Λόγος περί αθεΐας κι ελληνική πραγματικότητα

Εδώ μεταφέρονται τα ανενεργά θέματα. Ανενεργά θεωρούνται τα θέματα στα οποία έχει να γίνει ανάρτηση πάνω από 3 μήνες.
Άβαταρ μέλους
karakitsossecurity
Δημοσιεύσεις: 1407
Εγγραφή: 27 Απρ 2009 14:09
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

@ntoremy

μια φίλη μου παιδοχειρουργός και αρκετά έμπειρη είναι με το ανιψάκι της 2 χρονών στο τραπέζι και τρώνε, το μικρό καταπίνει ένα σταφύλι και αρχίζει και πνίγεται. Αρχίζει της λαβές τα έτσι τα αλλιώς και να μην γίνεται τίποτα. Στο τέλος γυρνάει στους γονείς της και λέει μαμά μπαμπά κάντε κάτι σας παρακαλώ. Ακούγεται τόσο αστείο αλλά οι περισσότεροι έτσι κάνουμε. Και εγώ μαμά και μπαμπά λέω στα δύσκολα.
Boards don't hit back "Bruce Lee, Enter The Dragon"
Άβαταρ μέλους
aristotelis_1
Δημοσιεύσεις: 4670
Εγγραφή: 31 Αύγ 2009 15:33
Όνομα Ιστότοπου: -

δε το θεορω αστειο οταν πνιγεσαι η οταν παθαινεις κατι και τρομαζεις τους γονεις δε φωναζεις?
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΕΙ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΑΡΗΣ
Άβαταρ μέλους
mpamiatzis
Δημοσιεύσεις: 994
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2009 00:47
Όνομα Ιστότοπου: μαθήματα σκέψης
Επικοινωνία:

Ιοκάστη έγραψε:
Δεν γίνεται να κρατήσει κάποιος ό,τι του αρέσει από μια θρησκεία και να απορρίψει τα υπόλοιπα. Το πακέτο πάει όλο μαζί, ή το δέχεσαι όλο ή το απορρίπτεις όλο.
εγω θελω να κρατησω: την μαγειριτσα, τα πυροτεχνιματα, τα κουλουμα, τα καρναβαλια και κατι αλλα ψιλα που τωρα δεν θυμαμε
http://mpamiatzis.blogspot.com
Οι μέρες αποφράδες με ξόρκισαν παπάδες
κι αμαρτωλό με βγάλανε και βλάσφημο
Κι εγώ να καταπίνω Τιτανικός θα γίνω
να σας βυθίσω στο στερνό μου χάσιμο
Ότι ενθάδε κείμεθα Ο ξείν' αγγέλειν
κι απολωλότες είμεθα απ' την αγέλην
Άβαταρ μέλους
ntoreMy
Δημοσιεύσεις: 235
Εγγραφή: 26 Απρ 2009 12:53
Όνομα Ιστότοπου: -

Μπαμιατζή... τα μελομακάρονα και την βασιλόπιτα την επομένη παπάρα στον καφέ με γάλα...και δεν θα ξεχάσω ποτέ τα κάλαντα. Είναι ξημέρωμα και σου χτυπάει το πιτσιρίκι την πόρτα. Μερικές φορές σε σπαστά ελληνικά, βάζει στο fast forward την funky, short version του παραδοσιακού τραγουδιού κι εσύ με τις μπιτζάμες προσπαθείς να μην λυθείς στα γέλια. Αυτό μου έχει λείψει... Αυτό που με ξενερώνει λοιπόν έχει ως εξής.

Δεν γίνεται αυτά τα όμορφα παραδοσιακά έθιμα να τα τηρούμε ως απλά ελληνικά και να μην τα συνδέουμε με την θρησκεία; Τώρα πολύ αργά, αλλά πάντα αυτό με νευρίαζε. Το ελληνικό εορτολόγιο είναι περιορισμένο σε 2 ειδών εορτασμούς. Εθνικοπολεμικής φύσης και θρησκευτικής... με λαμπρή εξαίρεση την πρωτομαγιά και την πρωταπριλιά και αυτό μάλλον λόγω αλλοδαπής επιροής. Δεν είμαι σίγουρη.

Πάντως κρίμα. Έχουμε τόσα, όμορφα θέματα τα οποία θα μπορούσαν να εορταστούν, όπως η άνοιξη, ο τρύγος... Γενικά η ελληνική ζωή έξω από τα σύνορα της Αθήνας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την γη. Γιατί λοιπόν δεν υπάρχει μια εορτή σε εθνικό επίπεδο όπως υπήρχαν τα Δημήτρια; Τα τελευταία χρόνια κάτι γίνεται με τα "Διονύσιο" και αν θυμάμαι καλά έγινε μια απόπειρα για "Δημήτρια"... αλλά δεν έχω και τις καλητερες πηγές.

Καρακίτσος μεγάλη αλήθεια για τους γονείς. Στη τελική Είναι δημουργοί μας με πολύ φυσικές, επιστημονικά αποδεδειγμένες και επίπονες διαδικασίες. Και σαν την Ελληνίδα μαμά έχω να δηλώσω καμιά άλλη στον κόσμο... Το σούσι του παιδιούυυυυυ :D :D :D :D :D
Και ες αύριον τα σπουδαία...
Άβαταρ μέλους
AoratiMelani
Δημοσιεύσεις: 16164
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
Επικοινωνία:

Δεν νομίζω ότι λέγοντας θεέ μου και χριστέ μου και βόηθα παναγιά μου σε μια δύσκολη στιγμή αυτό σημαίνει ότι ξαφνικά έγινες πιστός και κατά βάθος είσαι υποκριτής και δεν είσαι άθεος. Αυτές είναι τυποποιημένες εκφράσεις, είναι κλισέ, δεν σημαίνουν αυτό που λένε, δηλώνουν απλώς μια συναισθηματιή κατάσταση.

Σκεφτείτε λίγο: πώς μαθαίνουμε το νόημα μιας λέξης; Όταν είμαστε μωρά ακόμη, βλέπουμε αντικείμενα, ακούμε τα ονόματά τους, και τα συσχετίζουμε. Τι γίνεται όμως με τις αφηρημένες έννοιες; Ακόμη περισσότερο, τι γίνεται με τις φράσεις κλισέ, οπως αυτές που αναφέραμε πριν; Δεν συσχετίζονται με αντικειμενα, αλλά με συναισθήματα. Ακούμε κάποιον να λέει μια λέξη ή μια φράση σε ένα συγκεκριμένο συγκινησιακό πλαίσιο, και την συνδέουμε με το συγκεκριμένο πλαίσιο. Ακούγοντας τη μάνα μας να λέει "βόηθα παναγιά μου" μια, δυο, τρεις, πέντε, δέκα φορές, όταν είναι σε δύσκολη στιγμή συναισθηματικά, εμπεδώνουμε ότι αυτό είναι μια φράση που λέμε σε τέτοιες στιγμές. Δεν σκεφτόμαστε την παναγιά, δεν σκεφτόμαστε τίποτα, απλά συνδεόμαστε υποσυνείδητα με όλες εκείνες τις στιγμές που βιώσαμε το ίδιο συναίσθημα και ακούσαμε την ίδια φράση.

Εγώ όταν γεννούσα, τα είχα δει όλα, και το χριστό φαντάρο και την παναγιά αρχιστράτηγο, βλαστημούσα, παρακαλούσα, έβριζα θεούς και δαίμονες. Η μαία μου είπε μετά ότι φώναζα "μανούλα μου" και "παναγίτσα μου". Το ίδιο θα μου έκανε να φώναζα και "ήρα μου" ή "εστία μου" ή "βράσε ρύζι" ή "κλάφτα χαράλαμπε". Δεν σκεφτόμουν ούτε τη μάνα μου, ούτε την παναγία. Απλά είναι εκφράσεις που έχω ακούσει άλλους να λένε σε αντίστοιχες περιστάσεις.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Άβαταρ μέλους
Comte de Toulouse
Δημοσιεύσεις: 3960
Εγγραφή: 11 Μαρ 2009 13:32
Όνομα Ιστότοπου: Comte de Toulouse
Τοποθεσία: 7-
Επικοινωνία:

mpamiatzis έγραψε:εγω θελω να κρατησω: την μαγειριτσα, τα πυροτεχνιματα, τα κουλουμα, τα καρναβαλια και κατι αλλα ψιλα που τωρα δεν θυμαμε
Κίτρινη κάρτα στον μπαμιατζή. Τα καρναβάλια είναι παλιό ειδωλολατρικό έθιμο, και ως τέτοιο η επίσημη εκκλησία δεν το σαπορτάρει, το κατακρίνει.
Pluralitas non est ponenda sine neccesitate
Άβαταρ μέλους
ntoreMy
Δημοσιεύσεις: 235
Εγγραφή: 26 Απρ 2009 12:53
Όνομα Ιστότοπου: -

Η Μελάνη έχει κάποιο δίκιο...
Αλλά δεν μου αρέσει όταν έχω αναφωνήσει ω θεέ μου και στην ουσία... τίποτα!
Αισθάνομαι σαν να λέω... ω σφουγγαρίστρα μου. Μά δεν μου βγαίνει!
Και ες αύριον τα σπουδαία...
Άβαταρ μέλους
aristotelis_1
Δημοσιεύσεις: 4670
Εγγραφή: 31 Αύγ 2009 15:33
Όνομα Ιστότοπου: -

+1 στην μελανι, και υπερ σε ολα τα εθιματα τον εορτον
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΕΙ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΑΡΗΣ
Άβαταρ μέλους
psyche
Δημοσιεύσεις: 90
Εγγραφή: 17 Αύγ 2009 14:29
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: αθήνα

AoratiMelani έγραψε:Δεν νομίζω ότι λέγοντας θεέ μου και χριστέ μου και βόηθα παναγιά μου σε μια δύσκολη στιγμή αυτό σημαίνει ότι ξαφνικά έγινες πιστός και κατά βάθος είσαι υποκριτής και δεν είσαι άθεος. Αυτές είναι τυποποιημένες εκφράσεις, είναι κλισέ, δεν σημαίνουν αυτό που λένε, δηλώνουν απλώς μια συναισθηματιή κατάσταση.
Έχεις απόλυτο δίκιο! Και εγώ καμία φορά λέω το "Αχ Παναγιά μου" και μετά λέω "λέμε τώρα" ή "τρόπος του λέγειν" :P
The finality of death is the coldest truth one must face. Religion makes the perfect distraction.
Άβαταρ μέλους
aristotelis_1
Δημοσιεύσεις: 4670
Εγγραφή: 31 Αύγ 2009 15:33
Όνομα Ιστότοπου: -

ε ναι δε πειραζει αυτο, ασχετο μετα την ναταλια δραγουμη και ο ηθοποιος μηνας χατσισαβας δυλοσε δημωσιος αθεος
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΕΙ ΘΕΟΣ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΑΡΗΣ
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

mpamiatzis έγραψε:εγω θελω να κρατησω: την μαγειριτσα, τα πυροτεχνιματα, τα κουλουμα, τα καρναβαλια και κατι αλλα ψιλα που τωρα δεν θυμαμε
Υπάρχει και νήμα κάπου σχετικά με την παράδοση και κατά πόσο χρησιμεύει. Συμφωνώ με το πνεύμα του Μπαμιατζή: όπως ο χριστιανισμός ξεκίνησε να ζει πατώντας στο υπάρχον πολιτισμικό υλικό και μπαίνοντας στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, έτσι και η αθεΐα θα καθιερωθεί ως επιλογή εφόσον δέσει με τις διάφορες πτυχές της ζωής μας δηλ. εφόσον μάθουμε να ζούμε, να γιορτάζουμε και να θρηνούμε σε κοσμικά πλαίσια, χωρίς να έχουμε ανάγκη κάποιο θεό.

Λίγα πράγματα έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, αυτό που έχω διαπιστώσει από συζητήσεις με άθεους εδώ αλλά και στην πραγματική ζωή είναι ότι σε σημαντικό ποσοστό οι άθεοι είναι αντιχριστιανοί ή γενικά αντίθρησκοι (sic) και να περιφρονούν λέξεις όπως "πνευματικότητα", "παρηγοριά" και άλλες παρόμοιες. Μιλάω για ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΘΕΩΝ, όχι για όλους και οπωσδήποτε δεν ισχυρίζομαι ότι έστω αυτή η μερίδα είναι κακοί και μοχθηροί άνθρωποι οπότε όσοι θρήσκοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές μην κάνετε το λάθος να πάρετε τα λόγια μου ως "επιχείρημα".

Θα πει κανείς "αφού ζούμε σε θρήσκο περιβάλλον, τι θες να είμαστε;". Ναι, δε λέω, κάποια βήματα προς την αποδοχή της αθεΐας προϋποθέτουν λίγο ή πολύ σύγκρουση με τους θρησκευόμενους (πχ το ζήτημα του θρησκευτικού όρκου) αλλά πέραν τούτου δεν προβάλλουμε κάτι θετικό, έλλειψη που έχει διαπιστωθεί και σε άλλες συζητήσεις σε αυτό το χώρο συζήτησης και την έχω αναφέρει και σε παλαιότερες αναρτήσεις, θεωρώ όμως το ζήτημα σημαντικό και το επαναφέρω.

Κλασικό παράδειγμα είναι οι μεγάλες γιορτές. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά την ανησυχία των θρήσκων για την "εμπορευματοποίηση" των γιορτών και την απώλεια της "κατάνυξης" που προτείνει η εκκλησία γι' αυτές τις μέρες. Αυτό που συμβαίνει κατά τη γνώμη μου είναι ότι
πρώτον ζούμε σε μια οικονομία της αγοράς άρα λογικό είναι στις γιορτές που οι άνθρωποι παίρνουν (τελοσπάντων, έπαιρναν) λίγα λεφτά παραπάνω και ψωνίζουν δώρα να έχουμε αυξημένο τζίρο στην αγορά,
δεύτερον οι άνθρωποι θέλουν να γιορτάσουν και να ξεσκάσουν αλλά δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε στην εκκλησία, δεν τους καλύπτει και δεν το νιώθουν ως ανάγκη, εκτός φυσικά αν τους συμβεί κάτι κακό οπότε τρέχουν στην εκκλησία.

Άλλο παράδειγμα είναι οι κοινωνικές διαδικασίες που η εκκλησία καπέλωσε πχ βάπτιση (το μωρό κι επίσημα γίνεται μέλος της κοινωνίας), γάμος (επισημοποίηση μιας ερωτικής σχέσης, προάγγελος δημιουργίας οικογένειας), εξομολόγηση (ψυχανάλυση), κηδείες κτλ. . Ακόμα και συνειδητοποιημένοι άθεοι διστάζουν να ακολουθήσουν τις κοσμικές τελετές ή έστω να κάνουν και τη θρησκευτική και την κοσμική τελετή (ΟΚ έξοδα, η μία μπορεί να γίνει χωρίς πολύ κόσμο) εξαιτίας της κοινωνικής πίεσης που υφίστανται από τις θείτσες και τις κουτσομπόλες. Έτσι όμως δε γίνεται δουλειά.

Ένας άθεος δεν έχει συγκεκριμένο τρόπο ζωής αλλά δεν μπορεί να κάνει πράγματα που δεν πιστεύει, αυτή είναι η κατακλείδα...
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
dtango
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 2117
Εγγραφή: 07 Απρ 2009 16:56
Όνομα Ιστότοπου: Dispute of a man with his Ba
Τοποθεσία: Καλύβια (7ος όροφος!)
Επικοινωνία:

Ευθύμης έγραψε: Θα πει κανείς "αφού ζούμε σε θρήσκο περιβάλλον, τι θες να είμαστε;". Ναι, δε λέω, κάποια βήματα προς την αποδοχή της αθεΐας προϋποθέτουν λίγο ή πολύ σύγκρουση με τους θρησκευόμενους (πχ το ζήτημα του θρησκευτικού όρκου) αλλά πέραν τούτου δεν προβάλλουμε κάτι θετικό, έλλειψη που έχει διαπιστωθεί και σε άλλες συζητήσεις σε αυτό το χώρο συζήτησης και την έχω αναφέρει και σε παλαιότερες αναρτήσεις, θεωρώ όμως το ζήτημα σημαντικό και το επαναφέρω.
Και πολύ καλά κάνεις!

Το μόνο θετικό για προβολή που περνάει αυτή την στιγμή από το μυαλό μου είναι τα παρακάτω λόγια του Breadfan. Όσον αφορά στην μείωση των αρνητικών εντυπώσεων, πιστεύω ότι η επίθεση κατά των θρησκευόμενων θα πρέπει να περιορίζεται στην εξέταση και την ανάλυση των όσων πιστεύουν και όχι στην γελοιοποίηση τους (φωτογραφία: Βλάσφημο χιούμορ ;)).

Τώρα για αυτές καθαυτές τις παραδόσεις, επειδή oι άνθρωποι δεν εξετάζουν ποια μιμίδια προάγουν τον ανθρωπισμό τους και ποια τον καταρρακώνουν, είμαι γενικά κατά των παραδόσεων (παρόλο που σέβομαι την παράδοση επειδή γνωρίζω τη δύναμη και την αξία της).
breadfan έγραψε:Άθεος και ρατσιστής δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες έννοιες.
Απλώς είναι σπάνιος συνδυασμός, γιατί οι περισσότεροι άθεοι είναι άθεοι γιατί χρησιμοποιούν τη λογική.
"Culture is memory", Yuri Lotman, 1922 - 1993, Ρώσος Σημειολόγος και Κουλτουρολόγος
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Και ο ρατσισμός νομίζω ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει λογική αλλά δεν είναι αυτό που με απασχολεί στο παρόν νήμα, άλλωστε ξέρω και από τον εαυτό μου ότι το να είσαι άθεος δε σημαίνει κάτι για την πολιτική σου τοποθέτηση. Δεν επιμένω σε αυτό, είναι άλλο ζήτημα.

Μιας και είχα πολύ ελεύθερο χρόνο σήμερα, σκέφτηκα ορισμένες προτάσεις για γιορτές κοσμικού χαρακτήρα στην Ελλάδα. Οι περισσότερες έχουν ήδη αναφερθεί εδώ μέσα από άλλους ή εμένα αλλά είπα να τις μαζέψω. Σε όσους χαμογελάσουν ειρωνικά διαβάζοντάς τα ας μάθουν πόσες γιορτές πήρε από παλιότερες θρησκείες ο χριστιανισμός και πόσο πετυχημένα τις ενσωμάτωσε (μερική εξαίρεση οι Απόκριες που παρεμπιπτόντως να μείνουν ως έχουν!)

- Η 25η Μαρτίου να γιορτάζεται στην κανονική της ημερομηνία που, αν δεν κάνω λάθος, είναι 17 Μαρτίου και να είναι μια κοσμική εθνική γιορτή. Γενικά είναι εκνευριστική η συνήθεια να προσπαθούν με το ζόρι να ταυτίσουν χρονικά (και όχι μόνο) γεγονότα του χριστιανισμού με κοσμικά γεγονότα πχ 26η Οκτωβρίου (γιορτή Αγ. Δημητρίου - είσοδος στρατού στη Θεσσαλονίκη που αν δεν κάνω λάθος κανονικά έγινε στις 27 Οκτωβρίου, στις 26 γίνονταν ακόμα διαπραγματεύσεις).

- Οι δύο εβδομάδες για το Πάσχα μπορούν να γίνουν η γιορτή της Άνοιξης και να παραμείνουν οι αργίες και οι ημιαργίες ως έχουν. Έναν τόσο ωραίο συμβολισμό όσο ο θάνατος και η ανάσταση της φύσης δεν μπορούμε να τον αφήνουμε στην αποκλειστικότητα των χριστιανών. Εκδηλώσεις, συναυλίες, εκθέσεις και λοιπά δρώμενα για να γιορτάσουμε τον ερχομό της άνοιξης πλάι στους χριστιανούς γνωστούς και φίλους μας (που βάζω στοίχημα θα ζηλέψουν και θα θέλουν να έρθουν κι εκείνοι, άλλωστε κοσμικές εκδηλώσεις θα είναι και όχι αντιχριστιανικές). Ο καταναλωτισμός δεν απαγορεύεται ούτε καταδικάζεται υποκριτικά λες και μόνο την περίοδο εκείνη είναι κακός και τις άλλες μέρες καλός...

- 2 Μαΐου - τέλος του Β ΠΠ και αντικατάσταση της γιορτής της 28ης Οκτωβρίου, όπως γιορτάζει όλος ο κόσμος. Δε λέω, μικρό θαύμα οι νίκες του ελληνικού στρατού στην Πίνδο αλλά υποτίθεται ότι ο πόλεμος ήταν αναγκαστικός και αμυντικός, άρα στο πίσω μέρος του μυαλού υπήρχε η ειρήνη... ΟΚ η 28η Οκτωβρίου δεν έχει θρησκευτικά νοήματα (μόνο στη Θεσσαλονίκη, 26 Οκτωβρίου γιορτάζει ο πολιούχος Άγ. Δημήτριος) αλλά πάντα το είχα απορία γιατί γιορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου.

-(Να και κάτι καινούριο) Τη δεύτερη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου θα μπορούσε να υπάρχει μια παρόμοια γιορτή του Φθινόπωρου έστω και χωρίς να είναι επίσημη αργία, με περιεχόμενο ανάλογο με τη γιορτή της Άνοιξης. Οι ηλιόλουστες μέρες φεύγουν και τα παλτά αρχίζουν να βγαίνουν απ' τις ντουλάπες. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις υπάρχουν έτσι και αλλιώς σε πολλές περιοχές της Ελλάδας είτε με θρησκευτικό μανδύα (Δημήτρια) είτε χωρίς ("Βαλκανική Πλατεία", όνομα σειράς εκδηλώσεων στην περιοχή μου που γίνονται Σεπτέμβριο)

- Τα Χριστούγεννα μπορούν να γίνουν η γιορτή του Ήλιου ή κάτι τέτοιο, η ενμέσω χειμώνα υπενθύμιση ότι η ζωή στο τέλος νικά. Ευκαιρία για αγορές δώρων, (επιλεκτική) σύσφιξη των οικογενειακών δεσμών κι εορτασμό του ερχομού του νέου έτους. Άλλη μια ευκαιρία για ξεκούραση και δραστηριότητες για τις οποίες δεν έχουμε πολύ χρόνο ή διάθεση στην καθημερινή μας ζωή.

Εντελώς ενδεικτικές προτάσεις που στην ουσία τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά συστηματοποίηση πραγμάτων που οι άνθρωποι έτσι και αλλιώς κάνουν απλά νομίζουν ότι τα κάνουν υπό τη σκέπη της εκκλησίας...
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άβαταρ μέλους
breadfan
Δημοσιεύσεις: 1722
Εγγραφή: 20 Ιουν 2009 03:16
Τοποθεσία: Πάτρα

Μου αρέσει Ευθύμη που με την επιστροφή σου ξυπνάς παλιά και ενδιαφέροντα νήματα.
Τελικά η μακρόχρονη απουσία σου από το forum μας ωφέλησε όλους! :mrgreen: :lol: : brrr :

Σοβαρεύομαι, και σχολιάζω:

Μου άρεσε πολύ η πρόταση για εορτασμό της επετείου όχι της αρχής, αλλά του τέλους του πολέμου. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς την είχαν ξανακούσει, αλλά εγώ άκουσα την πρόταση αυτή για πρώτη φορά, και μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα (για να μην πω ότι συγκινήθηκα και με αρχίσετε στην καζούρα). Φαντάστηκα ένα κόσμο που γιορτάζει την ειρήνη με χορούς και τραγούδια για την αδελφοσύνη των ανθρώπων, αντί να γιορτάζει τον πόλεμο με παιάνες και παρελάσεις με αιμοδιψείς ΟΥΚάδες...

Γενικά, πάντως, για να περάσουν στον κόσμο τέτοιες προτάσεις, θέλουν επιμονή, οργανωμένες προσπάθειες και όσο το δυνατόν περισσότερη δημοσιοποίηση. (Απ' την άλλη πλευρά, αν τέτοιες προσπάθειες γίνουν με καλή οργάνωση, μπορεί να φέρουν μεγάλη δημοσιότητα στους φορείς που τις οργανώνουν. Χμμμ...)

Η άλλη όψη του νομίσματος, είναι εκδηλώσεις που γίνονται σε προσωπικό ή οικογενειακό επίπεδο.

Το British Humanist Association προωθεί (εδώ) κοσμικές τελετές ανάλογες των θρησκευτικών: Ονοματοδοσίες, γαμήλιες τελετές, κηδείες και μνημόσυνα. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα δούμε τέτοιες εκδηλώσεις και στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, ελπίζω κάποια στιγμή ως Ένωση Άθεων να υποστηρίξουμε, να διαφημίσουμε και να προωθήσουμε τέτοιες εκδηλώσεις και τους ανθρώπους που τις οργανώνουν.
Οὐκ ἄρα τὸ θεοφιλὲς ὅσιόν ἐστιν, ὦ Εὐθύφρων, οὐδὲ τὸ ὅσιον θεοφιλές, ὡς σὺ λέγεις, ἀλλ᾽ ἕτερον τοῦτο τούτου.
Άβαταρ μέλους
patroklos
Δημοσιεύσεις: 1714
Εγγραφή: 01 Ιούλ 2010 13:22
Όνομα Ιστότοπου: -

Το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ « στον κήπο του Επίκουρου » είναι ενδιαφέρον και χρήσιμο για το φόβο του θανάτου
Μια κεντρική ιδέα που πιθανόν υπήρχε σε κάποια μορφή σαν ραχοκοκαλιά και στις χαμένες υποσημειώσεις των επικούρειων είναι η διάκριση:
Η ζωή στην οποία συμμετέχεις και η ψευδής διατύπωση « η ζωή μου »
Εμμένουμε στο αναπόφευκτο του θανάτου ως το μόνο αναπόφευκτο στην ζωή.
Παραβλέπουμε και ξεχνάμε το δεύτερο αναπόφευκτο του φαινομένου «ζωή»

Την γέννηση.
Όπως υπέδειξε και ο γιατρός , « ο φόβος είναι ο φόβος της αναίρεσης του Εγώ»
--------------------------------------------------------------------------------------------
Με τί θα αντικατασταθεί το σύμβολο της παρηγοριάς?
Με ένα άλλο σύμβολο κατά προτίμηση επίσης παράλογο.
Όταν δεν μπορεί να βοηθήσει η λογική, τί άλλο έχουμε?

Η πίστη στον άνθρωπο μπορεί να αποδειχθεί με παραδείγματα άτοπη
Αλλά έχει potential, και προϋποθέτει πίστη σε χειροπιαστά μεγέθη
Χωρίς αντιπρόσωπο.
-----------------------------------

Η ελληνική πραγματικότητα

Μου ήρθε πρόσφατα ένας συσχετισμός τέχνης και υποβολής θρησκευτικού τύπου
Ο άνθρωπος ανθίζει με την ομορφιά, την καλλιτεχνία
Και μαραζώνει με την ασχήμια και την κακοτεχνία

Ανάλογα με το πόσο Άσχημα ζει κανείς (ρύπανση, κακοτεχνία, ανάγωγη ασυνειδησία) τόσο θα πρέπει να αυθυποβάλλεται για να αντέχει. Η ασχήμια μιας πόλης αποτελεί ένδειξη του πόσο αποδρούν νοητικά οι κάτοικοι, του πόσο παραβλέπουν την πραγματικότητα σε μια φαντασιωτική παραίτηση...

Σε φτωχές άσχημες μουσουλμανικές χώρες αυτή η αυθυποβολή συμπίπτει με την θρησκεία

Στην Νεοελληνική Ανθρώπινη Ασχήμια αυτή η αυθυποβολή είναι υλικού καταναλωτικού χαρακτήρα πλέον. Έπαψε να είναι θρησκευτική (ως ενεργή συσχετιζόμενη παρηγοριά/φιλοσοφία) πριν την άλωση της Istanbul- μια προσωπική εκτίμηση.

Έχω αρχίσει να θεωρώ ότι =

Σχετικά με τα ορθόδοξα ράσα και κυρήγματα και νομοθετικές πλεκτάνες, ο μόνος αγώνας είναι για απεμπλοκή, στο όνομα του ανθρωπισμού, αθεισμού, ή άλλης μη δηλωμένης προσωπικής θρησκείας, απεμπλοκή και ανεξαρτητοποίηση.
Ένας μακρύς, επίπονος και δύσκολος αγώνας για να διαλευκανθούν οι νομοθετικές πλεκτάνες, και να ξεκαθαρίσουν τα αμιγώς κοινωνικά θέματα, (γέννα, θάνατος, συμβίωση, χωρισμός, υπευθυνότητα-όρκοι, σύμβολα εκπαίδευσης κτλ) και να γίνουν μέρος μιας πιο δίκαιης, ισόρροπης κοινωνίας

Μέρος Δίκαιης ισόρροπης κοινωνίας?

ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?

Με τί πολιτικό πεδίο, τί δικαστικό παρόν , τί οικονομικές ανισότητες, τί εθνικιστικές-φυλετικές διακρίσεις????????

Έτσι Σαν κατάληξη Στην Ελλάδα

Ο άθεος που στηρίζεται στην λογική
Είναι πρώτα Ακτιβιστής Ανθρωπίνων και Κοινωνικών Δικαιωμάτων
Πολύ πριν αρχίσει να οικοδομεί
Μια εξίσου αόριστη αλλά ανθρώπινη πίστη και παρηγοριά
Για την κοινωνία μας
-----------------------------------------
Οι βόρειοι κατέληξαν άθεοι
Αφού αναγκάστηκαν να τραβήξουν κουπί μαζί με χαλινάρι
Αφού πέρασαν 2-5 αιώνες ιστορικού φόβου για απάνθρωπες τιμωρίες και φυλακές
Αφού κατέκτησαν μια εργονομική και καλαίσθητη παρουσία στην καθημερινότητά τους.

Η καθημερινότητά μας είναι η μόνη πρόταση που έχουμε για οτιδήποτε
Όπως τα σκουπίδια σου δείχνουν τον πολιτισμό σου

Έχετε δει που πάνε τα φορτηγά με ανακυκλώσιμα σκουπίδια
(εφόσον δεν απεργούνε?)

Έγινε το ψηφοδέλτιο, καταστατικό μελών κάποιας φυλακής ακόμα?


ΥΓ- το ψευδώνυμο έχει όση σημασία έχει το δάχτυλο που σου δείχνει το φεγγάρι
( ή το βόθρο- ανάλογα με το αντικείμενο)
Enjoy yourself. It's later than you think. / Διασκέδασε. Είναι πιό αργά από ό, τι νομίζεις

Chinese proverb /Κινεζική παροιμία
dtango
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 2117
Εγγραφή: 07 Απρ 2009 16:56
Όνομα Ιστότοπου: Dispute of a man with his Ba
Τοποθεσία: Καλύβια (7ος όροφος!)
Επικοινωνία:

Ευθύμης έγραψε: αλλά πάντα το είχα απορία γιατί γιορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου.
Εξαιρετική ιδέα!
"Culture is memory", Yuri Lotman, 1922 - 1993, Ρώσος Σημειολόγος και Κουλτουρολόγος
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Περίεργο, νόμιζα ότι αυτή η πρόταση κυκλοφορούσε πολύ. Είμαι κατά 99% σίγουρος ότι την ξεσήκωσα από κάπου αν και δεν μπορώ να θυμηθώ πού :think: Σίγουρα πάντως 1 Μαΐου (πρωτομαγιά) + 2 Μαΐου (τέλος Β ΠΠ) θα είναι ένα πολύ όμορφο διήμερο, τουλάχιστον στο μυαλό μου :P

Breadfan η αποχή από τα ιντερνετικά μού έκανε καλό, κάτι σαν αγρανάπαυση ένα πράμα. Θα γράψω για τη μικρή μου εμπειρία σε άλλο νήμα. Θεωρώ το παρόν νήμα αρκετά χρήσιμο. Όχι επειδή το άνοιξα εγώ, θα μπορούσε να το έχει ανοίξει οποιοσδήποτε άλλος, αλλά επειδή νομίζω ότι καλύπτει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο συζήτησης: τι "δουλειά" έχει η αθεΐα στην Ελλάδα και πώς μπορεί η εμπειρία του εξωτερικού να μεταφερθεί εδώ.

Αυτό που είπες για τις τελετές της British Humanist Association δε νομίζω ότι είναι απαραίτητο στην Ελλάδα, αυτό το συμπέρασμα τουλάχιστον έβγαλα κοιτώντας τον υπερσύνδεσμο που έβαλες. Υπάρχει ο πολιτικός γάμος, η πολιτική κηδεία, η ονοματοδοσία, έτοιμες διαδικασίες κοσμικού - κρατικού χαρακτήρα που απλώς δε χρησιμοποιούνται πολύ για διάφορους λόγους... Σίγουρα πάντως μπορούμε να πάρουμε καλές ιδέες από εκεί ή, ακόμα σημαντικότερο, να μάθουμε ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ κοσμικού - κρατικού χαρακτήρα τελετές :handgestures-thumbupright:
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άβαταρ μέλους
EvanT
Δημοσιεύσεις: 1927
Εγγραφή: 14 Ιούλ 2009 11:00
Όνομα Ιστότοπου: On the way to Ithaca
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
Επικοινωνία:

Το μεγάλο κενό βρίσκεται στην ονοματοδοσία. Εκεί δεν υπάρχει κοσμική τελετή κανενός είδους. Το να κάνεις ένα χαρτί στο ληξιαρχείο δεν έχει και πολύ ουάου. :mrgreen:
“With crosses, relics, crucifixes,
beads, pictures, rosaries and pixes,
the tools of working out salvation,
by mere mechanic operation.”
Samuel Butler, "Hudibras"
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Το ίδιο λένε και για το γάμο. "Ε μωρέ τι κάνεις, βάζεις δυο υπογραφές". Ναι αλλά ο δήμαρχος λέει και 5-6 πράγματα. Θα μπορούσε να γίνει κάτι παρόμοιο με την ονοματοδοσία, ακόμα και να διατηρηθεί ο θεσμός του νονού με τη μορφή του μάρτυρα στη διαδικασία της ονοματοδοσίας, όπως ο κουμπάρος στον πολιτικό γάμο που αν δεν κάνω λάθος υπογράφει ως μάρτυρας της όλης διαδικασίας (δεν έχω παραβρεθεί σε πολιτικό γάμο...) .
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άβαταρ μέλους
Panos
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 987
Εγγραφή: 12 Απρ 2010 11:33
Όνομα Ιστότοπου: -

Ευθύμης έγραψε:Περίεργο, νόμιζα ότι αυτή η πρόταση κυκλοφορούσε πολύ. Είμαι κατά 99% σίγουρος ότι την ξεσήκωσα από κάπου αν και δεν μπορώ να θυμηθώ πού :think: Σίγουρα πάντως 1 Μαΐου (πρωτομαγιά) + 2 Μαΐου (τέλος Β ΠΠ) θα είναι ένα πολύ όμορφο διήμερο, τουλάχιστον στο μυαλό μου :P
Λυπάμαι πολύ φίλε Ευθύμη που θα σου χαλάσω το διήμερο αλλά ο Β΄ΠΠ τελείωσε στις 8 Μαΐου του 45.. :)

Το φοβερό είναι ότι φυσικά και εγώ δεν το θυμόμουν αλλά το γράφει η κούπα που πίνω καφέ αυτή τη στιγμή η οποία είναι για τα 50 χρόνια από την λήξη του..

Το γιατί πίνω καφέ σε τέτοια κούπα είναι απλό και έρχεται να δώσει απάντηση στο γιατί εμείς γιορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου.. όλες οι άλλες πιο σημαντικές κούπες είναι άπλυτες!
Τυχαίο; Δεν νομίζω.. χαχαχαχαχα
In the beginning it was Plasma.... H. Alfven
Απάντηση