Πώς και γιατί γίνατε άθεοι;

Συζητήσεις γύρω απ' την αθεΐα, και γενικά τη ζωή χωρίς θρησκεία, θεούς, και δεισιδαιμονίες.
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

Η διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ότι ενώ το αντικείμενο του έρωτα είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο το θρησκευτικό συναίσθημα απευθύνεται σε κάτι το υποθετικό (τουλάχιστον).Οι άθεοι δεν αμφισβητήσαμε ποτέ την ύπαρξη θρησκευτικού συναισθήματος μόνο την ύπαρξη του αντικειμένου-παραλήπτη αυτού του συναισθήματος.
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

Φαντάζομαι ότι ο ερωτευμένος γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα, το αντικείμενο του έρωτά του.
Μπορεί να μην το γνωρίζει τέλεια, ή όσο καλά θα ήθελε, αλλά σίγουρα το γνωρίζει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.

Είναι δικαίωμα του καθενός (και απαραίτητο), να αμφισβητεί οτιδήποτε θέλει και να δέχεται πάλι οτιδήποτε θέλει.

Το να επικαλείται όμως κάποιος την άγνοιά σου σε κάποιο "αντικείμενο", ως επιχείρημα υπερ της ανυπαρξίας του "αντικειμένου", είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που ξεπερνά "εν γένει", τα όρια (και τη διάθεση) οποιασδήποτε λογικής συζήτησης.
Το "επιχείρημα από την άγνοια" δεν υφίσταται στην λογική.
stratos
Δημοσιεύσεις: 1563
Εγγραφή: 14 Αύγ 2010 19:58
Όνομα Ιστότοπου: -

Κούρος έγραψε: Φαντάζομαι ότι ο ερωτευμένος γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα, το αντικείμενο του έρωτά του.
Μπορεί να μην το γνωρίζει τέλεια, ή όσο καλά θα ήθελε, αλλά σίγουρα το γνωρίζει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Όχι, φυσικά. Το μόνο που γνωρίζει καλύτερα είναι το ίδιο το βίωμα του έρωτα (και αυτό υπό κάποιες προϋποθέσεις αλλά ας τις αφήσουμε προς το παρόν). Το που θα το αποδώσει στην συνέχεια είναι μια διαφορετική υπόθεση, και είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να εκφράζονται λανθασμένες κρίσεις λόγο προκατάληψης.

Θεσ να μας μιλήσεις λίγο για την θρησκευτική σου εμπειρία και τους λόγους που την αποδίδεις στο αντικείμενο που την αποδίδεις ? Ενδεχομένως να σφάλλεις
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

Μου άρεσε αυτό το "όχι φυσικά".
Πολύ ξεκάθαρο και απόλυτο.

Υπονοείς κάτι για την προσωπική μου ζωή, το οποίο γνωρίζεις αλλά εγώ αγνοώ;
stratos
Δημοσιεύσεις: 1563
Εγγραφή: 14 Αύγ 2010 19:58
Όνομα Ιστότοπου: -

Προϋπέθεσα ότι είχες κάποιου είδους θρησκευτική εμπειρία. Αν δεν είχες, δεν ισχύει και το ερώτημά μου. Μένουμε απλώς στο ότι οι άνθρωποι πολλές φορές και παρά την πραγματικότητα ενός βιώματος αυταπατώνται ως προς την ερμηνεία που δίνουν σε αυτό
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

Ισχύει εν μέρει αυτό που γράφεις, αλλά όχι "συνήθως".

Συνήθως περισσότερο αυταπατώνται οι "εκτός βιώματος". Ειδικά όταν είναι προκατειλημμένοι ή ιδεολογικά αντίθετοι.
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

Φαντάζομαι ότι ο ερωτευμένος γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα, το αντικείμενο του έρωτά του.
Μπορεί να μην το γνωρίζει τέλεια, ή όσο καλά θα ήθελε, αλλά σίγουρα το γνωρίζει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Παντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα πάνω στο οποίο στηρίζεις όλο τον υπόλοιπο συλλογισμό σου.Από που προκύπτει αυτό;Ο ερωτευμένος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την εικόνα που έχει για το αντικείμενο του έρωτά του.Αυτό και μόνο.Το αν αυτή η εικόνα ή μάλλον ιδέα,ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα και δεν υπάρχει μεγαλύτερη προκατάληψη που να εμποδίζει τη γνώση από την συναισθηματική αφοσίωση,ταύτιση και εντέλει παράδοση.
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

Ω, έλα τώρα!
"παντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα".
Πραγματικά είσαι πολύ αστείος..
Τεσπα, όταν κάποτε μεγαλώσεις και ερωτευτείς, τότε σίγουρα θα καταλάβεις καλύτερα και θα συμφωνήσεις με ότι έχω γράψει.
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Κούρος έγραψε:Το να επικαλείται όμως κάποιος την άγνοιά σου σε κάποιο "αντικείμενο", ως επιχείρημα υπερ της ανυπαρξίας του "αντικειμένου", είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που ξεπερνά "εν γένει", τα όρια (και τη διάθεση) οποιασδήποτε λογικής συζήτησης.
Εχμ, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Κανείς δεν θεώρησε την άγνοια ως απόδειξη ανυπαρξίας, απλώς ως έλλειψη απόδειξης της ύπαρξης. ;)

Όσοι έχουν το βίωμα του θρησκευτικού συναισθήματος, θεωρούν αυτό το βίωμα ως απόδειξη της ύπαρξης του αντικειμένου του συναισθήματός τους.

Το να επικαλείσαι το συναίσθημά σου ως προς μια έννοια ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης μιας οντότητας που ταυτίζεται με υτήν την έννοια, ξεπερνά τα όρια οποιασδήποτε λογικής συζήτησης. :)

Αυτό είναι που λένε οι προλαλήσαντες.

Στα περί έρωτος και άγνοιας:

Ο Γιατρός μας είναι μωρό ακόμη, αλήθεια. Εγώ όμως που σαν μεγάλη έχω ερωτευτεί, μπορώ να πω ότι ο έρως δεν συνέβαλε στο παραμικρό στο να αποκτήσω γνώση του αντικειμένου του έρωτός μου. Γνώση περί του ερωτικού βιώματος, ναι - περί του αντικειμένου που ενέπνευσε το βίωμα, όχι.

Η γνώση αποκτάται με παρατήρηση και λογική ανάλυση, όχι με συναισθηματική προσέγγιση. Η συναισθηματική προσέγγιση χρησιμεύει στο σχετίζεσθαι, όχι στο γιγνώσκειν (και μπορεί κανείς να σχετιστεί θαυμάσια με κάτι το ανύπαρκτο - αρκεί να το βιώνει ως υπαρκτό με τη φαντασία του).
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
Αναρχος
Δημοσιεύσεις: 4450
Εγγραφή: 26 Φεβ 2011 10:45
Όνομα Ιστότοπου: www.dalani.blogspot.com

Ο Κούρος αμφισβητεί, προφανώς, τις εκφράσεις: «κεραυνοβόλος έρως» ή «έρως με την πρώτη ματιά»...
Συνήθως ο έρως υπάρχει όσο δεν υπάρχει σαφής γνώσις του αντικειμένου. Μετά... έρχεται το ξενέρωμα...
No gods, no masters
Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο. Τάσος Λειβαδίτης
Ἄφοβον ὁ θεός, ἀνύποπτον ὁ θάνατος· καὶ τ’ ἀγαθὸν μὲν εὔκτητον, τὸ δὲ δεινὸν εὐκαρτέρητον.
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

Ο Γιατρός μας είναι μωρό ακόμη, αλήθεια.
[youtube]QhSDPqXiqwM[/youtube]
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

AoratiMelani έγραψε:
Κούρος έγραψε:Το να επικαλείται όμως κάποιος την άγνοιά σου σε κάποιο "αντικείμενο", ως επιχείρημα υπερ της ανυπαρξίας του "αντικειμένου", είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που ξεπερνά "εν γένει", τα όρια (και τη διάθεση) οποιασδήποτε λογικής συζήτησης.
Εχμ, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Κανείς δεν θεώρησε την άγνοια ως απόδειξη ανυπαρξίας, απλώς ως έλλειψη απόδειξης της ύπαρξης. ;)

1)Όσοι έχουν το βίωμα του θρησκευτικού συναισθήματος, θεωρούν αυτό το βίωμα ως απόδειξη της ύπαρξης του αντικειμένου του συναισθήματός τους.

Το να επικαλείσαι το συναίσθημά σου ως προς μια έννοια ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης μιας οντότητας που ταυτίζεται με υτήν την έννοια, ξεπερνά τα όρια οποιασδήποτε λογικής συζήτησης. :)

Αυτό είναι που λένε οι προλαλήσαντες.

2)Στα περί έρωτος και άγνοιας:

Ο Γιατρός μας είναι μωρό ακόμη, αλήθεια. Εγώ όμως που σαν μεγάλη έχω ερωτευτεί, μπορώ να πω ότι ο έρως δεν συνέβαλε στο παραμικρό στο να αποκτήσω γνώση του αντικειμένου του έρωτός μου. Γνώση περί του ερωτικού βιώματος, ναι - περί του αντικειμένου που ενέπνευσε το βίωμα, όχι.

Η γνώση αποκτάται με παρατήρηση και λογική ανάλυση, όχι με συναισθηματική προσέγγιση. Η συναισθηματική προσέγγιση χρησιμεύει στο σχετίζεσθαι, όχι στο γιγνώσκειν (και μπορεί κανείς να σχετιστεί θαυμάσια με κάτι το ανύπαρκτο - αρκεί να το βιώνει ως υπαρκτό με τη φαντασία του).
1)Αν και δεν αναφέρθηκα στο "βίωμα του θρησκευτικού συναισθήματος", αλλά στο "θρησκευτικό βίωμα", θα σου εξηγήσω τη δική μου οπτική και στα δύο.

# εφόσον ο κάθε άνθρωπος αναπαύεται βιώνοντας το θρησκευτικό του συναίσθημα, δεν μου πέφτει κανένας λόγος να του κάνω υποδείξεις για αυτό που αυτός έχει το προνόμιο να βιώνει και εγώ είμαι ανίκανος να βιώσω.
Αν επιμένω να του κάνω τον έξυπνο, αυτό δείχνει κομπλεξισμό, μικροψυχία και τελικά ανοησία εκ μέρους μου.

# αν το (σπανιότερο) θρησκευτικό βίωμα (όχι το συναίσθημα, αλλά το βίωμα), έχει να κάνει με μαρτυρίες ανθρώπων που δεν τους γνωρίζω, τότε πάλι είναι κάτι που δεν με αφορά, ούτε με προβληματίζει, ούτε και έχει κάποια βάση στην κριτική ή την διαλεκτική μου. Δεν ξέρω, δεν με αφορά, συγνώμη δεν θα πάρω. Αν όμως το βίωμα αφορά ανθρώπους που γνωρίζω καλά, τότε το πράγμα αλλάζει. Δεν μπορώ να συνεχίσω να σφυρίζω αδιάφορα. Και αν το βίωμα συνέβει σε εμένα, τότε θα το δω ως την ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να το ψάξω και να συνεχίσω να το ψάχνω ακόμα και για όλη τη ζωή μου.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι λειτουργούμε, ασχέτως αν δείχνουμε κάτι άλλο.
Γιαυτό και η πίστη, δεν είναι ούτε μόνιμη ούτε στατική.
Θρήσκοι γίνονται άθεοι και άθεοι γίνονται θρήσκοι, κατά τη διάρκεια της ζωής τους.


2)Ωστόσο, ποιός έχει περισσότερη άγνοια περί του αντικειμένου που ενέπνευσε το βίωμά σου, εσύ ή εγώ που αγνοώ εντελώς την ύπαρξη του αντικειμένου;
Προφανώς εγώ.
Το βλέπεις τώρα;
Μου μιλάς για κάτι που αγνοώ παντελώς και δεν με ενδιαφέρει καν να γνωρίσω. Αν θέλεις μάλιστα μπορώ να τρολάρω υποστηρίζοντας ότι το "αντικείμενό" σου, δεν υπάρχει πραγματικά, αλλά είναι ένας φανταστικός σου φίλος και να επιμείνω απόλυτα σ'αυτό. Πίστεψέ με, αν δεν το θέλω, θα σου είναι αδύνατον να με πείσεις ότι κάποτε ερωτεύτηκες στα αλήθεια.

Εσύ όμως ερωτεύτηκες, έτσι δεν είναι; ;)
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

εφόσον ο κάθε άνθρωπος αναπαύεται βιώνοντας το θρησκευτικό του συναίσθημα, δεν μου πέφτει κανένας λόγος να του κάνω υποδείξεις για αυτό που αυτός έχει το προνόμιο να βιώνει και εγώ είμαι ανίκανος να βιώσω.
Όμως αν αυτός ο άνθρωπος ή κάποιος άλλος επιλέξει να πάει πέρα από το προσωπικό,εσωτερικό γεγονός του θρησκευτικού του αισθήματος ή και βιώματος και καταστήσει το εν λόγω βίωμα αντικείμενο του δημόσιου διαλόγου (και παραιτούμενος έτσι από τον αυστηρά προσωπικό χαρακτήρα του βιώματος και προσπαθώντας να προβάλλει το βίωμα/συναίσθημά του ως υπαρξιακό ισχυρισμό καθολικής αξίας και αποδοχής) τότε έχω και εγώ το δικαίωμα να εκφέρω τις κρίσεις του πάνω στους ισχυρισμούς του.
Επιπλέον δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει "εγώ είμαι ανίκανος να βιώσω" λες και πρόκειται για κάποιο είδος κουσούρι το να μην μπερδεύεις τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες σου με την πραγματικότητα.
Ωστόσο, ποιός έχει περισσότερη άγνοια περί του αντικειμένου που ενέπνευσε το βίωμά σου, εσύ ή εγώ που αγνοώ εντελώς την ύπαρξη του αντικειμένου;
Προφανώς εγώ.
Το βλέπεις τώρα
Όχι.Στο βαθμό που το αντικείμενο που ενέπνευσε το βίωμά σου μπορεί να περιγραφεί από τη γλώσσα αποκτά ιδιότητες εν δυνάμει αντικειμενικές που υπόκεινται σε εμπειρικό έλεγχο.Το βίωμά σου μιλά περισσότερο για τον εαυτό του παρά για για το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται.Επιπλέον υποθέτεις ότι ο άθεος και αγνοεί πλήρως την έννοια του θεού και δογματικά αδιαφορεί γι'αυτό.Μέγα λάθος.Οι περισσότεροι από μας εδώ έχουν αναρωτηθεί για την έννοια του θεού πολύ περισσότερο από τον μέσο θρήσκο.Θα έλεγα εξίσου ίσως και περισσότερο με τους βαθιά θρησκευόμενους. Και λέω περισσότερο διότι έχουμε θέσει και ένα ερώτημα παραπάνω, ένα ερώτημα που οι αφοσιωμένοι θεολόγοι και οι "γεροντάδες" συνήθως δεν κάνουν: Βρε μπας και κάνω λάθος;
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Κούρος έγραψε:Εσύ όμως ερωτεύτηκες, έτσι δεν είναι; ;)
Ναι.

Γεγονός το οποίο
1. δεν μας λέει τίποτε για το αντικείμενο του έρωτός μου (ούτε καν αν υπήρξε πραγματικά),
2. θα μπορούσε να διαπιστωθεί αντικειμενικά αν κάποιος είχε μετρήσει τις ορμόνες και τους νευροδιαβιβαστές μου εκείνη τη στιγμή.

Όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει: το βίωμα είναι γεγονός και μπορούμε να το διαπιστώσουμε, το αντικείμενο που υποτίθεται ότι εμπνέει το βίωμα δεν γνωρίζουμε αν είναι υπαρκτό και το ίδιο το βίωμα από μόνο του δεν αρκεί για να το διαπιστώσουμε. :)
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
Κούρος
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 23 Νοέμ 2014 17:29
Όνομα Ιστότοπου: -

Ακριβώς.
Τώρα συμφωνούμε απόλυτα καλή μου.
Δεν "μας" λέει, τίποτα, εσένα όμως σου είπε (και εύχομαι να σου λέει ακόμα) πάρα πολλά. ;)
Θεόφιλος
Δημοσιεύσεις: 1177
Εγγραφή: 22 Αύγ 2011 17:14
Όνομα Ιστότοπου: -

Γιατρος Του Ικα έγραψε:Η διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ότι ενώ το αντικείμενο του έρωτα είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο το θρησκευτικό συναίσθημα απευθύνεται σε κάτι το υποθετικό (τουλάχιστον).Οι άθεοι δεν αμφισβητήσαμε ποτέ την ύπαρξη θρησκευτικού συναισθήματος μόνο την ύπαρξη του αντικειμένου-παραλήπτη αυτού του συναισθήματος.
εκτός κι αν το συναίσθημα προέρχεται από πλατωνικό έρωτα. τότε το συναίσθημα είναι ίδιο, νομίζεις πως σε αγαπάει επειδή εσύ αγαπάς. και στο θρησκευτικό συναίσθημα ακριβώς το ίδιο συμβαίνει. νομίζεις πως σε αγαπά και σε προστατεύει επειδή κι εσύ αυτό πιστεύεις. μόνο που στον πλατωνικό ξυπνάς μια ωραία πρωία και βλέπεις τον έρωτα σου με άλλο σύντροφο ενώ στην θρησκεία αν είσαι πιστός δεν θα απογοητευτείς ποτέ ότι κι αν πάθεις αν νομίζεις πως όλα γίνονται από την αγάπη που σου έχει το αντικείμενο του θρησκευτικού σου συναισθήματος.
Θεόφιλος
Δημοσιεύσεις: 1177
Εγγραφή: 22 Αύγ 2011 17:14
Όνομα Ιστότοπου: -

Κούρος έγραψε:
1)Όσοι έχουν το βίωμα του θρησκευτικού συναισθήματος, θεωρούν αυτό το βίωμα ως απόδειξη της ύπαρξης του αντικειμένου του συναισθήματός τους.

Το να επικαλείσαι το συναίσθημά σου ως προς μια έννοια ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης μιας οντότητας που ταυτίζεται με υτήν την έννοια, ξεπερνά τα όρια οποιασδήποτε λογικής συζήτησης. :)




Η γνώση αποκτάται με παρατήρηση και λογική ανάλυση, όχι με συναισθηματική προσέγγιση. Η συναισθηματική προσέγγιση χρησιμεύει στο σχετίζεσθαι, όχι στο γιγνώσκειν (και μπορεί κανείς να σχετιστεί θαυμάσια με κάτι το ανύπαρκτο - αρκεί να το βιώνει ως υπαρκτό με τη φαντασία του)

1)Αν και δεν αναφέρθηκα στο "βίωμα του θρησκευτικού συναισθήματος", αλλά στο "θρησκευτικό βίωμα", θα σου εξηγήσω τη δική μου οπτική και στα δύο.

# εφόσον ο κάθε άνθρωπος αναπαύεται βιώνοντας το θρησκευτικό του συναίσθημα, δεν μου πέφτει κανένας λόγος να του κάνω υποδείξεις για αυτό που αυτός έχει το προνόμιο να βιώνει και εγώ είμαι ανίκανος να βιώσω.
Αν επιμένω να του κάνω τον έξυπνο, αυτό δείχνει κομπλεξισμό, μικροψυχία και τελικά ανοησία εκ μέρους μου..

αν το βίωμα συνέβει σε εμένα, τότε θα το δω ως την ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να το ψάξω και να συνεχίσω να το ψάχνω ακόμα και για όλη τη ζωή μου.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι λειτουργούμε, ασχέτως αν δείχνουμε κάτι άλλο.
Γιαυτό και η πίστη, δεν είναι ούτε μόνιμη ούτε στατική.
Θρήσκοι γίνονται άθεοι και άθεοι γίνονται θρήσκοι, κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
θρησκευτικό συναίσθημα, και βίωση θρησκευτικού συναισθήματος. η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο και η μόνη λέξη που τα ξεχωρίζει είναι η ''βίωση'' που δείχνει πιο έντονη και πιο ενεργή την αίσθηση αυτού του συναισθήματος μέσα από κάποια δραστηριότητα προφανώς, π.χ.εξομολόγηση, παρακολούθηση θείας λειτουργίας, αναστενάρια, έκσταση σε τελετουργικό χορό, κ.τ.λ. που υπάρχει σε πολλές θρησκείες αυτό όμως δεν μας λέει κάτι όπως αναφέρεις και εσύ παραπάνω. το μόνο που καταλαβαίνω από όλη την συζήτηση είναι πως οι άνθρωποι κάνουν ορισμένες επιλογές με το τι θα πιστέψουν και τι όχι αυτό είναι κάτι βέβαιο αναλόγως με την ψυχολογική κατάσταση και τον κοινωνικό περίγυρο του ατόμου και τι επιρροές είχε από αυτόν.
μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η έρευνα για τέτοια άτομα παίρνει ψυχολογική ανάλυση και όχι θρησκευτική.
Άβαταρ μέλους
Moustarditsa
Δημοσιεύσεις: 289
Εγγραφή: 29 Ιαν 2015 10:28
Όνομα Ιστότοπου: -

Θα ήθελα να διαβάσω τις προηγούμενες απαντήσεις αλλά είναι 18 σελίδες... Οπότε τσουπ σφήνα με τη δική μου ιστορία.

Γεννήθηκα σε μια ψευτοθρήσκα οικογένεια. Τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δηλαδή που κάνουν το σταυρό τους όταν δουν εκκλησία και πάνε 10 λεπτά να πάρουν το Φως στην ανάσταση.
Στο νηπιαγωγείο είχα μια δασκάλα με απόσπαση από το κατηχητικό, μανίκι ως τον καρπό, μουστάκι και στρωτό παπούτσι από το φαρμακείο, που μας έκανε καθημερινά προπαγάνδα. Φιλούσε μόνο τα παιδάκια που φορούσαν σταυρό, μας έλεγε για την εκκλησία της Κυριακής, την κόλαση, τον παράδεισο και τι μεγάλη αμαρτία είναι να πετάμε φαγητό. Πέρα από τον φόβο που μου προκάλεσε για το μέλλον των γονιών μου (που διαγραφόταν πολύ αμαρτωλό) μου δημιούργησε και πολλά κόμπλεξ που μου πήραν χρόνια ολόκληρα να τα ξεπεράσω. Αν ήταν σήμερα δασκάλα, θα σάπιζε σίγουρα στη φυλακή.
Έλεγα τις ανησυχίες μου στη μάνα μου "Γιατί εμείς δεν πάμε εκκλησία;" και μου απαντούσε "Δε μας χέζει κι η Σταματούλα;" κι έτσι πέρασα την παιδική μου ηλικία ψευτοπιστεύοντας κι εγώ ότι υπάρχει θεός αλλά δεν το ανέλυα παραπάνω. Καλού-κακού όμως πρόσεχα μην μουτζώσω προς τον ουρανό. :roll:

Στα 11 μου σκοτώνεται ο πατέρας μου σε τροχαίο. Η εξήγηση που μου έδωσαν οι συγγενείς ήταν "Ήταν πολύ καλός άνθρωπος κι ο θεούλης τον ήθελε κοντά του". Εκεί μπήκαν οι πρώτοι ψύλλοι στ' αυτιά μου. Τι εγωιστής θεός είναι αυτός που αφήνει 2 παιδιά χωρίς πατέρα; Και πόσο παρτάκιας είναι που παίρνει τους καλούς κοντά του για να έχει ωραία παρέα αλλά αφήνει να ζουν πατεράδες που κακοποιούν τα παιδιά τους;
Ταυτόχρονα κάνει μια τεράστια μεταστροφή η μάνα μου. Αρχίζει να κάνει παρέα με άλλες χήρες που γνωρίζει στο νεκροταφείο, αναρωτιούνται για τη μετά θάνατον ζωή κι αν είναι καλά "εκεί πάνω" ο άντρας τους. Δεν χάνει εκκλησιασμό, φέρνει πρόσφορα στο σπίτι, λιβανίζει, ανάβει καντήλια, μας φοράει σταυρούς, μας βάζει να προσευχόμαστε και γεμίζει το σπίτι εικονίσματα και θρησκευτικά βιβλία. Διαβάζω αρκετά από αυτά και χωρίς να το καταλάβω αρχίζω να ζω μέσα στον απόλυτο φόβο. Νιώθω πνεύματα στην πλάτη μου, σκιές πάνω από το κρεβάτι μου, μέχρι και δικιά μου προσευχούλα είχα βγάλει που την έλεγα από μέσα μου μερικές χιλιάδες φορές τη μέρα για να με προστατεύει από τα δαιμόνια.
Ένα καλοκαίρι τρώω την απόλυτη φρίκη γιατί έχω πειστεί ότι ο αδελφός μου είναι ο Αντίχριστος. Είναι "αλαφροϊσκιωτος" κι "επιρρεπής στο δαιμονισμό" όπως λένε όλες οι θειάδες, επειδή τρομάζει εύκολα και παραμιλάει στον ύπνο του (όλοι παραμιλάμε και υπνοβατούμε στην οικογένεια, αλλά ο μικρός το είχε πάει σε άλλο επίπεδο). Ταυτόχρονα έχω διαβάσει και το βιβλιαράκι για το Χάραγμα, που λέει ότι ο Αντίχριστος θα ενηλικιωθεί στις 6-6-96 και κολλάει το μυαλό μου, παρόλο που ο αδελφός μου έχει γενέθλια 6/7 και το 1996 θα έκλεινε τα 16, εγώ έχω σκαλώσει ότι είναι ο Αντίχριστος και σκεφτόμουν πώς θα του ξυρίσω το κεφάλι να δω αν έχει τατουάζ το 666. Όταν επιτέλους ξεκόλλησα, κατάλαβα πόσο εύκολα παίζουν με το φόβο όλα αυτά τα φυλλαδιάκια. Η μάνα μου πάλι ακάθεκτη, να αρνείται πεισματικά να βγάλει κάρτα αναλήψεων επειδή έχει τη μαγνητική ταινία που "άμα τη βάλεις πάνω σε ένα ποτήρι νερό διαγράφει το 666", να βλέπει θαύματα παντού και να μας διηγείται βίους αγίων βουρκώνοντας. Άρχισα να βλέπω ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτή τη θρησκεία, όλα έχουν ένα δαίμονα από πίσω; Κι ένα θεό να σε κοιτάει και να σε προστατεύει να μη σε πιτσιλίσει το λάδι όταν τηγανίζεις αλλά κοιτούσε αλλού όταν η νταλίκα ερχόταν κατά πάνω σου;
Το τρίτο καρφί στο φέρετρο της θρησκείας το έβαλε το ίδιο το μάθημα των θρησκευτικών. Και συγκεκριμένα εκείνο το κεφάλαιο για τις δεισιδαιμονίες που έλεγε ότι η Εκκλησία δε δέχεται ούτε το ξεμάτιασμα, ούτε το "χτύπα ξύλο", ούτε το "δάγκωσε τη γλώσσα σου". Άρχισα σταδιακά να κόβω όλες αυτές τις πρακτικές αλλά παρέσυραν μαζί τους και το "κάνε το σταυρό σου", "ο θεός να μας φυλάει", "και στου θεού τ' αυτί". :whistle:
Μετά η πορεία ήταν προβλέψιμη: Άρχισα να ασχολούμαι πιο πολύ με επιστημονικά θέματα, έψαχνα φυσικές εξηγήσεις σε διάφορα φαινόμενα, άρχισα να βλέπω ντοκιμαντέρ και κατάλαβα ότι ο Χριστιανισμός δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Δωδεκαθεϊσμό των αρχαίων Ελλήνων (αν και εκείνοι τουλάχιστον έδωσαν ανθρώπινες αδυναμίες στους θεούς τους) ή τους αρχαιότερους λαούς που λάτρευαν τον ήλιο, τον αέρα και έπεφταν στα γόνατα κάθε φορά που μπουμπούνιζε.

Για αρκετά χρόνια απλά έλεγα "δεν πιστεύω" και δεν ασχολιόμουν παραπάνω. Μέχρι που μια άσχετη δημοσίευση στο facebook έδινε την ομάδα "Έλληνες Άθεοι και Αγνωστικιστές", μπήκα και από τότε δεν έχω σταματήσει να αυτοχαστουκίζομαι με αυτά που βλέπω. Άρχισα να διαβάζω και τη Βίβλο και πλέον σκέφτομαι να οργανωθώ λίγο πιο σοβαρά στο θέμα διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους μπας και γλυτώσει κανένα παιδάκι και δεν περάσει ό,τι πέρασα εγώ. :oops:
Άβαταρ μέλους
tasos_didymoteicho
Δημοσιεύσεις: 9010
Εγγραφή: 30 Δεκ 2010 15:59
Όνομα Ιστότοπου: -

:text-goodpost:
Παρ' όλα αυτά κάνε ένα άλλον λογαριασμό στο φβ, κι εκεί καλά είναι. Πού θα μου πας, δε, δεν θα σε ψήσω κάποτε για διαχείριση; :mrgreen:
"Του είχαν δείξει την ασημαντότητα και τη φτηνή κενότητα των μικρών θεών της γης, με τα κακομοίρικα ανθρώπινα ενδιαφέροντά τους και τις διασυνδέσεις τους –τα μίση, τους θυμούς, τις αγάπες και τις ματαιοδοξίες τους– τη λαχτάρα τους να τους υμνούν και να θυσιάζουν σ' αυτούς, και την απαίτησή τους να τους πιστεύουν, κάτι άκρως αντίθετο με τη λογική και τη Φύση."
"Through the Gates of the Silver Key" By H. P. Lovecraft (with E. Hoffmann Price)
Άβαταρ μέλους
apeleytheros
Δημοσιεύσεις: 10181
Εγγραφή: 09 Δεκ 2010 18:12
Όνομα Ιστότοπου: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
Επικοινωνία:

:text-goodpost: μουσταρδίτσα.
Επιστήμη: Συστηματική μελέτη των δεδομένων προς εξαγωγή συμπερασμάτων. ( δεδομένα --> συμπεράσματα )
      • ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ.
_______________________________
Blog: Απελευθέρωση από τα δεσμά!
Απάντηση