Τριβές με τον/ην σύντροφο λόγω αθεΐας

Συζητήσεις γύρω απ' την αθεΐα, και γενικά τη ζωή χωρίς θρησκεία, θεούς, και δεισιδαιμονίες.
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

noxteryn έγραψε:Το να παραιτείσαι από το διάλογο επειδή η αληθότητα μιας ιδέας θίγει τα συναισθήματα του άλλου είναι εξαιρετικά αλαζονικό και συγκαταβατικό.
Μεγάλη αλήθεια.

Θα το διατύπωνα κάπως διαφορετικά ίσως: το να παραιτείσαι από τον διάλογο επειδή νομίζεις ότι η άποψή σου θα θίξει τα συναισθήματα του άλλου - ασχέτως δηλαδή αν η άποψή σου είναι ή όχι αληθής. Φυσικά εσύ κατά πάσα πιθανότητα νομίζεις ότι είναι αληθής, μπορεί όμως και να μην είσαι σίγουρος: ακόμη και τότε όμως οφείλεις να την πεις, αν θέλεις να έχεις μια σχέση ισοτιμίας και επικοινωνίας. Και οφείλεις να την πεις όχι επειδή είναι ή νομίζεις ότι είναι αληθής, αλλά επειδή είναι η γνώμη σου και είναι σημαντική για σένα και θα πρέπει αυτό να είναι σημαντικό και για τον άλλον και θα πρέπει να μπορεί και να θέλει να την ακούσει.

Εφόσον μιλάμε για ουσιαστική συντροφικότητα και όχι για μια συμβατική σχέση γεμάτη συμβιβασμούς (όπως δυστυχώς είναι οι περισσότερες, και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω).
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
kapages
Δημοσιεύσεις: 2911
Εγγραφή: 23 Δεκ 2010 05:10
Όνομα Ιστότοπου: -

"Και οφείλεις να την πεις όχι επειδή είναι ή νομίζεις ότι είναι αληθής, αλλά επειδή είναι η γνώμη σου και είναι σημαντική για σένα και θα πρέπει αυτό να είναι σημαντικό και για τον άλλον και θα πρέπει να μπορεί και να θέλει να την ακούσει."

ΠΡΕΠΕΙ;

με αυτο το επιχειρημα δεν πας μακρυα σε ζητηματα θεολογικων διαφορων. Θα σου απαντησει η αλλη, "φυσικα, εφοσον ειναι σημαντικη για σενα η γνωμη σου για το αν πιστευω στο Θεο, θα την ακουσω. Εφοσον,
α) μου εξηγησεις γιατι τη θεωρεις σημαντικη; Επειδη απλως ειναι η γνωμη σου (ταυτολογια), ή υπαρχει καποιος ιδιαιτερος λογος;
β) αν τη θεωρεις τοσο σημαντικη ωστε να πρεπει να ερθουμε σε συμφωνια, μετα το περας του διαλογου"
γ) ποιες θα ειναι οι συνεπειες του να μην ερθουμε σε συμφωνια. Θα χωρισουμε; θα μεινουμε μαζι αλλα θα επανερχεσαι στο διαλογο μεχρι ενας απο τους δυο να αλλαξει; Πόσο συχνα;
δ) πώς ερμηνευεις το γεγονος της δικης μου αδιαφοριας για την αθεια σου;

και φυσικα, last but not least! Φυσικα δεν θα ειπωθει ετσι, αλλα αντιλαμβανεστε τι εχει να γινει...

ε) Ξέρεις, εχω και εγω σαν γυναικα γνωμες για τα ρουχα σου, το αμαξι σου, τα μαλλια σου, τις καλτσες σου, καθε ποτε πρεπει να πλενεις τα δοντια σου, το φαγητο σου, τους φιλους σου...τις δουλειες του σπιτιου, τη κολωνια σου, και ναι, καλο θα ηταν να συμφωνησουμε γρηγορα, για να μην κουραστουμε τα επομενα χρονια...

στ) τα πρηγουμενα 5, ανακατεμενα, μπερδεμενα, και με γκολ απο τα αποδυτηρια...

Συνεπώς, χαλαρωστε λιγο με τα "πρεπει" και τις ιδανικες σχεσεις...

Εφοσον δυο ανθρωποι σε σχεση δεν ταυτιζονται, υπαρχει συμβαση. Δηλαδη συμβιβασμος.

Κατα τη γνωμη μου, ο ιδανικος συμβιβασμος ειναι η υπαρξη ατομικου προσωπικου χωρου για το καθενα, και για τα σημαντικα ζητηματα, συζητηση και κοινος τοπος.

Αλλιως μιλαμε για σκλαβια...
Παραδεισος ειναι η ικανοποιηση καθε ατομικης επιθυμιας. Κολαση, ειναι η συγκεντρωση αυτων των ατομικων παραδεισων...
επικουρειος
Δημοσιεύσεις: 1309
Εγγραφή: 02 Οκτ 2011 01:21
Όνομα Ιστότοπου: -

Πολυ προβληματισμος τριβες λογω αταιριαστου κατεβατα και βαθυστοχαστη αναλυση και χρονος ατελειωτος χαμενος.Κι ουτε σεξ? λογω προηγουμενης ερωτικης της απογοητευσης και πως να της το αναφερεις και πως θα το εκλαβει και στοχασμος μπολικος.

Βρισκεις μια καινουργια που δεν θα εχει αυτου του ειδους τα προβληματα,κι οσο για την προηγουμενη μια ερωτικη απογοητευση ακομα δεν θα την βλαψει μιας και ηδη διακατεχεται απο αυτο το συναισθημα που ειναι αιτιο-αποτελεσμα καινουργιο αιτιο και ξανα απο την αρχη και που νομιζει οτι οι ερωτικες σχεσεις ειναι παρηγορητικες διαδικασιες.Παραλογο,το να βρηκε εσενα για να την παρηγορεις γιαυτο που προηγουμενως εχασε και να συνεχιζεται αυτο μονοτονα χωρις καποια αλλη προοδο.

Αρα αυτα τα ιδια εκανε και στον προηγουμενο και τα ιδια θα κανει για εσενα στον επομενο.Βρισκεις μιαν αλλη πιο νορμαλ στα μετρα σου και τελος.
Ειμαι ενας πιστος απολυτα πεπεισμενος μοναχα ως προς την ανυπαρξια μεταφυσικων μυστηριων.Το μοναδικο μυστηριο που υπαρχει ειναι μοναχα κατι ξεχασμενες αραχνοφωλιες μες το ανθρωπινο μυαλο.
Rafael Atesyan
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 157
Εγγραφή: 24 Σεπ 2016 16:00
Όνομα Ιστότοπου: -

silver80 έγραψε:
apeleytheros έγραψε:silver80 καλώς ήρθες!
ενδιαφέρουσα η περίπτωση. Στο ερώτημα σου, αν θα ξεκολλήσει, παρόλο που υπάρχουν προφανώς άνθρωποι που άλλαξαν γνώμη για την θρησκεία σε μεγάλη ηλικία, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα βρεθεί ένα κατάλληλο ερέθισμα το οποίο θα οδηγήσει την σύντροφο σου να αλλάξει άποψη σχετικά με την θρησκεία. Και αν βρεθεί, υπάρχει βάσιμο ενδεχόμενο ο πνευματικός της τον οποίο συμβουλεύεται καθημερινά απ ότι λες, να τη «βοηθήσει» να ξεπεράσει τις αμφιβολίες που θα της δημιουργηθούν.
Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ για την απάντηση!

Νομίζω και εγώ ότι δύσκολα θα ξεκολλήσει και θ' απαρνηθεί τα πιστεύω της, αλλά ούτε ευελπιστώ σ' αυτό, ούτε είναι αυτοσκοπός μου ν' ασπαστεί τις δικές μου απόψεις, αυτό που με προβληματίζει είναι να μην γίνει πιο ακραία απ' ότι είναι σήμερα. Υποστηρίζω την άποψη ότι σ' ένα ζευγάρι, τα δύο μέλη χτίζουν μια κοινή ζωή, αλλά ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να διατηρεί και τη δική του προσωπική ζωή, στο σημείο βέβαια που αυτή δεν επηρεάζει αρνητικά τη σχέση τους. Συνεπώς δεν με ενοχλεί να πιστεύει σε υπερφυσικές δυνάμεις, να κάνει το σταυρό της, ν' ανάβει το καντήλι ή να εκκλησιάζεται μια φορά το μήνα εφόσον δεν με προτρέπει να ακολουθώ τις ίδιες πρακτικές. Ο φόβος μου είναι να μην ενστερνιστεί κάποια στιγμή ακραίες απόψεις και απαρνηθεί όλες τις φυσιολογικές επίγειες απολαύσεις μπροστά στο φόβο της μεταθανάτιας ζωής, αυτό είναι κάτι που είναι πέρα απ' τα όρια μου.
apeleytheros έγραψε: Στη συζυγική σχέση, υπάρχουν πολλά «προσωπικά» θέματα που αλλάζουν τη διαβίωση και των δύο, κτγμ δεν υπάρχει αυτό το "ο κάθε ένας πιστεύει ότι θέλει και όλα οκ" που μπορείς να έχεις με φίλους και γνωστούς. Πχ αν «μεθαύριο» ο πνευματικός της πει ότι είναι υπέρτατο αμάρτημα να μην πάνε τα παιδιά κατηχητικό, πως θα το λύσετε; (αν αυτή είναι η προοπτική).
Πες ο θρησκευτικός γάμος, ή η θρησκευτική βάπτιση στα οποία ασφαλώς θα "συρθείς" είναι ενοχλήσεις μεν (για τον άθεο) που συμβαίνουν μία φορά στη ζωή του δε. Θέματα ανατροφής όμως είναι μακροχρόνια, και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα αντιμετωπιστούν τόσο πολιτισμένα, όσο οι τώρα μεταξύ σας συζητήσεις. Φυσικά, θα μπορούσατε να τα έχετε συναποφασίσει από πιο πριν, αλλά αυτό δεν είναι εχέγγυο για τίποτα, ο άνθρωπος αλλάζει, ειδικά αν επηρεάζεται από πνευματικούς και δεν αποφασίζει μόνος του για τον εαυτό του.
Συμφωνώ μαζί σου, ότι η ανατροφή των παιδιών (αν προκύψουν) σε μια τέτοια σχέση είναι μεγάλο πρόβλημα. Σε μια σχετική συζήτηση που κάναμε, είπε πως τα παιδιά της θα ήθελε να έχουν επαφή με τη θρησκεία αλλά χωρίς υπερβολές πχ να πηγαίνουν στις μεγάλες γιορτές στην εκκλησία και να μεταλαμβάνουν 1-2 φορές το χρόνο. Αυτό μ' ενοχλεί, αλλά είναι κάτι που αλλάζει όσο το παιδί μεγαλώνει και έστω ο ένας από τους δυο γονιούς το γαλουχήσει να σκέπτεται ορθολογικά. Βέβαια υφέρπει και ο κίνδυνος να τα λέει για να με καθησυχάσει καθώς ξέρει τις απόψεις μου ή ν' αλλάξει άποψη σε λίγα χρόνια αν πράγματι ο πνευματικός της έχει μεγάλη επιβολή επάνω της.
apeleytheros έγραψε:Προσωπικά έχω μια θεία, η οποία έχει παρόμοια συμπεριφορά με αυτό που περιγράφεις, μοναστήρια, στενή σχέση με πνευματικούς/ιερείς κλπ. Ο ανορθολογισμός της ( οποίος επεκτείνεται και εκτός θρησκευτικών θεμάτων) όσο περνάνε τα χρόνια μόνο επιδεινώθηκε, σε ανυπόφορο βαθμό. Σε κάθε τραπέζι και από ένας, μία ο ένας από το ένα μοναστήρι, μία ο άλλος κλπ, να έχεις μια εικόνα δηλαδή...
Τα θετικά που με κάνουν να το σκέφτομαι ακόμα, είναι πως δεν διάγει βίο προσκολλημένο στη θρησκεία. Οι τεράστιες αντιφάσεις μου δείχνουν ότι είναι ένας άνθρωπος μπερδεμένος που σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του βρήκε εκεί απάγκιο και ότι σε πολλά θέματα αμφιταλαντεύεται, μπορεί μεν ν' ακολουθεί ορισμένες εκκλησιαστικές πρακτικές αλλά μάλλον το κάνει παραδοσιακά, εφόσον αυτές δεν περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ελευθερία της. Μεγάλωσα σε θρησκευόμενο περιβάλλον και γνωρίζω πως συμπεριφέρονται οι βαθιά θεοσεβούμενοι, όταν τους συγκρίνω με την κοπέλα μου δεν βρίσκω πολλές ομοιότητες. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα ότι η εκκλησία θεωρεί μεγάλη αμαρτία τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά δεν δείχνει να σέβεται αυτήν την άποψη.

Τέλος δεν έχει στο φιλικό ή οικογενειακό της περιβάλλον βαθιά θρησκευόμενους ανθρώπους, έχει και μια καλή φίλη άθεη που τα βρίσκουμε όταν βρισκόμαστε. Γνωρίζω ότι πέρα από τη σχέση με τον πνευματικό τον οποίον βλέπει 1 φορά τον μήνα, δεν έχει στενές επαφές με ιερείς, καλόγερους κτλ. Βέβαια επαφίεμαι στα λεγόμενα της, καθώς είμαστε μαζί μόνο 3 μήνες και δεν είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω αν όντως ισχύουν.[/quote]
Τώρα είναι ανάγκη μετά από αυτά που διάβασα να κάνω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ σχετικό διάλογο με την κοπέλα μου!Silver80 συγχαρητήρια! Μόλις καταφέρειμς να με κανεις να πανικοβληθω!
Rafael Atesyan
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 157
Εγγραφή: 24 Σεπ 2016 16:00
Όνομα Ιστότοπου: -

silver80 έγραψε:Καλησπέρα σε όλους.

Κάπου διάβασα και ασπάστηκα τη φράση ‘’πως οι ομοϊδεάτες σου μπορούν να σε καταλάβουν καλύτερα από τον ένα φίλο και ας μην σε γνωρίζουν’’.

Θέλω λοιπόν τις απόψεις σας σχετικά μ’ ένα θέμα που με προβληματίζει ιδιαίτερα και ζητώ συγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά θέλω να περιγράψω την κατάσταση.

Καταρχάς να πω 2-3 λόγια για εμένα και την πορεία μου (θα γράψω περισσότερα στη σχετική κατηγορία), η πορεία μου ήταν λίγο ή πολύ η συνηθισμένη. Δηλαδή θρησκευόμενος μέχρι τα 20 / χλιαρά θρησκευόμενος μέχρι τα 23-24 / ένθεος αλλά όχι θρησκευόμενος ως τα 27-28 / αγνωστικιστής ως τα 32-33, αισθάνομαι και δηλώνω άθεος εδώ και 3-4 χρόνια (είμαι 36).

Έχω λοιπόν σχέση και είμαι ερωτευμένος με μια γυναίκα συνομήλικη που είναι θρησκευόμενη.

Γνωριστήκαμε πριν 3 μήνες, στις πρώτες συζητήσεις μου ξεκαθάρισε εξαρχής πως πιστεύει στο θεό και εγώ από τη πλευρά μου δήλωσα πως είμαι άθεος. Αυτό δεν φάνηκε να πτόησε κανέναν απ’ τους δυο μας, από την αρχή υπήρξε μια δυνατή έλξη, καθώς έχουμε πολλά κοινά και το μόνο που μας χωρίζει είναι το θέμα θρησκείας.

Όλες μου οι σχέσεις ήταν με θρησκευόμενες, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε ποτέ καθώς όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, πιστεύανε γιατί απλά ανατραφήκανε σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Έτσι σκέφτηκα πως είναι αυτό που λέμε ‘’παραδοσιακά θρησκευόμενη’’, που πάει 2-3 φορές το χρόνο στην εκκλησία, νηστεύει μια εβδομάδα για λόγους αποτοξίνωσης και πιστεύει στον καλό Χριστούλη και στο ‘’αγαπάτε αλλήλους’’.

Το πρώτο Σοκ ήρθε την πρώτη φορά που πήγα σπίτι της και εκεί αντίκρισα εικόνες, καντήλια, λαδάκια, θρησκευτικά βιβλία. Αμέσως σκέφτηκα μήπως έμπλεξα με κάποια θεούσα, αλλά καθησύχασα τον εαυτό μου καθώς αυτό που έβλεπα δεν είχε καμία σχέση. Έβλεπα έναν άνθρωπο γεμάτο όρεξη για ζωή, που έβγαινε, ξενυχτούσε, έπινε, καλλιεργημένο, χωρίς ρατσιστικές απόψεις, με στυλ και ντύσιμο απλό αλλά όχι συντηρητικό. Είδα δίπλα στους βίους αγίων και τα προσευχητάρια και βιβλία του Καζαντζάκη, του Νίτσε, του Ράιχ. Σκέφτηκα πως όπως αρκετοί χριστιανοί είναι μπερδεμένη και προφανώς πιστεύει με τον δικό της τρόπο χωρίς υπερβολές. Επιπλέον προχωρήσαμε και σχετικά γρήγορα στο ερωτικό κομμάτι όπου διαπίστωσα ότι έχουμε χημεία και έδιωξα κάθε ‘’κακή σκέψη’’.

Γνωρίζοντας την όμως καλύτερα διαπίστωνα ολοένα και περισσότερο πως δεν είναι αυτό που λέμε ‘’παραδοσιακά θρησκευόμενη’’.

Το δεύτερο Σοκ ήρθε μετά από 2-3 εβδομάδες όταν μου είπε ότι έχει Πνευματικό και επαφές με κάτι μοναστήρια. Εκεί κάναμε μια συζήτηση, μου είπε πως η οικογένεια της δεν ήταν ποτέ θρησκευόμενη, πως έχει λίγα χρόνια που έκανε στροφή στη θρησκεία (ο συνηθισμένος λόγος, ερωτική απογοήτευση), ότι νιώθει καλά, έχει βρει γαλήνη και ισορροπία, πως σέβεται απόλυτα τις πεποιθήσεις μου και δεν θα μου κάνει ποτέ προσηλυτισμό, το μόνο που επιθυμεί είναι να μην την καταπιέζω όσο αφορά τα πιστεύω της και να μην την προσβάλλω, μου εξήγησε πως ο τραγόπαπας λειτουργεί ως ψυχολόγος, πως νιώθει καλά όταν μιλάει μαζί του κτλ.

Περάσαμε λοιπόν ένα ωραίο καλοκαίρι μαζί και δεθήκαμε, στο διάστημα αυτό είχαμε κάποιες μικρές αψιμαχίες για θεολογικά ζητήματα αλλά στα πλαίσια μιας πολιτισμένης συζήτησης και πάντα εξέφραζα ανοιχτά την άποψη μου ότι οι θρησκείες είναι επικίνδυνες και παρανοϊκές. Με προβλημάτιζε και παράλληλα με χαροποιούσε πως ήταν γεμάτες αντιθέσεις οι θεωρίες της και οι πράξεις της πχ ενώ από την μια δεν έλεγε τις σύνηθες εκφράσεις ‘’δόξα το θεό’’, δεν έκανε προσευχές, σταυρούς όταν περνούσε από εκκλησία, δεν άναβε καντήλια, δεν πήγαινε στην εκκλησία, από την άλλη πετούσε κάτι κουλά στις συζητήσεις περί εγκράτειας και μετάνοιας, ότι η ανθρωπότητα για να σωθεί πρέπει να στραφεί σε πνευματικά θέματα κτλ.

Το κακό ξεκίνησε πριν τις 15 Αυγ όταν την πλησίασα ερωτικά και μου είπε πως κάνει νηστεία για 3 μέρες και το σεξ απαγορεύεται. Ρίξαμε ένα light καυγά και της είπα πως μπορεί να κάνει ότι θέλει με το στομάχι της, να τρώει ελιές για ένα μήνα, αλλά δεν δέχομαι οτιδήποτε επηρεάζει την σχέση μας. Εκείνη απάντησε κάτι για αμοιβαίες υποχωρήσεις, πως ο τράγος που έχει για πνευματικό της απαγορεύει να κοινωνήσει επειδή έχει προγαμιαίες σχέσεις και πως η θεία κοινωνία είναι εξαιρετικά σημαντικό γι’ αυτή αλλά την στερείτε για χάρη της σχέσης μας και δεν πρέπει να είμαι αδιάλλακτος.

Την άλλη μέρα μου είπε πως συμβουλεύτηκε τον τραγόπαπα για το θέμα νηστείας και την νουθέτησε ότι όταν σ’ ένα ζευγάρι ο άντρας δεν νηστεύει, η γυναίκα πρέπει να μην νηστεύει και αυτή για να μην μαλώνει το ζευγάρι (οι γνωστές φαλλοκρατικές αντιλήψεις του χριστιανισμού). Αυτό άνοιξε ένα κύκλο συζητήσεων. Στη κατηγορία μου ότι κάνει ότι της λέει ο τράγος και ότι εξουσιάζει τη ζωή της, δεν αποκρίθηκε ούτε θετικά, ούτε αρνητικά, μονάχα επαναλάμβανε ότι η σχέση που έχει με αυτόν δεν με αφορά και ότι θέλει το καλό της. Ένα ολόκληρο βράδυ συζητούσαμε σχετικά με τη θρησκεία, την χριστιανική ηθική και στάση ζωής. Φυσικά κατέληξα σε αυτό που ήδη ήξερα και ξέρετε και εσείς, ότι δεν είχε καμία λογική απάντηση να δώσει γιατί τα πιστεύει αυτά, το μόνο που έδινε ήταν μπερδεμένες απαντήσεις ή δεν μπορώ να σου εξηγήσω, δεν ξέρω, η πίστη είναι συναίσθημα και όχι λογική, ότι αυτή η ζωή είναι εφήμερη και στόχος μας είναι η ένωση με το θεό και η μεταθανάτια ζωή, δεν χρειάζεται να τα ψάχνουμε όλα κτλ.

Περιττό να πω ότι είμαι απογοητευμένος, αν έκανα αυτήν την συζήτηση νωρίτερα θα είχα χωρίσει, αλλά πλέον υπερισχύει το συναίσθημα και είμαι μπερδεμένος γιατί είναι γεμάτη αντιφάσεις. Από τη μια περνάω καλά μαζί της και βλέπω πως όσα λέει δεν τα πράττει, δεν συνάδει η θεωρία με τη στάση ζωής της, από την άλλη με φοβίζει ότι μπορεί στο μέλλον να εξελιχθεί σε θεούσα ή ότι μπορεί ακόμα να μου κρύβει τον πραγματικό εαυτό της για να μην με τρομάξει. Το κυριότερο τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να υποτάσσεται στον τράγο και να κάνει άβουλα ότι της λέει.

Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος με αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχει περίπτωση να απομακρυνθεί από τη θρησκεία ή τουλάχιστον να μην κολλήσει περισσότερο?

Επίσης υπάρχει περίπτωση μια τέτοια σχέση άθεου-θρησκευόμενου να έχει μέλλον?

Τέλος, θα ήταν καλή ιδέα να πάω να μιλήσω με τον τραγόπαπα για να δω τι ρόλο βαράει ή δεν θα βγάλω άκρη?

Ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
Τι ΑΟΕΡΙΟΡΙΣΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ!Ο διάλογος με την κοπέλα μου είναι πλέον αναγκη!
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Ας βάλουμε εδώ έναν σύνδεσμο προς την ερώτηση από έναν ένθεο που έθεσε ο Rafael και που αφορά το ίδιο θέμα από την ανάποδη, δηλαδή τη σχέση πιστού με άθεη ιδωμένη από την σκοπιά του πιστού.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Απάντηση