AoratiMelani έγραψε:1. Το πρόβλημα δεν είναι ΜΕΣΑ στο σχολείο - εκεί είναι λυμένο: υπάρχει εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ που απαγορεύει την διανομή φυλλαδίων κλπ. Το πρόβλημα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΞΩ, γιατί οι διάφοροι επιτήδιοι στήνονται ένα μέτρο έξω απ' την καγκελόπορτα, και δεν μπορεί κανείς να τους πει τίποτα, επειδή εκεί δεν είναι χώρος του σχολείου.
Χρειάζεται λοιπόν μια νομοθετική ρύθμιση άλλου τύπου (είτε απαγόρευση διανομής φυλλαδίων σε Χ απόσταση απ' το σχολείο, όπου Χ μπορέι να είναι 300 μέτρα ή 500 μέτρα ή δύο οικοδομικά τετράγωνα ή ή ή, είτε απαγόρευση διανομής διαφημιστικού υλικού σε ανηλίκους οπουδήποτε κι αν βρίσκονται), από φορέα που να έχει δικαιοδοσία για κάτι τέτοιο. Κι αυτός ο φορέας (φαίνεται ότι) είναι το ΥπΕσ.
Σου έδειξα οτι ΔΕΝ κατάλαβα το πρόβλημα; ή οτι δεν σε καλύπτει η περιγραφή του προβλήματος; Το να φτάσει κάποιος να αναρωτήθει ΓΙΑΤΙ είναι επιβλαβές τα παιδιά να είναι έρμαια λογιών λογιών μηνυμάτων απο "διάφορους" που ΔΕΝ έχουν στο μυαλό τους τι είναι επιβλαβές για τα παιδιά, ΔΕΝ είναι η πηγή; Είναι άλλη; ποιά;
Η συλλογιστική μου είναι:
Το νόμιμο κράτος εκπαιδεύει με συγκεκριμένο τρόπο ανθρώπους (managers), για να μάθουν συγκεκριμένα πράγματα τα παιδιά όλων των πολιτών. Άρα επιζητεί τη συγκέντρωση τους ΕΚΕΙ (στο σχολικό πρόγραμμα) και οχι κάπου αλλού (τις ώρες που είναι εκεί τουλάχιστον).
(Δεν ασχολούμαστε με τα "καλά και κακά" του συστήματος. Αρκούμαστε σε αυτό που είναι και οτι τα παιδιά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα εκεί-και αυτό επειδή είναι η μόνη κοινή βάση συζήτησης για τη λύση σε κοινό πρόβλημα).
-Αναζητείται νομικός που να μας εξηγήσει που έχουμε θέμα στη νομοθεσία γενικά περι "υφαλοκρυπίδας" σε κρατικούς θεσμούς. Πως μπορεί να υποστηριχτεί νομικά και να κατοχυρωθεί οτι τα "όρια" του σχολείου είναι 100, 300, ή 800 μέτρα απο τα κάγκελα του; (παραδείγματα απο αστυνομικά τμήματα κλπ;) Αν δεν μπορεί, υπάρχει το no man's land σαν δικαιοδοσία του κράτους; Δλδ ο δημόσιος χώρος πόσο δημόσιος είναι; Αν βγεί μια άκρη απο κει, μπορούμε να πούμε:
Το σχολείο (ΥΠΕΠΘ) λειτουργεί μεσα στα όρια των κάγκελων του. Έξω απο αυτά και για Χ ακτίνα υπέυθυνο είναι το κράτος σαν δημόσιος χώρος (ΥΠΕσ) που ορίζει ψ βαθμό "ευθύνης" στον Λυκειάρχη κλπ κλπ. (για να μην ασχολείται ο υποψήφιος ανιδιοτελής διανομέας με το ΥΠΕσ, μονο με τον Λυκειάρχη).
Αν βρεθεί λοιπόν νομικά τα περί "δημοσίου χώρου και δικαιοδοσίας", τότε υπάρχει "φως". Δλδ μπορεί να σταθεί case νομικά.
AoratiMelani έγραψε:2. Θέλω να κάνουμε όντως κάτι, και όχι απλώς να διαμαρτυρηθώ. Αν έχεις κάτι καλό να προτείνεις, πέρα από την επιστολή στο υπουργείο, ακούω.
Εγώ έχω σκοπό να το θέσω και στον σύλλογο γονέων, μπας και θελήσουν να στείλουμε όλοι μαζί κάποια επιστολή, να έχει περισσότερο κύρος.
Αφού λοιπόν μπορεί να ευσταθεί οτι μπορεί να υπάρξει νομοθέτημα δικαιοδοσίας του περιβάλλοντος χώρου του σχολείου, πάμε στο 2ο σκέλος.
Γιατί η ανεξέλεγκτη διανομή φυλλαδιών είναι επιβλαβής στα παιδιά; Ποιά η διαφορά του επιβλαβούς απο το ωφέλιμο στο
συγκεκριμένο πρόβλημα; Αφού απαντηθεί αυτό τότε αναζητούμε τη σύλληψη της λύσης με αυτά που έχουμε ως facts στα χέρια μας-στα χέρια όλων.
Αν λοιπόν πας στο ΥΠΕσ και πείς αυτό
είναι το πρόβλημα, για αυτούς τους λόγους
είναι πρόβλημα (βάζεις και κανα Συνταγματικό εδάφιο "περι αποστολής του κράτους") και αυτή
είναι η λύση, τότε αν και ο Υπουργός αναγνωρίσει τους τρείς πυλώνες δε βλέπω γιατί να αρνηθεί να λύσει το πρόβλημα, ακόμα και αν έχει άλλη λύση θα μπορεί να είναι είτε καλύτερη (δεν την είδαμε πριν) ή στη χείριστη θα μπορούμε να τη συζητήσουμε επι ΚΟΙΝΗΣ σκακιέρας.
Αν δεν τεθεί έτσι (τουλάχιστο προσωπικά έτσι θα περιμενα ως "υπεύθυνος" να συζητήσω-με αυτά τα κριτήρια δλδ), τότε το μονο που έχουμε ως όπλο είναι η προβολή κύρους, σοβαρότητας, ειλικρινούς διάθεσης, κονέ, καθωσπρεπισμού, πορείας διαμαρτυρίας και οποιαδήποτε άλλα μέσα to make an impact, a buzz. Αν περάσει έτσι, καλώς και πάλι η δουλειά γίνεται και οι κακοί διώχνονται (και οι καλοί βεβαίως βεβαίως, αλλά αφου φύγαν οι κακοί "λύκοι" όλα καλά).
Αναρωτιέμαι όμως θα θέλαμε να διώξουμε και αυτούς που "κάτι" έχουν να πουν στα παιδιά και που ο νόμος που εμείς θα έχουμε δημιουργήσει θα τους αποτρέπει; (θα πρέπει να γνωρίζουμε πότε "κατι" είναι "καλό" πρώτα έτσι;) Γιατί δεν είναι μονο το οτι "διώξαμε τους κακούς" είναι οτι δείξαμε οτι ξέρουμε να ξεχωρίζουμε σαν ενήλικες το κακό και το καλό και το δείχνουμε με τις πράξεις μας στα παιδιά μας.
Το να επιθυμούμε να δείχνουμε στα παιδιά μας οτι το καλό με το κακό "χορεύουν" με impacts και οτι τα πιο πλουμιστά παγώνια κερδίζουν "με τους αγώνες τους" είναι θέμα γούστου και συλλογικής συνείδησης.
Εγω αυτά προσωπικά πιστεύω και αυτή είναι η αποψη μου και γνώμη μου για το θέμα που συζητάμε.
“My legacy will be like cash, which is distributed to many heirs, each transforming his portion into a profit that conforms to his nature: this profit will no longer reveal its derivation from my legacy.” — Georg Simmel (1918)
