απολογητική

Συζητήσεις σχετικά με τις διάφορες θρησκείες και τις εκκλησίες τους
Απάντηση
tiresias09
Δημοσιεύσεις: 198
Εγγραφή: 06 Οκτ 2009 19:51
Όνομα Ιστότοπου: Τειρεσίας
Επικοινωνία:

Η απολογητική για την εκκλησία του χριστιανισμού, είναι μια ειδικότητα της θεολογίας, που ασχολείται με την διερεύνηση των επιχειρημάτων εκείνων που στρέφονται ενάντια στον «λόγο του θεού» τους, με σκοπό την σύνταξη αντιπροτάσεων απολογίας τέτοιων ώστε, να πείσουν τους πάντες ότι η εκκλησία τους έχει δίκιο σε ότι λέει. Κατά την ουσία της δηλαδή, η απολογητική, είναι η άσκηση της ρητορικής τέχνης για λογαριασμό της χριστιανικής εκκλησίας! Είναι πράγματι απορίας άξιο, το γιατί μια θρησκεία που ισχυρίζεται ότι έχει την απόλυτη αλήθεια, νοιώθει επιτακτική την ανάγκη να δημιουργήσει έναν θεολογικό τομέα με ειδικότητα στην ρητορική.
Σύμφωνα με: [1] (Θέμα: «Κατά της Χριστιανικής Απολογητικής», Ενότητα 2η: «Μέθοδοι και τακτικές»): «Εκ πρώτης όψεως, η Χριστιανική απολογητική εμφανίζεται ως ρητορικό όργανο, δηλαδή όργανο του προφορικού και γραπτού λόγου, η χρήση του οποίου σκοπό έχει την αποσαφήνιση, προβολή και απόδειξη της υπερτάτου και εξ αποκαλύψεως αληθείας των «θέσεων» της Χριστιανικής θρησκείας και συνεπώς η ανθρωπότητα οφείλει να την αποδεχθεί και όχι να τη διώκει». Ας δούμε όμως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τέχνης που η εκκλησία του χριστιανισμού προσπαθεί να διδάξει τους μελλοντικούς υπηρέτες της μέσα στις θεολογικές σχολές. Σύμφωνα με: [2] (Ενότητα: 1η «Η έννοια της Συμβολικής», σελίδα 19): «Η έννοια της συμβολικής σχετίζεται σίγουρα με την έννοια του συμβόλου». Κοιτάξτε με πόσο απλοϊκό τρόπο μαθαίνουν να σκέπτονται οι μαθητές των θεολογικών σχολών. Δηλαδή τι μας πληροφορεί η ανωτέρω πρόταση; Ότι αν θέλουμε να ορίσουμε ένα πράγμα, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό, αρκεί να πούμε ότι το πράγμα έχει σχέση με τα πράγματα! Έτσι θα πρέπει σύμφωνα με αυτή την λογική, η εκκλησία να είναι καθετί το εκκλησιαστικό, η ρητορική κάτι το ρητορικό, άνθρωπος κάτι το ανθρώπινο κλπ. Πολύ σπουδαίος ορισμός δεν νομίζετε;
Πόσο ισχυρή μπορεί να είναι όμως αυτή η «χριστιανική» ρητορική; [1] (Θέμα: «Κατά της Χριστιανικής Απολογητικής», Ενότητα 2η: «Μέθοδοι και τακτικές»): «Στο βάθος και στην ουσία της όμως, η Χριστιανική απολογητική δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κόλπο, μια σοφιστικοειδής (και όχι σοφιστική) τεχνική η οποία χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα (παραπλανητικές απαντήσεις, γενικολογίες, κόλπα και παρόλες), σοφιστείες, τρικλοποδιές, εντυπώσεις, μορφασμούς, διάφορα σχήματα λόγου, κλπ., μαζί με μπερδέματα και πολλές φορές κατάργηση ή διαστροφή της λογικής και παραποίηση γεγονότων και δεδομένων..». Αυτό είναι λοιπόν, η ρητορική τέχνη της εκκλησίας του χριστιανισμού, είναι μόνον ένα κόλπο, κι όπως κάθε κόλπο, είναι κι αυτή μια απάτη, που σκοπό έχει να δικαιολογεί τις ανοησίες της θεολογίας.
Μια τέτοια ανοησία, «μεγάλη τρύπα» στην λογική, θα την πούμε εμείς, είναι και το θέμα του «αλάθητου» των επτά οικουμενικών συνόδων. Σύμφωνα με: [3] (Κεφάλαιο 5ο «Το πολίτευμα της εκκλησίας», ενότητα 3η «Οικουμενική σύνοδος», σελίδα 204, άνω): «Οικουμενική σύνοδος λέγεται η έκτακτη επί τω αυτώ συνέλευση, ει δυνατόν, όλων των επισκόπων της Εκκλησίας, οι οποίοι έχουν εν ενεργεία δικές τους επισκοπές, με σκοπό να συνδιασκεφθούν και να αποφασίσουν για ζητήματα που αφορούν την καθόλου Εκκλησία». Αυτή την συνέλευση όμως, την ονομάζουν και αλάθητη! Ας δούμε το γιατί. Όπως τους βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος [3] (Κεφάλαιο 5ο «Το πολίτευμα της εκκλησίας», ενότητα 3η «Οικουμενική σύνοδος» σελίδα 204, κάτω): «Όπως γνωρίζουμε, στην εκκλησία βρίσκεται η αλήθεια. Σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Έτσι μας βεβαιώνει και ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος, όταν λέει για την εκκλησία, ότι είναι «στύλος και εδραίωμα της αλήθειας» (Α’ Τιμ. 3,15). Και τούτο άλλωστε είναι φυσικό, γιατί η Εκκλησία είναι το σώμα του Ι. Χριστού (βλ. Εφεσ. 5,23 και Κολασ.1,18). Το σώμα, ο οργανισμός αυτός της Εκκλησίας, έχει κεφαλή το Χριστό. Και αφού ο Χριστός ως θεός είναι αλάθητος, έπεται, ότι και η Εκκλησία ως σύνολο έχει το αλάθητο, είναι αλάθητη». Τρελός παπάς σε βάφτισε!
Εδώ ο αναγνώστης μπορεί να παρατηρήσει ότι ο «απολογητής» του χριστιανισμού πριν φτάσει στην συλλογιστική του, κάνει πρωτίστως ένα λογικό άλμα. Δέχεται ως δεδομένο ότι «γνωρίζει», ότι μέσα στην εκκλησία αυτή «βρίσκεται η αλήθεια». Το πώς το γνωρίζει βεβαίως, αυτό δεν μπορεί να μας το πει, ακριβώς γιατί του είναι αδύνατον να το αποδείξει. Για ότι λοιπόν η θεολογία δεν μπορεί να το αποδείξει, απλά το δέχεται! Κάπως έτσι οι θεολόγοι δέχονται ότι και οι επτά οικουμενικές σύνοδοι είναι αλάθητες, μόνο που γι αυτό έχουν και μια «απόδειξη» όπως τουλάχιστον θέλουν να την παρουσιάζουν στα ανυποψίαστα θύματά τους.
Από την εν λόγο «απόδειξη» όμως, ώ του θαύματος της λογικής (!) προκύπτει μια άλλη, που για κακή τύχη των θεολόγων, αποδεικνύει ότι οι επτά οικουμενικές σύνοδοι, όχι μόνον δεν είναι αλάθητες, αλλά και εντελώς άκυρες! Ακολούθως ας προσέξουμε λιγάκι περισσότερο από το σύνηθες γιατί είναι βέβαιο ότι στην συνέχεια θα γελάσουμε. Σύμφωνα με: [2] (Ενότητα: 2η «Συμβολικά βιβλία», σελίδα 24): «Έτσι όλα τα βιβλία, που θεωρούνται ως Συμβολικά και συντάχθηκαν μετά την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, στερούνται της ιδιότητας του συμβόλου, αφού τους λείπει το κύρος και η αυθεντία, που πηγάζουν μόνο από μια οικουμενική σύνοδο». Δηλαδή τα βιβλία που συνέταξε η εκκλησία του χριστιανισμού από την Ζ’ οικουμενική σύνοδο μέχρι και σήμερα, δεν είναι συμβολικά βιβλία αφού δεν είναι επικυρωμένα από αυτή την σύνοδο. Πόσο κύρος όμως μπορεί να έχει η Ζ’ και τελευταία οικουμενική σύνοδο; Σύμφωνα με: [3] (Κεφάλαιο 5ο «Το πολίτευμα της εκκλησίας», ενότητα 3η «Οικουμενική σύνοδος», σελίδα 207, κάτω): «Ασφαλέστερο, τελεσίδικο και αμετάκλητο θα είναι αυτό το αποτέλεσμα, όταν μια μεταγενέστερη Οικουμενική Σύνοδος, αφού διαπιστώσει την ορθότητα των αποφάσεων αυτών και από την ομόφωνη και πάνδημη αποδοχή τους από την Συνείδηση της Εκκλησίας, επικυρώσει αυτές. Έτσι η Οικουμενική Σύνοδος αποβαίνει ο αλάθητος νομοθέτης, ο αυθεντικός κριτής».
Πρώτη δουλειά λοιπόν της κάθε οικουμενικής συνόδου, ήταν και είναι η αναγνώριση και επικύρωση της προηγούμενης συνόδου, διότι μόνον έτσι μια οικουμενική σύνοδο θα είναι αλάθητη, όταν την έχει επικυρώσει η επόμενη σύνοδος! Μήπως παρατηρείτε ότι κι εμείς; Στο σημείο αυτό υπάρχει μια ακόμα λογική αντίφαση, που όμως, αυτή την φορά δεν δημιουργήθηκε με λογικό άλμα, αλλά με την λογική των εκπτώσεων! Τι δηλαδή; Αφ’ ής στιγμής κάθε σύνοδος επικυρώνεται από την επόμενη, η τελευταία, θα είναι πάντοτε χωρίς επικύρωση! Πως λοιπόν μια μη επικυρωμένη σύνοδο, τολμά να επικυρώνει την προηγούμενη; Άρα η 6η σύνοδος είναι άκυρη. Αφού όμως είναι άκυρη η 6η θα είναι και η 5η και κατά αυτό τον τρόπο και όλες οι προγενέστερες! Άρα, όλες οι οικουμενικές σύνοδοι, είναι άκυρες! Για τέτοιους φωτισμένους «πατέρες» μιλάμε!!

[1] «Άρθρα και μελέται επί του χριστιανικού φαινόμενου» υπό του Διδάκτορος Ιωάννου Νεοκλέους Φιλάδελφου Μ. Ρούσσου.
[2] «Εξηγήσεις και παρεξηγήσεις στο χώρο της θεολογίας» (Συμβολική με στοιχεία απολογητικής), Απ. Β. Νικολαΐδη, Β’ έκδοση, Αθήνα 1992.
[3] «ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ Α’», ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Ι. ΜΠΟΥΜΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ), Αθήνα 1991.


Τειρεσίας
:lol:
Radical
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 976
Εγγραφή: 21 Σεπ 2009 17:30
Όνομα Ιστότοπου: http://forum.atheia.gr/viewtopic.php?f=55&t=1508
Επικοινωνία:

Κατά την ουσία της δηλαδή, η απολογητική, είναι η άσκηση της ρητορικής τέχνης για λογαριασμό της χριστιανικής εκκλησίας!
θα το υιοθετήσω γενικά γιατί μου άρεσε και θα το ανασκευάσω ως εξής:

Απολογητική του επιστημονισμού είναι η άσκηση της ρητορικής τέχνης για λογαριασμό του επιστημονικού κατεστημένου. Επειδή η στρατευμένη ρητορία όμως δεν ενδείκνυται και τόσο, ίσως επειδή μάλλον χωλαίνει μπροστά στον αδέσμευτο ορθολογισμό, επιστρατεύει μια δογματική λογική, σήμα κατατεθέν του επιστημονισμού, τον ισχυρισμό δηλαδή πως υπάρχει μια λογική που ακολουθούμε και μόνο και εμπιστευόμαστε, και μόνο αυτή είναι σωστή, επειδή θεωρητικά είναι η σωστότερη !?!??!

Το λογικό χάσμα εδώ είναι οτι επειδή κάτι δουλεύει στη θεωρία, δε σημαίνει πως δουλεύει και στην πράξη, όπως π.χ. η αναρχία ή ο κομμουνισμός ή κοινοβιακή ζωή, ως ιδεολογήματα που θεωρητικά μια χαρά τα λένε.

Είμαι ο Radical και μόλις τελείωσα!
tiresias09
Δημοσιεύσεις: 198
Εγγραφή: 06 Οκτ 2009 19:51
Όνομα Ιστότοπου: Τειρεσίας
Επικοινωνία:

Radical έγραψε:Είμαι ο Radical και μόλις τελείωσα!
Το καζανάκι τράβααα!!
Μ’ έχεις ξεχάσει… :lol:
Άβαταρ μέλους
EvanT
Δημοσιεύσεις: 1927
Εγγραφή: 14 Ιούλ 2009 11:00
Όνομα Ιστότοπου: On the way to Ithaca
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
Επικοινωνία:

Radical έγραψε: Απολογητική του επιστημονισμού είναι η άσκηση της ρητορικής τέχνης για λογαριασμό του επιστημονικού κατεστημένου. Επειδή η στρατευμένη ρητορία όμως δεν ενδείκνυται και τόσο, ίσως επειδή μάλλον χωλαίνει μπροστά στον αδέσμευτο ορθολογισμό, επιστρατεύει μια δογματική λογική, σήμα κατατεθέν του επιστημονισμού, τον ισχυρισμό δηλαδή πως υπάρχει μια λογική που ακολουθούμε και μόνο και εμπιστευόμαστε, και μόνο αυτή είναι σωστή, επειδή θεωρητικά είναι η σωστότερη !?!??!
Η επιστήμη δεν έχει ανάγκη τη ρητορική ιδιαίτερα. Αν και αναπτύσσεται ρητορική όταν υπάρχουν αντιμαχόμενες θεωρίες, εν τέλει πάντα νικάει αυτός που έχει τα στοιχεία με το μέρος του. Μπρος στο βάρος των δεδομένων, η ρητορική είναι αδιάφορη. Χρήσιμη είναι ίσως στην εκλαϊκευση της επιστήμης.
Radical έγραψε:Το λογικό χάσμα εδώ είναι οτι επειδή κάτι δουλεύει στη θεωρία, δε σημαίνει πως δουλεύει και στην πράξη, όπως π.χ. η αναρχία ή ο κομμουνισμός ή κοινοβιακή ζωή, ως ιδεολογήματα που θεωρητικά μια χαρά τα λένε.
Έχω δηλώσει προσωπικά ότι συντάσσομαι με τον Καστοριάδη όταν λέει ότι ο κομμουνισμός, όπως εφαρμόστηκε, δεν ήταν κομμουνισμός, αλλά ολοκληρωτικός καπιταλισμός.
tiresias09 έγραψε:«Ασφαλέστερο, τελεσίδικο και αμετάκλητο θα είναι αυτό το αποτέλεσμα, όταν μια μεταγενέστερη Οικουμενική Σύνοδος, αφού διαπιστώσει την ορθότητα των αποφάσεων αυτών και από την ομόφωνη και πάνδημη αποδοχή τους από την Συνείδηση της Εκκλησίας, επικυρώσει αυτές. Έτσι η Οικουμενική Σύνοδος αποβαίνει ο αλάθητος νομοθέτης, ο αυθεντικός κριτής».
Αναμενόμενο είναι να θεσμοθετήθεί αυτό, αλλιώς πώς να εξηγηθεί ότι μια οικουμενική σύνοδος έκανε λάθος όταν αποκαθήλωσε τις εικόνες.
tiresias09 έγραψε:Άρα η 6η σύνοδος είναι άκυρη. Αφού όμως είναι άκυρη η 6η θα είναι και η 5η και κατά αυτό τον τρόπο και όλες οι προγενέστερες! Άρα, όλες οι οικουμενικές σύνοδοι, είναι άκυρες! Για τέτοιους φωτισμένους «πατέρες» μιλάμε!!
Δε θα συμφωνήσω εδώ. Συχνά-πυκνά οι οικουμενικές σύνοδοι επιβεβαίωναν αποφάσεις ως και δύο και τρεις συνόδους πίσω. π.χ. το Σύμβολο της Πίστεως έχει επικυρωθεί από τουλάχιστον 3 συνόδους (νομίζω και την 7η). Ας μην υποθέτουμε ότι οι ανώτεροι κληρικοί είναι ΤΟΣΟ ανόητοι.
tiresias09 έγραψε:Είναι πράγματι απορίας άξιο, το γιατί μια θρησκεία που ισχυρίζεται ότι έχει την απόλυτη αλήθεια, νοιώθει επιτακτική την ανάγκη να δημιουργήσει έναν θεολογικό τομέα με ειδικότητα στην ρητορική.
Όταν μια εκκλησία επενδύει τόσο πολύ στο συμβολισμό και στην προτύπωση (καλώς ή κακώς, δεν θα το κρίνω εδώ) λογικό είναι να χρειάζεται ρητορία για να ξεκαθαρίσει ποια κατεύθυνση στην ερμηνεία του συμβολισμού ακολουθεί. Το πρόβλημα είναι όταν ο κάθε απολογητής λέει το μακρύ του και το κοντό του και ένας επικριτής δεν ξέρει τελικά ποιος εκφράζει το "ορθόδοξο" και ποιος τις δικές του απόψεις.
“With crosses, relics, crucifixes,
beads, pictures, rosaries and pixes,
the tools of working out salvation,
by mere mechanic operation.”
Samuel Butler, "Hudibras"
tiresias09
Δημοσιεύσεις: 198
Εγγραφή: 06 Οκτ 2009 19:51
Όνομα Ιστότοπου: Τειρεσίας
Επικοινωνία:

EvanT έγραψε:
Radical έγραψε:
Η επιστήμη δεν έχει ανάγκη τη ρητορική ιδιαίτερα.
Στο θέμα της ρητορικής, καθώς φαίνεται σ’ εμένα, έχει γίνει μια παρεξήγηση.
Συνήθως αναφέρεται ως τέχνη του δικανικού λόγου με σκοπό την διαστρέβλωση της αλήθειας, ενώ κάποιοι την θέλουν να είναι το κακό παιδί της φιλοσοφίας, σαν τάχα να μην υπάρχουν και καλοί ρήτορες, ενάντια στους κακούς. ;)
Απάντηση