Astron

Αμέσως μετά την εγγραφή σας περάστε από εδώ να πείτε ένα «χαίρετε» μαζί με δυό λόγια για τον εαυτό σας, και να λάβετε το «αντιχαίρετε» από τους άλλους.
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Astron
Δημοσιεύσεις: 312
Εγγραφή: 10 Μαρ 2009 15:18
Όνομα Ιστότοπου: Σπίθες
Επικοινωνία:

Χαιρετώ την παρέα και από εδώ
Είμαι 26 ετών, Φυσικός,
συνειδητά άθεος απ' τα 17-18 μου, άθρησκος από πολύ μικρότερος.

Σημαντικές επιρροές για εμένα: Nietzcshe, Carl Sagan και τελευταία Richard Dawkins. Εκτιμώ ιδιαίτερα τον Νίκο Καζαντζάκη.
Πρόσφατα δημιούργησα ένα νέο blog που ασχολείται με ζητήματα φιλοσοφίας και θρησκείας: http://spithes.wordpress.com

Σας αφήνω με ένα μικρό απόσπασμα απ' την "Αναφορά στο Γκρέκο" που με εκφράζει απόλυτα, κι έχει να κάνει με το πώς ένιωσε ο Καζαντζάκης όταν διάβασε Νίτσε:

Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν. Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […]

Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.
dtango
Αποκλεισμένος
Δημοσιεύσεις: 2117
Εγγραφή: 07 Απρ 2009 16:56
Όνομα Ιστότοπου: Dispute of a man with his Ba
Τοποθεσία: Καλύβια (7ος όροφος!)
Επικοινωνία:

Astron έγραψε: Σας αφήνω με ένα μικρό απόσπασμα απ' την "Αναφορά στο Γκρέκο" που με εκφράζει απόλυτα, κι έχει να κάνει με το πώς ένιωσε ο Καζαντζάκης όταν διάβασε Νίτσε:

Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης.
Λίγη από την “λιονταρίσια τροφή» του Καζαντζάκη:

Τώρα επιτέλους, έχοντας γυρίσει στην αρχική πηγή της (η γερμανική ψυχή), τολμάει να εμφανίζεται ελεύθερη και περήφανη μπροστά σ’όλους τους λαούς, χειραφετημένη από τους περιορισμούς ενός λατινικού πολιτισμού. Αρκεί να κατορθώσει να προσκολληθεί αδίστακτα στα διδάγματα ενός λαού για τον οποίο μπορούμε να πούμε πως είναι μεγάλη δόξα και σπάνια διάκριση να είναι κανείς μαθητής του: των Ελλήνων.
( Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ, Φρειδερίκος Νίτσε, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Μετάφραση Γιάννη Λάμψα, σελ.242)

Για τον Νίτσε, οι Έλληνες σβήνουν και χάνονται μαζί με την διονυσιακή μουσική, την τραγωδία –την οποία λατρεύει- και τον μύθο. Από κει και μετά οι Έλληνες αποκαλούνται «σωκρατικοί άνθρωποι»:

Μέσα σ’ αυτή την περίσσεια ζωής, οδύνης και χαράς, σ’αυτή την υπέρτατη έκσταση, η τραγωδία αφουγκράζεται κάποιο μακρινό και μελαγχολικό τραγούδι, που μιλάει για τις γενεσιουργές αιτίες του όντος: την Αυταπάτη, τη Βούληση, την Οδύνη. Ναι, φίλοι μου, πιστέψτε μαζί μου στην διονυσιακή ζωή και στην αναγέννηση της τραγωδίας! Η εποχή του σωκρατικού ανθρώπου πέρασε. Στεφανωθείτε με κισσό, πάρτε το θύρσο στο χέρι, και μην ξαφνιαστείτε αν δείτε την τίγρη και τον πάνθηρα να ξαπλώνουν θωπευτικά στα πόδια σας. Βρείτε το θάρρος να είστε άνθρωποι τραγικοί, γιατί έτσι θα σωθείτε! σελ.249
Η ελληνική τέχνη, και ιδίως η ελληνική τραγωδία, καθυστέρησε την καταστροφή του μύθου. Χρειάστηκε να την εξοντώσουν κι αυτή οι άνθρωποι για να μπορέσουν να κάνουν μια ζωή αχαλίνωτη και ανέστια, στηριγμένη στην αγριότητα της σκέψης, του εθίμου και της δράσης. Ακόμα και τότε, αυτό το μεταφυσικό ένστικτο προσπάθησε να ξαναβρεί για τον εαυτό του κάποια μειωμένη λάμψη με τον σωκρατικό επιστημονισμό, που αποτελούσε ένα κέντρισμα για ζωή. Στις κατώτερες όμως τάξεις, το ίδιο αυτό ένστικτο δεν προκάλεσε παρά μια πυρετώδη ανησυχία, που σιγά σιγά χάθηκε μέσα σ’ ένα πανδαιμόνιο ετερόκλητων και τυχαία συναρμοσμένων μύθων, ανάμεσα στους οποίους ο Έλληνας ένιωθε την καρδιά του ανικανοποίητη, ως την ημέρα που μεταμορφωμένος σε Γραικύλο, έμαθε να κρύβει τον πυρετό του ή να αναζητεί την απόλυτη αποκτήνωση σε κάποια ζοφερή ανατολίτικη δεισιδαιμονία. σελ.280

Ο μεταφραστής μας πληροφορεί ότι με την «ζοφερή ανατολίτικη δεισιδαιμονία» ο Νίτσε εννοεί τις λατρείες της Ίσιδας, της Κυβέλης, του Άδωνη και της Αστάρτης.
Εγώ έχω την εντύπωση ότι οι θρησκείες αυτές αναφέρονται ως «ετερόκλητοι και τυχαία συναρμοσμένοι μύθοι» και ότι ως «ζοφερή ανατολίτικη δεισιδαιμονία» εννοείται ο χριστιανισμός.
Άβαταρ μέλους
JustAnotherGoneOff
Δημοσιεύσεις: 156
Εγγραφή: 17 Μαρ 2009 23:32
Όνομα Ιστότοπου: Λαπούτα
Επικοινωνία:

Καλωσήρθες Αστρον και κουράγιο στον συντονισμό!
Άβαταρ μέλους
Astron
Δημοσιεύσεις: 312
Εγγραφή: 10 Μαρ 2009 15:18
Όνομα Ιστότοπου: Σπίθες
Επικοινωνία:

Σ' ευχαριστώ πολύ JustAnotherGoneOff!
Απάντηση