SinneR έγραψε:το χρήμα μπορεί να μήν έχει αντικειμενική αξία, αλλά μπορείς να κάνεις μια συναλλαγή χωρίς να παρεμβαίνουν τρίτοι.
Εδώ κάνεις ένα οικτρό σφάλμα λογικής, όμως: από τη στιγμή που το χρήμα δεν έχει αντικειμενική αξία, εξ ορισμού είναι το άμεσο αποτέλεσμα η παρέμβαση τρίτων, αφού, ακριβώς, το είδος της συναλλαγής εμπόρευμα-χρήμα δεν έχει αντίκρισμα... Αντιθέτως, αναγκάζεσαι να βασιστείς στην παρέμβαση τρίτου για τη συνεχή λειτουργία, σταθερότητα, και, ει δυνατόν, βελτίωση του οικονομικού δυναμικού του συναλλάγματος που χρησιμοποιείς.
Η παρέμβαση δεν είναι τόσο άμεσα αντιληπτή, σύμφωνοι, ούτε εδράζει σε κάθε κίνηση, αλλά τις επηρεάζει όλες εξίσου.
Όσον αφορά, πάντως, το θέμα εν συνόλω, όχι μόνο έχω δει τα χάλια των συγκεκριμένων «πολιτών,» που μοιράζουν κιόλα νοστιμότατα φυλλάδια (μου είχαν δώσει ένα, φυσικά σε πολυτονικό!), αλλά πρέπει να το δείτε συνολικά το θέμα: δεν είναι κατάσταση αυτή, χωρίς μηχανοργάνωση και μηχανισμούς διασφάλισης. Μπορώ να βεβαιώσω ότι κάηκαν, καίγονται, και θα συνεχίσουν να καίγονται και χλωρά, αλλά όποιος απατάται με το να νομίζει ότι δεν έχουν καεί και ξερά, ή ότι δεν έχει την όποια αξία αυτά τα ξερά που κάηκαν, είναι απλά γελασμένος. Και όσοι λένε ότι δεν έχει νόημα να καούν μερικά ξερά, αφού τα μεγάλα κούτσουρα θα μείνουν άκαυστα, πολύ θα ήθελα να το στηρίξει λογικά...
Όχι, το θέμα δεν είναι ότι δε θα καούν τα μεγάλα κούτσουρα, αλλά το τσουρούφλισμα που νιώθουμε όλοι, αφού πολλά χλωρά, όπως είπαμε, καίγονται. Ας φροντίσουμε να καούν λιγότερο χλωρά, όπως και να μη ρίχνουμε βενζίνη (μύζες) επεδή κάποιοι γκρινιάζουν ότι δεν έχει αρπάξει καλά η φωτιά (π.χ. το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου των ιατρικών συνταγών, μου έχει πει γνωστός μου που είναι «μέσα,» έχει χρηματοδωτηθεί άλλες 3-4 φορές, αλλά μόλις τώρα μπήκε μπροστά, και η γυναίκα μου μού είπε ότι το υπουργείο, λίγο καιρό αφότου μπήκε μπροστά αυτό το σύστημα, έστησε ένα άλλο, χειρότερο σύστημα για να γίνει ηλεκτρονική συνταγογράφηση εξ αρχής σε κάποια ταμεία — πράγμα που μπορούσε τελικά να γίνει εξ αρχής και να τελείωνε η δουλειά καλύτερα και σωστότερα, αλλά και σε όλα τα ταμεία)!
Ειδικά οι γιατροί έχουν καταντήσει απαράδεκτοι: μου έλεγε η γυναίκα μου ότι μία γιατρός αρνούταν να δεχθεί την πλέον πρόσφατη εγκύκλιο, ακόμα και με fax που ήθελαν να την στείλουν σ' αυτήν, αφού δεν μπορούσαν να δώσουν κάποιο φάρμακο χωρίς μια επιπλέον σφραγίδα που ήταν απαραίτητο να βάλει εκείνη βάσει της νέας εγκυκλίου!
Τώρα, να πω για γιατρούς που έχουν βγάλει έγκυους φαντάρους; Για ένα γιατρό που δεν ήθελε να γράψει τα φάρμακα σε μία επιληπτική επειδή, είπε, είχε κουραστεί το χέρι του; Για να είμαι και δίκαιος, όμως, ξέρω και περιπτώσεις άλλων σε δημόσιους κλάδους, όπως υπάλληλο του ΟΑΣΑ που έπρεπε να βάλει και μια δεύτερη σφραγίδα και παραλίγο να μην την βάλει, επειδή ξαφνικά είδε το ρολόι του και είπε: «Α, σχόλασα...»
Δεν έχω τίποτα με τους εργαζομένους του Δημοσίου τομέα... Με τους χαραμοφάηδες του Δημοσίου, όμως, έχω!
Όλοι οι λεξάριθμοι εκεί καταλήγουν...
