"τα δικαιώματα που παρέχονται στους γονείς μεσω των Διεθνών Συμβάσεων
- Spoiler: Εμφάνιση
- δεν αποτελουν καθαρά δικαιώματα, αλλα καθήκοντα απέναντι στα αληθινά δικαιώματα των τέκνων τους. Το κυρίαρχο ειναι ο σεβασμός της προσωπικότητας του μαθητή που εξειδικεέυει κατα τρόπο απτό το συμφέρον του, ενώ ο σεβασμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων τν γονεων περναει σε δευτερη μοιρα και ενεργοποιείται μόνο όταν το κράτος επιχειρήση κατηχητική,καταστρατήγηση των δικαιώματων του τέκνου. Οι θρησκευτικες πεποιθήσεις όμως και των γονέων πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άξιες σεβασμού και όχι να αντιβαίνουν με τις ηθικές αξίες του κοινωνικού συνόλου και προπάντων, να μην στέκονται αφορμή καταστρατήγησης της θρησκευτικής ελευθεριας των παιδιών."
Γιαννη, δεν εχεις αδικο οταν λες οτι το παιδι δεν αποτελει ιδιοκτησια του γονεα και οτι εχει αυτοτελη δικαιωματα.
Επισης και το παιδι εχει δικαιωματα απεναντι στο γονεα και το κρατος,
και το κρατος εχει δικαιωματα απεναντι στο γονεα.
Γενικα, υπαρχει μια θολουρα στο ζητημα του μεχρι ποιο σημειο φτανει το δικαιωμα του καθενος.
Φτανει των γονενων μεχρι να καθορισουν στην αρχη τη θρησκεια του παιδιου, αλλα δεν φτανει μεχρι στο σημειο που θα ποδηγετησουν τη θρησκευτικη του συνειδηση ωστε το παιδι να γινει κλωνος τους.
Φτανει επισης μεχρι να απαγορευσουν στο κρατος τον προσυλητισμο σε αλλο δογμα (μεσω απαλλαγης).
Το κρατος εχει δικαιωμα να συμβαλλει και αυτο στην αναπτυξη της θρησκευτικης συνειδησης του παιδιου.
Το παιδι, με τεκμηριο ωριμοτητας, εχει επισης δικαιωματα να αναπτυξει ελευθερα τη προσωπικοτητα του, και να αντιταχθει μετα απο μια ηλικια (πολυ πριν τα 18) και στο κρατος και στους γονεις.
Εγω το καταλαβαινω ως εξης απο ενα αλλο πρισμα, εντελως αντιθετο. Μια εναλλακτικη αν θες προσεγγιση.
Οι αλλοθρησκοι και οι αθεοι γονεις, ειναι σαν μειονοτητες οι πραγματικα ωφελημενοι και ελευθεροι και τα παιδια τους αδικημενα.
Παιρνουν απαλλαγη, και ετσι εχουν το ελευθερο να πουν στα παιδια τους οτι γουσταρουν περι θρησκειας, χωρις καμια επιστημονικη εκπαιδευση.
Και μπορει για εμας τους αθεους, να μην πολυπειραζει γιατι ειμαστε γαματοι γενικως, αλλα σκεψου ενα μουσουλμανακι...
Οι ορθοδοξοι γονεις απο την αλλη, εχουν συνεταιρο το κρατος. Ακριβως επειδη η ορθοδοξια ειναι επισημη θρησκεια, ακριβως επειδη τα stakes ειναι μεγαλυτερα, το ενδιαφερον μεγαλυτερο, το δυνητικο κακο απο αστοχιες στην γονικη θρησκευτικη διαπαιδαγωγηση μεγαλυτερο.
Το κρατος γινεται συνεταιρος μετα τα 6 ετη στη θρησκευτικη διαπαιδαγωγηση του παιδιου σου, ωστε να διασφαλισει το συμφερον του παιδιου.
Πχ εισαι φανατικος συντηρητικος ορθοδοξος χριστιανος, και φοβεριζεις το παιδι με κολαση συνεχως, ενω συνεχως υποβιβαζεις τους αλλοθρησκους, τους αμαρτωλους κλπ.
Ή απλα εισαι ορθοδοξος, αλλα ασχετος και λες στο παιδι σου μπουρδες.
Το κρατος, θα σεβαστει μεν ονομαστικα τη θρησκεια σου, δεν εχει ομως καμια υποχρεωση να σεβαστει τις αντιληψεις σου ή την αγνοια σου και να μην παρουσιασει στο παιδι ενα στρογγυλεμενο ορθοδοξο δογμα και εναν θεο πιο light, γλυκουλη και αγαπησιαρη και μια θρησκευτικη αντιληψη ανοχης και συγχωρεσης.
Αυτο ειναι το βαθυτερο νοημα του αρθρου 16.2. Μην αφησεις το μαλακα ΧΟ να γαμησει το παιδι. Ειναι πολλα τα παιδια και δεν μας παιρνει.
Σκεφτειτε λιγο να υπηρχε μαθημα αθειας. Αμεσως, αν ειστε γονεις, δεν σας πιανει μια ανησυχια για το περιεχομενο τους και μια αισθηση παραβιασης αν διδασκονται πραγματα με τα οποια διαφωνειτε;
food for thought...
Παραδεισος ειναι η ικανοποιηση καθε ατομικης επιθυμιας. Κολαση, ειναι η συγκεντρωση αυτων των ατομικων παραδεισων...
