Η εικονα μεγαλειου του θεου πανταχου παροντος,ελεημονος,παντοδυναμου,δικαιου,αδεκαστου τιμωρου που προκαλει φοβο και δεος ετσι οπως αυτη προβαλλεται και διδασκεται απο το μαθημα των θρησκευτικων αυτη ηταν και παραμενει αδιαπραγματευτη.
Παρολα αυτα ομως ο καθενας μπορει να εχει μια απολυτως προσωπικη αντιληψη για την εικονα του θεου,αλλα εστω και η παραμικρη διαφοροποιηση απο το επισημο δογμα παραμενει καταδικαστεα,μιας και η θρησκεια δεν ειναι τιποτε αλλα απο τον αυστηρο ελεγχο του ανθρωπινου νου.Δεν μπορει ο καθενας να φανταζεται οτι θελει για το θεο,διοτι πλεον καποιοι θα βγουν τελικα να πουν οτι ο θεος δεν υπαρχει.
Η ουσια ομως ειναι οτι προκειται για εκβιαστικη και συγκρουσιακη πρακτικη του η αποδεχεται ο ανθρωπος ολακερο το δογμα,οσο απιθανο αυτο κι αν φαινεται,η αλλιως εαν προβαλλει εστω και την παραμικρη αντιρρηση τοτε αυτοματως απορριπτεται ως αιρετικος.
Η εννοια του θεου ερχεται σε ριζικη αντιθεση με την εννοια της ελευθεριας του ανθρωπου,διοτι ελευθερια σημαινει να εχεις δυνατοτητα επιλογων για να οριζεις τη ζωη σου συμφωνα με τις αρχες σου και τα δεδομενα της πραγματικοτητας οπως την βιωνεις,κι οχι οπως νομοτελειακα τα παρουσιαζει η θρησκεια.
η εικόνα του ανθρώπου για τον Θεό
-
επικουρειος
- Δημοσιεύσεις: 1309
- Εγγραφή: 02 Οκτ 2011 01:21
- Όνομα Ιστότοπου: -
Ειμαι ενας πιστος απολυτα πεπεισμενος μοναχα ως προς την ανυπαρξια μεταφυσικων μυστηριων.Το μοναδικο μυστηριο που υπαρχει ειναι μοναχα κατι ξεχασμενες αραχνοφωλιες μες το ανθρωπινο μυαλο.
-
Language_of_Reality
- Δημοσιεύσεις: 277
- Εγγραφή: 18 Οκτ 2012 10:17
- Όνομα Ιστότοπου: -
"Η εικόνα του θεού εμφανίζεται σε όλους, ανεξαιρέτως αν πιστεύουν ή όχι"
Δεν ισχύει.
Για παράδειγμα, άτομα με Asperger's Syndrome έχουν πολύ λιγότερο ποσοστό θρησκευτικότητας λόγω ακριβώς ενός λιγότερου ποσοστού mentalizing ικανότητας/ιδιότητας και εντονότερης/μεγαλύτερης, δυνατότερης λογικής ικανότητας/ συλλογιστικής.
Οπότε:
αν ο θεός αποκαλύπτεται ανακαλύπτεται με το Λόγο (λογική) τα άτομα με Σύνδρομο Asperger's, λόγω ακριβώς του ισοζυγίου που γέρνει υπέρ της λογικής αντιληπτικότητας, θα έπρεπε να είχαμε και εκεί μεγαλύτερο ποσοστό ανακάλυψης/αποκάλυψης του θεού. Το αντίθετο συμβαίνει.
"Lower mentalizing if accompanied by higher emphasis on logical reasoning (or systemizing ability, *see the work of Simon Baron-Cohen), could lead to rejection of religion "For-Not-Making-Sense", similar to what occurs with scientifically minded individuals who reject religion because it conflicts with a materialistic worldview (as evidenced by the high number of scientists who are atheists).
Πώς δικαιολογείται ο θεός που αποκαλύπτεται μέσω του Λόγου να "αποκαλύπτεται" λιγότερο σε όσους ανθρώπους έχουν περισσότερο Λόγο, είτε τον προτιμούν λόγω της κοσμοθεώρησής τους, είτε τους έρχεται ως γενετική κληρονομιά?
(various neurotypical individuals και άνθρωποι με επιστημονική συλλογιστική)?
Επιπλέον:
υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι επιμένουν στην ανθρωπομορφική αντίληψη του θεού, ανεξάρτητα τις θεολογικές δοξασίες της θρησκείας τους που είναι πιο αφηρημένες.
"Experiments support that religious people think about their god in anthropomorphic terms, even this contradicts the more complex theological doctrines of their religion".
Μοιάζει σα να είναι "αναγκαστικά" ανθρωπομορφικός, δε μοιάζει?
Όσο για το "χάρισμα" άλλων ανθρώπων να τον φαντάζονται, υπάρχει ήδη η θεωρία του VMAT2, Vesicular Monoamine Trasporter 2, του Dean Hamer, που δείχνει μία προδιάθεση γενετική σε τέτοιες spiritual αναζητήσεις/εμπειρίες. Αλλά αυτό κάνει την ιδιότητα όχι κάτι περισσότερο από μία γενετική ιδιομορφία, παρόμοια με αυτής των ανθρώπων με Asperger Syndrome.
Καθώς και αυτή η απορία μου:
αν "ο" θεός έδωσε το Λόγο ώστε μέσω αυτού να ανακαλύπτεται, how come είμαστε ικανοί να τον χρησιμοποιήσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση? Του βγαλσίματος από το κάδρο, όπως το περιέγραψες?
Υπάρχει περίπτωση ο θεός να έχει περισσότερη σχέση με το συναίσθημα παρά με την Λογική λες?
Καθώς επίσης σε αυτό το mentalizing processing, αυτή τη νοητική ακολουθία/διαδικασία της εικονοποίησης του θεού μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, δεν παίζει ρόλο ο πολιτιστικός παράγοντας? Νομίζω πως αλλιώς φαντάζεται το θεό ένας ινδουιστής, αλλιώς εσύ ο χριστιανός. Αυτή η πολιτιστική διαφοροποίηση δεν δείχνει πως υπάρχει τουλάχιστον μία σχέση της εικόνας του θεού με τον πολιτισμό στον οποίο έτυχε να γεννηθούμε/ζούμε? Δεν υπήρχε λες μεγαλύτερη πιθανότητα να είχες τελείως διαφορετική εικόνα για το θεό, και να του απέδιδες τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποιότητες αν κατά τύχη είχες γεννηθεί σε ένα άλλο μέρος της γης με ανθρώπους που θα είχαν διαφορετικό πολιτισμό?
Δεν ισχύει.
Για παράδειγμα, άτομα με Asperger's Syndrome έχουν πολύ λιγότερο ποσοστό θρησκευτικότητας λόγω ακριβώς ενός λιγότερου ποσοστού mentalizing ικανότητας/ιδιότητας και εντονότερης/μεγαλύτερης, δυνατότερης λογικής ικανότητας/ συλλογιστικής.
Οπότε:
αν ο θεός αποκαλύπτεται ανακαλύπτεται με το Λόγο (λογική) τα άτομα με Σύνδρομο Asperger's, λόγω ακριβώς του ισοζυγίου που γέρνει υπέρ της λογικής αντιληπτικότητας, θα έπρεπε να είχαμε και εκεί μεγαλύτερο ποσοστό ανακάλυψης/αποκάλυψης του θεού. Το αντίθετο συμβαίνει.
"Lower mentalizing if accompanied by higher emphasis on logical reasoning (or systemizing ability, *see the work of Simon Baron-Cohen), could lead to rejection of religion "For-Not-Making-Sense", similar to what occurs with scientifically minded individuals who reject religion because it conflicts with a materialistic worldview (as evidenced by the high number of scientists who are atheists).
Πώς δικαιολογείται ο θεός που αποκαλύπτεται μέσω του Λόγου να "αποκαλύπτεται" λιγότερο σε όσους ανθρώπους έχουν περισσότερο Λόγο, είτε τον προτιμούν λόγω της κοσμοθεώρησής τους, είτε τους έρχεται ως γενετική κληρονομιά?
(various neurotypical individuals και άνθρωποι με επιστημονική συλλογιστική)?
Επιπλέον:
υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι επιμένουν στην ανθρωπομορφική αντίληψη του θεού, ανεξάρτητα τις θεολογικές δοξασίες της θρησκείας τους που είναι πιο αφηρημένες.
"Experiments support that religious people think about their god in anthropomorphic terms, even this contradicts the more complex theological doctrines of their religion".
Μοιάζει σα να είναι "αναγκαστικά" ανθρωπομορφικός, δε μοιάζει?
Όσο για το "χάρισμα" άλλων ανθρώπων να τον φαντάζονται, υπάρχει ήδη η θεωρία του VMAT2, Vesicular Monoamine Trasporter 2, του Dean Hamer, που δείχνει μία προδιάθεση γενετική σε τέτοιες spiritual αναζητήσεις/εμπειρίες. Αλλά αυτό κάνει την ιδιότητα όχι κάτι περισσότερο από μία γενετική ιδιομορφία, παρόμοια με αυτής των ανθρώπων με Asperger Syndrome.
Καθώς και αυτή η απορία μου:
αν "ο" θεός έδωσε το Λόγο ώστε μέσω αυτού να ανακαλύπτεται, how come είμαστε ικανοί να τον χρησιμοποιήσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση? Του βγαλσίματος από το κάδρο, όπως το περιέγραψες?
Υπάρχει περίπτωση ο θεός να έχει περισσότερη σχέση με το συναίσθημα παρά με την Λογική λες?
Καθώς επίσης σε αυτό το mentalizing processing, αυτή τη νοητική ακολουθία/διαδικασία της εικονοποίησης του θεού μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, δεν παίζει ρόλο ο πολιτιστικός παράγοντας? Νομίζω πως αλλιώς φαντάζεται το θεό ένας ινδουιστής, αλλιώς εσύ ο χριστιανός. Αυτή η πολιτιστική διαφοροποίηση δεν δείχνει πως υπάρχει τουλάχιστον μία σχέση της εικόνας του θεού με τον πολιτισμό στον οποίο έτυχε να γεννηθούμε/ζούμε? Δεν υπήρχε λες μεγαλύτερη πιθανότητα να είχες τελείως διαφορετική εικόνα για το θεό, και να του απέδιδες τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποιότητες αν κατά τύχη είχες γεννηθεί σε ένα άλλο μέρος της γης με ανθρώπους που θα είχαν διαφορετικό πολιτισμό?
Do you want to know to what an extend we love the beautiful things that you revere?
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
-
Language_of_Reality
- Δημοσιεύσεις: 277
- Εγγραφή: 18 Οκτ 2012 10:17
- Όνομα Ιστότοπου: -
It dawned on me. Θεόφιλε, μάλλον δεν εννοείς ότι οι υπόλοιπες εννοούμε με τη λέξη Λόγος ε? Καθώς έχω διαβάσει να αναφέρεσαι σε ενόραση και τέτοια, μάλλον τον Λόγο τον ερμηνεύεις διαφορετικά (με αποκαλυπτικό περιεχόμενο, οπότε οι έννοιες που χρησιμοποιούμε είναι από άλλο πλανήτη) 
Εν πάση περιπτώσει, μπορείς να γράψεις τι ακριβώς εννοείς με τη λέξη Λόγος για να επικοινωνήσουμε? αν μπορέσουμε.
Εν πάση περιπτώσει, μπορείς να γράψεις τι ακριβώς εννοείς με τη λέξη Λόγος για να επικοινωνήσουμε? αν μπορέσουμε.
Do you want to know to what an extend we love the beautiful things that you revere?
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
Ισχύει.για τον λόγο ότι του την έχει μεταδώσει η κοινωνία στην οποία ζεί άσχετα αν αργότερα η εξαρχής την απορρίψει.Language_of_Reality έγραψε:"Η εικόνα του θεού εμφανίζεται σε όλους, ανεξαιρέτως αν πιστεύουν ή όχι"
Δεν ισχύει.
δεν γνωρίζω τις έρευνες γύρω από αυτήν την νόσο, αλλά τι σχέση έχει μια πάθηση που σε κάνει να φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο από τους συνηθισμένους ανθρώπους; και γιατί πρέπει πάντα να προβάλουμε τις εξαιρέσεις, από την συνήθη κατάσταση.Για παράδειγμα, άτομα με Asperger's Syndrome έχουν πολύ λιγότερο ποσοστό θρησκευτικότητας λόγω ακριβώς ενός λιγότερου ποσοστού mentalizing ικανότητας/ιδιότητας και εντονότερης/μεγαλύτερης, δυνατότερης λογικής ικανότητας/ συλλογιστικής.
πρόσεξε τι εννοώ όταν λέω αποκάλυψη και ανακάλυψη. όταν κάνεις μια πράξη που σου κοστίζει σε υπερηφάνια και εγωισμό, και αισθάνεσαι όμορφα για αυτό, ενώ θα έπρεπε να δυσανασχετείς, αυτό είναι μια ανακάλυψη της οποίας έχει προηγηθεί η ιδέα αυτής της πράξης σαν αποκάλυψη, η οποία δεν μπορεί να είναι άλλη από μια αναφορά σε μια δύναμη ανεξήγητη που όμως την νιώθεις να σε κυριεύει και να σε αλλάζει σαν άνθρωπο. αυτήν λοιπόν την αναφορά οι πιστοί την ονομάζουν Θεό.Οπότε:
αν ο θεός αποκαλύπτεται ανακαλύπτεται με το Λόγο (λογική) τα άτομα με Σύνδρομο Asperger's, λόγω ακριβώς του ισοζυγίου που γέρνει υπέρ της λογικής αντιληπτικότητας, θα έπρεπε να είχαμε και εκεί μεγαλύτερο ποσοστό ανακάλυψης/αποκάλυψης του θεού. Το αντίθετο συμβαίνει.
τώρα όσον αφορά τα άτομα με το σύνδρομο Asperger's, δεν γνωρίζω αν όλοι όσοι την έχουν φέρονται με τον ίδιο τρόπο, τουλάχιστον όσον αφορά την πίστη πρός τον Θεό.[/quote]
δεν μίλησα στην κυριολεξία αλλά μεταφορικά. δηλαδή, πώς και οι αμόρφωτοι δεν είναι ανόητοι όσον αφορά την πίστη τους για τον Θεό απλά λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα παρά με την λογική ακολουθώντας πιστά την παράδοση που κληρονόμησαν από πολλών αιώνων γενιές.Πώς δικαιολογείται ο θεός που αποκαλύπτεται μέσω του Λόγου να "αποκαλύπτεται" λιγότερο σε όσους ανθρώπους έχουν περισσότερο Λόγο, είτε τον προτιμούν λόγω της κοσμοθεώρησής τους, είτε τους έρχεται ως γενετική κληρονομιά?
(various neurotypical individuals και άνθρωποι με επιστημονική συλλογιστική)?
λογικό δεν είναι; ο άνθρωπος χρειάζεται πρότυπα ακόμη και για να φανταστεί, μόνο που η μόρφωση του τον πάει ένα βήμα παραπέρα,δηλαδή στην αφαίρεση του προσώπου που παριστάνει το είδος του και την προσοχή του την στρέφει στον λόγο που του δίνει μιαν πιο αφαιρετική εικόνα από την πρώτη που παρουσιάζονταν με ανθρωπομορφικό χαρακτήρα.Επιπλέον:
υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι επιμένουν στην ανθρωπομορφική αντίληψη του θεού, ανεξάρτητα τις θεολογικές δοξασίες της θρησκείας τους που είναι πιο αφηρημένες.
"Experiments support that religious people think about their god in anthropomorphic terms, even this contradicts the more complex theological doctrines of their religion".
Μοιάζει σα να είναι "αναγκαστικά" ανθρωπομορφικός, δε μοιάζει?
για το χάρισμα μπορείς αν θέλεις να διαβάσεις βέμπερ.Όσο για το "χάρισμα" άλλων ανθρώπων να τον φαντάζονται, υπάρχει ήδη η θεωρία του VMAT2, Vesicular Monoamine Trasporter 2, του Dean Hamer, που δείχνει μία προδιάθεση γενετική σε τέτοιες spiritual αναζητήσεις/εμπειρίες. Αλλά αυτό κάνει την ιδιότητα όχι κάτι περισσότερο από μία γενετική ιδιομορφία, παρόμοια με αυτής των ανθρώπων με Asperger Syndrome.
βικιπαίδεια Χαρισματική κυριαρχία
Η χαρισματική κυριαρχία ανάγεται στην προσωπική γοητεία και και στη δύναμη της προσωπικότητας ενός ατόμου[1]. Ο Βέμπερ σε ένα σεμινάριο την περιέγραψε ως «εξουσία αυτού που διαθέτει το χάρισμα». Την ξεχώρισε από τις άλλες μορφές κυριαρχίας υποστηρίζοντας ότι «οι άνθρωποι δεν τον υπακούουν λόγω της παράδοσης ή του αναστήματος, αλλά επειδή πιστεύουν σε αυτόν»[2]. Αυτή η μορφή κυριαρχίας συναντάται σε δικτατορίες όπου κάποιος ασκεί τον έλεγχο μέσω της προσωπικής του δημοτικότητας. Πολλά κράτη που βασίστηκαν σε αυτή τη μορφή κυριαρχίας δεν επιβίωσαν μετά το θάνατο ή την πτώση του «χαρισματικού» αρχηγού τους.
μια τέτοια φυσιογνωμία ήταν και ο Ιησούς, με την διαφορά πως αυτός πέτυχε εκε'ι που όλοι οι άλλοι απέτυχαν.
φυσικά και μπορείς να τον απορρίψεις, ελεύθερο ον είσαι. η κοινωνία αποτελείται Και από μη πιστούς τι να κάνουμε;Καθώς και αυτή η απορία μου:
αν "ο" θεός έδωσε το Λόγο ώστε μέσω αυτού να ανακαλύπτεται, how come είμαστε ικανοί να τον χρησιμοποιήσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση? Του βγαλσίματος από το κάδρο, όπως το περιέγραψες?
Υπάρχει περίπτωση ο θεός να έχει περισσότερη σχέση με το συναίσθημα παρά με την Λογική λες?
πώς έρχεται η αποκάλυψη του λόγου; έρχεται όταν είσαι έτοιμος για να τον δεχθείς τίποτε άλλο δεν μπορώ να σου πω γιατί είναι προσωπικό θέμα και βίωμα του καθενός.
για λογική και συναίσθημα. έχει σχέση και με τα δύο, αλλά πάντα περισσότερο βαραίνει το συναίσθημα. ο μέλλων η ο τωρινός σύζυγος σου δεν θα σε αγαπήσει με την λογική αλλά με το συναίσθημα λέω εγώ τώρα.
όχι και πάλι όχι. αν δείς τον κρίσνα με την μητέρα του τον ιησού με την μαρία, και τον ώρο με την ίσιδα, η ίδια εικόνα του θεού σαν ανθρωπομορφισμός μας παρουσιάζεται σε τρείς διαφορετικούς πολιτισμούς σε εκείνη την εποχή, που υπάρχει το αδύνατο να τον δούν σήμερα στην σύγχρονη εποχή πιο αφαιρετικά;Καθώς επίσης σε αυτό το mentalizing processing, αυτή τη νοητική ακολουθία/διαδικασία της εικονοποίησης του θεού μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, δεν παίζει ρόλο ο πολιτιστικός παράγοντας? Νομίζω πως αλλιώς φαντάζεται το θεό ένας ινδουιστής, αλλιώς εσύ ο χριστιανός. Αυτή η πολιτιστική διαφοροποίηση δεν δείχνει πως υπάρχει τουλάχιστον μία σχέση της εικόνας του θεού με τον πολιτισμό στον οποίο έτυχε να γεννηθούμε/ζούμε? Δεν υπήρχε λες μεγαλύτερη πιθανότητα να είχες τελείως διαφορετική εικόνα για το θεό, και να του απέδιδες τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποιότητες αν κατά τύχη είχες γεννηθεί σε ένα άλλο μέρος της γης με ανθρώπους που θα είχαν διαφορετικό πολιτισμό?
-
Language_of_Reality
- Δημοσιεύσεις: 277
- Εγγραφή: 18 Οκτ 2012 10:17
- Όνομα Ιστότοπου: -
Θέλεις να πεις πως αν κάνω μία πράξη που έχει περηφάνια και εγωισμό μου στοιχίζει ηθικά, ενώ αν πιστεύω πως έχω "χαρισματική κυριαρχία" δε μου στοιχίζει? 
Ή πως ένα άτομο με asperger's syndrome δε θεωρείται νορμάλ, ενώ θεωρούνται άτομα που θεωρούν πώς κατέχουν "χαρισματική κυριαρχία" και προσωπικότητα φτιαγμένη για εξουσία νορμάλ?
Πώς συνδυάζεται η ταπεινότητα με την εξουσία πάνω στους άλλους? Ή η στηλίτευση της υπερηφάνειας και του εγωισμού με την πίστη σε χαρισματικές κυριαρχίες? Εύκολο, it just takes faith.
Αυτή η αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας όταν κρατάμε αντίθετες πεποιθήσεις ή λέμε το ένα και κάνουμε το άλλο ονομάζεται cognitive dissonance, μελέτησέ το. Το θέμα με την πίστη είναι πως σε διδάσκει να μαθαίνεις να ακυρώνεις αυτή την αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας, καθώς θεωρείται σίγουρο πως εφόσον υποτιμάς τη λογική και προτιμάς τη συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων, και καθώς πάνω στη χειραγώγηση του συναισθήματος πατάει κάθε προπαγάνδα, δε μπορείς να ξεφύγεις από τις παγίδες της εύκολα.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάθε μυθολογία ανωτερότητας πατάει έντεχνα πάνω στο συναίσθημά σου και το χρησιμοποιεί εναντίον σου. Εκεί έρχεται η λογική, που θέλει κι αυτή την άσκησή της να ελέγξει τα δεδομένα για να μπορέσεις να δεις τα πράγματα πιο καθαρά, με όρους αντικειμενικούς.
Πιστεύεις οποιοσδήποτε θα ήθελε να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε "χάρισμα" κατέχει για τη δημιουργία ακολούθων και πιστών μπορεί να θεωρηθεί ηθικός? Γιατί κατά την άποψή μου ηθικός θα ήταν αυτός που το χάρισμά του, αν αυτό υπήρχε, ΔΕ θα το χρησιμοποιούσε για προσωπολατρεία. Αλλά από την άλλη πάλι, τότε δε θα ήθελε να τον θεωρούνε και θεάνθρωπο. Αυτά στην ψυχιατρική ονομάζονται megalomaniac delusions of grandeur, ιδεοληψίες μεγαλείου δλδ. Αποτελούν ένα σύμπτωμα μίας υποκειμενικής πραγματικότητας που δημιουργεί ο εγκέφαλος για διάφορους λόγους.
Εφόσον η αποκάλυψη αυτού του λόγου είναι απλά θέμα τύχης τελικά, θεωρώ την εαυτή μου τυχερή που δε μου συμβαίνει. Γιατί δε θα ήθελα να έχω περηφάνια και εγωισμό.
Όσο για τη μετάδοση πολιτιστικά του θεισμού, ευχαριστώ που επιβεβαιώνεις πως η θρησκεία είναι η μη φυσική ανθρώπινη κατάσταση. Γεννήθηκα άθεη και ο πολιτισμός μου με το ζόρι θέλησε να μου βάλει τις επινοήσεις κάποιων στον εγκέφαλο χωρίς να έχω το δικαίωμα να αρνηθώ, καθώς αυτό έγινε στα πλέον ευαίσθητα χρόνια για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα παιδικά.
Δεν ξεκαθάρισες και αυτό, αν είχες γεννηθεί στην Ινδία, πόσες θα ήταν οι πιθανότητες να πιστεύεις στο χριστό?
Ή πως ένα άτομο με asperger's syndrome δε θεωρείται νορμάλ, ενώ θεωρούνται άτομα που θεωρούν πώς κατέχουν "χαρισματική κυριαρχία" και προσωπικότητα φτιαγμένη για εξουσία νορμάλ?
Πώς συνδυάζεται η ταπεινότητα με την εξουσία πάνω στους άλλους? Ή η στηλίτευση της υπερηφάνειας και του εγωισμού με την πίστη σε χαρισματικές κυριαρχίες? Εύκολο, it just takes faith.
Αυτή η αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας όταν κρατάμε αντίθετες πεποιθήσεις ή λέμε το ένα και κάνουμε το άλλο ονομάζεται cognitive dissonance, μελέτησέ το. Το θέμα με την πίστη είναι πως σε διδάσκει να μαθαίνεις να ακυρώνεις αυτή την αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας, καθώς θεωρείται σίγουρο πως εφόσον υποτιμάς τη λογική και προτιμάς τη συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων, και καθώς πάνω στη χειραγώγηση του συναισθήματος πατάει κάθε προπαγάνδα, δε μπορείς να ξεφύγεις από τις παγίδες της εύκολα.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάθε μυθολογία ανωτερότητας πατάει έντεχνα πάνω στο συναίσθημά σου και το χρησιμοποιεί εναντίον σου. Εκεί έρχεται η λογική, που θέλει κι αυτή την άσκησή της να ελέγξει τα δεδομένα για να μπορέσεις να δεις τα πράγματα πιο καθαρά, με όρους αντικειμενικούς.
Πιστεύεις οποιοσδήποτε θα ήθελε να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε "χάρισμα" κατέχει για τη δημιουργία ακολούθων και πιστών μπορεί να θεωρηθεί ηθικός? Γιατί κατά την άποψή μου ηθικός θα ήταν αυτός που το χάρισμά του, αν αυτό υπήρχε, ΔΕ θα το χρησιμοποιούσε για προσωπολατρεία. Αλλά από την άλλη πάλι, τότε δε θα ήθελε να τον θεωρούνε και θεάνθρωπο. Αυτά στην ψυχιατρική ονομάζονται megalomaniac delusions of grandeur, ιδεοληψίες μεγαλείου δλδ. Αποτελούν ένα σύμπτωμα μίας υποκειμενικής πραγματικότητας που δημιουργεί ο εγκέφαλος για διάφορους λόγους.
Εφόσον η αποκάλυψη αυτού του λόγου είναι απλά θέμα τύχης τελικά, θεωρώ την εαυτή μου τυχερή που δε μου συμβαίνει. Γιατί δε θα ήθελα να έχω περηφάνια και εγωισμό.
Όσο για τη μετάδοση πολιτιστικά του θεισμού, ευχαριστώ που επιβεβαιώνεις πως η θρησκεία είναι η μη φυσική ανθρώπινη κατάσταση. Γεννήθηκα άθεη και ο πολιτισμός μου με το ζόρι θέλησε να μου βάλει τις επινοήσεις κάποιων στον εγκέφαλο χωρίς να έχω το δικαίωμα να αρνηθώ, καθώς αυτό έγινε στα πλέον ευαίσθητα χρόνια για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα παιδικά.
Δεν ξεκαθάρισες και αυτό, αν είχες γεννηθεί στην Ινδία, πόσες θα ήταν οι πιθανότητες να πιστεύεις στο χριστό?
Do you want to know to what an extend we love the beautiful things that you revere?
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
άλλο το ένα και άλλο το άλλο. και το ΄χάρισμα άλλοι θα σου το αναγνωρίσουν άσχετα με το τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σουLanguage_of_Reality έγραψε:Θέλεις να πεις πως αν κάνω μία πράξη που έχει περηφάνια και εγωισμό μου στοιχίζει ηθικά, ενώ αν πιστεύω πως έχω "χαρισματική κυριαρχία" δε μου στοιχίζει?
Ή πως ένα άτομο με asperger's syndrome δε θεωρείται νορμάλ, ενώ θεωρούνται άτομα που θεωρούν πώς κατέχουν "χαρισματική κυριαρχία" και προσωπικότητα φτιαγμένη για εξουσία νορμάλ?
εξαρτάται τα άτομα που έχουν το σύνδρομο, αν είναι σαν τον μόνκ καλοί είναι υπό την επίβλεψη άλλων, και τα άτομα που πιστεύουν από μόνα τους πώς έχουν χάρισμα όπως ο νέρων είναι για τα σίδερα.
θα αναφέρω την περίπτωση του πλαστήρα η αλλιώς μαύρου καβαλάρη που από υπαξιωματικός ανέλαβε με επιτυχία χρέη ανώτερου αξιωματικού στον μικρασιάτικο πόλεμο όταν έγινε πρωθυπουργός πήγε ο αδελφός του να τον βολέψει σε καποια θεσούλα και τον πέταξε έξω με τις κλωτσιές επίσης ήταν ο μοναδικός πολιτικός που πέθανε χωρίς να έχει οικονομικά οφέλη.Πώς συνδυάζεται η ταπεινότητα με την εξουσία πάνω στους άλλους? Ή η στηλίτευση της υπερηφάνειας και του εγωισμού με την πίστη σε χαρισματικές κυριαρχίες? Εύκολο, it just takes faith.
οι αντιθέσεις έτσι και αλλιώς υπάρχουν μέσα στην ζωή τώρα εξαρτάται από την σύνθεση που κάνει ο καθένας για να τις παντρέψει και να φτάσει σε ένα συμπέρασμα για να τον καθοδηγήσει στην ζωή.Αυτή η αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας όταν κρατάμε αντίθετες πεποιθήσεις ή λέμε το ένα και κάνουμε το άλλο ονομάζεται cognitive dissonance, μελέτησέ το. Το θέμα με την πίστη είναι πως σε διδάσκει να μαθαίνεις να ακυρώνεις αυτή την αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας, καθώς θεωρείται σίγουρο πως εφόσον υποτιμάς τη λογική και προτιμάς τη συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων, και καθώς πάνω στη χειραγώγηση του συναισθήματος πατάει κάθε προπαγάνδα, δε μπορείς να ξεφύγεις από τις παγίδες της εύκολα.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάθε μυθολογία ανωτερότητας πατάει έντεχνα πάνω στο συναίσθημά σου και το χρησιμοποιεί εναντίον σου. Εκεί έρχεται η λογική, που θέλει κι αυτή την άσκησή της να ελέγξει τα δεδομένα για να μπορέσεις να δεις τα πράγματα πιο καθαρά, με όρους αντικειμενικούς.
η λογική είναι χρήσιμη για τους ανθρώπους, αλλά πές μου πώς θα μπορούσες να ζήσεις δίπλα σε ανθρώπους χωρίς συναισθήματα;
το συναίσθημα βασίζεται πάνω σε άγραφους νόμους και κανόνες και γίνεται μπούμεραγκ σε όσους θέλουν να το εκμεταλλευτούν για να χειραγωγήσουν τους άλλους.
όταν το χάρισμα δεν συνοδεύεται και από ηθικό χαρακτήρα είναι λειψό. άλλο το χάρισμα του δημαγωγού και του λαικιστή βλέπε χίτλερ , χρουτσώφ.και άλλο το χάρισμα ενός ανθρώπου που εμπνέει μέσα από τον τρόπο ζωής και τον αγώνα του για τους άλλους π.χ. βλέπε νέλσον μαντέλα, γκάντι.Πιστεύεις οποιοσδήποτε θα ήθελε να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε "χάρισμα" κατέχει για τη δημιουργία ακολούθων και πιστών μπορεί να θεωρηθεί ηθικός? Γιατί κατά την άποψή μου ηθικός θα ήταν αυτός που το χάρισμά του, αν αυτό υπήρχε, ΔΕ θα το χρησιμοποιούσε για προσωπολατρεία. Αλλά από την άλλη πάλι, τότε δε θα ήθελε να τον θεωρούνε και θεάνθρωπο. Αυτά στην ψυχιατρική ονομάζονται megalomaniac delusions of grandeur, ιδεοληψίες μεγαλείου δλδ. Αποτελούν ένα σύμπτωμα μίας υποκειμενικής πραγματικότητας που δημιουργεί ο εγκέφαλος για διάφορους λόγους.
στην περίπτωση του Ιησού δεν υπάρχει περίπτωση να επιδίωκε να θεωρείται χαρισματικός γιατί η διδασκαλία του είναι ξένη πρός τέτοιου είδους επιδιώξεις.
ο θεισμός μεταδίδεται από γενιά σε γενιά αλλά υπάρχει και το δικαίωμα της άρνησης για αυτόν όπως εσύ και καλά έκανες και κάνεις αλλά υπάρχουν και άλλοι που τον δέχονται αυτοί κατά την γνώμη σου τι είναι;Εφόσον η αποκάλυψη αυτού του λόγου είναι απλά θέμα τύχης τελικά, θεωρώ την εαυτή μου τυχερή που δε μου συμβαίνει. Γιατί δε θα ήθελα να έχω περηφάνια και εγωισμό.
Όσο για τη μετάδοση πολιτιστικά του θεισμού, ευχαριστώ που επιβεβαιώνεις πως η θρησκεία είναι η μη φυσική ανθρώπινη κατάσταση. Γεννήθηκα άθεη και ο πολιτισμός μου με το ζόρι θέλησε να μου βάλει τις επινοήσεις κάποιων στον εγκέφαλο χωρίς να έχω το δικαίωμα να αρνηθώ, καθώς αυτό έγινε στα πλέον ευαίσθητα χρόνια για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα παιδικά.
από ελάχιστες μέχρι καμία αλλά τι σημασία έχει αυτό έτσι και αλλιώς για μένα ένας διδάσκαλος ήταν και διδΆΣΚΑΛΟΙ ΥΠΉΡΞΑΝ ΣΕ ΌΛΕς ΤΙς ΜΕΓΆΛΕς ΘΡΗΣΚΕΊΕςΔεν ξεκαθάρισες και αυτό, αν είχες γεννηθεί στην Ινδία, πόσες θα ήταν οι πιθανότητες να πιστεύεις στο χριστό?
-
Language_of_Reality
- Δημοσιεύσεις: 277
- Εγγραφή: 18 Οκτ 2012 10:17
- Όνομα Ιστότοπου: -
Ναι, γιατί είναι πραγματικά ταπεινό να λες ότι εσύ είσαι η Αλήθεια και η Ζωή και ο ακολουθών σε θα περπατήσει στο φως ενώ οι άλλες στα μαύρα τάρταρα. "Και γω έχω καπνίσει διάφορα".
Να σου πω τη γνώμη μου για αυτές που τον δέχονται? Δεν έχουν παραδεχτεί την μηδαμινότητά τους, την ίδια την ανθρώπινη βλακεία, την σχετικότητα των πάντων, το κρύο, την αγωνία, τη γελοιότητα, δεν μπορούν να δουν πόσο στολιζόμαστε για να κρύψουμε το κρύο, την παράνοια και το τραγικό, κι έτσι "we fight our insignificance. the harder we fight, the higher the wall" που έγραψε και μια άλλη. Και γι αυτό εφευρίσκουμε πέπλα.
Να σου πω τη γνώμη μου για αυτές που τον δέχονται? Δεν έχουν παραδεχτεί την μηδαμινότητά τους, την ίδια την ανθρώπινη βλακεία, την σχετικότητα των πάντων, το κρύο, την αγωνία, τη γελοιότητα, δεν μπορούν να δουν πόσο στολιζόμαστε για να κρύψουμε το κρύο, την παράνοια και το τραγικό, κι έτσι "we fight our insignificance. the harder we fight, the higher the wall" που έγραψε και μια άλλη. Και γι αυτό εφευρίσκουμε πέπλα.
Do you want to know to what an extend we love the beautiful things that you revere?
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
Know then that we love them so much that we are both angry and tired at seeing them hanging,
out of reach, from your idealistic sky.
Mikhail Bakunin
η αλήθεια είναι μία. και η αναφορά για αυτήν από τον Ιησού, είναι πιό πολύ για τον δρόμο της αρετής παρά αποκλειστικά για το πρόσωπό του, το κακό με σένα είναι πώς τα βλέπεις κατά γράμμα και όχι μεταφορικά ίσως για αυτό να νιώθεις και έτσι για το πρόσωπο του Ιησού βλέποντας το σαν μια ακόμη μορφή αντρικής κυριαρχίας μιά και ξεχωρίζεις τους πιστούς σε θηλυκούς και αρσενικούς. οι πιστοί κάτω από την σκέπη του Θεού είναι Ίσοι ανεξαρτήτου φύλου.Language_of_Reality έγραψε:Ναι, γιατί είναι πραγματικά ταπεινό να λες ότι εσύ είσαι η Αλήθεια και η Ζωή και ο ακολουθών σε θα περπατήσει στο φως ενώ οι άλλες στα μαύρα τάρταρα. "Και γω έχω καπνίσει διάφορα".
εμένα όμως η γνώμη μου για αυτούς τους ανθρώπους που τον αποδέχονται είναι ο σεβασμός και η ταπεινότητα που τους ωθούν να το πράξουν και όχι η βλακεία, βλάκας είναι αυτός που δεν προσπαθεί να καταλάβει και να κατανοήσει το πιστεύω του άλλου παρά μόνο κρίνει όλους τους άλλους με κριτήριο αποκλειστικά το δικό του πιστεύω αν έχει από αυτό βέβαια.Να σου πω τη γνώμη μου για αυτές που τον δέχονται? Δεν έχουν παραδεχτεί την μηδαμινότητά τους, την ίδια την ανθρώπινη βλακεία, την σχετικότητα των πάντων, το κρύο, την αγωνία, τη γελοιότητα, δεν μπορούν να δουν πόσο στολιζόμαστε για να κρύψουμε το κρύο, την παράνοια και το τραγικό, κι έτσι "we fight our insignificance. the harder we fight, the higher the wall" που έγραψε και μια άλλη. Και γι αυτό εφευρίσκουμε πέπλα.