Ουσιαστικά γράφω γιατί θέλω να δραστηριοποιηθώ και να συνεισφέρω για την επίτευξη των στόχων του σωματείου. Θέλω να γνωρίσω άλλους ανθρώπους με όρεξη για δράση. Και για κουβέντες, και για παρέα, άλλα κυρίως για δράση. Ίσως βέβαια η παρέα να είναι και προυπόθεση για δράση
Θέλω να μάθω από κοντά, κι όχι ιντερνετικά για την δραστηριοποίηση του σωματείου. Προφανώς και κάθε δράση εκτός σωματείου είναι ευπρόσδεκτη. Εδώ στην Θεσνίκη απ'ότι έχω ψιλοκαταλάβει δεν υπάρχει έντονη κινητικότητα. Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό? Περιμένω τις απαντήσεις σας αλάνια!Στα γρήγορα θα αιτιολογήσω τον αθεισμό μου (boring alert):
Φυσικά/βιολογικά Dubio ergo sum Αμφισβητώ άρα υπάρχω: Κάθε τι στον κόσμο που με περιβάλλει θα προσπαθήσω να το εξηγήσω και ποτέ δεν θα αποδεχτώ κάτι ως αληθινό όταν δεν έχει αποδειχθεί. Ό,τι δεν έχει αποδειχθεί ακόμη, δεν συνεπάγεται εκ του αντιθέτου ότι υπάρχει κάτι άλλο. Αλλά και να υπάρχει εδώ θα είμαι, να προσπαθώ να το αποδείξω και τότε θα το πιστέψω. Εώς τότε νόημα στην ζωή δεν υπάρχει κανένα έξω από μας. Τα πάντα είναι Φύση και Βιολογία: Γέννηση, ανάπτυξη, θάνατος. Τα πάντα γεννιούνται για να πεθάνουν και that's it. Εμείς εξελικτικά ως είδος αναπτύξαμε παραπάνω τον εγκέφαλό μας λόγω προσαρμογών σε περιβάλλοντα και έτσι μπορούμε να ικανοποιούμε κι άλλα πράγματα εκτός από τις βιολογικές μας ανάγκες. Είμαστε λοιπόν εκ των μοναδικών ειδών, αν όχι το μοναδικό, που έχει τη βιολογική δυνατότητα να δώσει κάποιο νόημα στη ζωή του. Το νόημα λοιπόν της ζωής μας είναι αυτόνομο, είναι αυτό που της δίνουμε εμείς και μόνο εμείς.
Κοινωνικά: Η αποδοχή ετερόνομων κανόνων ζωής, πόσω δε μάλλον όταν αιτιολογούνται μόνο μεταφυσικά, περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κοινωνικοποείται με τη γέννησή του από ένα σωρό παράγοντες (νόμοι,κοινωνία,αρχές έννομης τάξης,οικογένεια,σχολείο κτλ κτλ, παράγοντες λίγο-πολύ προδιαμορφωμένους (και λογικό να υπάρχουν αφού είμαστε μέλη μιας κοινωνίας σε ένα συγκεκριμένο χωροχρόνο). 'Ηδη ο χώρος για αυτόνομη έκφραση και τρόπο ζωής είναι περιορισμένος. Η θρησκεία, ειδικά όταν εισβάλλει βίαια στην κοσμική ζωή σε χώρες σαν και τη δική μας, βιάζει τον χώρο της ηθικής και εν τέλει ολόκληρης της κοσμοθεωρίας του ατόμου, με τρόπο αναιτιολόγητο και προδιαμορφωμένο. Όχι λοιπόν. Αρνούμαι κάθε έτοιμη πριν από μένα για μένα φόρμα ζωής. Στο βαθμό που μπορώ, εγώ, αυτόνομα θα ορίσω τη ζωή μου.
Και φίλε χριστιανέ αν δεν καταφέρω να σε πείσω, που το θέλω, αλλά θα παλέψω για να τα βρούμε έστω στον αντικληρικαλισμό. Γιατί ιδεολογικά κάνε ό,τι θες, στο κοσμικό κράτος που είμαι πολίτης όμως, η θρησκεία σου, ένα στοιχείο της προσωπικότητας, δεν μπορεί να έχει καμία θέση στη ζωή μου αναγκαστικά. Ποτέ και για κανέναν λόγο.
Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράφω επ'άπειρον, πρόχειρα αυτά μου ήρθαν.
