Άθεοι ξένης καταγωγής στην Ελλάδα

Οτιδήποτε αφορά την επικαιρότητα ή πρακτικά θέματα σχετικά με την αθεΐα και την θρησκεία. Θέματα γενικής επικαιρότητας συζητιούνται στα "Εκτός θέματος", υποσυζήτηση "Ειδήσεις και επίκαιρα".
Άβαταρ μέλους
Yorgo
Δημοσιεύσεις: 99
Εγγραφή: 04 Αύγ 2010 16:03

Αγαπητέ Γκρινιάρη,
συμφωνώ απόλυτα με όσα λες εκτός απ' το:
Γκρινιάρης έγραψε:εκτιμώ, ότι ο μετανάστης δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω στους ντόπιους, εκτός από μερικές εξωτικές ιστορίες για την πατρίδα του
Κατ' αρχήν πρέπει να ορίσουμε το τι εννοούμε με την προσφορά.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι και μόνο η παρουσία άλλων πολιτισμών δίπλα μας, μας εμπλουτίζει πολιτισμικά. Αλλιώς είναι πχ στο σχολείο να είναι όλα τα παιδιά 100% Έλληνες ΧΟ και αλλιώς είναι να έχουμε πολλές κουλτούρες & θρησκείες. Πιστεύω ότι το δεύτερο είναι καλύτερο απ' το πρώτο. Μας κάνει πιο ανεκτικούς στο διαφορετικό.
Δεν πρέπει να μας ξεφεύγει το γεγονός ότι κανείς άνθρωπος στον κόσμο δεν θέλει να εγκαταλείψει την πατρίδα του.
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Η γνωριμία με το διαφορετικό μπορεί να γίνει με εκδρομές, εκπαιδευτικές προβολές και άλλα μέσα, ήδη γίνεται μέσα από την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Η μετανάστευση, ως γενικότερη έννοια, μπορεί να ωφελήσει ή όχι σε αυτόν τον τομέα όπως και σε άλλους. Δε νομίζω πχ ότι κάποιος εύκολα αποκτά μια θετική εμπειρική εικόνα του διαφορετικού όταν ζει σε φτωχογειτονιά μιας χώρας που ποτέ δε φρόντισε να οργανώσει τη μετανάστευση προς την επικράτειά της. Όλα τα παρεπόμενα (μικρο)προβλήματα (τζαμιά, μπούρκες, αλλοεθνείς σημαιοφόροι στις παρελάσεις κτλ κτλ κτλ ) ξεκινάνε από αυτό το αρχικό δεδομένο...

Yorgo κάποιοι μετανάστες, κυρίως Αλβανοί, είναι πρόθυμοι να βαφτιστούν αλλά όχι όλοι, είπα άλλωστε ότι ενμέρει υπάρχει αυτή η τάση. Σαν ιδέα από μέρους τους δε μου φαίνεται παράλογη, δυστυχώς στο κατώφλι του σύγχρονου ελληνικού έθνους σε περιμένει ένας παπάς με αγιαστούρα. Θυμηθείτε την ταινία "big fat greek wedding" που αναπαράγει αυτή την εικόνα. Όταν και αν πάψει η εκκλησία να παίζει τυπικά και άτυπα το ρόλο του κράτους, τότε κανείς ξένος δε θα νιώθει ότι πρέπει να βαφτιστεί για να είναι Έλληνας πολίτης.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άβαταρ μέλους
Yorgo
Δημοσιεύσεις: 99
Εγγραφή: 04 Αύγ 2010 16:03

Γιατί θεωρείς πρόβλημα το:
Ευθύμης έγραψε:αλλοεθνείς σημαιοφόροι στις παρελάσεις...
Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς λογικός άνθρωπος στην ανωτερότητα κάποιας "καθαρής" φυλής/εθνότητας/κράτους/οτιδήποτε.
Δεν θεωρώ χειρότερα ή πιο επικίνδυνα τα τζαμιά απ' τις εκκλησίες ή τις συναγωγές, μην γινόμαστε φοβικοί απέναντι στους "άλλους".
Τώρα αν μας ενοχλεί η μετανάστευση, να δούμε το θέμα στη ρίζα του και όχι στην κατάληξή του. Κανείς δεν ξεσπιτώνεται για πλάκα.
Όσο για το αν πρέπει να βαφτιστεί κάποιος για να γίνει Έλληνας πολίτης, δεν γνωρίζω για τώρα αλλά αυτό σίγουρα ίσχυε στο παρελθόν. Ορίστε μια ιστορία γνωστού μου:
Γιατρός από αφρικανική χώρα, μουσουλμάνος, τελειώνει την ιατρική σχολή στην Αθήνα (χειρουργός). Αρνούνται να του δώσουν άδεια, δουλεύει γκαρσόνι. Παντρεμένος με Ελληνίδα και με παιδί. Βαφτίζεται, παίρνει απευθείας υπηκοότητα και δουλεύει ως γιατρός... Η διαφορά ανάμεσα στο γκαρσόνι και το γιατρό είναι/ήταν μια κολυμπήθρα ;-)
Πρώτα απ' όλα πρέπει να γίνει ένα ξεκαθάρισμα των οικονομικών της εκκλησίας και μετά ένα ωραίο διαζύγιο απ' το κράτος.
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Δεν το θεωρώ εγώ πρόβλημα, το θεωρεί αρκετός κόσμος κι έτσι αναγκαστικά ασχολούμαστε με αυτό.

Δεν είναι θέμα φόβου, μάλλον δεν κατάλαβες το πνεύμα μου. Διάφορα "προβλήματα", άλλοι τα θεωρούν τέτοια και άλλοι όχι, ανακύπτουν από την παρουσία μεταναστών στην Ελλάδα και αλλού. Το κεντρικό ζήτημα είναι κατά πόσο η μετανάστευση έχει γίνει οργανωμένα και όχι αν θα απαγορεύσουμε σε μια γυναίκα να ντύνεται όπως θέλει.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άβαταρ μέλους
Yorgo
Δημοσιεύσεις: 99
Εγγραφή: 04 Αύγ 2010 16:03

Ευθύμης έγραψε:Δεν το θεωρώ εγώ πρόβλημα... Διάφορα "προβλήματα", άλλοι τα θεωρούν τέτοια και άλλοι όχι.
Συγνώμη, παρεξήγηση! Το θέμα δεν είναι αν κάποιοι θεωρούν διάφορα θέματα ως πρόβλημα, αλλά τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι ώστε να πάμε μπροστά ως κοινωνία και να μην αφήνουμε τους κάφρους να καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Άβαταρ μέλους
Ευθύμης
Δημοσιεύσεις: 3332
Εγγραφή: 18 Αύγ 2009 01:08
Όνομα Ιστότοπου: -

Συμβαίνουν συνέχεια αυτά σε ανώνυμες συζητήσεις. Δεν ήμουν κι εγώ αρκετά σαφής.

Δε διαφωνώ με αυτό που γράφεις παραπάνω αλλά ως τότε δεν μπορούμε παρά να λαμβάνουμε υπόψη τι γίνεται γύρω μας. Σίγουρα πάντως για ένα μετανάστη που παλεύει να βρει ένα καλύτερο μέλλον η τελευταία έγνοια είναι η υπεράσπιση της αθεΐας ή γενικά των απόψεών του. Καλώς ή κακώς αυτό φαίνεται να ισχύει.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
Γκρινιάρης

Yorgo έγραψε:Αγαπητέ Γκρινιάρη,
συμφωνώ απόλυτα με όσα λες εκτός απ' το:
Γκρινιάρης έγραψε:εκτιμώ, ότι ο μετανάστης δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω στους ντόπιους, εκτός από μερικές εξωτικές ιστορίες για την πατρίδα του
και καλά κάνεις και διαφωνείς γιατί δε το θεσα σωστά. Εννοώ της πρώτης γενιάς μετανάστες, τους ανθρώπους που ήρθαν για να εργασθούν και να φύγουν (ή αυτό είχαν τέλος πάντων στο μυαλό τους). Και αυτό (η μη προσφορά), όχι γιατί δεν έχουν κάτι να σου προσφέρουν, αλλά γιατί είναι πολυτέλεια για αυτούς και είναι κάτι που δε το ψάχνει και ο ντόπιος πληθυσμός. Αντιθέτως οι δεύτερης και τρίτης γενιάς, μοιραία φέρνουν και τους παππούδες (1ης γενιάς) σε επαφή με το ντόπιο στοιχείο και τότε αρχίζουν τα πραγματικά ωραία πράγματα.
Άβαταρ μέλους
Ali al-Yunani
Δημοσιεύσεις: 270
Εγγραφή: 11 Οκτ 2014 18:58
Όνομα Ιστότοπου: Αλή αλ-Γιουνάνι
Επικοινωνία:

Yorgo έγραψε:..Γιατρός από αφρικανική χώρα, μουσουλμάνος, τελειώνει την ιατρική σχολή στην Αθήνα (χειρουργός). Αρνούνται να του δώσουν άδεια, δουλεύει γκαρσόνι. Παντρεμένος με Ελληνίδα και με παιδί. Βαφτίζεται, παίρνει απευθείας υπηκοότητα και δουλεύει ως γιατρός...
Γιατρός ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ και ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ... Άλλαξε θρησκία μόνο και μόνο για την τσέπη του.. Αν ήταν ειλικρινής, ας γυρνούσε στην πατρίδα του.
Scifimom
Δημοσιεύσεις: 807
Εγγραφή: 27 Μάιος 2009 09:21
Όνομα Ιστότοπου: -
Τοποθεσία: Σάϊρ Μέση Γη

Το νήμα είναι τεσσαρων ετών (Τελευταια δημοσιευση 2010)
Praise his noodliness
AAAAARGHHHHHH!
Άβαταρ μέλους
truleysi
Δημοσιεύσεις: 1367
Εγγραφή: 14 Απρ 2012 23:36
Όνομα Ιστότοπου: -

Μπορεί το νήμα να είναι τεσσάρων ετών, αλλά η ελληνική υποκρισία διαχρονική. Ασχέτως θρησκεύματος, ο αλλαδαπός γιατρός (που ζει και εργάζεται νόμιμα στην Ελλάδα), με νόμο του 1957 ο οποίος είναι ακόμα σε ισχύ, δεν έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στον Ιατρικό Σύλλογο στον οποίο είναι εγγεγραμμένος.
Άβαταρ μέλους
Τεμπελόσκυλο
Δημοσιεύσεις: 9866
Εγγραφή: 03 Μαρ 2009 21:27
Όνομα Ιστότοπου: Τεμπέλικες Σκέψεις...
Τοποθεσία: Sun City
Επικοινωνία:

Off Topic
Καλά που μπαίνει κάνας καινούργιος και ανασταίνονται τίποτε παλιά νήματα, να φύγει λίγο η κουβέντα από την πολιτική.
It is by will alone I set my mind in motion.
Άβαταρ μέλους
HELLADISTAN
Δημοσιεύσεις: 288
Εγγραφή: 14 Οκτ 2012 10:55
Όνομα Ιστότοπου: atheismingreece.tumblr.com
Τοποθεσία: Αθηνα
Επικοινωνία:

Ali al-Yunani έγραψε:
Yorgo έγραψε:..Γιατρός από αφρικανική χώρα, μουσουλμάνος, τελειώνει την ιατρική σχολή στην Αθήνα (χειρουργός). Αρνούνται να του δώσουν άδεια, δουλεύει γκαρσόνι. Παντρεμένος με Ελληνίδα και με παιδί. Βαφτίζεται, παίρνει απευθείας υπηκοότητα και δουλεύει ως γιατρός...
Γιατρός ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ και ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ... Άλλαξε θρησκία μόνο και μόνο για την τσέπη του.. Αν ήταν ειλικρινής, ας γυρνούσε στην πατρίδα του.
Θεωρεις οτι δε φταιει η ελληνικη νομοθεσια αλλα...ο γιατρος;

Πως εισαι και τοσο σιγουρος οτι αλλαξε θρησκεια μονο γι αυτο;
Την εν πολλαις αμαρτιαιας περιπεσουσα βουλη γεροντα Εφραιμ ευλογησον...
Άβαταρ μέλους
Ali al-Yunani
Δημοσιεύσεις: 270
Εγγραφή: 11 Οκτ 2014 18:58
Όνομα Ιστότοπου: Αλή αλ-Γιουνάνι
Επικοινωνία:

HELLADISTAN έγραψε:...εωρεις οτι δε φταιει η ελληνικη νομοθεσια αλλα...ο γιατρος;

Πως εισαι και τοσο σιγουρος οτι αλλαξε θρησκεια μονο γι αυτο;
Φταίνε και οι δύο. Εκτός αν ο γιατρός το έκανε στα ψέματα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται κάτι τέτοιο στο Ισλάμ.. Από την άλλη, αν ήταν θρησκευτικά αδιάφορος, τότε αδιαφορώ για την πάρτυ του..
Άβαταρ μέλους
HELLADISTAN
Δημοσιεύσεις: 288
Εγγραφή: 14 Οκτ 2012 10:55
Όνομα Ιστότοπου: atheismingreece.tumblr.com
Τοποθεσία: Αθηνα
Επικοινωνία:

Ali al-Yunani έγραψε:
HELLADISTAN έγραψε:...εωρεις οτι δε φταιει η ελληνικη νομοθεσια αλλα...ο γιατρος;

Πως εισαι και τοσο σιγουρος οτι αλλαξε θρησκεια μονο γι αυτο;
Φταίνε και οι δύο. Εκτός αν ο γιατρός το έκανε στα ψέματα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται κάτι τέτοιο στο Ισλάμ.. Από την άλλη, αν ήταν θρησκευτικά αδιάφορος, τότε αδιαφορώ για την πάρτυ του..
Αρα εξ' ορισμου (αφου αν ηταν πιστος και 'σωστος' μουσουλμανος δε θα αποστατουσε, εχοντας συνειδηση της βαρυτητας της αποφασης του) μιλαμε για εναν ανθρωπο θρησκευτικα αδιαφορο (η ειλικρινα αποστατουντα προς το χριστιανισμο) οποτε και συμφωνα με τα λεγομενα σου αδιαφορεις για παρτη του. Το οποιο ερχεται σε αντιθεση με τους προτερους χαρακτηρισμους σου γι αυτον...

Μου φαινεται ειρωνικο το να καταφερεσαι εναντιον καποιου που αποστατησε, οταν παρομοιο υβρεολογιο θα εχεις ακουσει αναμφιβολα και συ απο αρκετους χριστιανιμπαν. Ασχετα απο το τι λεει το θρησκευτικο σου βιβλιο, θα περιμενα η καρδια σου να ειμαι πιο συγκαταβατικη εναντι του φιλε μου. Στη καλυτερη το κανει γιατι το αισθανεται (ξερω δεκαδες πρωην μουσουλμανους, δεν ειναι σπανιο) στη χειροτερη γιατι βρισκει εναν 'τοιχο' χτισμενο απο θρησκοληψια απεναντι του.
Την εν πολλαις αμαρτιαιας περιπεσουσα βουλη γεροντα Εφραιμ ευλογησον...
Άβαταρ μέλους
Γιατρος Του Ικα
Δημοσιεύσεις: 5537
Εγγραφή: 18 Μαρ 2009 13:22

Είπαμε, ο αληθινός μουσουλμάνος δεν γίνεται ποτέ πρώην μουσουλμάνος. Αν μάλιστα βρίσκεται ακόμη κάπου που να τον πιάνει η δικαιοδοσία μουσουλμανικού δικαστηρίου γίνεται και πρώην ζωντανός.
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)

Ένα πέτρινο λιοντάρι στην μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα…
svoin
Δημοσιεύσεις: 3074
Εγγραφή: 03 Μάιος 2009 21:55
Όνομα Ιστότοπου: -

Μου είχε ξεφύγει αυτό το νήμα.

Μετρήστε με
Άβαταρ μέλους
Ali al-Yunani
Δημοσιεύσεις: 270
Εγγραφή: 11 Οκτ 2014 18:58
Όνομα Ιστότοπου: Αλή αλ-Γιουνάνι
Επικοινωνία:

HELLADISTAN έγραψε:
Ali al-Yunani έγραψε:
HELLADISTAN έγραψε:...εωρεις οτι δε φταιει η ελληνικη νομοθεσια αλλα...ο γιατρος;

Πως εισαι και τοσο σιγουρος οτι αλλαξε θρησκεια μονο γι αυτο;
Φταίνε και οι δύο. Εκτός αν ο γιατρός το έκανε στα ψέματα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται κάτι τέτοιο στο Ισλάμ.. Από την άλλη, αν ήταν θρησκευτικά αδιάφορος, τότε αδιαφορώ για την πάρτυ του..
Αρα εξ' ορισμου (αφου αν ηταν πιστος και 'σωστος' μουσουλμανος δε θα αποστατουσε, εχοντας συνειδηση της βαρυτητας της αποφασης του) μιλαμε για εναν ανθρωπο θρησκευτικα αδιαφορο (η ειλικρινα αποστατουντα προς το χριστιανισμο) οποτε και συμφωνα με τα λεγομενα σου αδιαφορεις για παρτη του. Το οποιο ερχεται σε αντιθεση με τους προτερους χαρακτηρισμους σου γι αυτον...

Μου φαινεται ειρωνικο το να καταφερεσαι εναντιον καποιου που αποστατησε, οταν παρομοιο υβρεολογιο θα εχεις ακουσει αναμφιβολα και συ απο αρκετους χριστιανιμπαν. Ασχετα απο το τι λεει το θρησκευτικο σου βιβλιο, θα περιμενα η καρδια σου να ειμαι πιο συγκαταβατικη εναντι του φιλε μου. Στη καλυτερη το κανει γιατι το αισθανεται (ξερω δεκαδες πρωην μουσουλμανους, δεν ειναι σπανιο) στη χειροτερη γιατι βρισκει εναν 'τοιχο' χτισμενο απο θρησκοληψια απεναντι του.
Τα ίδια θα έλεγα και για κάποιον πρώην Χριστιανό, που άλλαξε θρησκεία για λόγους συμφέροντος.
Άβαταρ μέλους
HELLADISTAN
Δημοσιεύσεις: 288
Εγγραφή: 14 Οκτ 2012 10:55
Όνομα Ιστότοπου: atheismingreece.tumblr.com
Τοποθεσία: Αθηνα
Επικοινωνία:

Ali al-Yunani έγραψε: Τα ίδια θα έλεγα και για κάποιον πρώην Χριστιανό, που άλλαξε θρησκεία για λόγους συμφέροντος.
Μα ουσιαστικα δεν απαντας φιλε Αλι. Αυτον τον ανθρωπο που δεν ενοιωθε δεμενος με τη πιστη που του επιβαλλανε σαν παιδι (χριστιανος η μουσουλμανος δεν εχει διαφορα. Νομιζω οτι συμφωνουμε οτι ο πραγματικα πιστος χριστιανος η μουσουλμανος δε θα το κανε αρα μιλαμε για καποιον καθαρα και μονο καθ' ονομα μουσουλμανο η χριστιανο) και αποφασισε για τον αλφα η βητα λογο να την αλλαξει, τη μια τον λες χαμενο κορμι και υποκριτη, την αλλη λες οτι αδιαφορεις για παρτη του. Ε και τα δυο δε γινονται μαζι. ;)
Την εν πολλαις αμαρτιαιας περιπεσουσα βουλη γεροντα Εφραιμ ευλογησον...
Άβαταρ μέλους
kapages
Δημοσιεύσεις: 2911
Εγγραφή: 23 Δεκ 2010 05:10
Όνομα Ιστότοπου: -

Γιατι τον κατηγορεις για υποκρισια; Προερχεται απο αφρικανικη χωρα οπου η αποστασια απαγορευεται με θανατο. Αρα ουσιαστικα παροτρυνονται οι ανθρωποι να ειναι υποκριτες.
Ας αφεθει ελευθερη η αποστασια, και μετα οσοι παραμεινουν Ισλαμιστες χωρις να ειναι, ας κατηγορηθουν για υποκρισια.
Ακριβως οπως κατηγορουμε και ελληνες χριστιανους που ειναι στο ονομα, αλλα οχι στη πραξη.
Παραδεισος ειναι η ικανοποιηση καθε ατομικης επιθυμιας. Κολαση, ειναι η συγκεντρωση αυτων των ατομικων παραδεισων...
Άβαταρ μέλους
Ali al-Yunani
Δημοσιεύσεις: 270
Εγγραφή: 11 Οκτ 2014 18:58
Όνομα Ιστότοπου: Αλή αλ-Γιουνάνι
Επικοινωνία:

Ευθύμης έγραψε:.....Τα αρβανίτικα είναι κάτι σα μεσαιωνικά αλβανικά και δεν ταυτίζονται με τα σύγχρονα αλβανικά. Επίσης, οι Αρβανίτες της Ελλάδας έμεναν αιώνες πριν την Επανάσταση στην Ελλάδα και ουδέποτε αισθάνθηκαν ή συμπεριφέρθηκαν ως μη-Έλληνες, κάτι που δεν ισχύει για τους σύγχρονους Αλβανούς που ήρθαν από την Αλβανία τα τελευταία 20 χρόνια κι έχουν τη δική τους εθνική συνείδηση... Δεν είναι ίδιες οι περιπτώσεις...Μεγάλη κουβέντα η σχέση Ελλήνων και Αλβανών....
Οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια
Η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύει πάντοτε και εθνική καταγωγή, εφόσον υπάρχουν πληθυσμοί που με τα χρόνια έχουν αφομοιωθεί (όπως για παράδειγμα οι Αρβανίτες που είναι Αλβανοί αλλά οι Έλληνες εθνικιστές τους παρουσιάζουν ως Έλληνες, λόγω της εθνικής τους συνείδησης). Υπάρχουν πολλά Αρβανίτικα/Αλβανικά χωριά στη νότια Ιταλία από Αλβανούς που είχαν μεταναστεύσει εκεί και ακόμα και σήμερα αποκαλούνται: «arbërësh» ή «arbërisht» και μιλιούνται από περίπου 80 χιλιάδες άτομα κυρίως στη Νότια Ιταλία, στις περιοχές της Απουλίας, Βασιλικάτας, Καλαβρίας και Μολίσε και στη Σικελία. Από εκεί κατάγεται ως γνωστός ηθοποιός Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο στρατιωτικός Γκαριμπάλντι κ.α.


Τα arbërësh διατηρούν πολλούς αρχαïσμούς των μεσαιωνικών αλβανικών από την εποχή πριν την οθωμανική εισβολή στην Αλβανία το 15ο αιώνα καθώς επίσης και μερικά στοιχεία από τα ελληνικά αλλά και κάποια συμπλέγματα αρχικών συμφώνων που έχουν απλοποιηθεί στα σύγχρονα επίσημα αλβανικά. Τα arbërësh ονομάζονταν ευρέως 'Albanese' (‘αλβανικά’ στα ιταλικά) στην Ιταλία. Τα αρβανίτικα (arbërësh ή arbërisht) συγγενεύουν στενά με τα αρβανίτικα της Ιταλίας. Και οι δύο διάλεκτοι γλωσσολογικά κατατάσσονται σε μια ομάδα μαζί με την τοσκική διάλεκτο της αλβανικής γλώσσας, αλλά είναι πιο αρχαϊκές και συντηρητικές λόγω της απομόνωσής τους μέσα σε αλλόγλωσσο περιβάλλον. Τα αρβανίτικα στην Άνδρο λέγονται αρμπερίστικε (arbërishtiqë). Στο Κυριάκι Βοιωτίας χρησιμοποιείται ο όρος arvanite αλλά ο παλιότερος είναι επίσης arbërisht.

Κάποιοι βλακωδώς θεωρούν τα αρβανίτικα (και τα ίδια τα αλβανικά) ως ελληνικές διαλέκτους, λόγω κάποιων κοινών (και όχι μόνο) λέξεων. Ας δούμε ένα αρβανίτικο τραγούδι στα αρβανίτικα και στα ελληνικά:

Τέι γκα μάλι
πέρα από το βουνό

Βαν τε τρίμα περ τε πίνε
πήγαν τρία παληκάρια για να πιουν

Αι πάρι ου λιαβός μίρε (2)
ο πρώτος εγώ καλολαβώθηκα

Μιρμανί σοκ'ο να κράγε μάντε,κράγε
πάρτε με φίλοι στην πλάτη

Τα μα τζίρν λια γκα ράχι
να με βγάλετε ψηλά στην ράχη

Μιρμανί σοκ'ο ντουφέκιν,μα ντουφέκιν
πάρτε φίλοι το ντουφέκι

Καμ τρε βλέζερ ε λιέτε κένα
έχω τρία αδέρφια ας το χουν

Ντα θίστα μάμα τσου μπε ντιάλι
κι αν ρωτήσει η μάνα τι έγινε το παιδί

Ου μαρτούα λια γκα μάλι
παντρεύτηκε ψηλά στο βουνό

Ντα θίστα μάμα τσε νούσε μούαρ
κι αν ρωτήσει η μάνα τι νύφη πήρε

Κόκε πλουμ να κράχε μούαρ
βόλη σφαίρα στην ωμοπλάτη πήρε

Ντα θίστα μάμα τσε κρούσκε βάνε
κι αν ρωτήσει η μάνα τι συμπεθαίροι πήγαν

Σκίπιε ε κρεζέζα ε χάιν
αετοί μαυροκέφαλοι τον έτρωγαν

Τέι γκα μάλι ,μάλι γκα βατάνε
πέρα απο το βουνό στην Τουρκιά

βράνε καπετάν Θωμάνε
σκότωσαν τον καπετάν Θωμά.


Οι στίχοι είναι στα αρβανίτικα μεταφρασμένοι στα ελληνικά. Είναι πασιφανές ότι τα αρβανίτικα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ελληνικά αλλά αλβανική διάλεκτος.

Από τους νεώτερους μελετητές του βαλκανικού χώρου ο Ζωρζ Καστελάν στη μνημειώδη συγγραφή του Ιστορία των Βαλκανίων γράφει πως οι Έλληνες και οι Ιλλυριοί/Αλβανοί είναι οι αρχαιότεροι λαοί της Βαλκανικής. Ένας άλλος ιστορικός του βαλκανικού χώρου, ο Rene Ristelhueber, στην ογκώδη εργασία του «Ιστορία των βαλκανικών λαών» (ελλ. εκδ. Παπαδήμα, 1995) σημειώνει για τους Αλβανούς επιτροχάδην τα εξής: “Απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών, οι κάτοικοι αποτελούσαν μια ιδιαίτερη φυλή, αρκετά αρχαία, που χρησιμοποιούσε ένα ιδίωμα παρόμοιο με τις άλλες γλώσσες της περιοχής” (σελ. 231).

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων» (τομ. Α, σελ. 96).

Ο Γεώργιος Χατζιδάκις, ο πατέρας της ελληνικής γλωσσολογίας, στο σύγγραμμά του «Περί του Ελληνισμού των αρχαίων Μακεδόνων», αν και θεωρεί το μεγαλύτερο μέρος των αρχαίων Ηπειρωτών ως Ελλήνων, αναγνωρίζει τους Αλβανούς ως απογόνους των αρχαίων Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια: «Το δύσκολον ή μάλλον το αδύνατον του πράγματος κατανοεί τις αποβλέψας εις την φύσιν των Ιλλυριών και των απογόνων αυτών Αλβανών».

Ο επιγραφολόγος Fick στο Beitrage του Bezzenberger (Τομ. Γ σελ. 266) αναγνωρίζει τους Αλβανούς ως απογόνους των αρχαίων Ιλλυριών.

Ένα ακόμα βιβλίο περί Αλβανών με τίτλο: “Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον” θα εκδοθεί το 1907 στην Αθήνα, από τον λόγιο και νομομαθή από το Ναύπλιο, Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδη (1850-1915), ο οποίος διετέλεσε βουλευτής Ναυπλίας, σύμβουλος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας και συγγραφέας ιστορικών μελετών. Λέει λοιπόν ο Λαμπρυνίδης: «Μία των αλλεπαλλήλων ανά τας ελληνικάς χώρας αθρόων βαρβαρικών μεταναστάσεων υπήρξε κατ’ εξαίρεσιν ήκιστα δυσήκεστος και πως ευεργετική διά τον Ελληνισμόν. Απ΄αυτών έτι των αρχών της ΙΔης μ.Χ. εκατοεντατηρίδος, περί το έτος 1320, φυλή εύρωστος, φυλή νομάδων, απόγονος των μενεπτολέμων Χαόνων ή Θεσπρωτών και των προελλήνων Σελλών, υπό λιμού και εμφυλίων σπαραγμών ελαυνομένη, διέσχισε τους δρυμούς και τας διασφαγάς του Πίνδου, τον Ζυγόν, και εξεχύθη αθρόως εις τα ευεπίβετα πεδία της εριβώλακος Θεσσαλίας, ένθα και κατεσκήνωσεν. Οι Αλβανοί, Σκιπετάρ, ως ωνομάζετο ο φερέοικος ούτος λαός, φεύγοντες τας πενιχράς της κοιτίδων αυτών νάπας, εισέβαλλον τότε εις την θεσσαλικήν γην».

Ο Θ.Ι. Πασχίσης, αν και ταυτίζει λανθασμένα Έλληνες και Αλβανούς, γράφει: «…Ο Σκενδέρμπεης μετά των Αλβανών αντέστη κατά δύο Σουλτάνων, ους και ενίκησεν…Τότε νυν έχον δυνάμεθα διαιρέσει τους Αλβανούς εις δύο μεγάλους κλάδους εις Γκέγκας (ων Ιλλυριοι, Μαυροβούνιοι, Μυρδίται, Κούκοι, Πουλάται και λοιποί) και Τόσκους, ένθα, ως προείπομεν, και άλλοτε εγένοντο εξ Ηπείρου μεταναστεύσεις…Όλοι δε οι Τόσκοι καθορώσιν ότι το μέλλον αυτών εστί σφιγκτώς συνδεδεμένον τω του Ελληνισμού, ως και οι Θυάμιδες (Τσάμιδες) και Ιάπυδες (Λιάπηδες)…Οι Τόσκαι ή Τόσκιδες κατέχουσιν την μέσην Αλβανιαν, την Μουζακίαν, την χώραν του Βερετίου και του Τομάρου την Τομορίτσαν και μέχρι της Πρεμέτης. Η Θυαμουρία (Τσιαμουρία) περιλαμβάνει τους περί τον Θύαμιν και από Μαργαριτίου και Παραμυθίας οικούντας Αλβανούς…Ουδείς των κατοίκων της Αλβανίας ηνέχθη ποτέ ουδ’ ανεχθήσεται ίν’ απαρνηθεί την καταγωγήν αυτού την προγονικήν, την εκ των Πελασγών, και να ευρεθεί γεγυμνωμένος ως ξένος των εθνικών αυτού παραδόσεων, εφ’ αις σεμνύνεται, αναλογιζόμενος ότι προπάτορας έχει τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Πύρρον…Οι Αλβανοί ονομάζονται μεταξύ αυτών Σκηπετάροι, η δε χώρα ολόκληρος Σκηπερία».

Γίνεται έκδηλο λοιπόν ότι ο Πασχίδης θεωρεί ως προγόνους των Αλβανών τους Ηπειρώτες και τον Πύρρο, τον δε Σκεντέρμπεη τον θεωρεί Αλβανό, την δε αλβανική γλώσσα συγγενική της αιολικής και δωρικής διαλέκτου ή ακόμα και μητέρα της Ελληνικής!!! Δηλαδή υποστήριζε ό,τι υποστηρίζει ο υποτιθέμενος δημιουργηθείς από τον μισητό Ενβέρ Χότζα αλβανικός εθνικισμός. Φαντάζομαι ότι ο Χότζα υπήρξε και σε προηγούμενη ζωή και πλήρωσε τον Πασχίδη να κάνει αλβανική προπαγάνδα!!!

Ο Αθανάσιος Γιάγκας στον πρόλογο του βιβλίου του Hammond για την Ήπειρο, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΑ γράφει: «Κι όλοι γνωρίζουμε ότι με τη βοήθεια του Κάδμου οι Εγχελείς όχι μόνο ανεχαίτησαν τους Ιλλυριούς, μα και τους νίκησαν και τους υπέταξαν». Όμως οι Εγχελοί ήταν Ιλλυρική φυλή και ο Κάδμος θεωρείται από τους Έλληνες ως πατέρας του Ιλλυριού. Τελικά μεγαλύτεροι προπαγάνδα κάνουν οι Έλληνες ή οι Αλβανοί;

Η Miranta Vickers συγγραφέα ς του βιβλίου «Οι Αλβανοί, μια σύγχρονη ιστορία» γράφει: Πολιτική της αλβανικής αρχαιολογικής έρευνας από το 1945 είναι να θεμελιώσει τον δεσμό μεταξύ αρχαίων Ιλλυριών και των σύγχρονων Αλβανών, ώστε να αποδείξει τη συνέχεια της αλβανικής εγκατάστασης όχι μόνο στο σύγχρονο αλβανικό κράτος, αλλά και στα διαφιλονικούμενα εδάφη του Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία. Όσον αφορά την ακριβή προέλευση των Ιλλυριών και το κατά πόσο είναι πρόγονοι των σύγχρονων Αλβανών, πολυάριθμες θεωρίες υπάρχουν. Είναι πια γενικά αποδεκτό ότι ώς τον 7ο π.Χ. αιώνα στο έδαφος της σημερινής Αλβανίας είχαν εγκατασταθεί διάφορες φυλές που είχαν ως κοινό στοιχείο την ιλλυρική γλώσσα και πολιτισμό. Οι σύγχρονοι μελετητές περιγράφουν το σύνολο των φυλών αυτών, οι οποίες κατέβαλαν μεγάλο μέρος της Βαλκανικής Χερσονήσου φτάνοντας προς βορρά μέχρι τον Δούναβη ως Ιλλυριού. Όμως παραμένει αμφισβητούμενη ζήτημα αν το νότιο τμήμα της σημερινής Αλβανίας, κατοικείτο κυρίως από Ιλλυριούς ή Έλληνες. Κατά πάσα πιθανότητα αρχικά στην περιοχή αυτή υπήρχαν διάσπαρτοι ελληνικοί και ιλλυρικοί πληθυσμοί, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας».

Επίσης, η Μιράντα Βίκερς, γράφει: «Οι Σουλιώτες, που τότε αριθμούσαν 12.000 άτομα, ήταν Αλβανοί χριστιανοί». Άλλωστε το επίθετο «Σουλιότι» (Suljoti στα αλβανικά) είναι αρκετά διαδεδομένο στην Αλβανία. Οι Σουλιώτες ήταν χριστιανοί Αλβανοί Τσάμηδες, που προέρχονταν από το γειτονικό Γραρδίκι, και που για να αποφύγουν τις καταπιέσεις των εξισλαμισμένων Τσάμηδων κατέφυγαν στο ορεινό Σούλι. Κάποιοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι οι Σουλιώτες δεν είναι Τσάμηδες αλλά Γκέγκηδες Αλβανοί, προερχόμενοι από την Δίβρη (Dibër) της κεντρικής Αλβανίας. Οι Σουλιώτες ξύριζαν τους κροτάφους τους, που είναι συνήθεια γκέγκικη και φορούσαν τη γνωστή μας φουστανέλλα που είναι το συνηθισμένο φόρεμα στην κεντρική Αλβανία. Η φουστανέλλα καθιερώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική εθνική φορεσιά, ενώ από λαογραφική σκοπιά δεν πρόκειται παρά για αλβανικό λαϊκό ένδυμα.

Ας δούμε και το βιβλίο της Β. Ψιμούλη με τίτλο «Σούλι και Σουλιώτες». Η Ψιμούλη αποδεικνύει ότι οι Σουλιώτες ήταν Αλβανοί και καταρρίπτει τον μύθο ότι οι Αλβανοί ήρθαν για πρώτη φορά στην Ήπειρο ως μισθοφόροι του Στέφανου Δουσάν, αφού κατοικούσαν και πιο πριν στην Ήπειρο. Το βιβλίο της Ψιμούλη πρωτοεκδόθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, άρα είναι αντικειμενικό, εκτός αν και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών χρηματοδοτείται από τις μυστικές υπηρεσίες της Αλβανίας!!!

Ο Γεώργιος Νακρατζάς –αν και δεν θεωρείται αντικειμενικός- στο βιβλίο του «Η στενή εθνολογική συγγένεια των σημερινών Ελλήνων, Βουλγάρων και Τούρκων» γράφει: «Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της αρχαίας Ηπείρου αποτέλεσε αντικείμενο επιστημονικών συζητήσεων στις οποίες υποστηρίχθηκαν διάφορες αντικρουόμενες απόψεις. Εκείνο που είναι γενικά παραδεκτό είναι ότι στην περιοχή της σημερινής ελληνικής Ηπείρου το ελληνικό στοιχείο ήταν πολυπληθές. Στο βόρειο τμήμα της αρχαίας Ηπείρου, σήμερα γνωστής ως Βορείου Ηπείρου, Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι αποκλειστικά και μόνο σε παράλιες πόλεις-αποικίες, αναμεμιγμένοι με ισχυρό ιλλυρικό στοιχείο». Παραθέτει δε και απόσπασμα από την εκδοτική Αθηνών, η οποία γράφει: «…και μεγάλων λιμένων, όπως η Απολλωνία, το Δυρράχιο και οι πόλεις της δαλματικής ακτής, που είχαν ιδρυθεί σε βαρβαρικό περιβάλλον, του οποίου ο εξελληνισμός παρέμεινε επί μακρόν πολύ επιφανειακός. Τα ονόματα που απαντούν στις νεκροπόλεις της Επιδάμνου-Δυρραχίου αποδεικνύουν ότι ο πληθυσμός μιας τέτοιας πόλεως δεν ήταν αμιγής και αριθμούσε πολλούς κατοίκους με ονόματα ιλλυρικά». Στον δεύτερο τόμο του βιβλίου του ο Νακρατζάς δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την ιλλυρική καταγωγή των Αλβανών. Γράφει: «Μελετώντας πιο λεπτομερειακά τον πληθυσμό της τότε Μακεδονίας διαπιστώνουμε ότι στην περιοχή της Φλώρινας κατοικούσαν Ιλλυριοί, οι οποίοι, κατά γενική μαρτυρία, θεωρούνται σαν πρόγονοι των σημερινών Αλβανών».

Άρα και ο Νακρατζάς, παρ’ ότι φίλα προσκείμενος με τους Σλαβομακεδόνες, πιστοποιεί ότι η καταγωγή των Αλβανών από τους Ιλλυριούς αποτελεί κοινό τόπο της επιστήμης, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τη σύγχρονη γραμμή των στρατευμένων ιστορικών των Σκοπίων αλλά και της Ελλάδας που θέλουν τους Αλβανούς ως προερχόμενους τάχα από τον Καύκασο 'η από τη Δακία, διότι οι Αλβανοί του Τετόβου αποτελούν πονοκέφαλο για τους Σκοπιανούς. Όσο όμως και να θέλουν να αλλάξουν την ιστορία οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στο Τέτοβο όσο και στο Κόσοβο, και φυσικά σε ένα κομμάτι της Ηπείρου αναμεμειγμένοι φυσικά με Έλληνες Δωριείς.

Ο Hobhouse παρατηρούσε πως πλησιάζοντας στο Αργυρόκαστρο άλλαζε η ενδυμασία των χωρικών και τη φαρδιά μάλλινη φουστανέλα των Ελλήνων αντικαθιστούσε η βαμβακερή των Αλβανών, ενώ χρησιμοποιούσαν πλέον την αλβανική γλώσσα. Ενώ μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων οι Χριστιανοί κάτοικοι μιλούσαν περισσότερο τα ελληνικά, εντούτις στην Ηπειρωτική ύπαιθρο οι περισσότεροι μιλούσαν Αλβανικά ενώ ελληνικά μιλούσαν περισσότερο οι άνδρες.

Όσον αφορά στο Αργυρόκαστρο, ο Holland, ο οποίος επισκέφτηκε την Αλβανία το 1812, αναφέρει ότι η πόλη είχε πληθυσμό 4.000 οικογενειών από τις οποίες μόνο 140 ήταν ελληνικές (H. Holland, Ταξίδια στα Ιόνια νησιά, Ήπειρο, Αλβανία, σελ. 272, εκδ. 1899). Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται από στοιχεία που δημοσίευσε το 1913 το γενικό στρατηγείο του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με τα οποία από τους 11.590 κατοίκους του Αργυροκάστρου οι 9.895 ήταν Αλβανοί και μόνο 1695 Έλληνες (R. Puax, Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος, εκδ. 1913). Ο Holland γράφει επίσης ότι οι Χειμαριώτες ανήκουν στην αλβανική φυλή των Λιάπηδων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι ανάμεσα στην Αυλώνα και στο Δελβίνο. Άρα το ότι οι Χειμαριώτες είναι δίγλωσσοι, δεν είναι αλβανική προπαγάνδα του Χότζα. Ο Αραβαντινός το 1856, αναφερόμενος στην Κορυτσά του 1856, γράφει ότι η πόλη κατοικείτο από 2000 οικογένειες, σχεδόν όλες οικογένειες Αλβανών (Π. Αραβαντινός, Χρονογραφία της Ηπείρου, τόμος 2, σελ. 41, εκδ. 1856). Άρα η ιδανική εικόνα μια ελληνικής Βορείας Ηπείρου που την εξαλβάνισαν οι κακοί Αλβανοί με τη δημιουργία του αλβανικού κράτους, είναι μια εθνική νεοελληνική φαντασίωση.

Το όνομα "Αλβανία" δεν προέρχεται από το Ιταλικό "Alba" όπως κάποιοι ηλιθιοδώς ισχυρίζονται. Υπήρχε μία Ιλλυρική φυλή που λεγόντουσαν "Αλβανοί". Η Αλβανία λέγεται από μερικούς και "Αρμπερία" (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο "λ" και στο "ρ" (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν' π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».

Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1). Άρα οι Αλβανίτες της Πελοποννήσου ταυτίζονταν κατά τις μεσαιωνικές πηγές με τους Ιλλυριούς. Και γεννάται το ερώτημα. Αφού όλοι αυτοί οι ελληναράδες θεωρούν τους Ιλλυριούς ως μη Έλληνες, γιατί θεωρούν τους Αρβανίτες ως Έλληνες;

Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδ. 2010, σελ. 620) υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί δεν ήρθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Γράφει συγκεκριμένα: «Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή». Ως βιβλιογραφία ο Λαζάρου εκτός από τις αρχαίες πηγές χρησιμοποιεί και τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β.

Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.». Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ, αφού οι Αλβανοί ζούσαν επί χιλιετίες στα Βαλκάνια. Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι επιστήμονες (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής –και άρα ελληνικής- όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

Ο Σκεντέρμπέι (ή Gjergji Kastrioti) καταγόταν από τη βόρεια Αλβανία. Ο πατέρας του (ο Gjon Kastrioti) ήταν Αλβανός από την Ντίμπρα (στα αλβανικά: Dibra ή Dibër) και η μητέρα του ήταν Σερβίδα (η Vojsavë ή Voisava). Το ότι ο Σκεντέρμπέι αποκαλούσε τον εαυτό του "Ηπειρώτη" δεν αποδεικνύει τίποτα. Οι Γερμανοί πριν 400 χρόνια αποκαλούσαν την αυτοκρατορία τους ως "Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία". Ήταν οι Ρωμαίοι Γερμανοί ή ήταν ο Καρλομάγνος Ιταλός; Φυσικά και όχι. Οι Έλληνες της Ανατολής αποκαλούνται "Ρουμ" (στα ελληνικά "Ρωμιοί) από το "Ρωμαίοι". Ήταν οι Έλληνες αυτοί Ιταλοί ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Ένα από τα πρώτα τουρκικά κράτη στην Μικρά Ασία ονομαζόταν «Σουλτανάτο των Ρουμ» (Diyar-I Rum). Ήταν οι Σελτζούκοι Ρωμαίοι ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Απλά μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του σουλτανάτου αυτού ήταν Έλληνες (Ρωμιοί). Δείτε λοιπόν με τι γελοία επιχειρήματα προσπαθούν να βγάλουν κάποιοι τον Γκέγκη Σκεντέρμπεη Έλληνα από την Καστοριά, αφού θεωρούσε τον εαυτό του Ηπειρώτη!!! Αφού στο μυαλό του Σκεντέρμπεη Ηπειρώτες=Αλβανοί.

Ας δούμε τι η διεθνής επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει για τον Καστριώτη:
1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη-Πυρσός:
«
Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης. Ο εθνικός ήρως των Αλβανών. Ανήκον εις την επιφανή οικογένειαν των Καστριωτών, εγεννήθη δε τω 1403 ή 1404 (ή 1414) εκ πατρός Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος της εν Αλβανία Κρόιας και της Μιρδιτίας, και μητρός Βαϊσάβας, Σέρβιδος το γένος».
Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, που θεωρείται η πιο έγκυρη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας. Λέει ότι ο πατέρας του ήταν Αλβανός από τη βόρεια Αλβανία κα ότιι η μητέρα του ήταν Σέρβα.


2. Εγκυκλοπαίδεια Υδρία:
«
Ο Γεώργιος Καστριώτης, γνωστός και ως Σκεντέρμπεης, είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Γεννήθηκε το 1405 στην πόλη Ντίμπρα της Αλβανίας και πατέρας του ήταν ο Αλβανός φεουδάρχης Ιωάννης Καστριώτης».
Πουθενά δε λέει η Υδρία ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας και ότι γεννήθηκε στην Καστοριά.


3. Εγκυκλοπαίδια Ήλιος
Διαβάζοντας τη βιογραφία του Καστριώτη από πουθενά δεν συνάγεται ότι ήταν Έλληνας ούτε κάτι τέτοιο αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, αντίθετα τον παρουσιάζει ως Αλβανό ήρωα.


4. Ο. Μ. Δημίτσας ο συγγραφέας των Μακεδονικών και καθηγητής της ιστορίας στο Αρσακείω, αντικρούοντας τον Κ. Παπαρρηγόπουλο ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, απέδειξε με πειστικά επιχειρήματα ότι ο Καστριώτης ήταν Αλβανικής καταγωγής. Άρα ούτε ο Παπαρρηγόπουλος έλεγε ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας. Έλεγε ότι ήταν Σλάβος και ο Δημίτσας τον αντέκρουσε και απέδειξε ότι ο Καστριώτης ήταν Αλβανός.

5. Ο Ιάκωβος Φαλμεράυερ γράφει: «Η οικογένεια των Καστριωτών ήταν Αλβανική, και επομένως ο Ιωάννης Καστριώτης ήταν καθαρός Αλβανός, και ο υιός αυτού Γεώργιος Καστριώτης ο Σκεντέρμπεης ήταν καθαρότατος Αλβανός Γκέκας και ήρωας εθνικός». Ο Φαλμεράυερ, αν και πανσλαβιστής και γνωστός πράκτορας, δεν υποστηρίζει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, αλλά λέει ότι ήταν Αλβανός. Και φυσικά δε λέει ότι ήταν Έλληνας.

6. Ο Φραγκίσκος Βλάγχος, επίσκοπος Σαππών της Αλβανίας, ο οποίος έγραψε βιογραφία του Σκεντέρμπεη, που εκδόθηκε το 1636 στη Βενετία λέει ότι οι Καστριώτες κατάγονται από ορεινό χωριό της περιοχής Ας της Αλβανίας, που ονομάζεται Καστράτος. Στο χωριό αυτό κατοικούσε η αλβανική φυλή Καστράτοι και εκείνη την εποχή υπήρχε εκεί ομώνυμη οικογένεια, η οποία διακρίθηκε στους πολέμους κατά των Τούρκων. Από αυτή την οικογένεια κατάγονταν οι Καστριώτες. Αυτά λέει Φραγκίσκος Βλάγχος που έγραψε βιογραφία του Καστριώτη, και φυσικά δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας από την Καστοριά.

Αν ο Σκεντέρμπεης ήταν Έλληνας γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε κανένα μνημείο του, γιατί δεν μας είπαν κάτι στο σχολείο για αυτόν, γιατί δεν διαμαρτύρεται το ελληνικό κράτος για κλοπή ήρωα από τους Αλβανούς; Διότι κανένας σοβαρός Έλληνας επιστήμονας δεν αποδέχεται τις γελοιότητες ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας, και όσοι το κάνουν, το κάνουν για να κάνουν αντιαλβανική προπαγάνδα.

Επομένως η άποψη περί μιας αμιγούς ελληνικής Ηπείρου μέχρι το Δυρράχιο (λόγω της ύπαρξης ελληνικών αποικιών)από την αρχαιότητα είναι μια προπαγανδιστική εθνικιστική και μη αληθινή τοποθέτηση. Και η προσπάθεια κάποιων να διασπάσουν τους Αλβανούς σε Γκέγκηδες και Τόσκηδες, είναι αστεία. Η διαφορά των Τόσκηδων από τους Γκέγκηδες δεν είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά π.χ. των Κρητικών από τους Θράκες κ.α. Παρά τις διαφορές τους κανείς δεν λέει ότι οι Κρητικοί είναι Έλληνες και οι Θράκες όχι ή αντιστρόφως. Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια και στην Ήπειρο (ή τουλάχιστον σε μέρος αυτής).

Ο Λουκάς Μπέλλος, στο βιβλίο του «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης» το οποίο εκδόθηκε το 1903, με γλωσσολογικά δεδομένα αποδεικνύει την αρχαιότητα της αλβανικής και τη συγγένειά της ως ένα σημείο με την ελληνική, δεδομένα που απορρίπτουν την δακική θεωρία ή τη θεωρία ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τον Καύκασο, θεωρίες που με τόσο φανατισμό υποστηρίζουν ορισμένοι, αφού μεταξύ άλλων στην αλβανική υπάρχουν λατινικά δάνεια που εισήχθησαν στην αλβανική μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ. και 2ου αιώνα μ.Χ., πολλούς αιώνες δηλαδή πριν από την κατά τη φαντασία άφιξη των Αλβανών στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο τον μεσαίωνα. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι γράφει ο Μπέλλος στις σελίδες 5-6 (ο οποίος ωστόσο λανθασμένα ταυτίζει φυλετικά Έλληνες και Αλβανούς): «ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης Αλέξανδρος ο Αλβανός…απαντών εις τα ύβρεις του ιταλού πρίγκηπος του Τουρίνου, αποκαλέσαντος τους Αλβανούς πρόβατα, μετ’ εθνικής υπερηφανείας καυχάται ότι οι Αλβανοί είναι εκείνοι οίτινες μετά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων καθυπέταξαν την Οικουμένην άπασαν. Γνωστόν δ’ ότι ο Σκεντέρμπεης και αυτός υπεγράφετο και υπό των άλλων προσηγορεύετο “ηγεμών των Αλβανών και των Ηπειρωτών”, αποδεικνύς ούτως τα δύο φύλα, τέκνα μιας και της αυτής μητρός».

Συνεχίζει ο Μπέλλος και λέει:
«
Εξετάζοντες δε τους νυν Αλβανούς ανεξαρτήτως της χώρας, ην οικούσιν από πολλών βεβαίως χιλιετηρίδων, βλέπομεν, ότι έχουσι ταυτά προς τους άλλους Έλληνας ήθη και έθιμα, ων πλείστα ανέρχονται και μέχρι των ομηρικών έτι χρόνων, ως τα περί τους γάμους και τας κηδείας και τους έρωτας. Εν τη βορείω μάλιστα Αλβανία οι έρωτες υπενθυμίζουσι τους υπό του νομοθέτου των Θηβαίων επιβεβλημένους και εν Κρήτη και τη αρχαία Σπάρτη καθιερωμένους αγνούς και πλατωνικούς έρωτας…Ωσαύτως δε το βαθύτατον συναίσθημα της ατομικής υπερηφανείας, μάλιστα δε το της οικογενειακής τιμής, βαθυτάτην ορύσσουσι τάφρον διαχωρίζουσαν αυτούς των σλαβικών και των άλλων γειτόνων ευρωπαϊκών φυλών. Ως και το άγριον έθιμον της του αίματος οφειλής και της εκδικήσεως μόνον περί τον Ταΰγετον ευρίσκει ομοτρόπους παρά τοις αμειλίκτοις Μανιάταις» (σελ. 6-7).

Κοινά επομένως ήθη και έθιμα στους Αλβανούς με τα αρχαία και σύγχρονα ελληνικά έθιμα. Αυτό βεβαίως δεν αποδεικνύει ότι οι Αλβανοί είναι φυλετικά Έλληνες, όπως υποστηρίζει ο Μπέλλος αλλά δείχνει ωστόσο ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στην βαλκανική από την αρχαιότητα.

Αξιοσημείωτα είναι τα όσα γράφει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στο βιβλίο του Πελασγικά (εκδ. 1912), όπου αναφέρει: «Πιστεύουσιν δηλ. εν Αλβανία, ότι την τρίτην ημέραν μετά τον τοκετόν τρεις αόρατοι γυναίκες (οι Ελληνικαί μοίραι) προσερχόμεναι παρά την κλίνην του νεογνού φατίζουσιν, ήτοι προλέγουσιν, ορίζουσιν την τύχην αυτού, και ό, τι αν φατίση η τρίτη (η κυρίως Φατί-α λεγομένη) τούτο δέχονται και αι λοιπαί δύο. Αι γυναίκες αύται καλούνται Φατί-τε και Φατίες. Παν δε το συμβαίνον κατόπιν εν τω βίω του παιδός αποδίδεται εις την φάτιν, ήτοι πρόρρησιν των Μοιρών τούτων και λέγουσι: κεστού ε σκρουάνε Φατίτεούτως αυτό έγραψαν οι Φατίες”. Πρβλ. ελλην. Φάτις “χρησμός”, θέσφατον, φατίζω». Άλλη μία απόδειξη ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια από την αρχαιότητα (σε βαθμό ώστε να έχουν σημειωθεί αλληλεπιδράσεις με τους Έλληνες και άλλες γειτονικές φυλές). Πώς διασώθηκε αυτό το ‘αρχαιοελληνικό’ έθιμο στους Αλβανούς, αν οι Ιλλυριοί εξαφανίσθηκαν και οι Αλβανοί ήρθαν τον μεσαίωνα στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο;

Όπως μάλιστα είχε γραφτεί το 1874 στο «Δεκέβαλος» (αρ. 2 και 7) «επί των οροπεδίων της Αλβανίας απαντώνται πλείστοι νομάδες και ποιμένες λαοί, παρ’ οις ανευρίσκονται Ομηρικά έθη και ήθη και έθιμα. Εν τη Αλβανία, όπως έγραφε και εις Γαλάτης, πολλαί σκηναί της Ιλιάδος και της Οδύσσειας αλλά και της Αινειάδος διαδραματίζονται πολλά ολίγον αυταίς παραλάσσουσαι». Απόγονοι λοιπόν των Πελασγών οι Αλβανοί;

Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Jean Faucounau στα βιβλία του Le déchiffrementdu Disque de Phaistos, 1999, Les Proto-Ioniens : histoired'un peuple oublié, Paris 2001, Les Peuples dela MeretleurHistoire, 2003 και Les Origines Grecques à l'Agede Bronze, 2005 υποστηρίζει ότι οι αλβανόφωνοι Πελασγοί της κυρίως Ελλάδας εξελληνίστηκαν γλωσσικά. Άρα οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες από την αρχαιότητα!

Η Μαρία Μιχαήλ Δέδε στο βιβλίο της «Οι Έλληνες Αρβανίτες» στο κεφάλαιο «Η γλώσσα των Ιλλυριών, των Σκιπετάρ και των Ελλήνων Αρβανιτών» γράφει: «Για τη γλώσσα των Ιλλυριών ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Γνωρίζουμε από τον Πλούταρχο πως ο Πύρρος, νέος ακόμη, θέλοντας να περάσει στην περιοχή των Ιλλυριών κάτι σημείωνε στη φλούδα δένδρου και ειδοποιούσε τους Ιλλυριούς φρουρούς. Τι σημείωνε όμως δεν γνωρίζουμε. Δεν πρέπει απαραίτητα να ήταν γράμματα. Αν ήταν, τότε θα ήταν ελληνικά, αφού τίποτε γραπτό δεν υπάρχει ιλλυρικό. Ο Treilder συμπεραίνει πως πάντως η γλώσσα θα έπρεπε να ήταν καταληπτή από τους Ιλλυριούς…Υποστηρίζεται ακόμη πως πρόκειται για κράμα επιτοπίων στοιχείων με τη θρακική. Ο Maltebrun τη θεωρεί ημιελληνική και ο Schleicher δεύτερο κλάδο της ελληνικής. Ο Hahn ίσως βρίσκεται λογικώτερα περισσότερο κοντά στην αλήθεια χαρακτηρίζοντας την γλώσσα η οποία δημιουργήθηκε με την στενή επαφή των Ιλλυριών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών, άποψη η οποία αφήνει και πολλά περιθώρια εξελικτικής διαμορφώσεως» (σελ. 76-77).

Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια και όχι απόγονοι των Αλβανών του Καυκάσου ή απόγονοι των Κάρπων από τη Δακία. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από κοινά έθιμα που υπήρχαν στους Αλβανούς και στους Έλληνες γείτονες τους. Διαπιστώνουμε επίσης την Αλβανική καταγωγή των Σουλιωτών αλλά και τη στενή σχέση των Αλβανών με τους Αρβανίτες. Διαπιστώνουμε επίσης ότι ο Πύρρος και οι Ηπειρώτες ήταν δίγλωσσοι, και γνώστες της ιλλυρικής. Ποια ήταν η μητρική τους (η ιλλυρική ή ελληνική) δεν είναι σαφές, και ούτε έχει μεγάλη σημασία.

Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Εκαταίος, ο Στράβων, ο Θουκυδίδης και άλλοι θεωρούσαν τους Ηπειρώτες βαρβάρους (έστω και πολιτισμικά αν όχι φυλετικά) και δεν θεωρούσαν την Ήπειρο μέρος της Ελλάδας, ασχέτως αν στους κατοίκους της συμπεριλαμβανόταν και Έλληνες, ασχέτως αν υπήρχαν ελληνικές αποικίες (π.χ. Επίδαμνος κ.α.). Ο Εκαταίος μιλάει για «Θράκες, Ιλλυριούς και Ηπειρώτες», άρα θεωρεί τους Ηπειρώτες ως ξεχωριστή εθνότητα, ενώ παρακάτω γράφει: «και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θράκες και τινά μέρη της Θεσσαλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας τα άνω Θεσπρωτοί…Ηπειρωτικά έθνη». Και ο Στράβων γράφει ότι «η δ’ ουν Βοιωτία, πρότερον μεν υπό βαρβάρων ωκείτο Αόνων και Τεμμίκων και Λελέγων και Υάντων..ως δ’ αύτως υπό Θρακών και Πελασγών».

Οι Ηπειρώτες (όσο και μέρος των Μακεδόνων) ήταν γραικοφωνήσαντες Πελασγοί ή Ιλλυριοί. Από την γλώσσα των Ηπειρωτών ελάχιστες λέξεις έχουν βρεθεί, που δύσκολα μπορούν να αποδειχθούν αν είναι ελληνικές ή αλβανικές, όπως οι λέξεις άσπετος, δάξα, λυρτόν, πελειούς. Το όνομα πελειούς είναι η λέξη πέλιος που σήμαινε γέροντας στη γλώσσα των Θεσπρωτών (στα αλβανικά «πλακ» σημαίνει γέροντας). Στα Ηπειρωτικά η λέξη «δάξα» σήμαινε θάλασσα (στα αλβανικά det σημαίνει θάλλασα), από όπου προήλθε και το όνομα της θεάς Θέτιδος (det > Θέτις) με τροπή του θ σε δ, όπως συμβαίνει και στη Μακεδονική. Η λέξη «Άσπετος» ήταν όνομα του Αχιλλέα (στα αλβανικά «σπέιτε» σημαίνει γρήγορος), αφού ο Αχιλλέας στον Όμηρο ονομάζεται «έχοντας γρήγορα πόδια». Είτε η λέξη αυτή είναι αρχαία αλβανική/Ιλλυρική είτε προέρχεται από την ελληνική λέξη άσπευστος (το α επιτατικό), δηλαδή πολύ γρήγορος, από όπου προήλθε και το αλβανικό σπέιτε.

Οι Θεσπρωτοι και οι Χάονες ήταν Αλβανοί (Ελληνοπελασγοί;). Ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στον άγνωστο δεύτερο τόμο των Πελασγικών του, που εκδόθηκαν 20 χρόνια αργότερα από το πρώτο βιβλίο του. Γράφει:
«
Θεσπρωτοί και Χάονες ήσαν οι αρχαιότεροι κάτοικοι της Ηπείρου, οι δε Θεσπρωτοί υπήρξαν κάτοχοι πιθανώς δε και ιδρυταί του εν Δωδώνη μαντείου του Διός. Οι Χάονες φύλον Πελασγικόν λέγονται πρώτοι κάτοικοι και εν αρχή κάτοχοι της όλης χώρας, ύστερον περιορισθέντες εις την περιοχήν την ονομαζομένην Χαονίαν ή κάτω Πελασγίαν. Παρά δε τοις ποιηταίς Χαόνιος λέγεται ταυτοσήμως προς το Δωδωναίος. Ο Ζευς έφερε το επώνυμον Χαόνιος. Ο Θεσπρωτός ήτο υιός του Λυκάονος, υιού του Πελασγού».

Άρα οι Χάονες και οι Θεσπρωτοί ήταν Πελασγοί (Ιλλυριοί/Αλβανοί; Πρωτο-Έλληνες; …). Γράφει ο Θωμόπουλος:
«
Το εν Δωδώνη μαντείον ελέγοντο ιδρύσαντες οι Θεσπρωτοί…Το μαντείον έκειτο υπό του όρους της Δωδώνης Τόμαρον ή Τομούρον και Τμάρον, οι δε ιερείς ελέγοντο τόμουροι ή θέμιστες. Το όνομα του όρους Τόμορρι σώζεται και μέχρι σήμερον και επαρχία Τομορρίτσεα παρά τους πρόποδας του όρους. Ο Χριστοφορίδης εν τω Λεξικώ αυτού της Αλβανικής γλώσσης γράφει: “θεωρείται το Τόμαρον όρος ιερόν και κατοικητήριον του θεού των Πελασγών, τουτέστι των αρχαίων Σκιπετάρων, όθεν κατ’ έτος τρέχουσιν επί του ιερού όρους προς επίσκεψιν χάριν ευλαβείας. Ονομάζουσι προς τοις άλλοις το Τόμαρον μάλι Τε μίτιτ = το όρος του ιερού”. Κατ’ αρχάς μεν άνδρες ήσαν οι εν τω ιερώ προφητεύοντες, ύστερον δε διωρίσθησαν τρεις γραίαι πέλειαι ή πελειάδες λεγόμεναι. Ο Ηρόδοτος φρονεί ότι πελειάδες εκλήθησαν υπό των Δωδωναίον αι γυναίκες εκ τούτου, ότι ήσαν βάρβαροι (ήτοι ξενόγλωσσοι) και εφαίνοντο εις αυτούς μη εννοούντας την ξένην γλώσσαν ομιλούσαι ομοίως ως όρνιθες…Η ιδέα ότι αι ιέρειαι ελέγοντο Πέλαιαι, διότι ήσαν γραίαι φαίνεται ουχί αξιόπιστος, καθόσον ο Ηρόδοτος ομιλεί περί τριών γυναικών ιερειών διαφόρου ηλικίας, ων μάλιστα η μία ήτο και νεωτάτη. Γραιαι δε ελέγοντο αι ιέραιαι ουχί δια την ηλικίαν, αλλά διότι εν τη γλώσση των Πελασγών Αλβανών γκρού-α σημαίνει γυνή». Άρα αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι η γλώσσα των ιερειών ήταν η αλβανική/ιλλυρική.

Ενώ τα δεδομένα για την αλβανική φύση της αρχαίας ηπειρωτικής γλώσσας είναι πενιχρά, τα δεδομένα για την αλβανική-ιλλυρική φύση μέρους της αρχαίας μακεδονικής είναι πιο πολλά και αρκετά πειστικά, ώστε ανέτως δυνάμεθα ότι το γλωσσικό υπόστρωμα της μακεδονικής πριν τον εξελληνισμό των Μακεδόνων ήταν αλβανικό. Στο λεξικό του Ησυχίου υπάρχουν μακεδονικές λέξεις, που δεν σημαίνουν τίποτα στα ελληνικά, ενώ μπορούν να ετυμολογηθούν από τα αλβανικά. Για παράδειγμα, η λέξη βαβρήν στα μακεδονικά σήμαινε υπόσταση ελαίου. Η λέξη ετυμολογείται από τις αλβανικές λέξεις βάj που σημαίνει έλαιο και τη λέξη ρεν που είναι μετοχή του ρήματος bίε που σημαίνει πέφτω. Άρα βαβρήν εκ του βάj και ρεν = το έλαιο που πέφτει. Αυτό και από μόνο του αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη του ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στη Μακεδονία κατά τους αρχαίους χρόνους. Μια άλλη καθαρά αλβανική λέξη στα αρχαία μακεδονικά την οποία παραδίδει ο Φρύνιχος είναι η λέξη ρύμη που σημαίνει στενωπός. Η λέξη αυτή είναι η μετοχή του ρήματος ρύj(=εισέρχομαι) η οποία είναι ρύμε και σημαίνει εισερχόμενος. Άλλη αλβανική λέξη στα Μακεδονικά είναι το κάρπεα που σημαίνει όρχηση και σχετίζεται με την αλβανική λέξη καρτσέj που σημαίνει χορεύω. Ομοίως και η μακεδονική λέξη σάρισα (= μακρύ δόρυ) σχετίζεται με την αλβανική λέξη σάρρεα που σημαίνει πριόνι.

Αλβανικές λέξεις ανιχνεύονται σχεδόν σε όλες τις ελληνικές διαλέκτους. Για παράδειγμα, στα αρχαία λακωνικά υπήρχε το όνομα Κασσάνδρα, το οποίο ο Ησύχιος το μεταφράζει ως «Αλεξάνδρα εν Λακαιδεμονία». Αλέξανδρος είναι σύνθετη λέξη από το αλέκω και ανήρ που σημαίνει αυτός που αποκρούει, εμποδίζει τους άνδρες. Άρα το Κασσάνδρα είναι σύνθετη λέξη από το κασς και άνδρα. Το κασς θα πρέπει να έχει την ίδια σημασία με το αρχαιοελληνικό αλέκω. Στα αλβανικά κjας σημαίνει αλέξω, απομακρύνω, αποχωρίζω. Άρα το πρώτο συνθετικό του ονόματος Κασσάνδρα είναι υπόλειμμα της πελασγικής εποχής, όπου ομιλείτο στον ελλαδικό χώρο η αλβανική. Ομοίως αλβανική λέξη είναι και η λακωνική λέξη που διασώζει ο Ησύχιος διασάτηρ και σημαίνει «διαπαίζειν». Είναι τύπος απαρεμφάτου. Έχετε δει ελληνικό απαρέμφατο να λήγει σε –ηρ; Όχι!!! Και όμως η λέξη αυτή είναι αλβανικό απαρέμφατο, κατουσίαν γερούνδιο, που διεσώθη στη λακωνική. Το δια-σατήρ ετυμολογείται από το αλβανικό σάjτουρ που σημαίνει «το ονειδίζειν, εμπαίζειν». Δηλαδή το λακωνικό σάτηρ διατήρησε την κατάληξη του αλβανικοπελασγικού σάjτουρ. Από εκεί προέρχεται και η ελληνική λέξη σάτυρα. Στα αρχαία Κυπριακά υπάρχει η λέξη αγαθός που διασώζει ο Ησύχιος. Η λέξη αυτή σημαίνει σιωπά. Έχετε δει ελληνικό ρήμα τρίτου ενικού προσώπου να λήγει σε –ος; Στην πραγματικότητα αυτή η λέξη δεν είναι τίποτα άλλο από τις αλβανικές λέξεις ας γjα θος που σημαίνει «τίποτα δεν έλεγε», άρα σιωπά.

Όλα αυτά για άλλα μία φορά αποδεικνύουν την παρουσία των Αλβανών στα Βαλκάνια από την αρχαιότητα, την καταγωγή τους από τους Ιλλυριούς, την αλβανική καταγωγή μέρους των αρχαίων (και σημερινών) Ηπειρωτών, τις κοινές πολιτισμικές και γλωσσικές επιδράσεις ανάμεσα στους Αλβανούς και στους αρχαίους Έλληνες και όλα αυτά φυσικά και δεν είναι προπαγάνδα του μισητού Ενβέρ Χότζα ούτε των Αλβανών εθνικιστών.

Και τώρα ας εξετάσουμε τη γλώσσα των Ιλλυριών. Αυτή ήταν αναμφίβολα αλβανική. Αν είχαμε κάποιες σωζόμενες ιλλυρικές λέξεις και αυτές μπορούσαν να ετυμολογηθούν με την αλβανική, αυτό θα ήταν πανηγυρική επιβεβαίωση ότι η γλώσσα των Ιλλυριών ήταν αρχαία αλβανικά. Και όμως τέτοιες λέξεις υπάρχουν. Μια διασωζόμενη ιλλυρική λέξη είναι η σαβαΐα.

Ο Αμμιανός Μαρκελίνος γράφει: «Υπάρχει ποτό που ονομάζεται sabaja στους φτωχούς Ιλλυριούς από κριθάρι ή καρπούς μεταβεβλημένους».

Ο Παναγιώτης Κουπιτώρης (θεωρεί τους Αλβανούς ως απογόνους των Ιλλυριών, αν και ταυτίζει κακώς φυλετικά Έλληνες και Ιλλυριούς) στο βιβλίο του «Αλβανικαί Μελέται» σχετίζει τη λέξη αυτή με τα αλβανικά ως εξής: «Παραβάλλω δ’ αυτήν εγώ προς την αλβανικήν τον δε τον τρόπον. Εάν υποτεθή ότι διά πτίσεως και εκθλίψεως μετεβάλλετο εις υγρόν το πενιχρόν τούτο ποτόν, επειδή κατεσκευάζετο αδιαφόρως εκ κρίθης ή καρπών και ύδατος, η λέξις εσήμαινε κυρίως πτισάνην, έκθλιμμα. Και επειδή το θλίβω είτε θλω και εκθλίβω, πτίσσω και εκπιέζω αλβανιστί λέγεται έντε τη υδραϊκή και τοσκική σseμπ, τοσκιστί δε σseμbόj, οίον θλίβω ελαίας = σseμπ (και σseμbόj) ουλήν, το δε έκθλιμμα και εκπίεσμα λέγεται σseμbίμ υ, η ιλλυρική λέξη sabaja και sabajum φαίνεται ούσα αυτή η αλβανική σseμbίμ, προς ην ταυτίζεται και η ρίζα και η σημασία, αλλ’ υπό τον τύπον σseμbέjeja ή σseμbέ ja, ην κατάληξιν πλείσται αλβανικαί λέξεις έχουσιν, αντί της εις την ελληνικήν κατάληξιν μα αντιστοιχούσης και το αποτέλεσμα δηλούσης σseμbί-μ-υ = πτισάνη έκθλιμμα, και εντεύθεν ζύθος» (σελ. 44).

Άρα το ιλλυρικό sabaja ταυτίζεται πλήρως με το αλβανικό σseμbόj και σseμbέja τόσο λεξιλογικά όσο και νοηματικά, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι η ιλλυρική γλώσσα ήταν η αρχαία μορφή της αλβανικής γλώσσας. Ο Κουπιτώρης δείχνει παρόμοια ταύτιση με την αλβανική (και έμμεσα και με την ελληνική) των ιλλυρικών λέξεων Δευάδαι και ρίνον, για να καταλήξει στο ορθό συμπέρασμα ότι «η ιλλυρική γλώσσα ην ουχί αλλοτρία της ελληνικής αλλά διάλεκτος αυτής απωτέρα των άλλων και οι Ιλλυριοί ελληνικόν φύλον. Διότι ιλλυρική και ηπειρωτική διάλεκτος, αι λαλούμεναι πότε ένθα η νυν αλβανική, αποχωρισθείσαι πρωιαίτατα εκ της ελληνικής και του λοιπού ανεπίμικτοι προς αυτήν πέραν του Πίνδου μένουσαι, προς δε και μετ’ οθνείων στοιχείων συμφυραθείσαι, απελείφθησαν της προόδου και της επί το κομψότερον αναπτύξεως της ελληνικής» (σελ. 49).

Οι πρώτοι κατοικοι της Κέρκυρας ήταν Ιλλυριοί. Αυτό το γράφει ο Στράβων (269), και λέει ότι το νησί το κατείχαν αρχαιότατα οι Λιβυρνοί, γένος Ιλλυρικό. Αυτό επιβεβαιώνεται και ετυμολογικά. Τα ονόματα του νησιού στην αρχαιότητα ήταν Σχερία, Κέρκυρα και πολύ μεταγενέστερα Δρεπάνη. Δρεπάνη αποτελεί μετάφραση των Ελληνόφωνων κατοίκων που εποίκισαν το νησί και μετέφρασαν στα ελληνικά τα αλβανικά τοπωνύμια Σχερία και Κέρκυρα. Δρεπάνη από το δρέπανον λόγω του δρεπανοειδούς σχήματος. Η Σχερία ετυμολογείται από το αλβανικό σκjερ που σημαίνει σχίζω, κόπτω. Κέρκυρα είναι μια άλλη αλβανική λέξη με την ίδια σημασία με το Σχερία. Στα αλβανικά υπάρχει το ρήμα κερτσίj που σημαινει τέμνω. Η μετοχή του ρήματος είναι κέρτσουρε που σημαίνει κεκομμένος.

Αρα Σχερία = σκjερ = κοβω
Κέρκυρα = κέρτσουρε = κεκομμένος (να προσεχθεί ο τονισμός στην προπαραλλήγουσα, η αρχαία προφορά του υ ως ου, και ο τσιτακισμός του κ).
Σχερία λοιπόν ίσως υποδηλοί και ότι η νήσος φαίνεται ως σχισμή της ηπείρου.

Συμπερασμα: ο Στράβων λέει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Κέρκυρας ήταν Ιλλυριοί, και μπορούμε να ετυμολογήσουμε τα πρώτα τοπωνύμια της Κέρκυρας μέσω της Αλβανικής, οι Ιλλυριοί μιλούσαν Αλβανικά (έστω και με μεγάλες διαφορές από τα σημερινά αλβανικά)!!!


Τώρα το αν η ελληνική γλώσσα ομιλούνταν στην αρχαιότητα μέχρι την Επίδαμνο κ.α., αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες εξελλήνισαν απλώς γλωσσικά, όχι φυλετικά, τους αυτόχθονες αλβανοπελασγούς, κάτι που σημαίνει ότι αυτό που αποκαλούμαι αρχαίοι Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο από εξελληνισθέντες νοτιοπελασγοί και ότι οι κάτοικοι προς τα βορειο-ανατολικά (σήμερα Ήπειρος, βόρεια Ήπειρος κ.τ.λ.) ήταν κυρίως Αλβανοί. Το γεγονός ότι πολλά προελληνικά ονόματα και τοπωνύμια, καθώς και ονόματα θεών και ηρώων της ελληνικής μυθολογίας δεν μπορούν να ετυμολογηθούν από την ελληνική, αλλά ετυμολογούνται άνετα από την αλβανική, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις. Γιατί λοιπόν πολλά από τα προελληνικά ονόματα δεν μπορούν να ερμηνευθούν μέσω της ελληνικής, της λεγόμενης σλαβομακεδονικής, της τουρκικής, των σημιτικών γλωσσών ή οποιασδήποτε άλλης γλώσσας, παρά μόνο μέσα από την αλβανική;

Στον πρόλογο της νεώτερης έκδοσης του βιβλίου του Θωμόπουλου από τις εκδόσεις Β. Ρηγόπουλου ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Δελαδήμος και άριστος γνώστης αρχαιολογικών και προϊστορικών ζητημάτων γράφει: «Ωρισμέναι περιπτώσεις ερμηνείας Πελασγικών λέξεων δια της Αλβανικής είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακαί. Π.χ. η Λάρισα (= ακρόπολις) συσχετίζεται με το αλβανικό λjάρτε = υψηλός. Το αρχαίον όνομα Κραναοί των Αθηναίων θεωρείται απλή Ελληνική μετάφρασις του Πελασγικού Αθηναίοι, εάν το όνομα Αθήναι συσχετισθεί προς το Αλβανικόν θάνεα = η κρανέα (η κρανιά)». Αυτή η τελευταία παρατήρηση του Δελαδήμου δείχνει ξεκάθαρα ότι η Αθήνα ήταν μια αλβανική πόλη, και οι ελληνόφωνοι από τη Θράκη, όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετονόμασαν τους Αθηναίους σε Κραναούς. Από την αλβανική αυτή λέξη θάνεα πήρε το όνομά της και η θεά Αθηνά, άρα δεν ονόμασε η Αθηνά την πόλη ως Αθήνα, αλλά η θεά της σοφίας πήρε το όνομά της από την πόλη. Το ότι η Αθηνά ήταν μια 'Αλβανίδα' θεά αποδεικνύεται και από δύο βασικά της επίθετα που έχουν ξεκάθαρα αλβανική ετυμολογία. Το επίθετο της Αθηνάς Παλλάς δεν σχετίζεται με το ελληνικό πάλλω, όπως λένε μερικοί γραφικοί ελληναράδες παρετυμολόγοι, αλλά με το αλβανικό πάλσε-α που σημαίνει μυελός, εγκέφαλος. Στην ελληνική μυθολογία η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία και ήταν η θεά της σοφίας. Άρα το επίθετο Παλλάς δείχνει ότι η Αθηνά ήταν η θεά της σοφίας. Ομοίως και το επίθετο της θεάς Αθηνάς Τριτογένεια σημαίνει την γεννηθείσα από τον εγκέφαλο, αφού στα αλβανικά τρουτ σημαίνει εγκέφαλος. Και όμως μερικοί Έλληνες παρετυμολόγοι λένε ότι τάχα το Τριτογένεια σημαίνει την γεννηθείσα τρίτη στη σειρά, παρά το γεγονός ότι ο Ησύχιος γράφει ότι οι Αθαμάνες ονόμαζαν την κεφαλήν ως τριτώ. Ομοίως και ο Σουίδας: «Τριτογενής η Αθηνά η επεί τρίτωνα την κεφαλήν Αθαμάνες λέγουσιν». Προφανώς η λέξη τριτώ στους Αθαμάνες (φύλο από την Ήπειρο) είναι αλβανικό κατάλοιπο.

Κατά παράδοξο τρόπο, η λέξη θάνε-α στα αλβανικά σημαίνει «λόγος», και φυσικά η Αθηνά ήταν η θεά του λόγου και της σοφίας. Το προελληνικό όνομα Υμηττός ετυμολογείται από το αλβανικό hύμετε που σημαίνει σκιά, δάσος, το προελληνικό όνομα Λυκαβητός προέρχεται από το αλβανικό λjουκ βέτε που σημαίνει λόφος βαιός, μονήρης. Το όνομα Τήνος είναι αλβανικό από την αλβανική λέξη τίνε που σημαίνει υγρασία, γι’ αυτό και στην αρχαιότητα η Τήνος λεγόταν Υδρόεσσα. Πολλά ονόματα από την ελληνική μυθολογία ετυμολογούνται μέσα από την αλβανική. Για παράδειγμα ο Χάρων ετυμολογείται από το αλβανικό χαρόj που σημαίνει λησμονώ. Γι’ αυτό λοιπόν και ο Χάροντας όταν περνάει στον Άδη τις ψυχές, τις ποτίζει με το νερό της λησμονιάς.

Τα αλβανικά ομιλούνται στην περιοχή της Αλβανίας λοιπόν και της Ηπείρου από την αρχαιότητα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Απάντηση