Σελίδα 5 από 5

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 26 Απρ 2015 14:22
από Yianis
συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι χωρισμός εκκλησίας και κράτους, είναι τιμωρία του πολίτη
Η εκκλησία προκειμένου να αποδώσει θρησκεία στο βρέφος ζητά ορισμένα δικαιολογητικά.
Το κράτος προκειμένου να αποδώσει όνομα στο βρέφος ζητά επίσης δικαιολογητικά.

Δεν βλέπω που υπάρχει πρόβλημα…

Η Εθνική Τράπεζα για να σου ανοίξει έναν λογαριασμό σου ζητά να καταθέσεις δικαιολογητικά.
Το κράτος για να πάρεις δίπλωμα αυτοκινήτου σου ζητά να καταθέσεις τα ίδια σχεδόν δικαιολογητικά.

Διαφορεατικα μαγαζιά διαφορετικοί οι σκοποί…

Μάλλον ο φίλος σου παραπονιέται επειδή, όπως λέει και ο Τάσος, δεν γνώριζε ότι άλλη δουλειά κάνεις στην εκκλησία με την βάπτιση και άλλη στο ληξιαρχείο με την ονοματοδοσία.

Και από τα παραπάνω φαίνεται ακόμα πιο καθαρά ότι μάλλον έχω δίκιο με την πρόταση που έχω κάνει, καθώς, ακόμα και τυπικά πλέον, ο αποκλειστικός σκοπός της βάπτισης είναι η απόδοση θρησκεύματος και επομένως παραβίαση της απαραβίαστης ελευθερίας να ορίσεις το θρήσκευμα σου μόνος σου!

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 27 Απρ 2015 13:28
από tasos_didymoteicho
Γενικά καταλαβαίνουμε ότι οι καταγραφές στο ληξιαρχείο είναι απαιτητικές, αφού θυμόμαστε πόσες δυσκολίες παρουσιάζει και η διαγραφή ή αλλαγή θρησκεύματος. Το ίδιο (θα) γίνεται και για γεννήσεις, γάμους κ.λπ.

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 15 Νοέμ 2015 15:20
από csar
Λήμμα στην wikipedia σχετικά με την ονοματοδοσία και την καταχώριση βάπτισης.

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 15 Νοέμ 2015 16:20
από csar
AoratiMelani έγραψε:Αναρωτιέμαι σε τι βαθμό έχει δίκιο ο φίλος και είναι μια άσκοπη ταλαιπωρία. Με προβληματίζει αυτό που λέει, ότι έχουν ήδη υπογράψει και οι δύο στο χαρτί της βάπτισης (αν και χωρίς βεβαίωση γνησίου υπογραφής, υποθέτω με τη λογική ότι ο ιερέας είναι δημόσιος λειτουργός ή τέλος πάντων του δίνεται η εξουσία να επιβεβαιώσει το γνήσιο της υπογραφής των γονέων για τη συγκεκριμένη περίπτωση).
Επειδή τα έψαξα λίγο παραπάνω για το λήμμα στην wikipedia, ισχύουν τα εξής:

- Τυπικά ακόμα κι αν έχει προηγηθεί βάπτιση της ονοματοδοσίας, πρέπει να γίνει η δήλωση ονοματοδοσίας με την γνωστή διαδικασία (και οι δύο γονείς ή με εξουσιοδότηση του απόντος), διότι στην βάπτιση δεν αποκτά κάποιος όνομα αλλά θρήσκευμα (ΣτΠ: «όπως ήδη από μακρού (απόφαση 240/75 Ολομέλειας Αρείου Πάγου) και αδιαλείπτως δέχεται η νομολογία, η λήψη ονόματος δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο της βάπτισης.»). Δηλ. μπορεί πολύ άνετα, ενώ έχει δοθεί ένα όνομα στο παιδί στην βάπτιση, αργότερα στην ονοματοδοσία να δοθεί άλλο όνομα και θα ισχύει αυτό της ονοματοδοσίας. (Ισχύει και το άλλο. Εφόσον έχει προηγηθεί η ονοματοδοσία, ό,τι όνομα και να δώσεις στην βάπτιση, ισχύει το όνομα της ονοματοδοσίας ---ο νόμος λέει ότι η δήλωση είναι αμετάκλητη).
- Πρακτικά πολλοί υπάλληλοι ληξιαρχείων (μιλάω για αυτούς που ξέρουν την διαδικασία και την εφαρμόζουν όχι για αυτούς που είτε δεν την ξέρουν είτε δεν θέλουν να την εφαρμόσουν), προκειμένου να μην ταλαιπωρούνται οι πολίτες με τα πηγαινέλα, εφόσον έχει γίνει βάπτιση και έχουν υπογράψει και οι δύο γονείς, τότε δεν απαιτούν την παρουσία του δεύτερου ή την εξουσιοδότηση. Αυτό δεν είναι τυπικά σωστό αλλά γίνεται.

Μία περίπτωση που θα μπορούσε να έχει πρόβλημα ένας υπάλληλος ληξιαρχείου που ακολουθεί την δεύτερη πρακτική είναι π.χ. η εξής:
Οι γονείς αποφασίζουν να δώσουν άλλο «κοσμικό» και άλλο «εν Χριστώ» όνομα στο τέκνο (π.χ. επειδή το «εν Χριστώ» είναι το όνομα του παππού που δεν τους αρέσει αλλά τι να κάνουν τώρα, γέρον άνθρωπο να μην τον στεναχωρήσουν). Όμως μετά την βάπτιση, πηγαίνει μόνον ο ένας γονέας και καταχωρεί με την δήλωση ονοματοδοσίας το «εν Χριστώ» όνομα (επειδή π.χ. βαριέται να ξαναπηγαίνει με τον δεύτερο γονέα ή επειδή το όνομα ήταν του μπαμπά και παρά το ότι είναι κακόηχο, προτιμάει το παιδί να έχει το όνομα του μπαμπά άσχετα αν συμφώνησε πριν).

Τότε ο υπάλληλος του ληξιαρχείου θα έχει πρόβλημα εφόσον ο άλλος γονέας αποφασίσει να το κυνηγήσει δικαστικά.

Άρα να πεις στον φίλο σου ότι πρακτικά έχει δίκιο (διότι στο 99.999% των περιπτώσεων δεν δημιουργείται πρόβλημα) αλλά τυπικά το όνομα της βάπτισης και το όνομα της ονοματοδοσίας δεν έχουν απολύτως καμία σχέση. Άλλωστε είναι δυνατό να γίνει βάπτιση και να μην δοθεί όνομα στον βαπτιζόμενο (άσχετα αν πάντα δίνεται).
AoratiMelani έγραψε:Εγώ ξέρω δύο περιπτώσεις που η μάνα βάπτισε το παιδί χωρίς την συγκατάθεση του πατέρα, όμως η μία ήταν ανύπαντρη μητέρα (αλλά ο πατέρας είχε κάνει πράξη αναγνώρισης, άρα λογικά πρέπει να είχε όλα τα δικαιώματα γονικής μέριμνας, άρα θα έπρεπε να είχε υπογράψει κι εκείνος, ή όχι; ) και τη δεύτερη ήταν διαζευγμένη (και δεν ξέρω τι ίσχυε ως προς γονική μέριμνα και κηδεμονία, αλλά θα περίμενα να χρειάζεται συγκατάθεση του πατέρα για κα΄τι τόσο σοβαρό όσο η ένταξη σε θρήσκευμα ή/και η απόδοση ονόματος).
- Όσον αφορά στην ονοματοδοσία και σύμφωνα με την διαμεσολάβηση του ΣτΠ, γίνεται και από τους δύο γονείς εφόσον έχουν και οι δύο την γονική μέριμνα ακόμα και αν μόνον ο ένας από τους δύο έχει την επιμέλεια (Άρειος Πάγος, απόφ. 1321/92: «αποτελεί δικαίωμα αμφοτέρων των γονέων ανεξάρτητα από ενδεχόμενη ανάθεση της επιμέλειας του προσώπου σε έναν εξ αυτών».)
- Όσον αφορά τo θρήσκευμα (βάπτιση), μάλλον ισχύει το ίδιο: Πέρσι η ΔΙΣ ξεκαθάρισε στους ιερείς με εγκύκλιό της ότι χρειάζεται η συναίνεση και των δύο γονέων ακόμα και αν την επιμέλεια την έχει ό ένας από τους δύο (παιδιά εκτός γάμου, διαζευγμένοι γονείς, κ.λπ.) επικαλούμενη νομολογία των δικαστηρίων μεταξύ της οποίας και η ΑΠ 1321/1992 (δυστυχώς δεν μπόρεσα να την βρω).

Απορία για την πράξη Ονοματοδοσιας

Δημοσιεύτηκε: 23 Φεβ 2016 18:57
από Homo_Sapiens
Καλησπέρα και από μένα παιδιά! Σας παρακολουθώ καιρό και έχω αλλάξει πολλές απόψεις μου πάνω στα θρησκευτικά θέματα χάρη στις συζητήσεις σας! Ήθελα να κάνω μια ερώτηση σχετικά με το θέμα της ονοματοδοσιας. Γνωρίζω πλέον ότι είναι η μόνη υποχρεωτική οδός για να λάβει κάποιος όνομα, και ότι η βάπτιση είναι κατι προαιρετικό. Με τον σύντροφό μου έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε μόνο σε ονοματοδοσια του παιδιου μας, όμως θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος από εσάς που έχει κάνει μόνο αυτό στο παιδί του χωρίς βάπτιση, αν το παιδί "στιγματιστηκε" στο σχολείο του και γενικά στη ζωή του. Πχ η ληξιαρχική Πράξη Γέννησης η Ονοματοδοσιας τι θα γράφει? Θα είναι κενό το θρησκευμα ή θα κολλήσουν καμία ταμπέλα που θα λέει πχ "αβαπτιστο" στο Ληξιαρχείο? Έχουν τέτοιο δικαίωμα? Προσωπικά θα προτιμούσα να μην συμβαίνει κατι τέτοιο μιας και θεωρώ ότι το παιδί μετά μπορεί να είναι ευαλωτο σε κάποιου είδους κοροιδια από κάποιον θρησκευομενο που θα δει αυτό το χαρτί αν και όποτε του το ζητήσουν.

Re: Απορία για την πράξη Ονοματοδοσιας

Δημοσιεύτηκε: 24 Φεβ 2016 01:47
από csar
Homo_Sapiens, η βάπτιση δεν είναι προαιρετική όπως λες. Είναι κάτι διαφορετικό. Με την ονοματοδοσία αποκτά κανείς όνομα, με την βάπτιση αποκτά θρήσκευμα.

Στην ληξιαρχική πράξη γέννησης ούτως ή άλλως δεν γράφει θρήσκευμα, αφού όταν δηλώνεται η γέννηση σε ελάχιστες περιπτώσεις έχει προηγηθεί βάπτιση.

Αυτό που μάλλον σε ανησυχεί είναι τι θα γράφει κάποιο πιστοποιητικό που θα χρειαστεί να πάρεις στο μέλλον για το παιδί. Τυπικά, εφόσον το θρήσκευμα είναι άσχετο με την χρήση για την οποία δεν προορίζεται το πιστοποιητικό, τότε το πιστοποιητικό δεν πρέπει να γράφει το θρήσκευμα ούτως ή άλλως. Δηλ. έχει δεν έχει δηλωθεί το θρήσκευμα στο ληξιαρχείο, το πεδίο θρήσκευμα πρέπει να είναι κενό. Στην πράξη, πάντα μπορεί να πέσεις σε κάποιον άσχετο ή καλοθελητή υπάλληλο που να κάνει κάποια χαζομάρα.

Re: Απορία για την πράξη Ονοματοδοσιας

Δημοσιεύτηκε: 24 Φεβ 2016 09:08
από Yianis
Homo_Sapiens έγραψε:Με τον σύντροφό μου έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε μόνο σε ονοματοδοσια του παιδιου μας, όμως θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος από εσάς που έχει κάνει μόνο αυτό στο παιδί του χωρίς βάπτιση, αν το παιδί "στιγματιστηκε" στο σχολείο του και γενικά στη ζωή του.
Ρωτάς εάν στιγματίστηκε κάποιου το παιδί επειδή δεν πιστεύει ότι μια τύπα, η οποία άφησε τον άντρα της απήδηχτο την νύκτα του γάμου της, μύρισε ένα λουλούδι και μετά έμεινε έγκυος με έναν τύπο ο οποίος ήταν γιος του εαυτού του;

Εάν ρωτάς αυτό τότε η απάντηση είναι ναι…
Στιγματίστηκε ότι δεν είναι τόσο μαλάκας…

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 24 Φεβ 2016 09:37
από tasos_didymoteicho
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ

Συγχώνευσα εδώ το θέμα που άνοιξε η Homo_Sapiens


Διάβασε το νήμα από την αρχή, αν θυμάμαι καλά έχουν συζητηθεί κι απαντηθεί διεξοδικά οι απορίες σου.

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 24 Φεβ 2016 10:08
από AoratiMelani
Εγώ δεν έχω βαπτίσει το παιδί μου. Έκανα ονοματοδοσία λίγες μέρες μετά τη γέννηση.

Το αν είναι βαπτισμένο ή όχι (στην ουσία δηλαδή το αν ανήκει σε θρήσκευμα ή όχι, και αν ναι σε ποιο θρήσκευμα) είναι μεν καταγεγραμμένο στο ληξιαρχείο, αλλά δεν αναφέρεται στα πιστοποιητικά που εκδίδονται, παρά μόνο αν το ζητήσεις εσύ.

Σύμφωνα με την απόφαση 134/2001 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, "Η αναγραφή του θρησκεύματος επί των ληξιαρχικών πράξεων που εκδίδει ο δήμος πρέπει να γίνεται μόνο στην περίπτωση που το θρήσκευμα, σύμφωνα με τον νόμο, αποτελεί προϋπόθεση εξασκήσεως δικαιώματος, άλλως πρέπει να παραλείπεται."

Επομένως, όταν θα χρειαστείς απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης γέννησης του παιδιού για οποιονδήποτε λόγο, να κοιτάξεις το χαρτί που θα σου δώσουν και να βεβαιωθείς ότι δεν αναφέρει θρήσκευμα. Να μην λέει ούτε καν "άθρησκο" ή "άνευ θρησκεύματος", να μην γράφει καν τη λέξη "θρήσκευμα" με κενό από δίπλα. Αν έχει κάποια πληροφορία για θρήσκευμα, να τους δώσεις πίσω το χαρτί και να ζητήσεις να σου εκδώσουν άλλο, χωρίς θρήσκευμα.

Η οικογενειακή μερίδα και άλλα πιστοποιητικά έτσι κι αλλιώς δεν γράφουν θρήσκευμα, αλλά καλού κακού να τα ελέγχεις κι αυτά.

Αυτό να το προσέξεις ιδιαίτερα όταν πάρεις το χαρτί για να γράψεις το παιδί στο σχολείο. Να μην έχει καμία πληροφορία για το θρήσκευμά του πάνω - να μην γράφει πουθενά τη λέξη "θρήσκευμα".

Όσον αφορά το άλλο σου ερώτημα, η απάντηση είναι ότι δεν στιγματίστηκε καθόλου μα καθόλου. Ούτε κατά διάνοια.

Το παιδί μου δεν έκανε θρησκευτικά ποτέ του, ανέφερα σε κάθε ευκαιρία ότι δεν είμαστε χριστιανοί (π.χ. όταν με ρώτησε συμμαθητής του για ποιο λόγο δεν κάνει θρησκευτικά, ή όταν με ρώτησαν κάποιες μητέρες πότε γιορτάζει το όνομά του - ανέφερα την ονοματοδοσία με την αφορμή αυτή) και ποτέ μα ποτέ δεν έπαιξε κανένα βλέφαρο, δεν είδα καμία παράξενη αντίδραση. Επίσης το ίδιο δεν προβληματίστη,ε ποτέ ως προς το γιατί δεν κάνει θρησκευτικά, αφού από μικρό ήξερε ότι εμείς δεν είμαστε χριστιανοί. Όλα φυσικά και όλα ωραία. Είχε φίλους από την αρχή και ήταν από τα πιο αγαπητά παιδιά του σχολείου σε όλο το δημοτικό.

Ακούω πάρα πολύ κόσμο να προβληματίζεται για το θέμα αυτό. Νομίζω όμως ότι η ανησυχία είναι όλη μέσα στο κεφάλι μας. Δεν τίθεται κανένα θέμα στιγματισμού, ούτε περιθωριοποίησης ούτε τίποτε παρόμοιο. Νομίζω πως όταν είμαστε συνειδητοί και σίγουροι για την επιογή μας και όταν φερόμαστε απλά και φυσικά, χωρίς ούτε φόβο και ανησυχία για το πώς θα μας αντιμετωπίσουν ούτε επιθετικότητα για να ισορροπήσουμε την ανησυχία μας (επειδή νομίζουμε ότι ίσως μας λοξοκοιτάξουν), μας αντιμετωπίσουν και οι άλλοι με φυσικότητα και όλα κυλάνε ρολόι.

Σκέψου το εξής απλό: ακόμη σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου οι περισσότεροι ανήκουν στο ίδιο θρήσκευμα, υπάρχουν και υπήρχαν πάντα άνθρωποι που ανήκουν σε άλλα θρησκεύματα. Νομίζεις ότι αυτοί όταν πάνε τα παιδιά τους σχολείο εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να τα βαφτίσουν χριστιανούς για να μην στιγματιστούν; Σίγουρα όχι. Έχουν τις πεποιθήσεις τους δεδομένες.


Ίσως αναζητούν τρόπους να βοηθήσουν το παιδί σε περίπτωση που τα άλλα παιδιά του κάνουν ερωτήσεις ή του μιλήσουν υποτιμητικά, αλλά δεν διανοούνται να αλλάξουν πεποιθήσεις, ούτε να προσποιηθούν ότι είναι χριστιανοί, βαφτίζοντας το παιδί τους. Αυτό είναι που συζητάς να κάνεις εσύ: να παραστήσεις τον χριστιανό ενώ δεν είσαι, και να κάνεις και το παιδί σου χριστιανό ενώ δεν σε εκφράζει αυτό.

Ίσως να υπήρχε λόγος αν γίνονταν π.χ. διωγμοί κατά των αλλόθρησκων, αλλά προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Νομίζω ότι ο βασικός λόγος που νιώθουμε άβολα με το να μην βαπτίσουμε τα παιδιά μας, είναι ότι νιώθουμε πως έτσι "αποστατούμε", επειδή εμείς υπήρξαμε χριστιανοί, ανατραφήκαμε ως χριστιανοί, και νιώθουμε ότι όλοι περιμένουν από εμάς να φερθούμε ως χριστιανοί και να κάνουμε τα παιδιά μας χριστιανούς. Δεν ανατραφήκαμε από την αρχή σε μια άλλη ομάδα, όπως π.χ. οι εβραίοι, και νιώθουμε ότι φεύγουμε από τους "δικούς μας" και μένουμε μετέωροι, χωρίς ένα πλαίσιο.

Εκεί ακριβώς όμως είναι που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι στη δική μας ευχέρεια να επιλέξουμε ένα νέο πλαίσιο, που το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Και δεν είμαστε μόνοι, είμαστε πολλοί, έστω κι αν είμαστε ακόμη διάσπαρτοι. Καλώς ήλθες στην παρέα! :)

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 24 Φεβ 2016 17:58
από Homo_Sapiens
Έχετε δίκιο και σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ είναι δική μου ανασφάλεια αλλά όπως είπε και η αόρατη μελάνη είναι στο χέρι μας πώς θα το χειριστουμε ώστε να μην υπάρξει κάποιο θέμα. Κι αν υπάρξει να το αντιμετωπισουμε σωστά. Άλλωστε στο 2016 ζούμε, και θέλω να ελπίζω ότι η ανοχή της κοινωνίας μας πλέον στο οτιδήποτε "διαφορετικό" είναι πιο μεγάλη σε σχέση ειδικά με το πώς ήταν παλιότερα τα πράγματα.

Re: Βάπτιση ≠ Ονοματοδοσία

Δημοσιεύτηκε: 15 Σεπ 2018 15:37
από Kokos
Ειδικά για κάποιον που ζει σε μεγάλη πόλη, πιστεύω πως δεν υπάρχει θέμα. Όλο και περισσότερος κόσμος παρακάμπτει το εμπόδιο της βάπτισης. :dance: