Ο καθένας οργανισμός παρέχει μία μοναδική ικανότητα για την επιβίωση του. Τα μυρμήγκια έχουν το προνόμιο του σκαψίματος, επεξεργάζονται το χώμα έτσι ώστε τα αποτελέσματα όλης της χρονοβόρας αυτής εργασίας να αποτελέσει ένα καλό καταφύγιο και αποθήκη τροφής. Οι χαμαιλέοντες προσαρμόζουν το χρώμα τους με απόλυτη ακρίβεια με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Είναι ένας καταπληκτικός και όμορφος τρόπος για την αποφυγή τους από εχθρούς. Ο σκαντζόχοιρος παράγει σε όλο του το σώμα βελόνες οι οποίες αντιστέκονται στον εχθρό με σκοπό την προστασία του σώματος του. Παρατηρείτε έντονα το φαινόμενα του ότι όλοι οι οργανισμοί έχουν τον δικό τους τρόπο επιβίωσης. Ανεξαρτήτως αν αυτός τοποθετείτε στον αέρα, στο νερό ή στη γη. Αν έχει να κάνει με ταχύτητα, καμουφλάζ, δύναμη, τεχνική και οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός, άλλες φορές περισσότερο συσχετίζοντας τον με άλλο και αντίστοιχα λιγότερο. Ωστόσο ο κάθε ένας δέχεται την ικανότητα που η φυσική επιλογή της εξέλιξης των ειδών του έχει χαρίσει και προσπαθεί να την αξιοποιήσει σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορεί. Είναι επίσης σε θέσει να δεχτεί τα λάθη του σε ανταλλαγή μια ποιοτικότερη, ασφαλέστερη ζωή. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα ερώτημα: Ποιο ον στον πλανήτη πιστεύετε ότι είναι εξυπνότερο; Ξέρω την απάντηση σας. Είναι: Ο άνθρωπος! Λάθος! Ο άνθρωπος είναι δημιουργικότερος αλλά όχι εξυπνότερος με βάση την πλειοψηφία του! Οι περισσότερη άνθρωποι δεν πραγματοποιούν ορισμένες ενέργειες των παραπάνω ζώων.
Όπως είπαμε, κάθε οργανισμός έχει την δικιά του μοναδική ικανότητα επιβίωσης. Ο άνθρωπος έχει την σκέψη. Ο σκεπτικισμός είναι εξαιρετικά ισχυρότερος τρόπος επιβίωσης σχετικά με των άλλων ζώων. Είμαστε όμως σε θέσει να τον χρησιμοποιήσουμε και μάλιστα όσο περισσότερο – καλύτερα μπορούμε; Δεν νομίζω. Και αυτό κάνει το συναίσθημα της απογοήτευσης μέσα μου να υπερισχύει, να κυριαρχεί όταν έρχομαι αντιμέτωπος με την απάθεια των ανθρώπων από την σημερινή πραγματικότητα. Μας έχει δοθεί χρυσάφι και εμείς το πετάμε στον κάδο τον αχρήστων. Πως είναι υπαρκτή η είσπραξη παραμυθιών ως γεγονότων για ένα τέτοιο είδος όπως ο άνθρωπος; Πως είναι υπαρκτός ο φόβος της αντιμετώπισης της πραγματικότητας και της πίστη μας σε αυτήν; Πως δεχόμαστε την εύκολη λύση κάθε δύσκολου αλλά λυμένου προβλήματος στον υποτιθέμενο Θεό που εμείς δημιουργήσαμε; Πως μπορείτε να απολαμβάνετε την μη αναγνώριση και κατανόηση των γεγονότων; Πως μπορείτε να τα γενικοποιείτε όλα λόγο του φόβου σας;
Όταν μιλάμε για πραγματικότητα μιλάμε για γεγονότα και όχι Θεωρίες οι οποίες έχουν μάλιστα απορριφτεί. Συμπεριφερόμαστε σαν μικρά παιδιά που δεν έχουν ανεπτυγμένη την αντίληψη τους. Πως γίνεται να πιστεύετε ότι ο πλανήτης μας έχει ζωή μόλις 6.000 χρόνια όταν οι αποδείξεις μας αποδεικνύουν ότι είναι 6.400.000.000 χρόνια.
Αποδεικνύεται ότι η επιλογή της δυνατότητας της σκέψεις στον άνθρωπο δεν χρησιμοποιείτε όπως θα έπρεπε. Είμαστε αδύνατη στην αποδοχή της πραγματικότητας λόγο της κακής χρήσης του φόβου μας. Είναι αδιανόητη η επιλογή της απομάκρυνσης μας από την πραγματικότητα σε ανταλλαγή την βύθιση μας στο απόλυτο σκοτάδι λόγω του ότι ο Θεός καλύπτει όλα τα ενοχλητικά μυστήρια, ανεξήγητα ερωτήματα που μας έχουν περικυκλώσει. Αυτή είναι η λάθος πάγια τεχνική σχεδόν όλων των ανθρώπων. Προσωπικά βρίσκω όλα αυτά τα ερωτήματα ανάσα και αιτία ύπαρξης επιπλέον ενδιαφέροντος στην επιστήμη. Δεν έχουμε προσπαθήσει καν να κατανοήσουμε και να ανακαλύψουμε την πραγματική ομορφιά, πολυπλοκότητα, ποικιλομορφία της πραγματικότητας. Την βρίσκουμε βαρετή και δύσκολη στην αντίληψη της. Το πρόβλημα είναι ότι τα αποτελέσματα της απόφασης μας αυτής είναι επειδή όχι απλά δεν την έχουμε αγγίξει αλλά ούτε τουλάχιστον έχουμε κοιτάξει προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε και εμείς επιτέλους την μοναδική μας ικανότητα – την σκέψη;
Γιώργος, 14 ετών
)
Σωστά τα λες! 
