί δέχεται να ανεβεί στο Σταυρό από αγάπη για τους άλλους. Ο ταπεινός δεν έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν αισθάνεται λίγος. Δεν ενδιαφέρεται να εκτιμήσει τον εαυτό του επειδή δεν ταυτίζεται με το εγώ του. Ταυτίζεται με τον Χριστό ο οποίος είναι η καθολική, τέλεια, απροϋπόθετη, σταυρωμένη Αγάπη.
Άβαταρ μέλους
Cenobite
Δημοσιεύσεις: 71
Εγγραφή: 14 Νοέμ 2009 11:44
Όνομα Ιστότοπου: -

....... Το φαντάζομαι σε κάμποσες δεκαετίες από σήμερα σε βιβλίο της ιστορίας του δημοτικού...

Κάποτε οι πρωτόγονοι πίστευαν πως ο ήλιος ήταν θεός γιατί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν και ....blah blha blhablha...
..........
..........
..........
Κάποτε οι πρωτόγονοι στην περίοδο του χριστιανισμού πίστευαν ότι ένα ιστορικό πρόσωπο ήταν θεός και είχε κατέβει και στη γη και ..... blah blha blha blhah...
Walking upside down in the sky, between the satellites passing by, I'm looking...
I'm looking for my dreams.
Diabolicus
Δημοσιεύσεις: 510
Εγγραφή: 11 Σεπ 2009 15:26
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: στο δεξί σου ώμο

Νικήτας έγραψε: Ταπείνωση είναι το βίωμα που προκύπτει μέσα από την συναίσθηση της Παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Είναι η ασυγκράτητη αγάπη για ολόκληρη τη Δημιουργία. «Καρδία ελεήμων είναι καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Μετέχοντας ο άνθρωπος στη Χάρη Του Θεού αισθάνεται την ανάγκη να μπει κάτω από όλους και όλα και να τους υπηρετήσει. Δεν θέλει τίποτε για τον εαυτό του. Απελευθερώνεται από την εγωκεντρικότητά του και βιώνει τη ζωή των άλλων ως δική του ζωή. Το κέντρο του εαυτού του δεν είναι πια μέσα του αλλά παντού στο σύμπαν. Σαν ένας κύκλος που ανοίχθηκε στο άπειρο και κάθε σημείο στο χώρο μπορεί να θεωρηθεί ως κέντρο του. Ο ταπεινός δεν έχει κέντρο τον εαυτό του αλλά τον άλλο, τον κάθε άλλο τον οποίο θεωρεί αδελφό του, σάρκα του. Ταπείνωση η βιώση της ενότητας με όλο τον κόσμο. Ταπείνωση είναι η ανάγκη του Χαριτωμένου ανθρώπου να διακονήσει τον πόνο των άλλων. Αν χρειαστεί δέχεται να ανεβεί στο Σταυρό από αγάπη για τους άλλους. Ο ταπεινός δεν έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν αισθάνεται λίγος. Δεν ενδιαφέρεται να εκτιμήσει τον εαυτό του επειδή δεν ταυτίζεται με το εγώ του. Ταυτίζεται με τον Χριστό ο οποίος είναι η καθολική, τέλεια, απροϋπόθετη, σταυρωμένη Αγάπη.
καλόπαστα πράγματα!!
Νικήτα just a remark:
Αφού de facto η ανθρώπινη φύση είναι φόβος ΚΑΙ ελπίδα, λύπη ΚΑΙ χαρά, για ποιό λόγο νομίζεις οτι ο χριστιανισμός έχει ρίξει όλα τα στρατά του στις "σωτηρίες", τους πόνους, τα δάκρυα, τις παρηγοριές και τις υπηρεσίες; Γιατί δλδ να προσδοκά κάποιος ζωή χωρίς αυτά και οχι ζωή με τα αντίθετα των παραπάνω; Γιατί την ταπείνωση να πρέπει υποχρεωτικά να τη συνδέουμε με χαμέρπεια, ευτέλεια και άλλα κατωκοσμικά και οχι με το αρχαίο της "κάθαρσης" π.χ. του reboot, για να είναι και στο πνεύμα των καιρών; όπου φόβος δεν είναι το ανεπιθύμητο αντίθετο της ελπίδας αλλά το ισοζύγιο της, Temperance, μέτρο δλδ. Γνωρίζουμε οτι η Σωφροσύνη είναι κεντρική στις θρησκείες αλλά συνδέεται με "στέρηση", οτι κατι πρέπει να "πάθεις" για να ηθικώνεσαι σωφρονιστικά και οτι μετά "συνηθίζεις".

Υ.Γ. Keep Hoofting
“My legacy will be like cash, which is distributed to many heirs, each transforming his portion into a profit that conforms to his nature: this profit will no longer reveal its derivation from my legacy.” — Georg Simmel (1918)
Άβαταρ μέλους
aristotelis_1
Δημοσιεύσεις: 4670
Εγγραφή: 31 Αύγ 2009 15:33
Όνομα Ιστότοπου: -

ο συν ονοματος και πατριοτακι [και εγω απο χαλκιδικη εχω καταγωγη] πιστευε στον θεο του πολεμου? ε αυτο δε το ηξερα,,, διαβολικους πως σε λενε οταν μαθεις την απαντηση πες με να παμε για κανα καφε η τσαι να με την πεις, και μια απορια, ο θεος ο χριστιανικος ειναι ενα πνευμα οπως λενε ετσι? γιατι να τον πειραζει αν εμεις οι απλοι ανθρωποι τρωμε κρεας και λαδι της μερες που δεν αφεινουν να τρωμε οι εκπροσοποι του τι πειραζει σε ενα πνευμα αν θα φαει ενας απλος ανθρωπος? απορια-βλακεια μου,,,,
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΕΙ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΑΡΗΣ
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ mpamiatzis
Εγω θέλω να πιστεψω αλλα δεν μπορω. Δεν μπορω γιατι δεν εχω καταλαβει τι στο κοροκα ειναι ο θεος. θα μπορουσες να με βοηθεισεις εσυ? μπορεις να μου πεις τι ειναι θεος. σε παρακαλω ασε τις σαχλαμαρες περι "ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΥ" απο το ανθρωπινό μυαλό. Μην μου πεις και εσυ οτι το θεο το νιωθεις και δεν μπορεις να το ορισεις.
δωσε μου ενα ορισμο για τον θεο, σε παρακαλω στο ονομα του θεου και της παναγιας
Τι ειναι θεος για σενα????
μην μου εξηγησεις και τι ειναι θεια προνοια και θεια αγαπη. μονο τι ειναι θεος πες μου.
Φίλε μου mpamiatzi καταλαβαίνω το ερώτημά σου αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντηθεί. Όπως άλλωστε και άλλα ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν:
-Τι είναι ο άνθρωπος;
-Τι είναι το σύμπαν;
-Τι είναι για σένα τα παιδιά σου ή η γυναίκα σου;
-Τι είναι για σένα η ζωή;
Τι είναι για σένα ο οργασμός;
Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή γνωρίζονται προσωπικά-εμπειρικά. Μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να είσαι έφηβος, ανάπηρος, ερωτευμένος, φυλακισμένος, ετοιμοθάνατος μόνο αν ζήσουμε προσωπικά αυτές οι εμπειρίες. Ο Θεός γνωρίζεται βιωματικά μέσα σε μια προσωπική σχέση αγάπης εν Αγίω Πνεύματι. Το ξέρω ότι αυτλη η πρόταση δεν εξηγεί τίποτε διότι διατυπώνεται με όρους ακατανόητους. (Για τα προβλήματα που δημιουργει η χρήση των θεολογικών όρων βλέπε http://www.psyche.gr/parable.htm Για αυτό στην εκκλησία λέμε «γεύσασθε και ίδετε» δηλαδή γευθείτε για να γνωρίσετε. Και όπως καταλαβαίνεις είναι δύσκολο να εξηγήσουμε με λόγια τις γεύσεις.
Αφου οφειλουν οι χριστιανοι να αγαπανε τον αμαρτωλο και δεν το κανουν μηπως ειναι και αυτοι αμαρτωλοι που τον απομακρυνουν απο το σωμα της εκλησιας???
Βεβαίως είναι αμαρτωλοί. Οι «χριστιανοί» διώχνουν τον κόσμο από την Εκκλησία. Βλέπε και το κείμενο «Πώς να διώχνεις τους πιστούς από την Εκκλησία» http://www.psyche.gr/diogmos.htm Αν οι επονομαζόμενοι πιστοί ήταν αληθινοί πιστοί κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει το Θεό.
πως ακριβως καταλαβενεις αν εχει μετανοησει ο αλλος? θα πρεπει να εκτελεσει τις εντολες του πνευματικου του????
Δεν μπορείς να το καταλάβεις εσύ αλλά μόνο ο ίδιος. Μετα-νοεί όταν νοεί εκ των υστέρων (μετά) ότι έκανε σφάλμα το οποίο τον απομάκρυνε από το Θεό. Το καταλαβαίνει ότι μετανόησε όταν βιωματικά αισθάνεται ότι αποκαταστάθηκε η σχέση του με το Θεό. Ο Θεός ήταν πάντα κοντά Του αλλά με την αμαρτία ο άνθρωπος χάνει την συναίσθηση της παρουσίας Του και αποξενώνεται. Με την μετάνοια εντάσσεται και πάλι στην Αγάπη του Θεού. Μετάνοια δεν είναι η εκτέλεση εντολών αλλά η αποκατάσταση σχέσης.
Ο Κarl Popper σου λεει: θα μας δωσεις ενα κριτήριο διαψευσιμότητας για τον Θεο?
Ο Feyerabend έχει δεχτεί οξύτατη κριτική από τους κριτικούς ορθολογιστές γιατί κατ’ αυτούς, η θέση του οδηγεί σε μια ακραία σχετικοκρατία (relativism) και δεν συμβιβάζεται με την πίστη σε ένα αντικειμενικό κόσμο. το όλα επιτέπονται ισχύει και για το μακαρονοτερας οχι μονο για τον θεο τον νεο-ορθοδοξων ετσι
- Η θεώρηση του Popper κατά κάποιο τρόπο συνάδει με την αποφατική θεολογία. Διότι όντως όλες οι τοποθετήσεις-απόψεις περί Θεού διαψεύδονται. Όμως η Αλήθεια της Εκκλησίας δεν θεμελιώνεται σε θεωρητικά μοντέλα (paradigms) τα οποία διαψεύδονται αλλά στον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Ο πιστός βεβαιώνεται με την προσωπική μετοχή στον Σταυρό και την Ανάσταση ζώντας σταυροαναστάσιμα.
Σου αντιπροτεινω το the essential του RUMI ΕΚΔΟΣΕΙΣ HARPERSANFRANCISCO Ακριβώς τον ιδιο θεϊκό έρωτα νιώθει και ο ποιητής ¨στο κήπο του εραστή" αλλα αυτος το νιωθει για τον αλλαχ
Αγαπώ τον Jalah al-Din Rumi. Έχω μάλιστα δοκιμάσει ν ααποδώσω στα Ελληνικά ένα απόσπασμά του http://www.psyche.gr/translation.htm
Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αλλά ίσως ο Θεός Αλλάχ του Rumi δεν είναι και τόσο διαφορετικός από τον Θεό Γιαχβέ του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου ή του Αγίου Συμεών τοπυ Νέου Θεολόγου. Μπορεί όμως ν ακάνω και λάθος και παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρήσει αν και σε αυτό το σηεμίο πλανώμαι.
αρνουμαι να αρνηθω το ανύπαρκτο (το Θεό)
Ο Θεός είναι όντως ανύπαρκτος. Διότι δεν υπάρχει κατά κόσμον αλλά άρχει εν Πνεύματι Αγίω. Βέβαια κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να είναι άθεος. Επιτρέπεται όμως να είναι αρνησίθεος. Σέβομαο και εκτιμώ απεριόριστα τους αρνησίθεους. Παλιότερα δεν άντεχα τους χριστιανούς του ςγλυκού νερού. Τώρα τους αγαπώ και αυτούς. Και τους υποκριτές.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Eartian
Αμα υπαρχει θεος θεικοτερος του φυσικου κοσμου, δεν πιστευω να με κακοχαρακτηρισει επειδη εστιαζω στο εργο του.
Earthian όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το Θεό τόσο περισσότερο σε αναζητά. Αλλά να ... είναι σαν να αυνανίζεσαι κοιτώντας το πορτραίτο μια πανέμορφης κοπέλλας ενώ θα μπορούσες να κάνεις έρωτα μαζί της. Συγχωρήστε με για την παρομοίωση.
Να το διευκρινίσω ως ερώτημα:
Ποιό συμβάν, ποιό γεγονός στον φυσικό, και όχι υπερφυσικό, κόσμο
θα ήταν αρκετό για να πειστείς πως δεν υπάρχει θεός;
πχ. αν βρίσκαμε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από κάποιο όν και όχι τον θεό που περιγράφεις;
(μετά πάλι πρέπει να ρωτήσουμε ποιός το έφτιαξε αυτό αλλά λέμε τώρα...)
ή αν βρίσκαμε τα απομνημονεύματα του Μωυσή και είχαν αυτόγραφο "Πλάκα έκανα..."
ή αν βρίσκαμε γραμμένο από τον Ιησού: "Τι θεός και χαζομάρες..."
Υπάρχει κάτι που θα ήταν αρκετό;
Δεν αγαπώ την Εκκλησία επειδή μου δίνει πλήρεις και ευσταθείς απαντήσεις. Την Αγαπώ επειδή είδα και έπαθα για χρόνια παλεύοντας με το Θεό.
Τώρα αν βρίσκαμε τα απομνημονεύματα του Μωυσή και είχαν αυτόγραφο "Πλάκα έκανα..." Θα απαντούσα -
«Το ήξερα ... φοβερή πλάκα»
Αν βρίσκαμε γραμμένο από τον Ιησού: "Τι θεός και χαζομάρες..." Θα ήθελα να απαντήσω με κομποσκοίνι ... την ευχούλα : «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» ...
Παιδιά είπαμε ... δεν είμαι πεπεισμένος για τίποτε. Με την επικρατούσα έννοια της λέξης πίστη θα προτιμούσα να πω ότι δεν πιστεύω σε τίποτε. Η πίστη μου είναι σχέση. Και δυστυχώς μια σχέση που έχω επανειλημμένα προδώσει.
Λοξίας
ένα φαινόμενο για το οποίο κόπτονται και το χρησιμοποιούν σαν μέγιστο επιχείρημα όλοι οι χριστιανοί -ειδικά οι της Ορθοδόξου εκκλησίας-, τα θαύματα, πέρασε "αβρόχοις ποσίν"... Η αγαπημένη έκφραση είναι: "Μόνον ο χριστιανισμός -ειδικά ο Ορθόδοξος- έχει να επιδείξει θαύματα. Καμμία άλλη θρησκεία δεν μπορεί να το πει αυτό."
Λοξία έχεις δίκιο. Θαύματα γίνονται σε όλες τις θρησκείες αλλά και εκτός θρησκειών. Για τον χριστιανό το βέβαιο θαύμα είναι ένα. Η ίδια του η ζωή. Και εγώ προσωπικά δεν βλέπω άλλο θαύμα εκτός από το ότι η σχέση μου με το Θεό και την Εκκλησία επηρέασε τόσο βαθιά τη ζωή μου. Το θαύμα δηλαδή είναι η βίωση της παρουσίας του Θεού στον κόσμο. Αλλά δεν αναζητούμε έκτακτα και αφύσικα γεγονότητα. Μα αρκεί η γεύση της Χάρης του Θεού. Είμαι κάπως κολλημένος με τη Χάρη. Οι άγιοι πάντως δεν εκζητούν ούτε τη Χάρη. Δεν θέλουν τίποτε. Απλά παραδίδουν τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού. Λειτουργούν στην καθημερινότητα το «γεννηθήτω το θέλημά σου» και γίνεται η ζωή τους Θεία Λειτουργία.
Γιατί σκοπό δεν έχουν να καταρρίψουν τους φυσικούς νόμους, αλλά ακριβώς να μας στρέψουν την προσοχή (προπαγανδιστικά έστω) στην ισχύ τους. Βέβαια, όταν το κάνουν άλλος κοιτάει το "θαύμα", άλλος αυτόν που το έκανε, άλλος αυτόν που ωφελήθηκε, άλλος που είναι η κομπίνα κλπ κλπ.
Diabolicus μπερδεύεις πάντοτε τους χριστιανούς με τους απατεώνες και την αγιοπατερική θεολογία και την θρησκευτότητα της γειτονιάς. Είπαμε ότι η επονομαζόμενοι χριστιανοί έχουν κάνει άπειρα, τραγικά σφάλματα πολύ περισσότερα από ότι ο μέσος άνθρωπος φαντάζεται. Ακόμη και σήμερα στο χώρο της θεσμικής εκκλησίας εκδραματίζονται φοβερά έκτροπα, υποκρισίες, ποιμαντικά σφάλματα και στενοκέφαλα λάθη. Εγώ στα πλαίσια αυτής της συζήτησης θέλω να δείξω ότι πίσω από τα φαινόμενα, στο βάθος της αγιοπατερικής εμπειρίας και θεολογίας κρύβονται πολύτιμοι θησαυροί. Δεν γράφω για να εκφράσω τη βλακεία μου και την αμαρτωλότητά μου. Ούτε για να μαρτυρήσω τα ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα σκάνδαλα που ταλανίζουν την Εκκλησία. Θέλω να γίνει γνωστό ότι η Εκκλησία πάει πολύ πιο μακρυά από τη μιζέρια και την αθλιότητα της εγκόσμιας πραγμάτωσής της. Δεν ακολουθώ ένα τυχαίο παπά της ενορίας μου ούτε τον κουτοπόνηρο, θρησκευτικό φανατισμό της γιαγιάς της γειτονιάς μου. Αγαπώ τους παλαιότερους και τους σύγχρονους αγίους. Αυτούς που διάβασα, αυτούς που γνώρισα προσωπικά γνωστούς και άγνωστους. Αγάπω τον Άγ. Ισσάκ τον Σύρο και τον Αγ. Ιωάννη της Κλίμακας και όχι το κάθε ταλαίπωρο παπά που παραμένει στον επαγγελματικό του ρόλο για να βγάζει τα έξοδα της οικογένειάς του.
Όχι συγνώμη λάθος!!! Τον αγαπώ και τον καταλαβαίνω και αυτόν. Δεν τον παίρνω όμως για παράδειγμα.
Όταν έψαχνά την Αλήθεια δεν περίμενα να γνωρίσω την ιερωσύνη στα πρόσωπα των ιερέων του νεκροταφείου ή των παπάδων που εμπορεύονται τα μυστηρία του γάμου και της βάπτισης στους μεγάλους ναούς. Έτρεχα στα όρη και τα βουνά μπας και ανακαλύψω κάποιο ταπεινό γεροντάκι που ίσως ζούσε ζωντανά την Παρουσία του Θεού. Δόξα τω Θεώ γνώρισα μέχρι τώρα καμιά εικοσαριά ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς που γλύκαναν την ψυχή μου. Αν θέλετε ακούστε ένα μαγντοφωνημένο διάλογο που είχα με ένα ταπεινό και ανάπηρο γεροντάκι τπν Χαράλαμπο που έμεινε για πολλά χρόνια κατάκοιτος μέχρι το θάνατό του και ήταν πάντοτε χαρούμενος και ευχαριστούσε και δόξαζε το Θεό.
http://www.psyche.gr/audio%20spiritual.htm#xaral
Άβαταρ μέλους
Cenobite
Δημοσιεύσεις: 71
Εγγραφή: 14 Νοέμ 2009 11:44
Όνομα Ιστότοπου: -

Νικήτας έγραψε: Earthian όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το Θεό τόσο περισσότερο σε αναζητά. Αλλά να ... είναι σαν να αυνανίζεσαι κοιτώντας το πορτραίτο μια πανέμορφης κοπέλλας ενώ θα μπορούσες να κάνεις έρωτα μαζί της. Συγχωρήστε με για την παρομοίωση.
Συγχωρεμένος αλλά φίλε Νικήτα έχε υπ'όψην ότι δε την "βρίσκουμε" όλοι με το Θεό...
Και κάτι άλλο Νικήτα... Ο προσηλυτισμός κατά τα λεγόμενα της εκκλησίας σου είναι αμαρτία... Μην το πράττεις λοιπόν.
Walking upside down in the sky, between the satellites passing by, I'm looking...
I'm looking for my dreams.
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Δεν ξέρω αν το θέμα είναι ότι δεν "τη βρίσκουμε" όλοι με το θεό, ή ότι για να "τη βρεις" με το θεό χρειάζεται να μπεις σε μια συγκεκριμένη συγκινησιακή κατάσταση, στην οποία ναι μεν μπορούμε να μπούμε όλοι (με μεγαλύτερη ή μικρότερη δυσκολία) αλλά το αν τελικά θα μπούμε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η ιδιοσυγκρασία, και η ανατροφή, και η παιδεία, και το περιβάλλον, και οι περιστάσεις της ζωής, και οι συναισθηματικές μας ανάγκες, ίσως και άλλα διάφορα (ένας κοινωνιολόγος ή/και ένας ψυχολόγος θα ήξερε ίσως περισσότερα επ' αυτού).

Εγώ την έβρισκα με τον θεό, γούσταρα μάλιστα πάρα πολύ να τη βρίσκω με το θεό, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει. Δεν έπαθα και τίποτα φοβερό, ήταν ακριβώς όπως όταν σου περνάει ο έρωτας με έναν άνθρωπο. Εκεί που μέχρι χτες έβλεπες τον άλλον κι έλιωνες, ξαφνικά λες μα γι' αυτόν τον κόπανο έκανα έτσι τόσον καιρό? και συνειδητοποιείς ότι πηγή του έρωτα δεν ήταν ο άλλος, αλλά εσύ ο ίδιος. Στον έρωτα με τον θεό συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που η συνειδητοποίηση δεν είναι ότι ο άλλος είναι ένας κοινός άνθρωπος, αλλά ότι ο άλλος δεν υπάρχει καν. Και στις δυο περιπτώσεις, όμως, η ουσία είναι μία (και ο μπακλαβάς γωνία):

Η μόνη πηγή του ερωτικού συναισθήματος, της έκστασης, της έμπνευσης, του trip, είσαι εσύ ο ίδιος (το ερωτευμένο υποκείμενο).
Το αντικείμενο του έρωτα είναι σε κάθε περίπτωση απλώς ένα ανδρείκελο, μια πρόφαση - και μπορεί θαυμάσια να μην υπάρχει καν.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
egore
Δημοσιεύσεις: 1666
Εγγραφή: 11 Νοέμ 2009 04:24
Όνομα Ιστότοπου: -

Νικήτα αν απαντήσεις τι είναι η σκέψη, πως παράγεται και από τι επηρεάζεται
θα έχεις και την απάντηση για το αν υπάρχει θεός.
έξυπνος αυτός που βρίσκει την χαρά και σοφός αυτός που γνωρίζει την αξία της σιωπής
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Νικήτας έγραψε:
Συνειδητοποιείς ότι πολλά από αυτά που πιστεύεις, μέσω του θείου έρωτά σου, ίσως μια μέρα αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν ισχύουν;
Μα από τώρα γνωρίζω πως δεν ισχύουν επιστημονικά. Δεν περιμένω από την επιστήμη να κατοχυρώσει την πίστη μου.
Αχ, Νικήτα... πάλι υπεκφεύγεις, ή ίσως δεν σου έδωσα εγώ να καταλάβεις.

Δεν αναφέρομαι σε ζητήματα καθαρά θεωρητικά ή ηθικά, αλλά σε ζητήματα φυσικά (όπως π.χ. τα θαύματα ή το άγιο φως). Τα ζητήματα αυτά επιδέχονται φυσική διερεύνηση και είναι παράλογο να τα διερευνάμε με την πίστη

Επαναλαμβάνω: Πριν από μερικούς αιώνες, η χριστιανική εκκλησία πίστευε ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος. Αυτό αποδείχθηκε λάθος, μέσω επιστημονικών παρατηρήσεων. Αν ήσουν τότε χριστιανός, θα πίστευες κι εσύ ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, κάτι που τελικά δεν ισχύει. Η εκκλησία άλλαξε το δόγμα της επ' αυτού του θέματος, επειδή αναγκάστηκε από τα δεδομένα να το κάνει. Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;

Σήμερα η χριστιανική εκκλησία πιστεύει ότι ο θεός δημιούργησε το σύμπαν. Σαν καλός χριστιανός, υποθέτω ότι κι εσύ το πιστεύεις. Αυτό ενδέχεται να αποδειχθεί λάθος μέσω επιστημονικών μεθόδων. Είναι κάτι που αφορά το φυσικό σύμπαν και μπορεί να ελεγχθεί με φυσικούς τρόπους (ακόμη δεν έχουμε βρει τους τρόπους, ίσως όμως κάποτε βρεθούν), κι επομένως κάτι που μπορεί να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί με φυσικό τρόπο.

Δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι υιοθετείς με την πίστη σου πράγματα που λογικά δεν μπορεί να συνιστούν αντικείμενο πίστης;

Είναι σαν να λες "εγώ πιστεύω ότι οι σκύλοι έχουν έξι πόδια" τη στιγμή που καθένας μπορεί να πιάσει έναν σκύλο και να μετρήσει τα πόδια του και να βρει ότι είναι τέσσερα.

Άλλο να λες "πιστεύω ότι η αγάπη σώζει" (θέμα ηθικό και φιλοσοφικό) και άλλο να λες "πιστεύω ότι η λαμπάδα στον πανάγιο τάφο ανάβει χωρίς φυσικά μέσα" ή "ο ιησούς ανέστη εκ νεκρών" ή "ο τάδε μπάρμπας μου σώθηκε από καρκίνο χάρη στις προσευχές μας". Το συνειδητοποιείς αυτό?
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

Νικήτας έγραψε:
Γιατρός του ΙΚΑ.Αυτό με την ταπείνωση μπορείς να μου το εξηγήσεις...;
Η εξήγηση του Νικήτα
Οκ κατάλαβα,ευχαριστώ για την ερμηνεία.Δεν μ'αρέσει.Ευχαριστώ δεν θα πάρω.Σαφώς και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατώτερο απ'όλους.Υπάρχουν κάτι τομάρια που τα ξεπερνάω σε όλους τους τομείς με όλα τα πιθανά και απίθανα μέτρα σύγκρισης.Το να θεωρήσω ή να νοιώσω τον εαυτό μου κατώτερο ή λιγότερο σημαντικό απ'αυτούς σίγουρα θα ήταν μέγιστη αμαρτία.Θα απέχω λοιπόν.Ούτε θέλω να υπηρετήσω κανέναν.Να βοηθήσω στο μέτρο των δυνατοτήτων μου όποιον μπορώ ναι.Αλλά να υπηρετήσω;!Δε νομίζω φίλε Νικήτα.

Σε ρώτησα για την ταπείνωση επειδή για μένα είναι σαφές ότι στα οντολογικά δεν πρόκειται να βρούμε άκρη.Είσαι παθιασμένος (το λέω με καλή έννοια) με αυτό που νοιώθεις και βιώνεις σαν θεό και τα άλλα κριτήρια δε σου λένε τίποτα.Αυτή τη στάση δεν μπορώ να την συμμεριστώ (να σου πω την αλήθεια την βρίσκω και πολύ αφύσικη,αν και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσεις μ'αυτό μου τον χαρακτηρισμό) αλλά τέλος πάντων...Στα ηθικά όμως...χμμμ.Εκεί δεν μπορείς να επικαλεστείς το προσωπικό σου αίσθημα-βίωμα.
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
Άβαταρ μέλους
Cenobite
Δημοσιεύσεις: 71
Εγγραφή: 14 Νοέμ 2009 11:44
Όνομα Ιστότοπου: -

AoratiMelani έγραψε: Εγώ την έβρισκα με τον θεό, γούσταρα μάλιστα πάρα πολύ να τη βρίσκω με το θεό, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει.
Από πάντα ήξερες ότι δεν υπάρχει... άσχετα με το γεγονός ότι το συνειδητοποίησες αργότερα.

Και γώ λόγω της οικογένειάς μου υπήρξα χριστιανός για κάποια χρόνια και έχω μια ιδέα της συγκεκριμένης ψευδαίσθησης. Ότι πάντα υπάρχει κάποιος που σε κοιτάει και είναι δίπλα στο πλευρό σου και τα λοιπα και τα λοιπά....
Τελικά πόσο πολύ φοβάται ο άνθρωπος να σταθεί στα πόδια του να αντικρίσει την αλήθεια και να περπατήσει μόνος του πολλές φορές.
Σάυτή τη φοβία της μοναδικής ύπαρξης στηρίζεται και η επιτυχία που έχει ο Χριστιανισμός και κάθε άλλη θρησκεία... Οι μάζες θέλουν οδηγούς. Κάποιον να τους βλέπει και να κρίνει αν κάνουν σωστές ή λάθος επιλογές χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να πέρνουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Κακό και καλό δεν υπάρχει. Το κακό και το καλό είναι απλά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο ανθρώπινος περιορισμένος νους. Γιάυτό και λέμε ότι η θρησκείες είναι ανθρωποκεντρικές.

Αυτά σαν απάντηση στο Νικήτα και το Θεό της Αγάπης... Λες και η αγάπη, το μίσος και κάθε άλλο συναίσθημα δεν είναι ανθρώπινα...
Είναι η φύση μας και αν απαρνηθείς τη φύση σου στρέφεσαι στην σκέπη θεϊκών υπάρξεων για να σε κάνουν να νιώθεις καλύτερά.
Walking upside down in the sky, between the satellites passing by, I'm looking...
I'm looking for my dreams.
earthian
Δημοσιεύσεις: 302
Εγγραφή: 06 Μάιος 2009 01:54
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: Αθήνα

Νικητας έγραψε:Earthian όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το Θεό τόσο περισσότερο σε αναζητά. Αλλά να ... είναι σαν να αυνανίζεσαι κοιτώντας το πορτραίτο μια πανέμορφης κοπέλλας ενώ θα μπορούσες να κάνεις έρωτα μαζί της. Συγχωρήστε με για την παρομοίωση.
Οι προσευχες και τα διαφορα αρχαια γραπτα ειναι ο κατ' εξοχην κοσμος του υπαρξιακου αυνανισμου. :harp:

Αντι να ασχολειστε με αυτο που ειναι αληθινο γυρω σας προσπαθωντας να ζησετε και να κατανοησετε, αφηνετε το γαμο πηγαινετε για πουρναρια και λατρευεται ανυπαρκτα οντα-προιοντα της φαντασιας των υπαρξιακων αναγκων σας αντι για την κοπελα.

Μεταξυ αλλων, θρησκειες οπως ο χριστιανισμος αποπροσανατολιζουν την προσοχη του ανθρωπου απο την ερευνα του πραγματικου στην παθητικη αποδοχη φανταστικων κοσμων.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος earthian την 15 Νοέμ 2009 19:01, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Εικόνα
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Η επαφή με το Θείο, όπως μας περιγράφεται, απαιτεί μια άλφα ηθική υποστάθμη και είδος ζωής. Ειδικά στην περίπτωση διοχέτευσης του Θείου ως θεία έμπνευση. Όλοι συμφωνούν ότι η άμεση επαφή με το Θείο αλλάζει τον άνθρωπο άρδην. Ουδείς δεν μπορεί να μείνει ο ίδιος μετά από μια τέτοια εμπειρία (σύμφωνα με την ησυχαστική παράδοση, τουλάχιστον). Μιλάμε φυσικά για την επαφή με την ίδια την ουσία της αγάπης. Το έχω δει να περιγράφεται από εκτυφλωτικό φως που κάνει ακόμα και τον ήλιο να μοιάζει ότι λάμπει σαν το φεγγάρι (Παΐσιος) μέχρι το λίγωμα του Νικήτα. Και έρχομαι να ρωτήσω. Υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να έχει βιώσει κάτι τόσο συγγλονιστικό και μετά να είναι καταφανώς "ανήθικος" άνθρωπος (για να το θέσω απλά);
Φυσικά! Εγώ είμαι ένα τέτοιο παράδειγμα. Άπειρα ελεημένος από το Θεό και όμως καταφανώς "ανήθικος" άνθρωπος. Η Χάρη του Θεού με σφράγισε ανεξίτηλα αλλά οι αδυναμίες μου είναι τόσο έντονες ώστε πολλές φορές έφθασα να τα προδώσω όλα. Βέβαια είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όλοι οι άνθρωποι μπορεί να πέσουν ακόμη και στην πιο φρικτή αμαρτία ακόμη και αν έχουν αναστήσει νεκρούς. Γι αυτό η Εκκλησία αγκαλιάζει με θέρμη τον έκπτωτο αμαρτωλό που επιστρέφει όπως ο πατέρας της παραβολής τον άσωτο υιό.
Ο Αθανάσιος ... μόλις ξεφορτώνεται τον Αρείο δηλώνει ευθαρσώς ότι όσοι Αρειανοί δεν δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδας με την πειθώ θα πρέπει να βασανίζονται μέχρι να δηλώσουν ότι το δέχονται.
Γνώριζα ότι ο Μέγας Αθανάσιος βασανίστηκε από Αρειανούς. Δεν ήξερα για το αντίθετο. Αν έχεις κάποια σχετική βιβλιογραφία πρότεινέ μου. Όμως μην ξεχνάς ότι δεν είμαι στην Εκκλησία χάριν του μεγάλου Αθανασίου αλλά χάριν του Χριστού ο οποίος πέθανε θανάτου σταυρού. Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει άπειρα λάθη στο όνομα της πίστης.
Υπάρχει περίπτωση ο Θεός της Αγάπης να σκοτώνει έναν άνδρα και τη σύζυγό του επειδή δε θέλησαν να δώσουν το πλήρες αντίτιμο από ένα πουλημένο κτήμα στον Πέτρο; (Πράξεις 5,1-10) Όχι. Υπάρχει περίπτωση ο Πέτρος (άνθρωπος με αντίστοιχα υπερβατικά βιώματα, που γνώρισε μάλιστα τον Ιησού από κοντά) να δέχτηκε το συμβάν ως θεϊκή παρέμβαση; Όχι και πάλι όχι, που να πάρει και να σηκώσει.
Σίγουρα δεν τους σκότωσε ο θεός. Ειλικρινά δεν μπορώ και εγώ να εξηγήσω αυτό το συμβάν. Με έχει απασχολήσει αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Cenobite Κάποτε οι πρωτόγονοι πίστευαν πως ο ήλιος ήταν θεός γιατί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν
Cenobite μην είσαι τόσο σίγουρος ότι μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που εννούσαν οι πρωτόγονοι πιστεύοντας ότι ο ήλιος είναι Θεός. Δεν νομίζω ότι τότε έκαναν κάποιο λάθος.
ο θεος ο χριστιανικος ειναι ενα πνευμα οπως λενε ετσι? γιατι να τον πειραζει αν εμεις οι απλοι ανθρωποι τρωμε κρεας και λαδι της μερες που δεν αφεινουν να τρωμε οι εκπροσοποι του τι πειραζει σε ενα πνευμα αν θα φαει ενας απλος ανθρωπος? απορια-βλακεια μου,,,,
Φίλε aristotelis 1 ο Θεός δεν ενοχλείται από τίποτε και δεν ζητάει τίποτε για τον εαυτό Του. Η νηστεία διευκολύνει την πνευματική πορεία του ανθρώπου. Όταν γίνεται σωστά είναι ένα θεραπευτό μέσον που βοηθά την πνευματική πρόοδο, δεν είναι αυτοσκοπός. [/quote]
Συγχωρεμένος αλλά φίλε Νικήτα έχε υπ'όψην ότι δε την "βρίσκουμε" όλοι με το Θεό...
Και κάτι άλλο Νικήτα... Ο προσηλυτισμός κατά τα λεγόμενα της εκκλησίας σου είναι αμαρτία... Μην το πράττεις λοιπόν.
Cenobite ο πιστός ποτέ δεν κάνει προσηλυτισμό όταν μιλά για το Θεό. Τον λόγο του Θεού τον ερμηνεύει ως προσηλυτισμό αυτός που ενοχλείται. Για μένα μη στενοχωριέσαι νομίζω πως δεν θα συνεχίσω να γράφω για πολύ. Και όπως είπαμε ... σέβομαι βαθύτατα την ανθρώπινη ελευθερία. Είμαι κατά του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία και χαίρομαι που κατέβηκαν οι εικόνες από σχολεία και δικαστήρια. Επίσης με ενοχλεί η πρωινή προσευχή στα σχολεία και οι αγιασμοί στην έναρξη του σχολικού έτους. Και κάθε φορά που η θρησκεία εκφράζεται θεσμικά ενοχλούμαι (παρελάσεις, ορκωμοσίες κλπ). Θα ήθελα ο κάθε άνθρωπος ελεύθερα και υπεύθυνα να προσέγγιζε μόνος τον Μόνο.
aorati melani Εγώ την έβρισκα με τον θεό, γούσταρα μάλιστα πάρα πολύ να τη βρίσκω με το θεό, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει. Δεν έπαθα και τίποτα φοβερό, ήταν ακριβώς όπως όταν σου περνάει ο έρωτας με έναν άνθρωπο.
Αορατη Μελάνη απόρριψες ένα είδωλο της παιδικής ηλικίας και πολύ καλά έκανες. Απομένει τώρα κάποια στιγμή να αποζητήσεις τον Θεό της ενηλικίωσής σου.
Εκεί που μέχρι χτες έβλεπες τον άλλον κι έλιωνες, ξαφνικά λες μα γι' αυτόν τον κόπανο έκανα έτσι τόσον καιρό? και συνειδητοποιείς ότι πηγή του έρωτα δεν ήταν ο άλλος, αλλά εσύ ο ίδιος. Στον έρωτα με τον θεό συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που η συνειδητοποίηση δεν είναι ότι ο άλλος είναι ένας κοινός άνθρωπος, αλλά ότι ο άλλος δεν υπάρχει καν. Και στις δυο περιπτώσεις, όμως, η ουσία είναι μία (και ο μπακλαβάς γωνία):
Η μόνη πηγή του ερωτικού συναισθήματος, της έκστασης, της έμπνευσης, του trip, είσαι εσύ ο ίδιος (το ερωτευμένο υποκείμενο).Το αντικείμενο του έρωτα είναι σε κάθε περίπτωση απλώς ένα ανδρείκελο, μια πρόφαση - και μπορεί θαυμάσια να μην υπάρχει καν.
Ακριβώς έτσι είναι αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο έρωτας είναι κορυφαία πηγή νοηματοδότησης της πραγματικότητας. Ο έρωτας ενέχει κίνδυνο και συχνά απογοητεύσεις. Είναι επισφαλής περιπέτεια. Αλλά χωρίς την ερωτική εμπνοή το σύμπαν φαντάζει κενό. Ο Θεός σίγουρα δεν υπάρχει. Δεν είναι αντικείμενο. Δεν αντίκειται σε μια γνωρίζουσα συνείδηση. Ο Θεός είναι η συνείδηση χωρίς αντικείμενο. Η απόλυτη εσωτερικότητα. Ο ορίζοντας μέσα στον οποίο φανερώνεται το σύμπαν. Ο κεραυνός που οιακίζει τα πάντα του Ηράκλειτου. Το περιέχον του Jaspers. Ο εν αρχή Λόγος δια του οποίου εγένοντο τα πάντα και ο οποίος σαρξ εγένετο του ευαγγελίου.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Αορατη Μελάνη: Σήμερα η χριστιανική εκκλησία πιστεύει ότι ο θεός δημιούργησε το σύμπαν. Σαν καλός χριστιανός, υποθέτω ότι κι εσύ το πιστεύεις. Αυτό ενδέχεται να αποδειχθεί λάθος μέσω επιστημονικών μεθόδων. Είναι κάτι που αφορά το φυσικό σύμπαν και μπορεί να ελεγχθεί με φυσικούς τρόπους (ακόμη δεν έχουμε βρει τους τρόπους, ίσως όμως κάποτε βρεθούν), κι επομένως κάτι που μπορεί να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί με φυσικό τρόπο.
Δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι υιοθετείς με την πίστη σου πράγματα που λογικά δεν μπορεί να συνιστούν αντικείμενο πίστης;
Δεν σκέπτομαι μαγικά. Δεν με πειράζει να αποδεχτώ τη θεωρία του big-bang ούτε της εξέλιξης των ειδών. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις επιστημονικές θεωρίες. Όπως αποδέχομαι την ιατρική και την ψυχοθεραπεία. Δεν πιστεύω όπως κάποτε ότι τα ψυχολογικά προβλήματα είναι σατανικές προσβολές. Η ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει πρόβλημα να αποδέχεται την επιστημονικά δεδομένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί ένα γεγονός ή συμβάν να έχει πνευματικό νόημα ή πνευματική ρίζα. Άλλωστε για εμάς και οι φυσικοί νόμοι είναι αποτέλεσμα της πρόνοιας του Θεού. Γι ατον χριστιανό θαύμα δεν είναι το έκτακτο. Όλα είναι θαύμα για τον πιστό. Το πρωινό ξύπνημα, ο ήλιος, το χαμόγελο ενός παιδιού, η γεύση του μεσημεριανού καφέ κλπ. Θαύμα δεν είναι το ανερμήνευτο. Ίσως κάποτε όλα ερμηνευθούν. Θαύμα είναι όραση του αγίου. Το θαύμα είναι καρπός κοσμοθεωρητικής στάσης ζωής (θα έλεγα κοσμοβιωματικής) και όχι αυτό που παραμένει επιστημονικά ανερμήνευτο.
Νικήτας
Δημοσιεύσεις: 39
Εγγραφή: 06 Νοέμ 2009 11:56
Όνομα Ιστότοπου: Ψυχολογία και Θρησκεία
Επικοινωνία:

Εικόνα
Γιατρός του ΙΚΑ
Οκ κατάλαβα,ευχαριστώ για την ερμηνεία.Δεν μ'αρέσει.Ευχαριστώ δεν θα πάρω.Σαφώς και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατώτερο απ'όλους.Υπάρχουν κάτι τομάρια που τα ξεπερνάω σε όλους τους τομείς με όλα τα πιθανά και απίθανα μέτρα σύγκρισης.Το να θεωρήσω ή να νοιώσω τον εαυτό μου κατώτερο ή λιγότερο σημαντικό απ'αυτούς σίγουρα θα ήταν μέγιστη αμαρτία.Θα απέχω λοιπόν.Ούτε θέλω να υπηρετήσω κανέναν.Να βοηθήσω στο μέτρο των δυνατοτήτων μου όποιον μπορώ ναι.Αλλά να υπηρετήσω;!Δε νομίζω φίλε Νικήτα.
Σε ρώτησα για την ταπείνωση επειδή για μένα είναι σαφές ότι στα οντολογικά δεν πρόκειται να βρούμε άκρη.
Φίλε Γιατρέ σίγουρα είναι αδύνατον να καταλάβεις την κοσμοθέαση της εκκλησίας. Ούτε τα δογματικά ούτε τα ηθικά. Τα «πνευματικά» ζητήματα δεν τα καταλαβαίνουμε αλλά μας καταλαμβάνουν. Δεν τα κατανοούμε τα παθαίνουμε. Δεν τα γνωρίζουμε, μας αποκαλύπτονται. Λυπάμαι αλλά είναι αδύνατον χωρίς τη γεύση. Όπως λέμε και στον εθνικό ύμνο «σε γνωρίζω από την κόψη». Η όψη δεν αρκεί, χρειάζεται η κόψη έλεγε ένας παλιός φίλος συνονόματός μου.
Οι προσευχες και τα διαφορα αρχαια γραπτα ειναι ο κατ' εξοχην κοσμος του υπαρξιακου αυνανισμου
Το κριτήριο για να ξεχωρίσουμε την προσευχή από τον υπαρξιακό αυνανισμό είναι η αγάπη, «η καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» που αναφέρει ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος. Είναι δυνατόν να προσευχόμαστε και να στηρίζουμε το εγώ μας. Να επιδιώκουμε να ανέβουμε πνευματικά και να νιώθουμε ανώτεροι από τους άλλους. Αυτό είναι η παγίδα. Και τα αγιογραφικά κείμενα έχουν παγιδεύσει κόσμο. Για αυτό στην Εκκλησία οι πιστοί αναφέρονται στον πνευματικό τους γέροντα ο οποίος τους βοηθά να ξεφεύγουν από τις παγίδες του εγωκεντρισμού και να βιώνουν με καθαρό τρόπο τη σχέση τους με το Θεό.
earthian
Δημοσιεύσεις: 302
Εγγραφή: 06 Μάιος 2009 01:54
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: Αθήνα

τους βοηθά να ξεφεύγουν από τις παγίδες του εγωκεντρισμού και να βιώνουν με καθαρό τρόπο τη σχέση τους με το Θεό.
Εγωκεντρισμος ειναι να εξ' ανθρωποποιεις τα στοιχεια της φυσης και να νομιζεις οτι εχεις καποιου ειδους σχεση με το δημιουργο του συμπαντος.
Επισης εγωκεντρισμος ειναι οι δογματικες κοσμολογικες επεξηγησεις ανευ αποδειξεων με σκοπο την υπαρξιακη συναισθηματικη ασφαλεια και ο στρουθοκαμηλισμος απεναντι στις αποδειξεις που δεν σε 'συμφερουν'.

Edited: Καθως επισης (οπως ειπε ο γιατρος νομιζω), η δογματικη ψευδαισθηση της 'απολυτης αληθειας' απεναντι στο αγνωστο.
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Cenobite
Δημοσιεύσεις: 71
Εγγραφή: 14 Νοέμ 2009 11:44
Όνομα Ιστότοπου: -

Μιας και βάζει ο Νικήτας φωτογραφιούλες να βάλω και γω μία να φαίνεται ποιο όμορφο το κείμενο.

Εικόνα

Ωραία αυτά Nικήτα αλλά δε μου απάντησες στο προηγούμενο post.

Η φύση μας έπλασε με έναν συγκεκριμένο τρόπο που περιλαμβάνει εκτός της αγάπης που είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά (αν μπορώ να το χαρακτηρίσω αγαθό) και με άλλα συναισθήματα. Μίσος, ζήλια, έρωτα πάθη κτλ... Στη φύση τα ζώα ζουν με αυτά και τα αποδέχονται ως σύνολο. Και μην ξεχνάμε ότι και ο άνθρωπος είναι ένα ζώο. (Ζώο = Ζωή). Έρχεται λοιπόν και ο Χριστός και λέει... Μόνο να αγαπάτε... να μην μισήτε...
Μα πως είναι δυνατόν ο Θεός που έφτιαξε τον κόσμο στο σύνολο του από τη μία να κάνει διαχωρισμό ανθρώπων και ζώων λές και η υπόλοιπη φύση δεν είναι παιδί του... και από την άλλη να μας λέει αγαπάτε γιατί χανόμαστε και ταυτόχρονα στη φύση την ίδια να κυριαρχούν όλα τα συναισθηματα και πράξεις...
Έρχομαι λοιπόν και λέω και γω με το άθεο και ποταπό μυαλό μου...
Στον κόσμο δεν υπάρχει καλό και κακό, δεν υπάρχει λογική και παράνοια... Η φύση δεν κάνει λάθη... μόνο ο άνθρωπος... Κ από τη στιγμή που η φύση μας έπλασε με απεριόριστα και πολύπλοκα συναισθήματα και ικανούς για (κατά την ανθρώπινη λογική) καλές και κακές πράξεις κάτι ήξερε παραπάνω από τον κάθε ένα που έρχεται και το παίζει προφήτης και υιος του κάθε θεού...
Και μην ξεχνάμε πως η κάθε θρησκεία ανάλογα τη γεωγραφική θέση και τις κοινωνικές ανάγκες των πιστών της έχει και ανάλογους κανόνες...
Τι έχεις να πεις λοιπόν Νικήτα για την αδιαμφισβήτητη ανθρωποκεντρικότητα του Χριστιανισμού.

Γιατι πάρ'το πρακτικά... Αν ο πιστός αγαπούσε αληθινά τα πάντα γύρω του δεν θα έπρεπε να τρώει για να μην αφαιρεί τη ζωή από το ζώο ή χόρτο το οποίο πρέπει να αγαπά γιατί είναι δημιούργημα του Θεού και ΖΕΙ... μη σου πώ ουτε καν να περπατάει για να μην πατήσει τη μυρμηγκοφωλιά στα σκαλιά του...
Και επί του παρόντος θυμάμαι μια φορά κάτι μοναχούς στη τοπική μονή να γδέρνουν ζωντανά γουρούνια και να γελάνε παρατηρώντας τα. Άγιοι πατέρες της εκκλησίας μας.
Walking upside down in the sky, between the satellites passing by, I'm looking...
I'm looking for my dreams.
Απάντηση