όταν σηκώνεις το γάντι...

[Άρατος ο Σολεύς]

Παιδιά δεν είναι λύση να τους δείρουμε όλους!


Ωραίο το κείμενο του Πυθέα, συμφωνώ!

Για να πείσουμε τις στρατιές των άβουλων υποστηριχτών χρειάζεται γνώση και διάβασμα.
Δεν αρκούν τα βασικά, δεν αρκεί να είσαι συνειδητοποιημένος αθεος.
Πρέπει να γνωρίζεις ιστορία, την Καινή και Παλαιά Διαθήκη.
Την Βυζαντινή Ιστορία εκχριστιανισμού των πάντων.
Την ιστορία της Επανάστασης του 21 και τον ρόλο του Παπαδαριού.

Πρέπει τέλος να γνωρίζουμε Βιολογία και δη την "Θεωρία της Εξέλιξης" του Δαρβίνου. Τα βιβλία του Richard Dawkins είναι καταπληκτικά σχετικά με την "εξέλιξη" αλλά και την σύγχρονη πολεμική ενάντια σ'όλες τις Θρησκείες.

Κουβέντιαζα με 3 φίλους τις προάλες και μεταξύ τυριού και αχλαδιού έφτασε η συζήτηση στον Πανάγιο Τάφο.
Αυτοί ήταν ψιλοδύσπιστοι για το "διαρκές θαύμα" του "Αγίου Φωτός".

-Αμ η απάτη ξεκινά πριν από 1700 χρόνια με την Ελένη μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου. (τους είπα!)
Αυτή πήγε στους Άγιους τόπους και βρήκε έναν τάφο που τον βάφτησε πανάγιο. Τόσο απλά. 300 χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού!
Βρήκε και τον Σταυρό του μαρτυρίου ! ναι 300 χρόνια μετά (περί το 325 μ.Χ.) βρήκε η Ελένη τον Σταυρό του μαρτυρίου!
Το Άγιο Φως δεν είναι παρά η συνέχεια ενός δρόμου με απάτες. Το ανάβει ο Πατριάρχης με φώσφορο (και παλαιότερα με καντηλάκι)

Δεν έγιναν άθεοι αλλά έμειναν άναυδοι!
Και είδαν ότι η γνώση με οδήγησε στην αθεΐα.

[AoratiMelani]

Σωστά αυτά που λες και συμφωνώ.

Μόνο που οι περισσότεροι δεν είναι ούτε συνειδητοί θρήσκοι ούτε συνειδητοί άθεοι. Είναι απλώς αδιάφοροι και ακολουθούν το ρεύμα. Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει το ρεύμα της αθεΐας, ώστε να το ακολουθούν περισσότεροι χωρίς να χρειάζεται να μελετήσουν σε βάθος (όπως κάνει ο συνειδητός άθεος).

[Πυθέας]

@ Αρατος ο Σολευς,

γεια χαρα !

ευτυχως (και δυστυχως) κανεις δεν πείθεται ουσιαστικά από αλλον
επηρεάζεται, ακούει (ή όχι), αναπροσαρμόζεται(ή όχι) και πείθει τον εαυτό του.

Θεωρώ ότι σε τετελεσμένα "κλειστα" αυτια δεν υπάρχει περιθώριο επαναπροσδιορισμού
Η κάθε απολυτότητα κλείνεται σε μια φυλακή μή-ανταπόκρισης στην συνεχής δυναμική εισροή εμπειριών που είναι (στην πιο φαενη περίπτωση) το βίωμα της ενσυνείδητης ζωής.

δέος προς το άγνωστο ("θρησκευτικό" τροπισμό σε συναισθήματα) εχουν όλοι σε κάποιο βαθμό. το ποσόν στην περιπτωση αυτη διακρίνει το ποϊον, έτσι ο 5% έχει πιο πολλες πιθανότητες να διατηρήσει ανοιχτο κεφάλι απο τον 95%.

κριτική σκέψη και χαμηλή εμπιστοσύνη στην "σεναριακή" αυτοεξήγηση που ΠΑΝΤΑ παρέχει αυτόματα ο εγκέφαλος είναι στοιχεία που χρειαζονται εκπόνηση για να κατακτηθούν. εκπαίδευση, εμπειρίες.

δεν χρειάζεται να προσδώσουμε βούληση στους άβουλους. Δεν μπορούμε.
θέλουμε την αντικατάσταση του τυφλού μπούσουλα της εκκλησίας από έναν τυφλο μπούσουλα αθειας?
δεν θα πρόκειται για αθεια, αλλα ξανα για προκατάληψη

όλο αυτο το περι αθειας, είναι κοινωνικός αγώνας προάσπισης πανανθρώπινων δικαιωμάτων.
περι θεων είμαστε τυχεροί , υπάρχουν αληθινά εναλλακτικές βιωσιμες και δικαιότερες στάσεις

με την ταξικη ισότητα και οικονομικη δικαιοσύνη είναι λίγο δυσκολότερα τα πράγματα. ειμαστε όλοι εμπλεκόμενοι.
ποιος δεν θέλει το χρημα (του άλλου)?
--------------------------------------------------------------
@nature

Ikken Hissatsu
Oss.
----------------------------------------------------------------
@ Dtango και Radical (και πολλοί άλλοι)

Σας συστήνω ένα βιβλίο, αν και best seller έχει κάτι να μας πεί/μάθει

The Black Swan
Nassim Nicholas Taleb
------------------------------------------------------------------

δεν δέρνουμε - "διορθώνουμε", όπως ο jack στην Λάμψη του kubric

[breadfan]

ευτυχως (και δυστυχως) κανεις δεν πείθεται ουσιαστικά από αλλον
επηρεάζεται, ακούει (ή όχι), αναπροσαρμόζεται(ή όχι) και πείθει τον εαυτό του.

+1
Να προσθέσω ότι συνήθως καταλυτικές εμπειρίες πείθουν πολύ καλύτερα, ασχέτως ορθότητας ή αντικειμενικότητας της αξιολόγησης της εμπειρίας.
Μια γκλοπιά στα παΐδια του νομοταγούς πολίτη που διεκδικεί το αυτονόητο, πείθει πολύ καλύτερα από τα άπαντα του Μπακούνιν και του Κροπότκιν.

όλο αυτο το περι αθειας, είναι κοινωνικός αγώνας προάσπισης πανανθρώπινων δικαιωμάτων.
περι θεων είμαστε τυχεροί , υπάρχουν αληθινά εναλλακτικές βιωσιμες και δικαιότερες στάσεις

με την ταξικη ισότητα και οικονομικη δικαιοσύνη είναι λίγο δυσκολότερα τα πράγματα. ειμαστε όλοι εμπλεκόμενοι.
ποιος δεν θέλει το χρημα (του άλλου)?

+10
Με ένα μικρό σχόλιο, προσωπική μου εκτίμηση (απλοϊκή/απλουστευμένη, κι αν κάνω θεμελιώδη λάθη στη συλλογιστική παρακαλώ διορθώστε με).

Το χρήμα ως εφεύρεση είναι εξαιρετικό.
Πρώτα απ' όλα, το χρήμα είναι πολύ πρακτικό. Αντί να κουβαλάω ένα σακί με ελιές, κουβαλάω πορτοφόλι.
Έπειτα, μας ελευθερώνει απ' τα χρονικά δεσμά της εργασίας.
Δουλεύω τώρα και αποταμιεύω για αργότερα, ή χρωστάω τώρα και δουλεύω αργότερα.
Άρα, μπορώ να συν-εργαστώ με κάποιον που πουλάει σταφύλια το Σεπτέμβρη, όταν πουλάω ελιές το Γενάρη.
Όταν το χρήμα του άλλου αντιστοιχεί στο δικό μας μόχθο, το να το θέλουμε είναι που κάνει την κοινωνία μας να προοδεύει.
Το να το παίρνουμε χωρίς αντίκρυσμα (και το να μην το δίνουμε όταν ο άλλος το δικαιούται) είναι το πρόβλημα.