1ον όταν γράφεις ένα βιβλίο πέρα από τις ιδεολογικές απόψεις που θα παρουσιάσεις μέσα από αυτό θές δεν θές θα έχεις και κάποιοες χρηματικές απολαβές, οπότε δεν διαφέρουν ως πρός το οικονομικό κίνητρο. και ερχόμαστε στο ψέμα και την αλήθεια, από την του βούισιτς δεν μπαίνει ζήτημα αλήθειας η ψέματος αλλά ζήτημα πίστης την οποία και θεωρεί πώς τον βοήθησε για να φτιάξει την ζωή του, επίσης για τον ντώκινς το να προσπαθεί να αποδείξει την ανυπαρξία του Θεού είναι σαν κάποιος πιστός να προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη του παραθέτει τις απόψεις του για πράγματα αποδεκτά και από τους πιστούς ακόμη όπως πως είναι αδύνατη η απόδειξη περί ύπαρξης Θεού, και παραμένει μια αδιόρατη δύναμη που τους έμπνέει να είναι καλύτεροι άνθρωποι.Language_of_Reality έγραψε:Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στον Dawkins και στον Βούιτσιτς Θεόφιλε. Την μεγαλύτερη απ' όλες την εντοπίζω στο ότι δεν πουλάει ο Ντώκινς ψέματα για να ζήσει, ο Βούιτσιτς το κάνει. Καμία σχέση λοιπόν. Και αν εσένα δε σ'ενοχλεί το ψέμα, αρκεί να βοηθάει, σ'εμένα δεν πιάνει αυτή η παράδοξη ωφελιμίστικη προσέγγιση, γιατί εσύ έχεις κέρδος από το να καλύπτεις τα εγκλήματα της θρησκείας, αφού πιστεύεις στην πίστη και αυτό είναι πάνω από την αλήθεια. Σου απαντάω με μία φράση του Eliezer Yudkowsky σχετικά με την πραγματικότητα "This is your problem, not reality's, and you are the one who needs to change."
Την πραγματικότητα μπορεί να την ερμηνεύει κανείς όπως θέλει, αυτό δεν της αφαιρεί την ιδιότητα να παραμένει ίδια ανεξάρτητα της ερμηνείας. Ήταν εδώ πριν από εμάς και θα είναι εδώ αφού φύγουμε. Και κανένας βούιτσιτς αυθαίρετα δε μπορεί να της αφαιρεί τη μαγεία, αφήνοντάς την δωράκι σε μία ανθρώπινη κατασκευή όπως ο θεός. Το έχω γράψει, το λίφτινγκ της θεικής κατασκευής, μπορεί να φαίνεται ανεξάντλητο, αλλά δεν είναι πραγματικά.
Δεν υπάρχει κανένα θαύμα στο γεγονός πως ο άνθρωπος αυτός επιβιώνει και είναι καλά. Και άλλοι ανάπηροι επιβιώνουν και είναι καλά. Δεν του έδωσε ο θεός κανένα σπάνιο χάρισμα, αυτό είναι ένα τρικ ψυχολογικό για να έρθει στα ίσα του από την ανίατη ασθένεια που πάσχει και για την οποία τον συμπονώ μεν, δε του χαρίζομαι όμως στο ψέμα. Υπάρχει αυτή η διαφορά. Δεν του χαρίζομαι για το ψέμα, αυτός είναι που πιστεύει στην πίστη, οπότε αυτός έχει την ανάγκη να μεταβάλλει την πραγματικότητα έτσι ώστε να χωρέσει εκεί μέσα την πίστη του. Μία ατζέντα εξυπηρετεί και μετατρέπει τον εαυτό σε αναξιοπαθές είδωλο. Πού είναι η αξιοπρέπεια σε όλο αυτό, μου λες? Αν δεν είναι σημαντική για εκείνον, γιατί πρέπει να μην είναι για όσους βλέπουν πίσω από τη μόστρα της?
Αν εκείνος λοιπόν έχει ανάγκη ψυχολογική να αρνηθεί την πραγματικότητα, αυτό που λέει δεν είναι υπάρχει θεός, λέει υπάρχει θεός γιατί εγώ τον χρειάζομαι λόγω, μπλα μπλα. Και μετά έρχονται οι "θεόπεμπτοι" προσηλυτισμοί. Μίλησα για joint self deception, αν λοιπόν εκείνος θέλει σύμμαχους κατά της πραγματικότητας, είναι εύκολο να καταλάβεις πού θα τους βρει, στα κορόιδα που δε θα καταλάβουν πως το εξέχων παράδειγμα δεν παύει να είναι μέρος της φύσης και όχι της "θεικής πρόνοιας". Μόνο ηλίθιοι πιστεύουν πως μέρος της θεικής πρόνοιας μπορεί να είναι να γεννηθείς δίχως άκρα και να πιστεύεις στο θεό. Δηλαδή γκάου μπίου τελείως. Και ναι, γκάου μπίου μπορεί να είσαι και με μέλη και χωρίς!
"Surprise exists in the map, not in the territory" Eliezer Yudkowsky
Ξανασκέψου την πραγματικότητα.
η ουσία είναι στο όφελος από αυτήν την διαμάχη ο βούισιτς πιθανόν να μην ξαναβγάλει άλλο βιβλίο σε αντ΄ίθεση με τον ντώκινς που ετοιμάζειο κα;μιά δεκαριά ακόμη προσεχώς φουσκώνοντας τον τραπεζικό του λογαριασμό. αυτά περί ψέματος και αλήθειας και την πραγματικότητα την ξέρουν όλοι και δεν χρειάζεται κανένας μπουκόφσκι να μας πεί τα αυτονόητα.