η συζήτηση δεν γίνεται με αφορισμούς. η ομοφοβία δεν πηγαίνει κατά κόμμα αλλά κατα άτομο. δεν μπορεί κάθε φορά που δεν παίρνει θέση κάποιος να ονομάζεται και ομοφοβικός. όσο για τις αντιφάσεις τι σχέση έχει η άποψη πως η ομοφυλοφυλία είναι ιδιωτική υπόθεση ως τρόπος σεξουαλικής ζωής, που σίγουρα είναι. με την αναζήτηση του φαινομένου της ομοφυλοφιλίας από τον ομιλητη του ΚΚΕ.π.χ.εμένα η θέση διάφορων πως είναι επιλογή λες και παραγγέλνεις καφέ δεν με καλύπτει τώρα αν ο ομιλητής αναζητά την αιτία σε κοινωνικά αίτια αυτό δεν το έχω ψάξει και δεν παίρνω θέση.όσο για τα δικαιωματα, αυτό εξαρτάται από το δικαιωμα .π.χ. της υιοθεσίας. δεν σε άκουσα να πείς κάτι επί του θέματος.truleysi έγραψε:Θεόφιλε, το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει «ξεκάθαρη» θέση, δεν σημαίνει πως προσωπικά αποδέχομαι αυτή τη θέση. Εξακολουθώ να τη θεωρώ για γέλια και για κλάματα (στην ουσία της είναι συγκαλυμμένα ομοφοβική), ενώ έχει αντιφάσεις (π.χ. σύμφωνα με τη Δάγκα «η ομοφυλοφιλία είναι ιδιωτική υπόθεση που δεν παράγει κοινωνικά δικαιώματα», αλλά σύμφωνα με τον εισηγητή του Κόμματος στη Βουλή Γκιόκα, «η ομοφυλοφιλία έχει τις ρίζες του σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα, συνεπώς δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως αποκλειστικά ατομική απόφαση»).
Το γεγονός επίσης ότι το κόμμα έχει μία κάπως λιγότερο υποτιμητική προς τους ΛΟΑΤ στάση μπροστά στα... βατράχια που είχαν εκστομίσει οι εκπρόσωποί του στην αντίστοιχη συζήτηση του συμφώνου το 2008 (όπου και πάλι το ΚΚΕ είχε καταψηφήσει), αλλά και μπροστά στον έντονα ομοφοβικό έως βαθιά ρατσιστικό του λόγο σε παλιότερες δεκαετίες όχι μόνο απέναντι στους ΛΟΑΤ, αλλά και απέναντι σε όσους τους στήριζαν, μάλλον δεν με πείθουν για τον «συγκροτημένο» περί του ζητήματος πολιτικό λόγο του.
Δεν ξέρω αν πρέπει να επεκταθούμε περισσότερο καθώς το νήμα αφορά το Σύμφωνο σε σχέση με τη θρησκευτική πίστη, αν και, για αρκετούς κομμουνιστές, το Κόμμα μάλλον αποτελεί μορφή θρησκευτικής πίστης.
Πηγαίνει και κατά κόμμα και κατά πολιτική στάση και κατά θρησκευτική συνείδηση και κατά φιλοσοφική θεώρηση και κατά ότι θες, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά. Π.χ. η γενικευμένη ομοφοβία σε μια κοινωνία δεν είναι άθροισμα ομοφοβικών ατόμων, αλλά απόρροια αντιλήψεων που επικρατούν μαζικά από τους φορείς που τις εκπέμπουν. Οι αποδείξεις είναι ιστορικά άπειρες.Θεόφιλος έγραψε:η συζήτηση δεν γίνεται με αφορισμούς. η ομοφοβία δεν πηγαίνει κατά κόμμα αλλά κατα άτομο.
Αντιθέτως, για τη θέση που πήρε το κόμμα χαρακτηρίζεται έτσι κι όχι για θέση που δεν πήρε.Θεόφιλος έγραψε:δεν μπορεί κάθε φορά που δεν παίρνει θέση κάποιος να ονομάζεται και ομοφοβικός.
Είμαι υπέρ, δεν χρειάζεται να γράψω το αυτονόητο. Όταν σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου και τον θεωρείς ισότιμο μέλος της κοινωνίας που ζεις, τότε τον θεωρείς άξιο να μεγαλώσει ένα παιδί. Εκπτώσεις δεν χωράνε. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ καταψήφισε το Σύμφωνο για τον λόγο της τεκνοθεσίας (η οποία μάλιστα δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο) αποδεικνύει ότι το κόμμα αμφισβητεί την ίση μεταχείριση.Θεόφιλος έγραψε:αυτό εξαρτάται από το δικαιωμα .π.χ. της υιοθεσίας. δεν σε άκουσα να πείς κάτι επί του θέματος.
σιγά μην πηγαίνει και κατά κράτος. ρατσιστική είναι η δική σου αντίληψη που θεωρείς τους άλλους πρόβατα. επειδή δεν συμφωνούν μαζί σου. π.χ.μπορεί να σέβομαι την ιδιωτική ζωή ενός gay ισως και να τον θαυμάζω επειδή έχει δώσει πολλά στην τέχνη στον πολιτισμό κ.τ.λ. αλλά οι ιδιωτικές του στιγμές όταν γινουν δημόσιο θέαμα με αηδιάζουν αντίθετα με ένα κανονικό ζευγάρι που ισως να μου προξενήσει και κάποιο χαμόγελο.τι να γίνει, κάποια πράγματα είναι φυσιολογικά, και κάποια όχι, δεν θα αλλάξω λοιπόν αντίληψη για αυτά για να μην χαρακτηριστώ ομοφοβικός. δεν κατακρίνω. όμως δεν μπορώ να μην νιώσω και αποστροφή.truleysi έγραψε: Πηγαίνει και κατά κόμμα και κατά πολιτική στάση και κατά θρησκευτική συνείδηση και κατά φιλοσοφική θεώρηση και κατά ότι θες, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά. Π.χ. η γενικευμένη ομοφοβία σε μια κοινωνία δεν είναι άθροισμα ομοφοβικών ατόμων, αλλά απόρροια αντιλήψεων που επικρατούν μαζικά από τους φορείς που τις εκπέμπουν.
και ποια είνσι η θέση του; όλοι οι gay στην σιβηρία;Αντιθέτως, για τη θέση που πήρε το κόμμα χαρακτηρίζεται έτσι κι όχι για θέση που δεν πήρε.
εγώ είμαι κατά λόγω μη φυσιολογικών ενδοοικογενειακών συνθηκών.όχι οπτικών που σίγουρα θα υπάρχει κάποια εγκράτεια όσο κυρίως ακουστικών. ο νοών νοείτω.Είμαι υπέρ, δεν χρειάζεται να γράψω το αυτονόητο. Όταν σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου και τον θεωρείς ισότιμο μέλος της κοινωνίας που ζεις, τότε τον θεωρείς άξιο να μεγαλώσει ένα παιδί. Εκπτώσεις δεν χωράνε. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ καταψήφισε το Σύμφωνο για τον λόγο της τεκνοθεσίας (η οποία μάλιστα δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο) αποδεικνύει ότι το κόμμα αμφισβητεί την ίση μεταχείριση.
η ηθική είναι βέβαια ατομική. όμως κυρίως είναι κοινωνική. και ας μην πάμε από το ολότελα καλή κι η παναγιώταινα.Και μη μου πεις για έλλειψη προτύπων και άλλα ηθικοπλαστικά. Ένα ζευγάρι ομόφυλων γονέων που θα μπει συνειδητά στη διαδικασία να προσφέρει ανατροφή σε παιδί ορφανό ή εγκαταλελειμμένο ή κακοποιημένο, με συνθήκες απείρως καλύτερες από ένα ορφανοτροφείο ή ένα ίδρυμα, είναι κάτι που προσωπικά το βρίσκω απολύτως θεμιτό.
στις γυναίκες είναι διαφορετικά απο ότι στους άνδρες, οποιαδήποτε γυναίκα πρός αντίστροφη σεξουαλική τάση μπορεί να θεωρηθεί πάλι μάνα αν τεκνοποιήσει. όμως με τους άνδρες δεν μπορεί να γίνει αυτό όσες επεμβάσεις κι αν κάνει . βλέπεις η φύση φίλε μου είναι αξεπέραστη.Τα επιχειρήματα ότι τα παιδιά θα έχουν προβλήματα, τουλάχιστον από τη διεθνή εμπειρία, δεν επαληθεύονται. Οι περίπου 30 χώρες στον κόσμο στις οποίες επιτρέπεται η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι λιγότερο ευαίσθητες από το ΚΚΕ. Επιπροσθέτως το ΚΚΕ τάσσεται και κατά της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (το μοναδικό κόμμα που το κάνει) σε ομόφυλα ζευγάρια (αυτό αφορά κυρίως ομοφυλόφιλες γυναίκες). Κατ' εμέ, το δικαίωμα στη μητρότητα, είναι αδιαπραγμάτευτο.
Home
anthimos
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—
Με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης, επανέρχεται στην περί ομοφυλοφιλίας συζήτηση ο παράγοντας «φύση». Παρ’ όλο που κάποια πράγματα έχουν λυθεί θεωρητικά εδώ και κάνα-δυο αιώνες, φαίνεται πως μάλλον πρέπει να τα διευκρινίσουμε.
«Στη φύση δεν υπάρχει ομοφυλοφιλία», λέει. Ε και; Γιατί, υπάρχουν στη φύση παπάδες και μητροπολίτες;
Στη φύση δεν υπάρχουν παπάδες και μητροπολίτες, ούτε σύλλογοι, ενώσεις, ενορίες, βουλευτές, πρωθυπουργοί, ΕΝΦΙΑ, συντάξεις, τάξεις, TAXIS, κεφάλαιο, προλετάριοι, αυτοκίνητα, μπρίκια, τηλεοράσεις, δελτία ειδήσεων, συμβολαιογράφοι, σουβλάκια, κομπιούτερ, κινητά, ρούχα, βιβλία, τέχνη, θρησκεία, τσιμπιδάκια, κομμωτήρια, παγωτά, μαγαζιά, εκπτώσεις, εφημερίδες, γιατροί, πόρτες, παράθυρα, ταβάνια, πατώματα, μουσεία, τραγούδια, μετεωρολόγοι, αστρολόγοι, χασαποταβέρνες, φόλες, σόλες, κατσαρόλες, πύραυλοι, δορυφόροι, κάλαντα, μετανάστες, πρόσφυγες, παπούτσια, κορδόνια, κάλτσες, σάλτσες, περουκίνια, κομποσκοίνια, κομπολόγια, ρολόγια, καστανάδες, στραπατσάδες, μαντινάδες, μεντεσέδες, μεντρεσέδες, τσελεμεντέδες, μπουφέδες, κομοδίνα, συρτάρια, φουλάρια, μαξιλάρια, υπουργοί, οδηγοί, κοτέτσια, οδοντόβουρτσες, χαλκοσωλήνες, σχολεία, στεγνοκαθαριστήρια, σούπερ μάρκετ, μίνι μάρκετ, μίνι φούστες, υδροηλεκτρικά φράγματα, φωτοβολταϊκά, τζάκια, σόμπες, φούρνοι, γέφυρες, οδοντίατροι, μασέλες, σέλες, μανταλάκια, ορυχεία, πτυχεία, χαρτί υγείας, πάνες, μπιμπερό, τράπεζες, ταχυδρομεία, γενέθλια, πάρτι, μνημόνια, νομοσχέδια, φάρμακα, μπαρ, ποδόσφαιρο, τρενάκια, κούκλες, περίπτερα, περιπτεράδες, μετρό, πλοία, κανό, σερφ, πετονιές, σκοινιά, τσουβάλια, κοντέινερ, τάνκερ, καρέκλες, περιοδικά, φωτογραφίες, φωτογράφοι, φωτογραφικές μηχανές, μηχανές για το γκαζόν, γκαζόν, γκαζόζες, αναψυκτικά, αντιψυκτικά, βεγγαλικά, πρωτοχρονιές, σαπουνόπερες, πόλεις, χωριά, πανεπιστήμια, φυλακές, νοσοκομεία, ασθενοφόρα, ιστιοφόρα, ιχθυοτροφεία, εργοστάσια, φουγάρα, τσιγάρα, αλκοόλ, ναρκωτικά…
Και το πιο τρομερό απ’ όλα: στη φύση δεν υπάρχει καν facebook.
Ο άνθρωπος παραμένει ζώο, βέβαια, αλλά ταυτόχρονα ο άνθρωπος είναι και ο πολιτισμός του. «Πολιτισμός» δεν σημαίνει αυτό που συχνά λέμε στην καθομιλουμένη, ότι κάποιος είναι «πολιτισμένος», δηλαδή ευγενικός κ.λπ. Πολιτισμός —αδόκιμα και πρόχειρα, για να συνεννοηθούμε— είναι το σύνολο των έργων που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος από τότε που διαφοροποιήθηκε από τα υπόλοιπα ζώα ανακαλύπτοντας το χέρι του —ναι, αυτή είναι η πρώτη του ανακάλυψη!— και εν συνεχεία τον Λόγο, το σύνολο του προφορικού και γραπτού λόγου που παρήγαγε έκτοτε, το σύνολο των οικονομικών σχέσεων, των κοινωνικών δομών και κανόνων που δημιούργησε κ.λπ.
Γι’ αυτό όποτε ακούω ή διαβάζω να γίνεται επίκληση της φύσης ως κανόνα ή ως βάσης για αναλογίες με θέματα που αφορούν τη ζωή του ανθρώπου —κοινωνική, οικονομική, πολιτική— μου γυρνάνε τα μάτια ανάποδα· είτε η επίκληση αυτή αφορά τάχα μου «φιλελεύθερες» ονειρώξεις για την καθολικότητα του laissez-faire σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής χωρίς όρους και όρια είτε, καλή ώρα, «επιχείρημα» που υποτίθεται πως καθαγιάζει την οικογένεια όπως την ξέρουμε. Και μπαίνω συχνά στον πειρασμό να υιοθετήσω προσωρινά τη λογική αυτή, μόνο και μόνο για να σκοτώσω εν τη γενέσει της οποιαδήποτε συζήτηση για οποιοδήποτε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό ή πολιτιστικό θέμα, χρησιμοποιώντας τη «Φύση» σε συνδυασμό με οποιαδήποτε έννοια που «δεν υπάρχει στη Φύση» από τον παραπάνω κατάλογο, που είναι ενδεικτικός και όχι αποκλειστικός.
Στη φύση δεν υπάρχουν παπάδες, άρα είναι παρά φύσιν να είσαι παπάς. Όπερ έδει δείξαι.
Η εγγενής αντίφαση στην επιχειρηματολογία περί οικογένειας και ομοφυλοφιλίας με βάση τη «Φύση» είναι τεράστια: είναι δυνατόν η οικογένεια να είναι ο πυρήνας της κοινωνίας και, ταυτόχρονα, να μην επηρεάζεται από την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, από τις οικονομικές συνθήκες, από πολιτισμικούς όρους, από τις κοινωνικές εξελίξεις; Είναι δυνατόν ο πυρήνας της κοινωνίας να είναι υπεράνω —και άρα εκτός— κοινωνίας;
Τόσο οι στοιχειώδεις κοινωνικές συμπεριφορές του ανθρώπου όσο και η ίδια του η σεξουαλικότητα εξελίσσονται υπό την επίδραση του πολιτισμού. Η οικογένεια όπως την ξέρουμε σήμερα, ο καθένας στη χώρα του και στις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε και ζει, μόνο αυτονόητη δεν είναι. Εκτός από τη «Φύση», ατεκμηρίωτα και ασυνάρτητα ο καθένας επικαλείται την «Ιστορία» ή την «Παράδοση», εννοώντας την εκάστοτε επινοημένη και προσαρμοσμένη ιστορία και βολικά ξεχνώντας, π.χ., ότι ούτε καν η πατριαρχική δομή της οικογένειας είναι δεδομένη —είναι πάμπολλα τα ιστορικά παραδείγματα μητριαρχικών κοινωνιών και στον ελλαδικό χώρο—, ούτε καν η πυρηνική μορφή της —ας θυμηθούμε, π.χ., πώς μεγάλωναν τα αγόρια στην αρχαία Σπάρτη.
Είναι δε απίστευτη, αν λίγο το σκεφτεί κανείς, η α λα καρτ επίκληση της «Φύσης» από ανθρώπους που κάθονται σε μια πολυθρόνα και γράφουν στο τετραπύρηνο tablet τους.
Άλλο τόσο υποκριτική είναι η συντηρητική ομοφοβία των μαζών· των συμπολιτών μας που, σε αντίθεση με τους «επιθετικά» ομοφοβικούς μητροπολίτες ή Ανεξάρτητους Έλληνες ή Φαήλους, τάχα μου «αποδέχονται» την ομοφυλοφιλία, αρκεί μερικά ζώα να είναι λιγότερο ίσα από άλλα: «Ας κάνουν ό,τι θέλουν — αλλά στο κρεβάτι τους, όχι μπροστά στα μάτια μας!», είναι η επωδός των «συντηρητικά ανεκτικών». Οι ομοφυλόφιλοι, όμως, δεν χρειάζονται την «ανοχή» κανενός· δικαιούνται να απολαμβάνουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους. Ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα. Συνεπώς, ο πήχυς της δημοσίας αιδούς πρέπει να είναι κοινός για στρέιτ και γκέι: αν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι μπορούν να φιληθούν δημόσια αλλά δεν μπορούν να κάνουν σεξ δημόσια, το ίδιο ακριβώς πρέπει να ισχύει και για δύο αγόρια ή δύο κορίτσια.
Η υποκρισία γίνεται ακόμη πιο κραυγαλέα όταν εμπλέκονται στην περί ομοφυλοφιλίας συζήτηση «τα παιδιά» — κι έτσι επιστρέφουμε στην αφορμή αυτού του κειμένου, στο σύμφωνο συμβίωσης και στις αντιδράσεις που προκαλεί. «Όχι και να φιλιούνται δημόσια οι ομοφυλόφιλοι — τι παράδειγμα θα πάρουν τα παιδιά μας;» Θα πάρουν το παράδειγμα ότι δύο άνθρωποι που αγαπιούνται ή συμπαθιούνται ή γουστάρονται εκφράζουν το συναίσθημά τους αυτό με τρυφερότητα σωματική.
Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για το πώς διαμορφώνεται η σεξουαλική ταυτότητα του ατόμου — ένα είναι βέβαιο, πάντως: δεν αρκεί να δεις ένα-δυο φιλιά στον δρόμο ή στην τηλεόραση για να γίνεις γκέι. Η ταυτότητα και ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται από την οικογένειά του στα πρώτα χρόνια της ζωής του — ας μην «ανησυχούν» συνεπώς οι γονείς για το αν θα δει το παιδί τους ένα φιλί στον δρόμο ή αν κάποιο παιδάκι στην τάξη του ζει με δύο άντρες ή με δύο γυναίκες· ας αναρωτηθούν, αντ’ αυτού, πώς συμπεριφέρονται οι ίδιοι στο παιδί τους, αν προσπαθούν να έχουν ουσιαστική σχέση και αλληλεπίδραση ή αν απλώς το παρκάρουν κάπου να μην ενοχλεί, τι λένε και τι κάνουν μπροστά στο παιδί τους, τι σχέση έχουν με τον/την σύντροφό τους, τι σχέση έχουν ο καθένας με τον εαυτό του. Αυτά είναι που θα καθορίσουν την ταυτότητα, τον χαρακτήρα και το μέλλον του παιδιού τους.
Όσον αφορά την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, λοιπόν, δεν τίθεται θέμα «φυσικής» και «αφύσικης» σύνθεσης της οικογένειας. Και ας μην ανησυχούμε τόσο υποκριτικά για τα λίγα παιδιά που θα υιοθετηθούν από ομοφυλόφιλα ζευγάρια κι έτσι θα γλιτώσουν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε ιδρύματα που δεν έχουν πόρους ή αρκετό προσωπικό και που, στο κάτω κάτω, δεν είναι εγγυημένη ούτε καν η ασφάλειά τους, όπως έδειξε η πρόσφατη αποκάλυψη βιασμού αγοριού από μεγαλύτερο οικότροφο στο Παπάφειο, της διοίκησης του οποίου προΐσταται ex officio ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος θεωρεί «θανάσιμο αμάρτημα» την ομοφυλοφιλία και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για το ενδεχόμενο υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, επικαλούμενος βεβαίως το «τι κάνουν τα ζώα», δηλαδή την περίφημη Φύση: «Πότε υπήρξε τέτοιο φαινόμενο 2015 χρόνια, να παντρεύεται άνδρας τον άνδρα και γυναίκα τη γυναίκα; Αλλά και να θέλουν το δικαίωμα να έχουν ξένα παιδιά, για να τα μεγαλώσουν, και να τους πουν τι; Ούτε τα ζώα δεν έχουν τέτοιες διαθέσεις… Κύριε Ελέησον»!
Ένα πράγμα είναι βέβαιο για τα ζώα και τη φύση: δεν υποκρίνονται. Η υποκρισία είναι κι αυτή ένα επίκτητο χαρακτηριστικό του ανθρώπινου πολιτισμού — και περισσεύει σε όσους κατέχουν θέσεις εξουσίας και προσπαθούν να τις συντηρήσουν.
Αν με "φυσιολογική" εννοείς "κανονική" δηλαδή "νορμάλ" δηλαδή μέρος της νόρμας δηλαδή μέρος του μεγαλύτερου ποσοστού του πληθυσμού, προφανώς έχεις δίκιο: οι ΛΟΑΤ σήμερα είναι μικρό ποσοστό του πληθυσμού, δηλαδή μειονότητα. Και λοιπόν τι έγινε;Κούρος έγραψε:Οι λοατ ανθρωποι εκ των πραγματων δεν εχουν φυσιολογικη σεξουαλικοτητα και το γνωριζουν
Αλίμονο αν η όποια συναισθηματική αντίδραση αποδείκνυε παθογένεια. Οι αντιδράσεις δεν αποδεικνύουν απολύτως τίποτε. Το πολύ πολύ να υποδηλώνουν την συναισθηματική κατάσταση των αντιδρώντων (εν προκειμένω υποδηλώνουν χαρά, πράγμα απολύτως αναμενόμενο).Κούρος έγραψε:αυτες ακριβως οι αντιδρασεις αποδεικνυουν την παθογενεια του πραγματος.
Κάποιοι μικρόνοοι υποστηρίζουν ότι οι «κανονικοί» γονείς είναι ικανοί - ιδανικοί να διαπαιδαγωγήσουν και να παραδώσουν στην κοινότητα ικανούς - ιδανικούς - «κανονικούς» πολίτες...Κούρος έγραψε:...Νομιζω οτι ο στοχος ειναι παντα η υιοθεσια, η τεκνοθεσια.
Νομιζω οτι ειναι ενα εφιαλτικο σεναριο, μια εγκληματικη προοπτικη, αλλα επειδη ακριβως ειναι τετοια, ειμαι σιγουρος οτι η πολιτικη ελιτ θα το θεσμοθετησει καποια στιγμη και αυτο.
σταράτα ναί. όχι όμως προσβλητικά. έχω τις απόψεις μου περί φυσιολογικής σεξουαλικής σχέσης, αλλά δεν μπαίνω σε αλλονών κρεβάτια. επίσης, νομίζω πως έχω το δικαιωμα να αναγουλιάσω σε ότι μου προξενεί αποστροφή. δεν είναι πουριτανός, όμως δεν προσποιούμαι σε κάτι που δεν μου αρέσει για να φανώ σύγχρονος.truleysi έγραψε:Θεόφιλε δεν πρόκειται να απαντήσω σε τίποτα από όσα ανεκδιήγητα (έως προσβλητικά) έγραψες παραπάνω. Έχεις και λαμπρό παρελθόν σε κάτι τέτοια.
τίποτα. απλώς το θέαμα μου προξενεί αναγούλα.aristotelis_1 έγραψε:
θεοφιλε χαλαρωσε λιγο και δες απο αλλη μερια το θεμα
λες πως σε αηδιαζει να βλεπεις 2 αντρες να φιλιουνται γιατι εσενα μηπως φιλαει? τον τρουλεσι πχ θελει να τον φιλησει ο δικος του εσενα τι σε πειραζει?
Μα προφανώς! Επιπλέον έχεις και το δικαίωμα να στρέφεις το βλέμμα σου κάπου αλλού. Δοκίμασε να το ασκήσεις και θα απαλλαγείς από τη χρόνια ναυτία στη στιγμή!Θεόφιλος έγραψε:επίσης, νομίζω πως έχω το δικαιωμα να αναγουλιάσω σε ότι μου προξενεί αποστροφή.
εγώ προσωπικά δεν θέτω έτσι το ζήτημα αν συμφωνώ δλδ με τις θέσεις του α η β κόμματος αν και νομίζω πως τελικά δεν αλλάζει κάτι πραγματικά, οι εύποροι και σημαντικοί ομοφυλόφιλοι ακόμη και χωρίς νομοθεσία έχουν την δυνατότητα της υιοθεσίας, της συμβίωσης, και χωρίς σύμφωνα. αλοίμονο σε όσους έχουν οικονομικό πρόβλημα, όσα σύμφωνα και να ψηφιστούν πάλι στην απέξω θα είναι. το πρόβλημα δεν είναι οι κοινωνικές σχέσεις αλλά οι παραγωγικές εκεί εστιάζεται η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων πόσο μάλλον για άτομα με ιδιαιτερότητες έστω και σεξουαλικές.Κούρος έγραψε:Θα συμφωνήσω με το κκε οτι το σ. συμβιωσης δεν είναι παρά ένας δούρειος ίππος για να περάσουμε σε κοινωνίες πολύ χαλαρών (και άρα χειραγωγήσιμων) ηθικών φραγμών και αντιστάσεων.
Η ναυαρχιδα ειναι το σεξ, οπότε το κριτηριο σεξ, καθοριζει πλεον την νεα ηθικη:
Επιλεγειςνα εισαι σεξουαλικα παραδοσιακος; εισαι αυτοματως οπισθοδρομικος, και κρυβεις μεσα σου εναν ομοφοβικο.
Επιλεγεις να κινεισαι σεξουαλικα σε λοατ χωρους; εισαι αυτοματως ο εξελιγμενος ανθρωπος, που βριθει ανεκτικοτητας, δημοκρατικων αισθηματων και προοδευτισμου.
