Σελίδα 4 από 4

Re: Προσευχή...

Δημοσιεύτηκε: 22 Ιαν 2010 11:06
από Πυθέας
επειδη περιέχεται στην δουλειά μου το placebo effect
στην ουσία είναι

ο΄τι άλλο συμβάλλει σε μια στατιστικά σημαντική αντίδραση

εκτός από τη δράση του φαρμάκου που εξετάζουμε
----------------------------------------------------
το negative control ειναι η ομάδα που δεν θα παρει φάρμακο, θα πάρει εκδοχο ή οτι άλλο.
το untreated ειναι η ομάδα που δεν θα πάρει τιποτα δεν θα ενημερωθεί καν.
το positive control ειναι η ομάδα που παιρνει γνωστο και καθιερωμένοι φάρμακο με ανάλογη προβλεπόμενη δράση.

το placebo effect μπορεί να εμφανιστει ή και όχι στο negative control ειναι η ομάδα που δεν θα παρει φάρμακο,θα πάρει εκδοχο ή οτι άλλο.

όταν διαφοροποιείται η απάντηση μεταξυ negative control και untreated
γινεται στατιστικη αναλυση να δουμε αν ειναι "θορυβος" ή στατιστικά σημαντικό δλδ "αληθινη" διαφορα
--------------------------
στους κύκλους μου λέγεται
if you need statistics to confirm it, it's probably bullshit
-------------------------------------

Τί νομίζεις ότι φαντάζονται τα πειραματικά ποντίκια, κουνέλια, αρουραίοι ?

και η βεβαιότητα είναι εικασία

η υπόσχεση του ελέγχου/εξουσίας που σου δίνει η λογική και ο ορθολογισμός
είναι αυτό που διαφθείρει και σε υποβιβάζει
την πιστευεις αυτη τη υπόσχεση διοτι περιστασιακα έχει προκύψει
όμως τις φορές που δεν προκύπτει διαλέγεις να μην τις δείς?

Σε τί αναφέρεται ο albert camus στο μυθο του σισυφου και την αντιμετώπιση του παραλογου στην ζωή του ΛΟΓΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ?
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΆΣΗ ΝΑ "ΒΛΕΠΕΙ" ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΤΑ ΜΟΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ. ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΣΑΣ. ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Re: Προσευχή...

Δημοσιεύτηκε: 05 Φεβ 2010 00:54
από credibilis
Ίσως η προσευχή να είναι ο λόγος της επιβίωσης των εκάστοτε θρησκειών. Είναι το μόνο μέσο "επαφής" του πιστού με το θεό του και -για εμένα τουλάχιστον- το μόνο κατανοητό επιχείρημα του πιστού υπέρ της πίστεώς του (σαφώς όχι υπέρ της ύπαρξης του θεού). Και εξηγούμαι: η μεγάλη πλειοψηφεία των ένθεων είναι ελάχιστα θρησκευόμενη, με την έννοια του ότι σπάνια εκκλησιάζονται, τηρούν τις προσταγές της εκκλησίας τους ή ασχολούνται με το "λόγο του θεού". Ωστόσο, όταν έρθουν αντιμέτωποι με δυσχερείς ή και ανυπέρβλητες καταστάσεις, η προσευχή είναι η προσφυγή τους στην ελπίδα ότι θα ξεπεράσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Πιστεύω πως σε περιπτώσεις ψυχικά υγειών ένθεων, η προσευχή μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει. Μπορεί πρακτικά να μην επιφέρει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, όμως η εμψύχωση του ηθικού και η βελτίωση της ψυχικής κατάστασης δεν είναι αμελητέες συνέπειες. Απλούστερο παράδειγμα είναι η προσευχή της ένθεης μητέρας "Ας επιστρέψουν σώα τα παιδιά μου από τη βραδινή τους έξοδο", που ίσως να της εξασφαλίσει ένα πιο ήρεμο ύπνο.

Υπάρχουν ασφαλώς και περιπτώσεις καταστροφικών επιπτώσεων της προσευχής (κάποιος προαναφέρθηκε στην περίπτωση της Kara Neumann, που πέθανε επειδή οι γονείς της επαναπαύτηκαν στις προσευχές, αντί να την πάνε σε κάποιο γιατρό). Θεωρώ πως τέτοιες καταστάσεις αφορούν ψυχικά διαταραγμένα άτομα. Οι ακραίες συμπεριφορές άλλωστε δεν αφορούν αποκλειστικά τους ένθεους και θα ήταν άδικο να "απορριφθεί" η προσευχή με επιχείρημα ένα μεμονωμένο περιστατικό.

Η έρευνα του Harvard σχετικά με την προσευχή με βρίσκει πιο σύμφωνη ως επιχείρημα κατά της αποτελεσματικότητάς της, παρά η περίπτωση της Kara Neumann. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πιστεύω πως η προσευχή είναι ένα από τα αρνητικά συστατικά των θρησκειών.

Re: Προσευχή...

Δημοσιεύτηκε: 05 Φεβ 2010 13:38
από Πυθέας
credibilis

η μεγάλη πλειοψηφεία των ανθρώπων δεν ξέρει τί είναι τί.
Ο λόγος επιβίωσης των εκάστοτε θρησκειών είναι η δυσχέρεια, η απειλή και η δυσκολία.
το ανυπέρβλητο εμπόδιο και η απόγνωση ¨τελειώνουν" την λογική, κάνει misfiring και αγκαλιάζει στιγμιαία το παράλογο (θεός, θαύμα, το άγνωστο με άγνωστο τρόπο) ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΕΕΙ λογικά ξανά με το υπαρκτό πρόβλημα.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Οσο για την εμψύχωση του ηθικού και η βελτίωση της ψυχικής κατάστασης, πολυ καλύτερο και αποδοτικότερο είναι η ανθρώπινη επαφη, φίλος, οικογένεια, ψυχολόγοι, ομάδα παθόντων πχ αλκοολικοι κτλ. Έτσι η απομόνωση μέσω της προσευχής ( αν αυτή επιλέγει κανείς σαν πρωτεύουσα αντιμετώπιση) εμποδίζει όταν είναι σε μορφή ανοικτής επιστολής προς το άγνωστο.

αυτοπροσωπική ηρεμία, χαλάρωση και εμψυχωση
γίνεται με μουσική, διαλογισμό, γιόγκα, φαί, κρασί και φάρμακα
βάλε και παρέα και έχεις έρωτα- τί άλλο πιο ικανό για εμψυχωση

η μαμα καλό θα ήταν να αναρώτηθει αν εμπιστευεται τον τρόπο που μεγάλωσε και υπέδειξε τα σημαντικά πράγματα και βασική ηθική που γέμισε τα παιδιά της.
πέρα από αυτό
ή είναι ακατάλληλη η τοποθεσία/κοινωνια που βρίσκεται -και έχει λόγο να μην βγούν τα παιδια
ή φοβάται μην την πλακώσει κανένας μετεωρίτης- και θέλει το χάπι της

η προσευχή δεν πρέπει να απορριφθεί
ο παραλήπτης πρέπει να γειωθεί, να αναγνωριστεί ως ο άνθρωπος που είναι.

αν πρέπει να λατρέψετε, λατρέψτε τον άνθρωπο
είναι δύσκολο όμως γιατί φαίνονται οι "ατέλειες" και κοιτάζουμε τον καθρέφτη

υπάρχει = αξίζει =είναι "φυσικό"

Re: Προσευχή...

Δημοσιεύτηκε: 05 Φεβ 2010 21:18
από credibilis
Σε γενικές γραμμές δε διαφωνώ. Θίγω λοιπόν μόνο τα σημεία που με βρίσκουν ασύμφωνη:

Γράφετε:
Οσο για την εμψύχωση του ηθικού και η βελτίωση της ψυχικής κατάστασης, πολυ καλύτερο και αποδοτικότερο είναι η ανθρώπινη επαφη, φίλος, οικογένεια, ψυχολόγοι, ομάδα παθόντων πχ αλκοολικοι κτλ. Έτσι η απομόνωση μέσω της προσευχής ( αν αυτή επιλέγει κανείς σαν πρωτεύουσα αντιμετώπιση) εμποδίζει όταν είναι σε μορφή ανοικτής επιστολής προς το άγνωστο.
Δε βλέπω γιατί πρέπει να υπάρχει επιλογή ανάμεσα στην προσευχή και στην ανθρώπινη επαφή – το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ο μέσος ένθεος επιλέγει ένα συνδιασμό των δύο∙ μόνο σε περιπτώσεις τυφλού φανατισμού παρατηρείται πλήρης αδράνεια πέραν της προσευχής. Φαίνεται να ξεχνούμε μερικές φορές πως οι ένθεοι δεν είναι άτομα με μονόπλευρη προσωπικότητα, που φορούν παρωπίδες σε ο,τιδήποτε δεν εσωκλείεται στη θρησκεία. Αν το καταφύγιο του άθεου στις δύσκολες στιγμές είναι η οικογένεια, οι φίλοι και οι ψυχολόγοι, ο ένθεος έχει και ένα επιπλέον, την προσευχή. Ακόμα κι αν είναι αναποτελεσματικό, τουλάχιστον δεν είναι επιβλαβές.

Στη συνέχεια:
η μαμα καλό θα ήταν να αναρώτηθει αν εμπιστευεται τον τρόπο που μεγάλωσε και υπέδειξε τα σημαντικά πράγματα και βασική ηθική που γέμισε τα παιδιά της.
πέρα από αυτό
ή είναι ακατάλληλη η τοποθεσία/κοινωνια που βρίσκεται -και έχει λόγο να μην βγούν τα παιδια
ή φοβάται μην την πλακώσει κανένας μετεωρίτης- και θέλει το χάπι της
Η μέση μητέρα είμαι βέβαιη πως θα έβρισκε χιλιάδες άλλους κινδύνους ανάμεσα στην ακατάλληλη τοποθεσία και τους μετεωρίτες (η δική μου τουλάχιστον υπήρξε τρομερά ευφάνταστη όσο ήμουν στην εφηβεία).

Ωστόσο, εγώ ήθελα να θίξω πως η προσευχή έχει τη δυνατότητα σε ορισμένες περιπτώσεις να καταπραΰνει τους αβάσιμους φόβους. Οι φόβοι αυτοί δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ένθεων. Η διαφορά είναι πως ο άθεος προσπαθεί να τους καταπολεμήσει μέσω της λογικής σκέψης, ενώ ο ένθεος μέσω της προσευχής (χωρίς όμως να αποκλείεται και η λογική σκέψη από τη δική του πλευρά). Το αποτέλεσμα δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι το ίδιο, και αν εσείς, όπως κι εγώ, υποστηρίζουμε πως καλύτερα αποτελέσματα έχει η λογική σκέψη, είμαστε υποκειμενικοί κριτές, άρα και αναξιόπιστοι.

Τέλος, για να είμαι ειλικρινής, δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα της τελευταίας φράσης σας:
υπάρχει = αξίζει =είναι "φυσικό"
Οι έννοιες που αναφέρετε είναι σχετικές. Επιπλέον, η εξίσωση του «υπάρχει» με το «αξίζει» με βρίσκει ασύμφωνη (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, χωρίς να αντιλαμβάνομαι πώς ερμηνεύετε τη συγκεκριμένη εξίσωση). Θα με ενδιέφερε να το εξηγούσατε πιο αναλυτικά.

Re: Προσευχή...

Δημοσιεύτηκε: 12 Φεβ 2010 10:21
από Πυθέας
credibilis έγραψε:Δε βλέπω γιατί πρέπει να υπάρχει επιλογή ανάμεσα στην προσευχή και στην ανθρώπινη επαφή – το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ο μέσος ένθεος επιλέγει ένα συνδιασμό των δύο∙ μόνο σε περιπτώσεις τυφλού φανατισμού παρατηρείται πλήρης αδράνεια πέραν της προσευχής.
Φαίνεται να ξεχνούμε μερικές φορές πως οι ένθεοι δεν είναι άτομα με μονόπλευρη προσωπικότητα, που φορούν παρωπίδες σε ο,τιδήποτε δεν εσωκλείεται στη θρησκεία. Αν το καταφύγιο του άθεου στις δύσκολες στιγμές είναι η οικογένεια, οι φίλοι και οι ψυχολόγοι, ο ένθεος έχει και ένα επιπλέον, την προσευχή. Ακόμα κι αν είναι αναποτελεσματικό, τουλάχιστον δεν είναι επιβλαβές.

Ο μέσος άνθρωπος επιλέγει ένα συνδιασμό από ότι μπορεί. το καταφύγιο των ανθρώπων στις δύσκολες στιγμές είναι η οικογένεια, οι φίλοι και οι ψυχολόγοι, και σε ότι πιστεύουν και εμπιστεύονται. ο άθεος έχει και ένα επιπλέον αφου αναγνωρίζει το placebo effect σε ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΨΕΙ με ελπίδα, δηλαδη την ιατρική, τον Άνθρωπο, την Φύση κτλ. ΔΙΟΤΙ πάντα το placebo effect της προσευχής του ένθεου είναι μόνο placebo,αλλά κάποιες φορές το placebo effect της "ελπίδας" του άθεου είναι και αντικειμενική προσδοκία (μαζί δλδ με πραγματικό εξωγενές φάρμακο, όταν η μεταφυσική φαντασία εφάπτεται σε μια πίστη με αντικειμενικό περιεχόμενο.

Στη συνέχεια:
η μαμα καλό θα ήταν να αναρώτηθει αν εμπιστευεται τον τρόπο που μεγάλωσε και υπέδειξε τα σημαντικά πράγματα και βασική ηθική που γέμισε τα παιδιά της.
πέρα από αυτό
ή είναι ακατάλληλη η τοποθεσία/κοινωνια που βρίσκεται -και έχει λόγο να μην βγούν τα παιδια
ή φοβάται μην την πλακώσει κανένας μετεωρίτης- και θέλει το χάπι της
Η μέση μητέρα είμαι βέβαιη πως θα έβρισκε χιλιάδες άλλους κινδύνους ανάμεσα στην ακατάλληλη τοποθεσία και τους μετεωρίτες (η δική μου τουλάχιστον υπήρξε τρομερά ευφάνταστη όσο ήμουν στην εφηβεία).

θελει το "χάπι" της

Ωστόσο, εγώ ήθελα να θίξω πως η προσευχή έχει τη δυνατότητα σε ορισμένες περιπτώσεις να καταπραΰνει τους αβάσιμους φόβους. Οι φόβοι αυτοί δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ένθεων. Η διαφορά είναι πως ο άθεος προσπαθεί να τους καταπολεμήσει μέσω της λογικής σκέψης, ενώ ο ένθεος μέσω της προσευχής (χωρίς όμως να αποκλείεται και η λογική σκέψη από τη δική του πλευρά). Το αποτέλεσμα δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι το ίδιο, και αν εσείς, όπως κι εγώ, υποστηρίζουμε πως καλύτερα αποτελέσματα έχει η λογική σκέψη, είμαστε υποκειμενικοί κριτές, άρα και αναξιόπιστοι.
οι αβάσιμοι φοβοι όταν υπάρχουν χρειάζονται κάποια βοήθεια ΛΟΓΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ αφου είναι αβάσιμοι.οι αληθινοι βάσιμοι φόβοι αντιμετώπιζονται μόνο με την λογική επίσης. οπότε μιλάμε για αντιμετώπιση αδιεξόδων, τερματικές καταστάσεις ΑΝΕΛΠΙΣΤΕΣ, οπου η προσευχή έχει κάποιο νόημα, έφόσον είμαστε αναξιοπιστοι δεν μπορούμε με σιγουριά να τραβήξουμε την γραμμή του ανέλπιστου, άρα δεν έχει νόημα η προσευχη

Τέλος, για να είμαι ειλικρινής, δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα της τελευταίας φράσης σας:
υπάρχει = αξίζει =είναι "φυσικό"
Οι έννοιες που αναφέρετε είναι σχετικές. Επιπλέον, η εξίσωση του «υπάρχει» με το «αξίζει» με βρίσκει ασύμφωνη (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, χωρίς να αντιλαμβάνομαι πώς ερμηνεύετε τη συγκεκριμένη εξίσωση). Θα με ενδιέφερε να το εξηγούσατε πιο αναλυτικά.
αρχαία λίμνη
βατραχος πηδάει
πλόπ!